artistiek schreef:

Luther schreef:

artistiek schreef:Toch heeft Marnix wel gelijk want wat staat er in Markus 8: Zo wie achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis op, en volge Mij.
Dus wie zalig wil worden moet zichzelf wel degelijk verloochenen. Maar dat is in mijn beleving hetzelfde als jezelf veroordelen/afkeuren etc..

NEE, dat is helemaal niet hetzelfde als jezelf afkeuren, althans als je dat bedoelt als: jezelf minderwaardig achten.
Het heeft niets met zelfbeeld te maken, maar met wie je bent voor de Heere.

henriët schreef:het lastige is dat dat vaak in bepaalde kerken zo wel wordt 'aangeleerd'daar is geen evenwicht te vinden, met alle gevolgen van dien..


Jezelf verloochenen is wel degelijk iets anders dan jezelf afkeuren,
maar hoe eea zit, ben ik nog aan t uitdenken enzo.

Jezelf verloochenen is dat je in de praktijk brengt, wat de Heere Jezus aan Zijn discipelen leerde, namelijk om elkaars voeten te wassen. En daarnaast: Je naaste liefhebben als jezelf.. (en dus niet ten koste van jezelf...) De Heere roept ertoe op om jezelf te verloochenen. Dat is: om je eigen ik niet centraal te stellen.

Jezelf afkeuren is miskennen dat je als mens ook waarde hebt, ook voor God. Dat vraagt de Heere niet van ons. Een gezond besef van eigenwaarde strijdt helemaal niet met het verloochenen van jezelf in Bijbels opzicht.

Neem de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. Die man verloochende zichzelf! Hij ging van z'n ezel af en legde de gewonde man erop. Zijn ik stond niet centraal.
Tegelijkertijd stelde hij grenzen: Hij legde de man op de ezel en niet op zijn eigen nek. Dan zou zelfverloochening veranderd zijn in zelfvernietiging, en dat vraagt de Heere niet van ons. Hij neemt ook niet de totale zorg over, hij vraagt dus ruimte voor zichzelf, maar hij draagt de zorg over aan de waard. We lezen niets van zelfafkeuring etc.
Jezelf afkeuren is veel meer hori

Ik ben het toch niet helemaal met je eens. In de kanttekening staat bij 'verloochene zichzelf' het woord 'achterstellen' en dat betekend 'onderschikken' of 'minder achten'. Het gaat niet over onze naaste!! Het gaat over Hem, Die oneindig ver boven ons staat. God liefhebben BOVEN alles. Dus ook boven onszelf!! Daarom is ook de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan mijns inziens geen goed vergelijk...

De gelijkenis van de verloren zoon komt in dezen beter tot z'n recht lijkt me: ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden; maak mij als een van uw huurlingen

PvS schreef:‘Gods natuur is dat Hij uit niets iets maakt; daarom wie nog niet niets is, uit die kan God ook niet iets maken.’
(M.L.)

Avi schreef:Jezus zei in Mattheüs 16:24: “Zo iemand achter Mij wil komen die verloochene zichzelf en neme zijn kruis op en volge Mij. Want zo wie zijn leven (In het Grieks staat er ‘psyche’) prijsgeeft zal dit terugvinden en hij die zijn psyche (zijn ziel) vasthoudt, zal het verliezen”.

Letterlijk staat er dus geen ‘leven’, maar psyche. Ik begreep deze tekst nooit, totdat ik het in de grondtaal ben gaan lezen. Het klinkt namelijk alsof je je leven hier op aarde moet prijsgeven. Hoe kun je dat doen, dat strookt toch niet? Maar het betekent dus dat je eigen wil, je eigen verstand en emotie, die onafhankelijk van God optreden, moet prijsgeven.

Aldus: Etiënne Maritz

Smytegelt schreef:

Afgewezen schreef:Toch denk ik dat het heel Bijbels is om te stellen dat er zonder zelfveroordeling geen vrijspraak is!

Voorwaarde? Eerst zelfveroordeling, anders geen genade. Rechtvaardiging van de vrome?

Dat is inherent aan het geloof: je veroordeelt jezelf en je zoekt je behoud bij een Ander. En zo lang we ons leven nog in eigen hand kunnen houden, zal die Ander ons niet geopenbaard worden. Daar is dan nog geen 'plaats' voor, inderdaad. Dat heeft niets met langs de rand van de hel gaan te maken, maar dat is gewoon de realiteit.

Dus: 1:geloof, 2:zelfveroordeling, 3:vrijspraak?
Alles op hetzelfde moment, of eerst geloof en dan nog zonder rechtvaardiging?
Ach, hoe subtiel remonstrants lijkt dit!

artistiek schreef:

Luther schreef:

artistiek schreef:Toch heeft Marnix wel gelijk want wat staat er in Markus 8: Zo wie achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis op, en volge Mij.
Dus wie zalig wil worden moet zichzelf wel degelijk verloochenen. Maar dat is in mijn beleving hetzelfde als jezelf veroordelen/afkeuren etc..

NEE, dat is helemaal niet hetzelfde als jezelf afkeuren, althans als je dat bedoelt als: jezelf minderwaardig achten.
Het heeft niets met zelfbeeld te maken, maar met wie je bent voor de Heere.

henriët schreef:het lastige is dat dat vaak in bepaalde kerken zo wel wordt 'aangeleerd'daar is geen evenwicht te vinden, met alle gevolgen van dien..


Jezelf verloochenen is wel degelijk iets anders dan jezelf afkeuren,
maar hoe eea zit, ben ik nog aan t uitdenken enzo.

Jezelf verloochenen is dat je in de praktijk brengt, wat de Heere Jezus aan Zijn discipelen leerde, namelijk om elkaars voeten te wassen. En daarnaast: Je naaste liefhebben als jezelf.. (en dus niet ten koste van jezelf...) De Heere roept ertoe op om jezelf te verloochenen. Dat is: om je eigen ik niet centraal te stellen.

Jezelf afkeuren is miskennen dat je als mens ook waarde hebt, ook voor God. Dat vraagt de Heere niet van ons. Een gezond besef van eigenwaarde strijdt helemaal niet met het verloochenen van jezelf in Bijbels opzicht.

Neem de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. Die man verloochende zichzelf! Hij ging van z'n ezel af en legde de gewonde man erop. Zijn ik stond niet centraal.
Tegelijkertijd stelde hij grenzen: Hij legde de man op de ezel en niet op zijn eigen nek. Dan zou zelfverloochening veranderd zijn in zelfvernietiging, en dat vraagt de Heere niet van ons. Hij neemt ook niet de totale zorg over, hij vraagt dus ruimte voor zichzelf, maar hij draagt de zorg over aan de waard. We lezen niets van zelfafkeuring etc.
Jezelf afkeuren is veel meer hori

Ik ben het toch niet helemaal met je eens. In de kanttekening staat bij 'verloochene zichzelf' het woord 'achterstellen' en dat betekend 'onderschikken' of 'minder achten'. Het gaat niet over onze naaste!! Het gaat over Hem, Die oneindig ver boven ons staat. God liefhebben BOVEN alles. Dus ook boven onszelf!! Daarom is ook de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan mijns inziens geen goed vergelijk...

De gelijkenis van de verloren zoon komt in dezen beter tot z'n recht lijkt me: ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden; maak mij als een van uw huurlingen

Bert Mulder schreef:

PvS schreef:‘Gods natuur is dat Hij uit niets iets maakt; daarom wie nog niet niets is, uit die kan God ook niet iets maken.’
(M.L.)

Waar slaat dat op?

Als een tang op een varken?

Meende dat God almachtig was....

Luther schreef: Maar volgens mij begrijp je mij verkeerd, want ik ben het met de kanttekeningen eens. Maar het gaat daar over onze verhouding tot God!

Sommige mensen trekken dan de vergelijking door naar de verhouding met mensen. En komen dan uit bij een soort minderwaardigheidscomplex, alsof de Heere dat van ons zou vragen.
Ik heb de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan aangehaald om juist aan te tonen dat de Heere dat niet bedoelt.

eilander schreef:

Albion, ik vind het niet correct om de integriteit van Westerbeke (van de site theologienet) in twijfel te trekken. Vraag je bij ieder boek dat niet in de "oude druk" staat af of dit wel de originele preek was??

albion schreef:

eilander schreef:

Albion, ik vind het niet correct om de integriteit van Westerbeke (van de site theologienet) in twijfel te trekken. Vraag je bij ieder boek dat niet in de "oude druk" staat af of dit wel de originele preek was??

Ik weet helemaal niet wie Westerbeke is, dus ik kan die man zijn integriteit ook niet in twijfel trekken. Ik vroeg me alleen af of het een
'bewerkte' preek was.

Om eerlijk te zijn doe ik dat, ja. En dan vind ik het ook belangrijk om te weten wie de 'vertaler' was. Ik vind b.v. de preken die vertaald zijn door de oude ... beter dan die van zijn zoon. (mag dat?)

Er worden weleens preken gelezen van een bepaalde Nederlandse oudvader waarvan je twijfelt of hij hetzelf wel was die dat geschreven heeft.
Maar het was een 'bewerkte' preek, dus logisch dat je hem niet thuis kon brengen...

Zonderling schreef:De twaalf twaalftallen met preken van Kohlbrugge (waaruit deze preek genomen is en die ingescand zijn op de genoemde site) vormen een gedegen en betrouwbare uitgave naar het origineel. Van bewerkte preken is m.i. beslist geen sprake. Wel zijn de preken al lange tijd geleden vertaald uit het Duits.

PvS schreef:

albion schreef:

eilander schreef:

Albion, ik vind het niet correct om de integriteit van Westerbeke (van de site theologienet) in twijfel te trekken. Vraag je bij ieder boek dat niet in de "oude druk" staat af of dit wel de originele preek was??

Ik weet helemaal niet wie Westerbeke is, dus ik kan die man zijn integriteit ook niet in twijfel trekken. Ik vroeg me alleen af of het een
'bewerkte' preek was.

Om eerlijk te zijn doe ik dat, ja. En dan vind ik het ook belangrijk om te weten wie de 'vertaler' was. Ik vind b.v. de preken die vertaald zijn door de oude ... beter dan die van zijn zoon. (mag dat?)

Er worden weleens preken gelezen van een bepaalde Nederlandse oudvader waarvan je twijfelt of hij hetzelf wel was die dat geschreven heeft.
Maar het was een 'bewerkte' preek, dus logisch dat je hem niet thuis kon brengen...

In hoeverre is de preek van Kohlbrugge bewerkt dan?