Ik verwacht niet dat 1 van onze familieleden of vrienden dit begeert te laten doen.
Gelukkig !

Mara schreef:Ik verbaas me nog wel, maar spreek die verbazing niet meer uit.
Je wilt niet weten wat je dan te horen krijgt, nl, dat het aan jou ligt !
Ik woon in het goddeloze westen, althans, zo ziet het er uit.
Ik hoor bij de minderheid, o wee, als je dan opvalt.
Dus moet je respect hebben zoals iemand op een begrafenis, c.q. condoleance staat.
Roze kist, geverfde kist, gezellige muziek, onlangs zag ik zelfs een beamer in een condoleanceruimte !
Daar werden foto's van de overledene geprojecteerd.
ALLES wordt uit de kast getrokken om het maar zo leuk en zo gezellig mogelijk te maken.
Er was dan nog een predikant, in het bruin

Dat laatst is zeker geen rouwkleur. Bij ons draagt de dominee sowieso altijd zwart, tenminste in het openbaar. Maar bv.iets van rood in een stropdas vind ik ook absoluut niet kunnen.
Aparte kisten dat hoor je hier niet zo in Rijssen. De meeste mensen worden hier overigens ook nog begraven. We hebben dan ook een relatief grote begraafplaats. Ik fiets er elke dag langs(hoort bij mijn postwijk). Zelfs langs de Roomse Begraafplaats(die wat ik zo kan bekijken wel ongeveer vol moet zijn) fiets ik elke dag. Af en toe een keer Roomse begrafenis voorbij zien komen, dat doen ze lopend vanaf de kerk, omdat de afstand relatief klein is(geen 500 meter denk ik). Is wel apart gezicht, blijft je wel bij.

Gijs83 schreef:Bij ons draagt de dominee sowieso altijd zwart, tenminste in het openbaar. Maar bv.iets van rood in een stropdas vind ik ook absoluut niet kunnen.

Bedoel je dat rood niet kan bij begrafenissen of vind je dat rood sowieso niet bij een dominee past?

Geverfde kisten zie je vaak bij overleden kinderen.
Met name voor broertjes en zusje is het een stukje verwerking die iets van hunzelf als een soort afscheid op de kist mogen zetten.

Een kennis van mij heeft haar kindje naar het graf moeten brengen en zij zelf heeft op het kistje geschreven: 'God is goed!'

Zij kan ook juist over die moeilijke periode spreken over een God die goed was. Een prachtige getuigenis.
Een beamer op zich heb ik geen moeite mee.
Helemaal als er gasten zijn die teksten van liederen niet kennen, bijvoorbeeld vanuit de werkkring.
Wat is het doel moet je je afvragen.
Bij elk element van de samenkomst.

Over rouwsamenkomst gesproken.
Waarom is het geen eredienst?
Ik ben er zelf bewust wel eens mee bezig en heb ook een en ander op papier staan en met mijn vrouw besproken.
Mijn grootste wens is dat juist Christus centraal staat. Het werk wat Hij voor ons gedaan heeft.
Maar ik heb ook de wens dat aan het einde van de dienst de zegen wordt uitgesproken door de predikant.
Dat diegenen die dat Woord gehoord hebben ook de zegen van Hem mogen ontvangen.

Dat het een eredienst mag zijn voor Hem.!

Concreet de vraag: waarom is de rouwsamenkomst geen eredienst zoals een huwelijksdienst wel is?
Ik ben gedoopt in de kerk, ik heb er belijdenis gedaan. Ik mocht er trouwens en mijn kinderen ten doop brengen.
Dáárom wil ik uit de kerk begraven worden mét de zegen.

Lourens: de beamer was niet voor de liederen, maar er werden foto's van de overledene mee geprojecteerd op de muur van het rouwcentrum !
Ik vond het erg luguber, had net in de kist gekeken en zag hem even later lachend en wel op de muur

Ik begreep dat al, Mara.
Daarom zei ik ook: wat is het doel?

Kijk op zich heb ik geen probleem met een foto. Vaak zie je dat er een foto op de kist gezet wordt.
Maar zoals ik al schreef: laat Christus verheerlijkt worden.

Ik zie geen doel !
Als er een geliefde overlijdt, is dat verschrikkelijk.
En dan moet je het niet mooier gaan maken door leuke foto's te plaatsen.
Wij kregen onlangs nog zo'n rouwkaart, de overledene was door de tekst vaag te zien, breed lachend op zijn boot
Ik word hier zo naar van !
De dood is de straf op de zonde, wordt dat nog erkend ?

Ik bedoel met doel: de beamer gebruiken voor de liedteksten t.b.v. de gasten of de beamer gebruiken om de overledene te verheerlijken?

Ja kan ook, maar hier werdtie dus zo gebruikt.
Onaangenaam.

Lourens schreef:Geverfde kisten zie je vaak bij overleden kinderen.
Met name voor broertjes en zusje is het een stukje verwerking die iets van hunzelf als een soort afscheid op de kist mogen zetten.

Een kennis van mij heeft haar kindje naar het graf moeten brengen en zij zelf heeft op het kistje geschreven: 'God is goed!'

Zij kan ook juist over die moeilijke periode spreken over een God die goed was. Een prachtige getuigenis.
Een beamer op zich heb ik geen moeite mee.
Helemaal als er gasten zijn die teksten van liederen niet kennen, bijvoorbeeld vanuit de werkkring.
Wat is het doel moet je je afvragen.
Bij elk element van de samenkomst.

Over rouwsamenkomst gesproken.
Waarom is het geen eredienst?
Ik ben er zelf bewust wel eens mee bezig en heb ook een en ander op papier staan en met mijn vrouw besproken.
Mijn grootste wens is dat juist Christus centraal staat. Het werk wat Hij voor ons gedaan heeft.
Maar ik heb ook de wens dat aan het einde van de dienst de zegen wordt uitgesproken door de predikant.
Dat diegenen die dat Woord gehoord hebben ook de zegen van Hem mogen ontvangen.

Dat het een eredienst mag zijn voor Hem.!

Concreet de vraag: waarom is de rouwsamenkomst geen eredienst zoals een huwelijksdienst wel is?
Ik ben gedoopt in de kerk, ik heb er belijdenis gedaan. Ik mocht er trouwens en mijn kinderen ten doop brengen.
Dáárom wil ik uit de kerk begraven worden mét de zegen.

Mara zegt het al: "De dood is de straf op de zonde, wordt dat nog erkend ?"
Maak je daarnaast de ceremonie en de "rituelen" niet al te belangrijk?.

Op zich heb ik niks tegen een geverfd kistje, zeker bij een kindje !
Zelfs heb ik een rieten mandje gezien, heel ontroerend.
maar wat ik bedoelde wat de bekende roze kist bij een homo-discotheekeigenaar.
Hij werd destijds door Amsterdam gereden, net als een onderwereldfiguur.
Als het goed is, sta je rondom de groeve in diepe bewogenheid en berouw.
Vroeger hadden wij eens een hond, toen die dood ging was mijn moeder erg aan het huilen.
Ze kreeg even een indruk dat het haar schuld was, haar zonde, dat dat beestje eronder moest lijden.
Dood door schuld !
Dan wijzen wij niet meer naar Adam en Eva.
Het klinkt misschien raar, maar ik ben vaak liever op een begrafenis dan op een bruiloft.
Ligt aan de begrafenis.

Willem schreef:

Lourens schreef:Geverfde kisten zie je vaak bij overleden kinderen.
Met name voor broertjes en zusje is het een stukje verwerking die iets van hunzelf als een soort afscheid op de kist mogen zetten.

Een kennis van mij heeft haar kindje naar het graf moeten brengen en zij zelf heeft op het kistje geschreven: 'God is goed!'

Zij kan ook juist over die moeilijke periode spreken over een God die goed was. Een prachtige getuigenis.
Een beamer op zich heb ik geen moeite mee.
Helemaal als er gasten zijn die teksten van liederen niet kennen, bijvoorbeeld vanuit de werkkring.
Wat is het doel moet je je afvragen.
Bij elk element van de samenkomst.

Over rouwsamenkomst gesproken.
Waarom is het geen eredienst?
Ik ben er zelf bewust wel eens mee bezig en heb ook een en ander op papier staan en met mijn vrouw besproken.
Mijn grootste wens is dat juist Christus centraal staat. Het werk wat Hij voor ons gedaan heeft.
Maar ik heb ook de wens dat aan het einde van de dienst de zegen wordt uitgesproken door de predikant.
Dat diegenen die dat Woord gehoord hebben ook de zegen van Hem mogen ontvangen.

Dat het een eredienst mag zijn voor Hem.!

Concreet de vraag: waarom is de rouwsamenkomst geen eredienst zoals een huwelijksdienst wel is?
Ik ben gedoopt in de kerk, ik heb er belijdenis gedaan. Ik mocht er trouwens en mijn kinderen ten doop brengen.
Dáárom wil ik uit de kerk begraven worden mét de zegen.

Mara zegt het al: "De dood is de straf op de zonde, wordt dat nog erkend ?"
Maak je daarnaast de ceremonie en de "rituelen" niet al te belangrijk?.

Ja, maar voor de gelovigen is het de doorgang naar het eeuwige leven. De angel van de dood is eruit, de dood is overwonnen! We sterven, als gelovigen, niet meer omdat we de straf moeten ontvanegn, de straf is immers gedragen door onze Verlosser!!

JolandaOudshoorn schreef:

Willem schreef:

Lourens schreef:Geverfde kisten zie je vaak bij overleden kinderen.
Met name voor broertjes en zusje is het een stukje verwerking die iets van hunzelf als een soort afscheid op de kist mogen zetten.

Een kennis van mij heeft haar kindje naar het graf moeten brengen en zij zelf heeft op het kistje geschreven: 'God is goed!'

Zij kan ook juist over die moeilijke periode spreken over een God die goed was. Een prachtige getuigenis.
Een beamer op zich heb ik geen moeite mee.
Helemaal als er gasten zijn die teksten van liederen niet kennen, bijvoorbeeld vanuit de werkkring.
Wat is het doel moet je je afvragen.
Bij elk element van de samenkomst.

Over rouwsamenkomst gesproken.
Waarom is het geen eredienst?
Ik ben er zelf bewust wel eens mee bezig en heb ook een en ander op papier staan en met mijn vrouw besproken.
Mijn grootste wens is dat juist Christus centraal staat. Het werk wat Hij voor ons gedaan heeft.
Maar ik heb ook de wens dat aan het einde van de dienst de zegen wordt uitgesproken door de predikant.
Dat diegenen die dat Woord gehoord hebben ook de zegen van Hem mogen ontvangen.

Dat het een eredienst mag zijn voor Hem.!

Concreet de vraag: waarom is de rouwsamenkomst geen eredienst zoals een huwelijksdienst wel is?
Ik ben gedoopt in de kerk, ik heb er belijdenis gedaan. Ik mocht er trouwens en mijn kinderen ten doop brengen.
Dáárom wil ik uit de kerk begraven worden mét de zegen.

Mara zegt het al: "De dood is de straf op de zonde, wordt dat nog erkend ?"
Maak je daarnaast de ceremonie en de "rituelen" niet al te belangrijk?.

Ja, maar voor de gelovigen is het de doorgang naar het eeuwige leven. De angel van de dood is eruit, de dood is overwonnen! We sterven, als gelovigen, niet meer omdat we de straf moeten ontvanegn, de straf is immers gedragen door onze Verlosser!!

Daarom........... Jolanda, ik ben blij met jouw posting ook.
Christus is opgestaan, Hij heeft de dood overwonnen op dat wij voor eeuwig leven mogen.

Nu jaagt de dood geen angst meer aan,
want alles, alles is voldaan.
Die met geloof op Jezus ziet,
die vreest voor dood of helle niet.

Want nu de Heer is opgestaan,
nu vangt het nieuwe leven aan;
een leven, door zijn dood bereid,
een leven in zijn heerlijkheid.

JolandaOudshoorn schreef:

Willem schreef:

Lourens schreef:Geverfde kisten zie je vaak bij overleden kinderen.
Met name voor broertjes en zusje is het een stukje verwerking die iets van hunzelf als een soort afscheid op de kist mogen zetten.

Een kennis van mij heeft haar kindje naar het graf moeten brengen en zij zelf heeft op het kistje geschreven: 'God is goed!'

Zij kan ook juist over die moeilijke periode spreken over een God die goed was. Een prachtige getuigenis.
Een beamer op zich heb ik geen moeite mee.
Helemaal als er gasten zijn die teksten van liederen niet kennen, bijvoorbeeld vanuit de werkkring.
Wat is het doel moet je je afvragen.
Bij elk element van de samenkomst.

Over rouwsamenkomst gesproken.
Waarom is het geen eredienst?
Ik ben er zelf bewust wel eens mee bezig en heb ook een en ander op papier staan en met mijn vrouw besproken.
Mijn grootste wens is dat juist Christus centraal staat. Het werk wat Hij voor ons gedaan heeft.
Maar ik heb ook de wens dat aan het einde van de dienst de zegen wordt uitgesproken door de predikant.
Dat diegenen die dat Woord gehoord hebben ook de zegen van Hem mogen ontvangen.

Dat het een eredienst mag zijn voor Hem.!

Concreet de vraag: waarom is de rouwsamenkomst geen eredienst zoals een huwelijksdienst wel is?
Ik ben gedoopt in de kerk, ik heb er belijdenis gedaan. Ik mocht er trouwens en mijn kinderen ten doop brengen.
Dáárom wil ik uit de kerk begraven worden mét de zegen.

Mara zegt het al: "De dood is de straf op de zonde, wordt dat nog erkend ?"
Maak je daarnaast de ceremonie en de "rituelen" niet al te belangrijk?.

Ja, maar voor de gelovigen is het de doorgang naar het eeuwige leven. De angel van de dood is eruit, de dood is overwonnen! We sterven, als gelovigen, niet meer omdat we de straf moeten ontvanegn, de straf is immers gedragen door onze Verlosser!!

Ja, maar...
Waarom moet nu altijd die ernst van de dood worden verdoezelt? Ook voor gelovigen is de dood de straf op de zonde. Zeker, hun is een beter lot bereid maar een ruim sterven is niet voor elk van Gods kinderen weggelegd.
Daarnaast, voor hen die nog leven voor eigen rekening is de dood een prediking, ook de dood van Gods kinderen. Door het te 'verbloemen' halen we de ernst van die prediking af.
De dood hoort niet bij het leven maar het herinnert ons telkens aan onze diepe val in het paradijs.
En daarbij, moeten we niet met al onze rouw en verdriet aan de voeten van Hem komen? Het is toch vreselijk arm om in bloemen en allerlei andere ceremonie en rituelen onze troost te zoeken en onze rouw te verwerken?

Volgens mij wordt de ernst van de dood niet verdoezeld... Maar overheerst dan de vreugde van de overwinning op de dood door Jezus Christus. Dood, waar is uw overwinning? Dood, waar is uw prikkel? De dood hoort niet bij het leven, is ook verdrietig. Maar tegelijkertijd hebben we hoop gekregen omdat Hij de dood heeft verslagen en christenen mogen opstaan in een beter leven. het is tweeledig.... Maar wat overheerst? De dood? Of Christus?

We moeten dan ook geen troost zoeken in rituelen, bloemen etc... maar in Hem maar in Hem. Als dat gebeurt kan dat ook in bepaalde zaken uitgebeeld worden...

5 Deze hoop zal niet worden beschaamd, omdat Gods liefde in ons hart is uitgegoten door de heilige Geest, die ons gegeven is. 6 Toen wij nog hulpeloos waren is Christus immers voor ons, die op dat moment nog schuldig waren, gestorven. 7 Er is bijna niemand die voor een rechtvaardig mens wil sterven; slechts een enkeling durft voor een goed mens zijn leven te geven. 8 Maar God bewees ons zijn liefde doordat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren. 9 Des te zekerder is het dus dat wij, nu we door zijn dood zijn vrijgesproken, dankzij hem zullen worden gered en niet veroordeeld. 10 Werden we in de tijd dat we nog Gods vijanden waren al met hem verzoend door de dood van zijn Zoon, des te zekerder is het dat wij, nu we met hem zijn verzoend, worden gered door diens leven. 11 En meer nog, dat wij God prijzen danken we aan onze Heer Jezus Christus, door wie we nu al met God zijn verzoend.]/i]
(...)
15 Maar de genade gaat zijn overtreding verre te boven. Door de overtreding van één mens moesten alle mensen sterven, maar de genade die God aan alle mensen schenkt door die ene mens, Jezus Christus, is veel overvloediger. 16 Dit geschenk gaat het gevolg van de zonde van één mens verre te boven, want die ene overtreding heeft tot veroordeling geleid, maar de genade die na talloze overtredingen geschonken werd, heeft tot vrijspraak geleid. 17 Als de dood heeft geheerst door de overtreding van één mens, is het des te zekerder dat allen die de genade en de vrijspraak in zo’n overvloed hebben ontvangen, zullen heersen in het eeuwige leven, dankzij die ene mens, Jezus Christus.
(...)
21 Zoals de zonde heeft geheerst en tot de dood heeft geleid, zo moest door de vrijspraak de genade heersen en tot het eeuwige leven leiden, dankzij Jezus Christus, onze Heer.