DDD schreef: Het doel of motief heiligt niet altijd de middelen of het ongebruik daarvan. Waarom wordt bij dit onderwerp gezegd dat het gaat om het motief terwijl hier op het forum soms van kleinigheden een enorm punt wordt gemaakt? Het gaat hier om zaken van leven of dood, niet om de vraag of er ritmisch wordt gezongen of een hoed in de kerk wordt gedragen, wat je daar verder ook van vindt.

Ik kan het niet zo best volgen. Ik kan geen andere verklaring bedenken dan dat dat is naar het goeddunken van het eigen hart.

ejvl schreef:

DDD schreef: Het doel of motief heiligt niet altijd de middelen of het ongebruik daarvan. Waarom wordt bij dit onderwerp gezegd dat het gaat om het motief terwijl hier op het forum soms van kleinigheden een enorm punt wordt gemaakt? Het gaat hier om zaken van leven of dood, niet om de vraag of er ritmisch wordt gezongen of een hoed in de kerk wordt gedragen, wat je daar verder ook van vindt.

Ik kan het niet zo best volgen. Ik kan geen andere verklaring bedenken dan dat dat is naar het goeddunken van het eigen hart.

Dat het om het motief gaat is mijn mening, ik zeg niet dat het een feit is.
Voorstanders van inenting hebben goede argumenten.
Tegenstanders ook.
Beide kunnen met een correct motief gehandeld hebben.

Zelf ben ik ook voorstander van inenting omdat ik het zie als een zegen dat wij middelen mogen hebben om zulke ernstige ziekten te voorkomen. Middelen die wij mogen gebruiken vind ik.
Zelf ben ik ook een voorstander van bijvoorbeeld verzekeren, omdat dit collectief zorg dragen voor elkaar is.

Maar ik zal niemand veroordelen die één of beide zaken niet wil of kan uit een correct motief om in volledige afhankelijkheid van God te leven, zelf weet ik dat je ook in afhankelijkheid van God kan leven met de eerder genoemde middelen, en tegenstanders zullen ook weten dat het ook kan zonder deze middelen.

Zoals eerder gezegd, er zijn gelovigen die het niet inenten zien als God verzoeken, en er zijn gelovigen die het inenten zien als iets zondigs.
Wat is dan waarheid? Laat een ieder dan maar voor zichzelf spreken.
En ik vind het motief erg belangrijk, geen kudde gedrag, geen navolgen omdat iemand het zegt om het wel of niet te doen, maar een eigen persoonlijke afhankelijkheid van God, en wie ben ik dan om iets te veroordelen.

MarthaMartha schreef:1 op de 4 pasgeborenen met mazelen overlijdt..... (denk dat ik onderduik de komende tijd, maar hoe dat haalbaar is?)

Desiree schreef:Oke, dit is een interessante topic.

Het is dagelijks mijn vraag geweest in de tijd dat ons pukkie (van 7 maanden) twee tot vier maanden was.

Desiree schreef:Oke, dit is een interessante topic.

Het is dagelijks mijn vraag geweest in de tijd dat ons pukkie (van 7 maanden) twee tot vier maanden was.

Desiree schreef:Ja, mooi antwoord. Ons pukkie was heel snel al in het ziekenhuis. Ik heb zelf gedacht aan de dood, en ik heb al eens eerder bij een dode gestaan. Het waren zwarte dagen.

Maar Mara, sorry, ik herinner me ineens iets van jou. Van leed. Sorry.

MarthaMartha schreef:1 op de 4 pasgeborenen met mazelen overlijdt..... (denk dat ik onderduik de komende tijd, maar hoe dat haalbaar is?)

jakobmarin schreef:ik snap niet goed: het tegenover elkaar staan van 1. de zorg van God, 2. inenten.

Waarom zou je niet kunnen bidden om en vertrouwen op de zorg van God én ook inenten?

Ik vind het een onterechte en onnodige tegenstelling, die veel mensen hanteren (overigens alleen in een kleine refo-minderheid in Nederland; de overgrote meerderheid van de christenen wereldwijd heeft geen enkele moeite met inenten).

Vooral als je aan de andere kant ziet, dat diezelfde mensen dan weer wel naar een alternatieve genezer gaan...

ds Moerkerken schreef:Onder ons zijn in de achterliggende weken op vrij grote schaal de artikelen verspreid, die wijlen ds. A. Vergunst veertien jaar geleden in De Saambinder schreef naar aanleiding van de polio-epidemie van 1978. Ds. Vergunst behandelde daarin op tere wijze deze zaak. Hij liet duidelijk uitkomen de zaak der vaccinatie een gewetenszaak te achten, waarin ieder voor het aangezicht Gods een beslissing moet nemen. Hij wees daarbij, zoals bekend, op Ezra en Nehemia. De eerste wilde van de koning van Perzië geen heir en ruiters vragen ter bescherming op de gevaarlijke reis naar Palestina; Nehemia had er in gelijke omstandigheden wèl vrijmoedigheid toe. Niemand zal Ezra durven betichten van zondige roekeloosheid of Nehemia van ongelovige bezorgdheid. De toepassing is duidelijk. Het heeft mij de laatste tijd pijn gedaan, dat sommigen ds. Vergunst ervan lijken te verdenken, de mensen met een kluitje in het riet te hebben gestuurd. Men stelt het dan zo voor, als zou hij met een "gewetenszaak" bedoeld hebben, dat ieder het zelf maar uit moet zoeken. Maar zo ligt het niet. Onze broeder schreef deze artikelen met ernst en bewogenheid; hij wist ook maar al te goed uit eigen gezinservaring wat de ziekte betekent en teweeg kan brengen.

Een gewetenszaak. Velen hebben daar moeite mee. Graag willen zij van hun predikant ja of nee horen. Maar een dominee kan nooit als geweten voor een ander functioneren. Laat ik duidelijk mogen zijn. Voor mij persoonlijk ligt het zo, dat er in mijn hart geen vrijmoedigheid is mijzelf of mijn kinderen te laten vaccineren. Het zou voor mij persoonlijk een slag in het Aangezicht betekenen van die God, Die zoveel lange jaren droeg en spaarde, hielp en doorhielp. Wie uit zes benauwdheden verlost is, moet die nu bij de zevende tot de Heere zeggen: "Nu vertrouw ik U niet meer; ik wil mij indekken tegen dit kwaad"? Maar tegelijk moet ik er een paar dingen bijzeggen. In de eerste plaats, dat ik schroom deze dingen neer te schrijven, omdat zij zo gemakkelijk kunnen verworden tot een betuiging van eigen "degelijkheid". Ons hart is zo ontzettend arglistig en subtiel! Vervolgens moet ik zeggen, dat het verre van mij is, mensen die anders handelen dan maar te oordelen en veroordelen en te heersen over hun consciëntie. Wie dat doet, heeft zijn loon al weg. In de derde plaats moeten we beseffen, dat niemand aan de slip van zijn predikant kan wandelen. Dat geldt voor de dingen van de eeuwigheid, maar ook voor de dingen van de tijd. Deze dingen moeten ons uitdrijven naar de binnenkamer. Gelukkig hij, die een plaats heeft om bij God te schuilen.