Hoe moet je houding als onbekeerde in dezen dan zijnmemento schreef:
Maar de waarheid blijft staan dat het niet aangaan aan het avondmaal, een verachten van Christus roepstem is. Ongeacht om welke reden je blijft zitten. Er is geen neutrale grond in dezen...
Dat je je bekeert. Nu direkt. De Bijbel spreekt niet of nauwelijks over bekeerd worden. Die spreekt over 'bekeert u!'. Doe dat dus, en ga aan.Gijs83 schreef:Hoe moet je houding als onbekeerde in dezen dan zijnmemento schreef:
Maar de waarheid blijft staan dat het niet aangaan aan het avondmaal, een verachten van Christus roepstem is. Ongeacht om welke reden je blijft zitten. Er is geen neutrale grond in dezen...
Het evangelie laat geen ruimte open voor onbekeerd-zijn. Want wát een onbekeerde ook doet, alles wat hij doet is zonde! Het enige wat hij kan doen is met die onmogelijkheid naar de Heere gaan, en smeken om genade. En wie tot Hem komt, zal Hij geenszins uitwerpen...Gijs83 schreef:Hoe moet je houding als onbekeerde in dezen dan zijnmemento schreef:
Maar de waarheid blijft staan dat het niet aangaan aan het avondmaal, een verachten van Christus roepstem is. Ongeacht om welke reden je blijft zitten. Er is geen neutrale grond in dezen...
Ik denk dat Tiberius dat niet zal ontkennen. En ook niet dat de grondtalen ook geen onderscheid maken in hoofdletters en kleine letters.Robert schreef:Welke gedachte zit daarachter?Ook bij voornaamwoorden (persoonlijk, aanwijzend, etc) die betrekking hebben op God of Christus dien je op dit forum een hoofdletter te gebruiken.
Taal is toch niets meer dan eern serie afspraken? En in het Nederlands is de afspraak toch gewoon dat voornaamwoorden, etc. geen hoofdletter krijgen?
We zeggen toch ook geen 'jij' tegen God, terwijl dat in de statenvertaling me 'gij' feitelijk ook wordt gedaan. (Eigenlijk oud-duits, 'Du' tegen God zeggen).
Dat lijkt mij idd de beste houding.Laten we elkaar daar in respecteren en niet meteen met een rechtzinnig of relativerend vingertje gaan wijzen.
Toch zijn er in de loop der eeuwen velen geweest. Mensen die niet uit zichzelf de verlossing aan konden grijpen, maar die gered moesten worden door Iemand, sterker dan zijzelf.Robert schreef:Er is geen christen in de Bijbel die eerst tobde en toen pas aannam.
Er zijn wel onchristenen in de Bijbel die niet aan willen nemen.
Tsja, en er zijn er ook velen geweest die niet direct tot God durfde te bidden, maar wel via Maria.Afgewezen schreef:Toch zijn er in de loop der eeuwen velen geweest. Mensen die niet uit zichzelf de verlossing aan konden grijpen, maar die gered moesten worden door Iemand, sterker dan zijzelf.Robert schreef:Er is geen christen in de Bijbel die eerst tobde en toen pas aannam.
Er zijn wel onchristenen in de Bijbel die niet aan willen nemen.
Dat is genoeg, Robert. Maar de toepassing van dat lijden en sterven van Jezus Christus is nodig om de hardheid van het zondaarshart te verbreken en de zondaar aan Jezus' voeten te brengen. Daar komen we niet uit onszelf.Robert schreef:Tsja, en er zijn er ook velen geweest die niet direct tot God durfde te bidden, maar wel via Maria.Afgewezen schreef:Toch zijn er in de loop der eeuwen velen geweest. Mensen die niet uit zichzelf de verlossing aan konden grijpen, maar die gered moesten worden door Iemand, sterker dan zijzelf.Robert schreef:Er is geen christen in de Bijbel die eerst tobde en toen pas aannam.
Er zijn wel onchristenen in de Bijbel die niet aan willen nemen.
De terughoudendheid om het heil aan te nemen is niet Bijbels.
Zoals ik al eerder zei; 'aannemen' is in sommige tradities tot hoogmoed verheven. Dat is nonsense. Aannemen is juist bescheiden zijn en toegeven dat je het zelf niet kunt grijpen.
Niet aannemen, dat is hoogmoed.
En zeggen dat je het niet zomaar kunt aangrijpen is tekort doen aan het offer van Christus.
Wie dat offer 'zomaar' noemt weet niet waar hij het over heeft.
Niemand neemt het 'zomaar' aan. Daar is het lijden en sterven van Jezus Christus aan vooraf gegaan. Dat is niet zomaar iets. Dat is het grootste ooit. Wie dat nog niet genoeg vindt.....
Het probleem is nu juist, dat je jezelf niet tot Christus kúnt wenden, want je kent Hem niet. Dat is de nood van de ziel. En inderdaad, als het Gods werk is, zal die nood op Zijn tijd vervuld worden. Maar dat is wat anders dan op grond van conclusies geloven dat je gelooft.Marco schreef:Lees DL I, art. 16 eens. En III/IV art. 12, de laatste zin.
Of.. je moet geloven dat de mens die niet opnieuw geboren is, nog kan hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en het leven. Dat hij nog kan brengen het offer van een verslagen en gebroken geest.
Lees dan DL3/4, 'dwaling nummer 4' eens door.
Zelfs de Dordtse Leerregels gaan er vanuit dat wie zich diep van zondekennis en ellende doordrongen tot Christus wendt, aangenomen wordt. Wie waarlijk door de Geest bearbeid wordt, kán niet anders dan gaan geloven. Elke twijfel die daartussen wordt gezaaid komt niet uit de Bijbel voort.
Christus went zich tot de mens, de mens wendt zich af onder het vrome mom van: "Ik kan me niet tot Christus wenden"Afgewezen schreef:Het probleem is nu juist, dat je jezelf niet tot Christus kúnt wenden, want je kent Hem niet. Dat is de nood van de ziel. En inderdaad, als het Gods werk is, zal die nood op Zijn tijd vervuld worden. Maar dat is wat anders dan op grond van conclusies geloven dat je gelooft.Marco schreef:Lees DL I, art. 16 eens. En III/IV art. 12, de laatste zin.
Of.. je moet geloven dat de mens die niet opnieuw geboren is, nog kan hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en het leven. Dat hij nog kan brengen het offer van een verslagen en gebroken geest.
Lees dan DL3/4, 'dwaling nummer 4' eens door.
Zelfs de Dordtse Leerregels gaan er vanuit dat wie zich diep van zondekennis en ellende doordrongen tot Christus wendt, aangenomen wordt. Wie waarlijk door de Geest bearbeid wordt, kán niet anders dan gaan geloven. Elke twijfel die daartussen wordt gezaaid komt niet uit de Bijbel voort.
Nee.Robert schreef:Christus went zich tot de mens, de mens wendt zich af onder het vrome mom van: "Ik kan me niet tot Christus wenden"
Dat is wat hier aan de hand is.
