Grace schreef:
Dat heeft altijd 2 kanten. Ik heb oa. vanwege mijn werk dagelijks gesprekken met (bevindelijk) gereformeerde jongeren. Er zijn er die keurig in het paadje van pa en ma blijven lopen, maar waar totaal geen enkele intresse is voor geestelijke zaken. Ik kom de gekste dingen tegen. Pas zei (een werelds) iemand van de Rabobank: "Hoe zwarter de pakken, hoe zwarter de praktijken." Ik hoop dat hij geen gelijk heeft....
En dan ben ik persoonlijk meer verheugd over die jongeren die op zoek zijn naar een leven met de Heere (zij het op een soms andere manier (in de zin van uiten), dan jongeren die tekenen voor de aloude waarheid, maar waar totaal geen geestelijke intresse is.
Natuurlijk. Ik kan ook best een beetje relativeren. En het gaat me ook niet (alleen) om de vorm van uiten. Maar wél om het naleven van Gods geboden. En een breken met de zonden/de wereld. En ik wéét dat de intentie van HC/Jijdaar die dingen ook is. Maar lang niet alle jongeren hebben die intentie of leven dichtbij de Heere. Terwijl ze wel belijden dat het zo is.
Ze hebben Jezus aangenomen. En het lijkt alsof het echt is. maar als je dan naar hun leven kijkt dan zié je de vruchten niet atijd of maar kort. Ze hebben niet echt gebroken met de wereld. Ze volgen Christus niet na.
En er zijn jongelui die menen binnen te zijn. ik zie/hoor gearriveerde geluiden. ze staan zo hoog met zichzelf. Nergens krijgen ze meer voedsel in de kerk wat past bij hun geestelijke staat. ik herken de geluiden die Avi hoort in haar kerkelijke gmeente wel. En ik weet dat niet alle HCbezoekers zo zijn, maar in mijn omgeving heb ik het toch wel over een tiental jongelui...
En natuurlijk zie ik liever jongelui met een Bijbel op schoot dan voluit leven in de wereld.Daar zou ik me ook ernstig zorgen over maken. Maar als ik niet de gebrokenheid merk (wat HC overigens wél aan de orde stelt!) dan vind ik het toch een gevaarlijke situatie als jongeren 'zomaar' denken dat ze, nu ze Jezus aangenomen hebben, gered zijn. Dan denk ik: als je 'zomaar' Jezus hebt aangenomen, zonder dat je werkelijk besef heb gehad van je verloren bestaan en de diepte van je zondig bestaan hebt ingeleefd; krijgt dan Christus wel de plaats die Hem toekomt in je leven? Als je niet beseft uit welke grote nood en dood je verlost bent? Tenslotte was het eerste gevolg van de prediking van petrus op een massabijeenkomst: verslagenheid in het hart.
En ook dat heb ik gezien tijdens een HeartCryconferentie; dus ik wil niet alleen maar negatief doen over de stichtingen. Ik heb gezien dat de Heere er werkt, ook in mijn eigen gezin.
Maar het is niet de uitwerking bij iedereen.
En juist omdat ik zie dat er jongelui zijn die toch een verkeerde kant opgaan met hetgeen ze horen en ik ook begrijp (doordat ik zelf dingen gehoord en gezien heb) waar dat vandaan kan komen heb ik er steeds meer moeite mee om er als gezin heen te gaan.
Grace schreef:
Ik bedoel maar: je hebt toch altijd 2 kanten? Zowel uitwassen aan de ene kant als ook aan de andere kant. We kunnen de jongeren overal de schuld van geven, maar ik durf te stellen dat het grootste probleem van de algehele verwarring die er in de gereformeerde gezindte bij de oudere generatie(s) ligt. Jongeren zijn namelijk een vrucht van de opvoeding. Daarmee heb je lang niet alles gezegd, dat weet ik ook wel, maar er zit wel een kern van waarheid in.
Waar zijn de Godvrezende ouders waar zoveel van uit gaat dat kinderen en jongeren zeggen: "Kijk, die leer en dat leven wil ik ook"? Gaan wij ze wel voor in de zaken, waarin we willen dat onze kinderen gaan?
(dit is overigens niet naar jou persoonlijk helma, omdat ik weet dat het bij jullie anders is, maar veel meer n.a.v. jouw bericht)
Het probleem is niet alleen Jijdaar/HeartCry, maar ook de gevestigde kerken/de ouders. tenslotte is het bestaan van deze stichtingen het gevolg van de verwarring in de kerken.
Maar de jongelui die ik naar heartCry/Jijdaar zie gaan zijn doorgaans niet de jongeren die thuis niets mee hebben gekregen. doorgaans komen ze uit gezinnen waar Gods Woord de leiddraad is.
En inderdaad, ik moet mezelf steeds afvragen: hoe is mijn leven? is mijn leven een voorbeeld van een leven met de Heere? Heb ik mijn kinderen wel op de juiste manier geestelijk leiding gegeven?
Maar juist omdat ik zelf hierin ook verantwoordelijk ben moet ik waakzaam zijn dat ik ze niet onder een dwaling breng; zowel ter linker als ter rechterzijde
Dan heb ik maar 1 verwachting, en dat is de tekst van de preek van gistermorgen in mijn kerkelijke gemeente:
"Maar hoor nu Mijn knecht Jakob, en Israël, dien Ik verkoren heb!
Zo zegt de HEERE, uw Maker, en uw Formeerder van den buik af, Die u helpt: Vrees niet, o Jakob, Mijn knecht, en gij, Jeschurun, dien Ik uitverkoren heb!
Want Ik zal water gieten op de dorstigen, en stromen op het droge; Ik zal Mijn Geest op uw zaad gieten, en Mijn zegen op uw nakomelingen.
En zij zullen uitspruiten tussen in het gras, als de wilgen aan de waterbeken"
