memento schreef:Marnix schreef:Dat kan zijn, maar daarom christenen die actief worden maar argwanend bekijken en beoordelen (lees veroordelen) is sowieso niet goed... en in strijd met de Bijbelse lijn.
Activisme was trouwens ook een kenmerk van de Nadere Reformatie (en het Puritanisme en Duitse Piëtisme). Deze hebben er alles aan gedaan om de staat, de kerk, het gezinsleven en het persoonlijke leven te hervormen. Kernwoord daarbij was "heiliging", waarbij zij zeer nadrukken het "doen" insloten.
Goed gereformeerd zijn houdt dus ook activisme in. Maar dan een activisme gericht op heiligmaking. En ik vrees dat veel activisme van vandaag de dag daaruit niet voorkomt. Maar daarmee is niet aangetoond dat activisme geen noodzakelijk onderdeel is van het ware geestelijke leven...
Klopt.
Wie christen is, is actief. Die gaat - uit dankbaarheid - goede werken doen. Het activisme is (onderdeel van) de heiligmaking, dat gaat nog net wat verder dan gericht op de heiligmaking.
Maar het activisme dat door Claus veroordeeld wordt, is van een andere orde. Activisme is niet het juiste woord denk ik, je kunt beter spreken van schijnheiligheid. Mensen die aan het avondmaal gaan, vertellen dat ze heilig zijn in Christus, en daar niet naar leven. Het lastige is echter, dat het soms zo moeilijk te meten is, wie er wel naar leeft, en wie niet. Het toepassen van regeltjes helpt daarbij misschien wel iets, maar biedt niet echt houvast. Je komt dan pas verder als je elkaar aanspreekt op zaken die men wel of niet doet, en ik ben bang dat het daar nog wel eens aan schort. Maar dan moet het wel verder kunnen gaan dan 'Ik vind dat ... niet mag op zondag' of 'ik vind dat het wel mag'. Dan moet uit zo'n gesprek echt de liefde voor God blijken, en dan wordt de toon een stuk anders.
En in dat soort gesprekken kun je elkaar juist opbouwen in heiligheid, zodat je samen actiever wordt voor God. Heiliging is iets wat je krijgt, maar ook iets dat je door de Geest - zelf - doet. En ik denk inderdaad dat jongere mensen die minder geremd zijn om met elkaar over (geloofs-)zaken te praten elkaar meer aanwakkeren tot activiteit dan ouderen die opgegroeid zijn met het idee dat je over bepaalde zaken niet met elkaar praat.
Dat kan ook een functie zijn van een forum als dit. Dat je elkaar opbouwt, niet alleen in het spreken over dogma's, maar ook om te praten en schrijven over de vraag waarom je bepaalde zaken wel of niet doet. En over hoe de kerken in Nederland met de ontwikkelingen omgaan. Dan kan het helpen als we een beetje verschillend zijn. Zo hier en daar een vrijgemaakte 'luis in de pels' kan helpen om eens een stekeligheidje op te werpen waarover nagedacht kan worden. En andersom trouwens.
Bij deze dan een stekeltje: We bespreken hier een preek die rev. Washer gehouden heeft in zijn gemeente. In deze preek haalt hij een aantal punten aan die hij in zijn denominatie tegenkomt die volgens hem niet goed zijn. Maar wat zijn de punten die in onze denominaties aangehaald zouden moeten worden? Het is heel goedkoop om te zeggen dat de kennis van de Bijbel onvoldoende is, want dat is binnen de Geref. Gezindte een punt waarop vrij veel wordt gesproken. Het is fijn om te horen dat rev. Washer aanraadt om oudvaders te lezen, want dat gebeurt hier ook veel. Dan kunnen we met z'n allen fijn meegriezelen, hoe erg het wel is als je je Bijbel niet leest. Maar daardoor wordt de preek voor ons een stuk minder prikkelend voor ons dan voor de toehoorders voor wie ds. Washer preekt. Als hij aangeeft dat hij voor een veel minder lievige God staat dan veel voorgangers die hem uitnodigen, en dat dat nogal confronterend is, dan denk ik dat wij ons daarmee niet geconfronteerd voelen.
Dus de uitnodiging: stel nou eens een paar punten op die in je eigen kerk genoemd zouden moeten worden als zo'n preek gehouden werd. Waar ontbreekt het aan in je eigen kerk, en in je eigen leven? En probeer dan eens niet de platgetreden paden te betreden..
Voor mezelf: het blijft een strijd om God op de eerste plaats te zetten. Werk en gezin komen vaak toch voorop. En dan kan ik er wel eens aan twijfelen of ik écht geloof.
In onze kerken (GKv) zie ik dat wel meer. Mensen die alleen op zondag lijken te geloven. Aan de andere kant: als je daarover praat, kom je vaak wel weer op andere gedachten. De buitenkant misleidt soms (gelukkig) ook.
