jvdg schreef:Mijn hoop is geweest dat DWW trachtte ons tot inzichten te brengen die de Godzaligheid inhouden.
Maar ik vrees meer en meer dat DWW de eenvoudige (zwakgelovige, de onzekere) in verwarring brengt met allerlei gedachtenspinselen die ons verder van de Zaligmaker afbrengen. Veel predikanten halen nog wel eens aan: de "eenvoudige Heidelberger" leert ons.......
Daar ben ik het vaak volkomen mee eens. Maar wat DWW ons wil laten geloven zijn leringen die eerstens ingewikkeld zijn, en tweedens een twijfelmoedige ziel (zo het al mogelijk ware) zich van God zou laten afwenden.

En al die redeneringen gaan in tegen de werking van de Heilige Geest. God en de mens laten zich niet in een hokje onderbrengen. En zeker niet door mensen die zeker zijn in en van zichzelf.

Ach, m'n beste DWW, tolle lege. Begin in Genesis 1 en lees door tot en met Openbaringen 22, en je zult zien dat al je dogmatiek rust op een zandgrond buiten Christus, De fontein des Levens. Al je bevinding, al je licht, het is ten eeuwige verderf als God de Heilige Geest die bevinding niet werkt of dat dit licht niet Het Licht is.

Jij leeft in een kerkcultuur waar de wet niet gepreekt wordt. Dat blijkt keer op keer uit je schrijven. Daarnaast leg je de HC uit als een standelijke heilsweg, terwijl je deze juist als een stondelijke heilsleer moet verstaan. Tenslotte zou ik van jou weleens willen weten, wat jij onder een zwakgelovige verstaat...??

PvS schreef:Waarom zulke vijandige antwoorden, jvdg?

En zeg ons eens wat het verschil is tussen 'bekering' en 'verzoening'.

De antwoorden waren zeker niet vijandig.
Integendeel.
Ik strijd tegen de zgn. verzekerden in Sion die op basis van eigen bevinding rust hebben genomen en vasthouden. En daarmee de zwak gelovigen de les lezen vanuit de ivoren toren die "IK" heet.

Het verschil tussen bekering en verzoening?
Eigenlijk is daar geen verschil.
Als Gods Heilige Geest een vijand tot bekering brengt, dan geeft Hij uit onbegrijpelijke trouw, goedheid, goedertierenheid, vanuit Zijn belofte (zo heerlijk in de bijbel en de FvE verwoord) ook Verzoening.
Dan, ja dan, gaat het hart, de ziel en het verstand Hem loven met alle krachten die in hem zijn.
Dan komt ook de heiligmaking in zicht (door Hem).

En al de zaken die ik hier voorstel komen uit Hem voort.
Dan stop ik met redeneren, dan verstomt mijn ja, maar....

Dan blijft Hij alleen over.
Dan heb ik genoeg.
Dan heb ik alles.
Ook al past het niet in redenaties of dogmatiek.

Als Hij alles afsnijdt, je kerk, je werk, je gezondheid, je godsdienst en je aardse toekomst.
Maar Hij geeft zicht op de eeuwigheid met en in Hem, ach wat zou ik vrezen.

Dit zijn geen emoties, maar een reactie op je koude stellingname die louter op menselijke overwegingen bij Gods geïnspireerde Woord worden geplaatst.

Uit diepten van ellende,
Roep ik met mond en hart.
Tot U die Heil kunt zenden.
O Heer' aanschouw mijn smart.

Wil naar mijn smeekstem horen,
Aanmerk mijn jammerklacht.
En neig Uw gunstig oren,
Daar ik in de druk versmacht.

DWW schreef:

Erasmiaan schreef:

DWW schreef:Een mens kan niet heilig leven, Gods volk ook niet. Doe dus je best maar niet.

Hier heb je dat wel degelijk gezegd.

Dat heb je dan verkeerd begrepen. Wat ik hiermee heb willen zeggen is, dat Gods volk geroepen is tot de vrijheid die Jezus Christus voor hen verworven heeft, Gal. 5:1. Wanneer je schrijft dat Gods volk heilig moet leven, dan preek je geen vrijheid, en geen troost. Maar dan plaats je een nieuwe wet achter de volbrachte wet(=evangelie). Gods volk moet en hoeft niks meer. Het is voor hen namelijk volbracht. Waarom riepen de apostelen dan op om niet te zondigen, en de zonden te mijden en te vlieden....?? Opdat de inwonende Geest van Christus van hen niet zou gaan wijken. Waardoor ze in donker en aanvachtingen des geloofs terecht komen. Dat is wat anders dan Gods volk een vernieuwde wet opleggen van : "u moet heilig leven...!!"

Dan zou ik maar iets beter proberen te formuleren. Want je eerste zin is wel degelijk antinomiaans. En in je uitleg heb je die verdenking van antinomianisme nog niet helemaal weg kunnen nemen. Er staat immers geschreven: Zijt heilig, want Ik ben heilig. En dat is geschreven aan Zijn volk.

DWW schreef:

PvS schreef:

GJdeBruijn schreef:

DWW schreef:Daarom is een wettisch berouw ook niet zaligmakend. Velen kennen een wettisch berouw, weinigen een evangelisch berouw. Die het tweede kennen, kennen het eerste ook.

En hoe begint het evangelische berouw?

Na de bekering.

Jeremia 31: 19; Zekerlijk, nadat ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad, en nadat ik mijzelven ben bekend gemaakt, heb ik op de heup geklopt, ik ben beschaamd, ja, ook schaamrood geworden, omdat ik de smaadheid mijner jeugd gedragen heb.

Doch over het huis Davids, en over de inwoners van Jeruzalem, zal Ik uitstorten den Geest der genade en der gebeden; en zij zullen Mij aanschouwen, Dien zij doorstoken hebben, en zij zullen over Hem rouwklagen, als met de rouwklage over een enigen zoon; en zij zullen over Hem bitterlijk kermen, gelijk men bitterlijk kermt over een eerstgeborene, Zach. 12:10.

Eerst het aardse, dan het geestelijke....


Nog enkele voorbeelden van evangelisch berouw / droefheid :

1. De wenende Petrus nadat hij zijn Zaligmaker had verloochend.

2. David in Psalm 51 en later weer Psalm 32.

3. Maria Magdalena aan het graf van de Heere Jezus.

4. De wenende zondares in Lukas 7 aan de voeten van de Heere Jezus.

Nogmaals : Wettisch berouw beweent de zonden, Evangelisch berouw beweent de vergeven zonden. Het laatste leert een verkoren zondaar kennen nadat zijn ziel verlost is geworden, en daarna nogmaals, wanneer hij zich bekeert van bepaalde zonden waarin hij door zwakheid is komen te struikelen.

Denk je nu echt DWW dat David zich kon troosten met de wetenschap wat zijn berouw van Psalm 51 volgens jou was?
Ik hoop dat jij Psalm 51 nog eens bevindelijk leert kennen dan ga je al die onderscheidingen echt niet meer maken.

DWW schreef:

jvdg schreef:Mijn hoop is geweest dat DWW trachtte ons tot inzichten te brengen die de Godzaligheid inhouden.
Maar ik vrees meer en meer dat DWW de eenvoudige (zwakgelovige, de onzekere) in verwarring brengt met allerlei gedachtenspinselen die ons verder van de Zaligmaker afbrengen. Veel predikanten halen nog wel eens aan: de "eenvoudige Heidelberger" leert ons.......
Daar ben ik het vaak volkomen mee eens. Maar wat DWW ons wil laten geloven zijn leringen die eerstens ingewikkeld zijn, en tweedens een twijfelmoedige ziel (zo het al mogelijk ware) zich van God zou laten afwenden.

En al die redeneringen gaan in tegen de werking van de Heilige Geest. God en de mens laten zich niet in een hokje onderbrengen. En zeker niet door mensen die zeker zijn in en van zichzelf.

Ach, m'n beste DWW, tolle lege. Begin in Genesis 1 en lees door tot en met Openbaringen 22, en je zult zien dat al je dogmatiek rust op een zandgrond buiten Christus, De fontein des Levens. Al je bevinding, al je licht, het is ten eeuwige verderf als God de Heilige Geest die bevinding niet werkt of dat dit licht niet Het Licht is.

Jij leeft in een kerkcultuur waar de wet niet gepreekt wordt. Dat blijkt keer op keer uit je schrijven. Daarnaast leg je de HC uit als een standelijke heilsweg, terwijl je deze juist als een stondelijke heilsleer moet verstaan. Tenslotte zou ik van jou weleens willen weten, wat jij onder een zwakgelovige verstaat...??

Als je naast alles wat je in dit topic (en andere topics) hebt geschreven volhardt in je eigen wijze van interpreteren, die alleen maar jouw visie schijnbaar onderstreept is er geen discussie mogelijk.
Zoals ik jouw postings lees in de diverse topics is er geen ruimte om te luisteren naar ellendige en arme mensen die desondanks op de Naam des Heeren vertrouwen.
Ik mis Liefde en ootmoedigheid in jouw woorden, maar bemerk hoogmoed t.a.v. de gekrookte rieten en de rokende vlaswieken.
Het lijkt mij dat je jezelf ver daarboven verheven hebt.
Och arme.....

Mij lust het niet om jouw vraag over een zwakgelovige te beantwoorden.
Ik vrees dat een antwoord daarop aan jou niet besteedt is, omdat er vanuit jouw vermeende "rijkdom" geen plaats voor is.

Ik sluit af: DWW, zo gij Zijn Stem dan heden hoort, verhardt u niet maar laat u leiden.

jvdg schreef:

PvS schreef:Waarom zulke vijandige antwoorden, jvdg?

En zeg ons eens wat het verschil is tussen 'bekering' en 'verzoening'.

De antwoorden waren zeker niet vijandig.
Integendeel.
Ik strijd tegen de zgn. verzekerden in Sion die op basis van eigen bevinding rust hebben genomen en vasthouden. En daarmee de zwak gelovigen de les lezen vanuit de ivoren toren die "IK" heet.

Het verschil tussen bekering en verzoening?
Eigenlijk is daar geen verschil.
Als Gods Heilige Geest een vijand tot bekering brengt, dan geeft Hij uit onbegrijpelijke trouw, goedheid, goedertierenheid, vanuit Zijn belofte (zo heerlijk in de bijbel en de FvE verwoord) ook Verzoening.
Dan, ja dan, gaat het hart, de ziel en het verstand Hem loven met alle krachten die in hem zijn.
Dan komt ook de heiligmaking in zicht (door Hem).

En al de zaken die ik hier voorstel komen uit Hem voort.
Dan stop ik met redeneren, dan verstomt mijn ja, maar....

Dan blijft Hij alleen over.
Dan heb ik genoeg.
Dan heb ik alles.
Ook al past het niet in redenaties of dogmatiek.

Als Hij alles afsnijdt, je kerk, je werk, je gezondheid, je godsdienst en je aardse toekomst.
Maar Hij geeft zicht op de eeuwigheid met en in Hem, ach wat zou ik vrezen.

Dit zijn geen emoties, maar een reactie op je koude stellingname die louter op menselijke overwegingen bij Gods geïnspireerde Woord worden geplaatst.

Uit diepten van ellende,
Roep ik met mond en hart.
Tot U die Heil kunt zenden.
O Heer' aanschouw mijn smart.

Wil naar mijn smeekstem horen,
Aanmerk mijn jammerklacht.
En neig Uw gunstig oren,
Daar ik in de druk versmacht.

Jij reageert: "wanneer een mens vraagt aan de Heere wat hij doen moet, dat het dan eigenlijk niet meer te keren is".
Het gaat er mij niet om dat het niet meer te keren is.

Waar het mij om gaat is, dat wanneer een zondaar bekeerd wordt, dat deze dan de zekerheid van zijn bekering kent. Of het dan een sterkgelovige of een kleingelovige is doet niet ter zake. Wanneer het geloof in beoefening is dan weet ook de kleingelovige dat zijn staat voor de eeuwigheid vast ligt. Hij is daar volkomen zeker van.

PvS schreef: Jij reageert: "wanneer een mens vraagt aan de Heere wat hij doen moet, dat het dan eigenlijk niet meer te keren is".
Het gaat er mij niet om dat het niet meer te keren is.

Waar het mij om gaat is, dat wanneer een zondaar bekeerd wordt, dat deze dan de zekerheid van zijn bekering kent. Of het dan een sterkgelovige of een kleingelovige is doet niet ter zake. Wanneer het geloof in beoefening is dan weet ook de kleingelovige dat zijn staat voor de eeuwigheid vast ligt. Hij is daar volkomen zeker van.
::salut

Ik heb van één van de Erskine's wel eens geleerd een onderscheid te maken tussen de verzekering van het geloof en de zekerheid van het geloof. Het punt is dat het geloof verzekering met zich meebrengt. In het geloof is geen onzekerheid. Maar een mens is niet enkel geloof. Een mens is ook een oude mens. Een ongelovige natuur die voor God niet bestaan kan. Laten we daarom toch uitkijken met het stellen dat elke gelovige ten volle verzekerd is. Heere ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp (Mar 9:24).

Erasmiaan schreef:

DWW schreef:

Erasmiaan schreef:

DWW schreef:Een mens kan niet heilig leven, Gods volk ook niet. Doe dus je best maar niet.

Hier heb je dat wel degelijk gezegd.

Dat heb je dan verkeerd begrepen. Wat ik hiermee heb willen zeggen is, dat Gods volk geroepen is tot de vrijheid die Jezus Christus voor hen verworven heeft, Gal. 5:1. Wanneer je schrijft dat Gods volk heilig moet leven, dan preek je geen vrijheid, en geen troost. Maar dan plaats je een nieuwe wet achter de volbrachte wet(=evangelie). Gods volk moet en hoeft niks meer. Het is voor hen namelijk volbracht. Waarom riepen de apostelen dan op om niet te zondigen, en de zonden te mijden en te vlieden....?? Opdat de inwonende Geest van Christus van hen niet zou gaan wijken. Waardoor ze in donker en aanvachtingen des geloofs terecht komen. Dat is wat anders dan Gods volk een vernieuwde wet opleggen van : "u moet heilig leven...!!"

Dan zou ik maar iets beter proberen te formuleren. Want je eerste zin is wel degelijk antinomiaans. En in je uitleg heb je die verdenking van antinomianisme nog niet helemaal weg kunnen nemen. Er staat immers geschreven: Zijt heilig, want Ik ben heilig. En dat is geschreven aan Zijn volk.

Ja, een mens moet nog steeds heilig leven. De apostelen gebieden ook een heleboel zaken. De apostelen zeggen dat de mensen veel dingen moeten. Maar dat heilig leven is nooit een grond voor rechtvaardiging.

Erasmiaan schreef:

DWW schreef:

Erasmiaan schreef:

DWW schreef:Een mens kan niet heilig leven, Gods volk ook niet. Doe dus je best maar niet.

Hier heb je dat wel degelijk gezegd.

Dat heb je dan verkeerd begrepen. Wat ik hiermee heb willen zeggen is, dat Gods volk geroepen is tot de vrijheid die Jezus Christus voor hen verworven heeft, Gal. 5:1. Wanneer je schrijft dat Gods volk heilig moet leven, dan preek je geen vrijheid, en geen troost. Maar dan plaats je een nieuwe wet achter de volbrachte wet(=evangelie). Gods volk moet en hoeft niks meer. Het is voor hen namelijk volbracht. Waarom riepen de apostelen dan op om niet te zondigen, en de zonden te mijden en te vlieden....?? Opdat de inwonende Geest van Christus van hen niet zou gaan wijken. Waardoor ze in donker en aanvachtingen des geloofs terecht komen. Dat is wat anders dan Gods volk een vernieuwde wet opleggen van : "u moet heilig leven...!!"

Dan zou ik maar iets beter proberen te formuleren. Want je eerste zin is wel degelijk antinomiaans. En in je uitleg heb je die verdenking van antinomianisme nog niet helemaal weg kunnen nemen. Er staat immers geschreven: Zijt heilig, want Ik ben heilig. En dat is geschreven aan Zijn volk.

Dan is de apostel Paulus met wat hij schrijft aan het einde van Rom. 7, in jouw ogen, wellicht ook een antinomiaan:

Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik. Indien ik hetgene doe, dat ik niet wil, zo doe ik nu hetzelve niet meer, maar de zonde, die in mij woont.
Zo vind ik dan deze wet in mij: als ik het goede wil doen, dat het kwade mij bijligt. Want ik heb een vermaak in de wet Gods, naar den inwendigen mens; Maar ik zie een andere wet in mijn leden, welke strijdt tegen de wet mijns gemoeds, en mij gevangen neemt onder de wet der zonde, die in mijn leden is. Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere. Zo dan, ik zelf dien wel met het gemoed de wet Gods, maar met het vlees de wet der zonde.

Beste Erasmiaan,

Gods volk moet niet heilig leven, maar wil in de liefde Gods in Christus alleen maar heilig leven voor God, maar kan het niet. Dat is geen dwangbevel, maar een liefdesbevel. Want, dagelijks struikelen zij nog in vele zonden. Waarom kunnen zij het niet....?? Omdat ze dagelijks een levend zondig lijk op hun rug meesjouwen tot aan hun dood toe, waardoor de apostel het uitroept: "ik sterf alle dagen." Daarom schrijft dezelfde apostel later ook aan de gemeente van Korinthe het volgende :Maar uit Hem zijt gij in Christus Jezus, Die ons geworden is wijsheid van God, en rechtvaardigheid, en heiligmaking, en verlossing, 1 Kor. 1:30. Deze troost is geen vrijbrief om te zondigen...!! In de liefde is geen dwang, en geen moeten, maar vrijwilligheid. De liefde kan en wil niet zondigen. De liefde heeft lief wat God liefheeft, en haat wat God haat, maar de zonde die in mij nog leeft naar mijn oude onvernieuwde natuur, haat alles wat God haat, zegt de apostel. Daarom kermt hij het uit: "Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods?" Maar de apostel mocht er in het kader van 1 Kor. 1:30 ook nog iets achteraan zeggen: "Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere."

Ten laatste nog dit : Wanneer dit niet waar was, dan zou Gods volk continu de hemel op aarde genieten, en van hun zondige vervloekte vlees, niet verlost en ontbonden wensen te worden. Ik hoop dat je het nu wat beter begrijpt, en voortaan wat minder snel klaar staat met je lichtzinnige geoordeel. Vraag liever eerst wat iemand bedoelt, dan hem meteen voor een antinomiaan uit te maken. Velen hebben Huntington hier ook voor uitgemaakt, omdat ze hem nimmer omtrent deze dingen hebben verstaan. Lees ook de posting met de links van Kohlbrugge en Da Costa : http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 70#p444970

Fjodor schreef:Ja, een mens moet nog steeds heilig leven. De apostelen gebieden ook een heleboel zaken. De apostelen zeggen dat de mensen veel dingen moeten. Maar dat heilig leven is nooit een grond voor rechtvaardiging.

@ Fjodor en JVDG,

Degenen die het moeten, betuigen daarmee dat het voor hen (nog) niet is volbracht. Waarom preekte de Heere Jezus aan de rijke jongeling zijn heerlijk Evangelie niet...?? Omdat deze man met 'moeten' tot kwam. "Goede Meester, wat moet ik doen..." Deze man kwam met zijn eerste man tot Hem. Deze man kwam tot Hem in dienstbaarheid. Daarom preekte Christus hem de wet, en stuurde hem met werk, en in dezelfde dienstbaarheid waarin hij gekomen was, ledig heen. Precies eender verging het die spitsvondige wetgeleerde in Lukas 10. Aan hem werd wel het Evangelie, door de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan, verkondigd. Maar hij verstond het niet, en zocht niet anders dan zichzelf te rechtvaardigen voor God. Hij kwam met de wet, en Christus zond hem ledig heen met een onvervulde wet: "doe gij desgelijks....etc".

Hoe anders was dit bijv. bij de geraakte, en bij de bloedvloeiende vrouw. Zij kwamen tot Hem, gebracht zijnde aan het einde der wet, Rom. 10:4, gestroven zijnde aan hun eerste man, niets meer hebbende, en alles van Hem verwachtende. Hen heeft Hij met Zijn goederen vervuld, en zond hen heen met een vervulde wet: "Ga heen in vrede, uw zonde zijn u vergeven...!!"

huisman schreef:Denk je nu echt DWW dat David zich kon troosten met de wetenschap wat zijn berouw van Psalm 51 volgens jou was?

David kon zichzelf niet troosten, hetzelfde gold de wenende Petrus, de wenende Maria Magdalena, en de wenende Simson in de kerker. Maar dat neemt niet weg dat God hun evangelische tranen, naar Psalm 56, in Zijn flessen heeft opgevangen.

PvS schreef:

GJdeBruijn schreef:

DWW schreef:Daarom is een wettisch berouw ook niet zaligmakend. Velen kennen een wettisch berouw, weinigen een evangelisch berouw. Die het tweede kennen, kennen het eerste ook.

En hoe begint het evangelische berouw?

Na de bekering.

Jeremia 31: 19; Zekerlijk, nadat ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad, en nadat ik mijzelven ben bekend gemaakt, heb ik op de heup geklopt, ik ben beschaamd, ja, ook schaamrood geworden, omdat ik de smaadheid mijner jeugd gedragen heb.

Eens hoor. Maar het is niet de vraag waar het om gaat. Want: Waaruit blijkt het evangelisch te zijn? Hoe komt iemand tot deze belijdenis? Zonder evangelie?

PvS schreef:Waar het mij om gaat is, dat wanneer een zondaar bekeerd wordt, dat deze dan de zekerheid van zijn bekering kent. Of het dan een sterkgelovige of een kleingelovige is doet niet ter zake. Wanneer het geloof in beoefening is dan weet ook de kleingelovige dat zijn staat voor de eeuwigheid vast ligt. Hij is daar volkomen zeker van.

Ja, ja, en Paulus viel van zijn paard en was direct verzekerd...?
PvS, je redeneert er aardig op los, maar het is heel wat anders dan de apostelen schreven aan de gemeenten. Wie meent te staan..!!!

Gods Woord leert een zekerheid vanuit een heel andere bron:
1 Johannes 4
13 Hieraan kennen wij, dat wij in Hem blijven, en Hij in ons, omdat Hij ons van Zijn Geest gegeven heeft.
14 En wij hebben het aanschouwd, en getuigen, dat de Vader Zijn Zoon gezonden heeft tot een Zaligmaker der wereld.
15 Zo wie beleden zal hebben, dat Jezus de Zoon van God is, God blijft in hem, en hij in God.
16 En wij hebben gekend en geloofd de liefde, die God tot ons heeft. God is liefde; en die in de liefde blijft, blijft in God, en God in hem.
17 Hierin is de liefde bij ons volmaakt, opdat wij vrijmoedigheid mogen hebben in den dag des oordeels, namelijk dat gelijk Hij is, wij ook zijn in deze wereld.
18 Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees buiten; want de vrees heeft pijn, en die vreest, is niet volmaakt in de liefde.
19 Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst liefgehad heeft.
20 Indien iemand zegt: Ik heb God lief; en haat zijn broeder, die is een leugenaar; want die zijn broeder niet liefheeft, dien hij gezien heeft, hoe kan hij God liefhebben, Dien hij niet gezien heeft?
21 En dit gebod hebben wij van Hem, namelijk dat die God liefheeft, ook zijn broeder liefhebbe.

DWW schreef:

huisman schreef:Denk je nu echt DWW dat David zich kon troosten met de wetenschap wat zijn berouw van Psalm 51 volgens jou was?

David kon zichzelf niet troosten, hetzelfde gold de wenende Petrus, de wenende Maria Magdalena, en de wenende Simson in de kerker. Maar dat neemt niet weg dat God hun evangelische tranen, naar Psalm 56, in Zijn flessen heeft opgevangen.

Nee hoor David's zekerheid was niet gegrond op zijn tranen maar in de beloften Gods, in Gods eigen Woord

16 (-) Want Gij hebt geen lust tot offerande, anders zou ik ze geven; in brandofferen hebt Gij geen behagen.
17 (-) De offeranden Gods zijn een gebroken geest; een gebroken en verslagen hart zult Gij, o God! niet verachten.

Dit was voor David door genade geloofswetenschap geworden, dat de HEERE een gebroken en verslagen hart niet zal verachten. De zekerheid ligt altijd buiten ons . Wat ik opvallend vind in jouw postings zijn steeds die bijvoegelijke naamwoorden , b.v. evangelische tranen .Moet je toch mee oppassen om woorden zo van een eigen kleur te voorzien!

GJdeBruijn schreef:

PvS schreef:Waar het mij om gaat is, dat wanneer een zondaar bekeerd wordt, dat deze dan de zekerheid van zijn bekering kent. Of het dan een sterkgelovige of een kleingelovige is doet niet ter zake. Wanneer het geloof in beoefening is dan weet ook de kleingelovige dat zijn staat voor de eeuwigheid vast ligt. Hij is daar volkomen zeker van.

Ja, ja, en Paulus viel van zijn paard en was direct verzekerd...?

Wat een lichtgeraaktheid zeg, tjonge jonge.

Weet je, toen Saulus van zijn paard viel wist hij helemaal niets meer, zelfs niet eens wie de Heere was. Saulus was toen verzekerd dat wanneer hij het Bloed niet toegepast kreeg aan zijn ziel, dat het dan voor eeuwig verloren zou zijn geweest. Dat heeft hij wel ingeleefd in die drie dagen in Damaskus. Daar hoor ik maar weinig van.
Toen Saulus in zijn gemoed overtuigd werd, dat hij midden in den dood lag, had hij de moed verloren van door de gehoorzaamheid der wet te kunnen behouden worden. Gods eis van betaling lag op de ziel van Saulus te branden. Hij moest sterven aan de wet, die God de sterveling zet. Om overgezet te worden in Christus Die de prijs volkomen heeft betaald.
Maar dat kon Saulus vooraf niet bekijken.

Tegenwoordig kunnen ze dat 'schijnbaar' wel, terwijl ze nog midden in de dood liggen, zonder ergens van verlost te zijn, weten ze al dat het allemaal goed komt.

Vreemde godsdienst die de verborgen raad des Heeren van tevoren al weet.