gallio schreef:

eilander schreef:

Hendrikus schreef:Alleen de topictitel maakt al duidelijk dat er mensen zijn die een paar keer per jaar afscheid nemen. En vervolgens komen ze toch gewoon terug. Maar de volgende keer nemen ze écht afscheid. En even later zijn ze er toch weer. Geen paniek dus.

Ik snap helemaal wat je bedoelt, en toch vind ik het altijd uitermate flauwe opmerkingen. Want ook dit soort opmerkingen zijn er dan altijd weer.

Wat ging er dan eigenlijk verkeerd in het topic over ds. Veenema ? Ik zie niets bijzonders eigenlijk.

Ik heb het al eens eerder gezegd, sommige mensen voelen zich direct aangevallen, of zien vijandig gedrag als er een vraag of opmerking komt op zijn of haar reactie, terwijl dat niet zo is.
Ik zie ook niets bijzonders in het topic.

ejvl schreef:Ik heb het al eens eerder gezegd, sommige mensen voelen zich direct aangevallen, of zien vijandig gedrag als er een vraag of opmerking komt op zijn of haar reactie, terwijl dat niet zo is.

Tja, sommige mensen voelen iets, maar de ander vind dat niet nodig. Op z'n minst zou je dan mogen verwachten dat men rekening houdt met mensen die iets voelen. Dat kan zelfs zonder dat je vindt dat ze gelijk hebben.

eilander schreef:

ejvl schreef:Ik heb het al eens eerder gezegd, sommige mensen voelen zich direct aangevallen, of zien vijandig gedrag als er een vraag of opmerking komt op zijn of haar reactie, terwijl dat niet zo is.

Tja, sommige mensen voelen iets, maar de ander vind dat niet nodig. Op z'n minst zou je dan mogen verwachten dat men rekening houdt met mensen die iets voelen. Dat kan zelfs zonder dat je vindt dat ze gelijk hebben.

Uiteraard. Maar dan nog zie ik niets bijzonders bij de meditatie.

We hebben nu niet de behoefte om nu veel te zeggen.
Voor haar, mijn nicht, was het echt afscheid.
Het is voor haar nu eeuwigheid.

De rouwdienst is na te luisteren.
Ik geloof dat men wel begrijpt als we deze rouwdienst volgen dat het me wat deed.

Vele rouw- en trouwdiensten hebben we in deze kerk in Wierden meegemaakt.
Maar deze was toch voor mij uitzonderlijk.
Zo waren wij het niet gewend, ook niet in deze kerk in Wierden.
http://kerkdienstgemist.nl/media/154233 ... ol-Grobben

Ik begrijp dat dit erg moeilijk was voor u, DIA. Wat is het dan nog een onbegrijpelijk onderscheid als we onder zulke vormendienst vandaan gehaald werden en onder de waarheid mochten komen. Mochten we nu ook in waarheid onder de waarheid leren buigen om die waarheid voor eigen hart en leven te leren kennen. Dat zou het grootste wonder zijn.

heusden-op schreef:Ik begrijp dat dit erg moeilijk was voor u, DIA. Wat is het dan nog een onbegrijpelijk onderscheid als we onder zulke vormendienst vandaan gehaald werden en onder de waarheid mochten komen. Mochten we nu ook in waarheid onder de waarheid leren buigen om die waarheid voor eigen hart en leven te leren kennen. Dat zou het grootste wonder zijn.

Kijk, heusden-op kan zomaar beoordelen dat dit vormendienst was en niet de waarheid. Knap hoor!

Hendrikus schreef:

heusden-op schreef:Ik begrijp dat dit erg moeilijk was voor u, DIA. Wat is het dan nog een onbegrijpelijk onderscheid als we onder zulke vormendienst vandaan gehaald werden en onder de waarheid mochten komen. Mochten we nu ook in waarheid onder de waarheid leren buigen om die waarheid voor eigen hart en leven te leren kennen. Dat zou het grootste wonder zijn.

Kijk, heusden-op kan zomaar beoordelen dat dit vormendienst was en niet de waarheid. Knap hoor!

Ik probeer het nog één keer duidelijker te maken:
Kunt u geen onderscheid horen dan? Of is alles hetzelfde? Het kan toch niet zo zijn dat een bevindelijke prediking niet opvalt als wezenlijk anders zijnde? Merkt u het niet? Deze beide 'waarheden' komen compleet met elkaar in tegenspraak, dus dan zou logischerwijs één van beiden (ik spreek nu menselijkerwijs) toch minstens ergens afgeweken of veranderd zijn? Of vindt u dit te kritisch gedacht? Mag dat onderscheid er zijn? Of moet het aangepast worden? En die daarin dan niet meekunnen mogen niet zeggen dat dat het anders is dan vroeger (het is toch immers allemaal hetzelfde?).

Of is dit zo nu eenmaal de "moderner tijd"? Alles is immers aan verandering onderhevig. Moeten we ons in uw visie aanpassen? Ik begrijp het niet zo goed. Ik hoor duidelijk wel verschil. Vergelijk het bijvoorbeeld eens met wat b.v. ds. Venema zegt, wat Bunyan zei, wat onze oudvaders zeiden? enz. We hebben een wolk van getuigen rondom ons liggend. Is Bunyan niet meer van deze tijd? Ouderwets? Dan zijn dat onze oudvaders immers ook? Dan is het nieuwe en moderne toch fundamenteel anders? Of luister ik toch niet goed?

Wij mogen het inderdaad als een groot voorrecht achten dat we onder de dwaalleer zijn uitgeleid. Maar dat geeft tevens een hele grote verantwoordelijkheid. Begrijpt u? Het is niet een "zich beter voelen", maar het is wel een opmerken dat er dan totaal verschillende en elkaar tegensprekende 'waarheden' moeten zijn, maar dat lijkt me een onmogelijkheid, want er is volgens de Bijbel maar één Waarheid. Die mogen we, ook naar de Bijbel, niet vermengen met andere zaken, andere menselijke zienswijzen. Het is toch niet: Het kan misschien ook wel zo zijn? Wij hebben een pand dat ons is toebetrouwd, en dat moeten we ten hoogste zuiver bewaren.

Wat je vindt van een rouwdienst/ dankdienst voor het leven, kan verschillen. Wat mij betreft, moet je daar ook niet te snel iets van vinden, en zeker niet als buitenstaander. Daarom vind ik het niet gepast dit hier en op de wijze van heusden-op te bespreken. En zeker niet als iemand het moeilijk vindt om van een nieuwe verhouding met de Heere te spreken.

Ach, DDD: je schrijft over een dankdienst voor het leven. Ook van die nieuwigheden. Daar lees ik niet van in het Woord, hoor. Nergens. Wel dat men rouw bedreef. Ook over kinderen Gods! Maar dankdiensten voor het leven... nee.

Je kwebbelt.

In de bijbel is ook niets te lezen over rouwdiensten hoor.

@Hendrikus: als u de dienst zou beluisteren, zou u hetzelfde ontdekken. Hoop ik.

@DDD: je moet maar eens de Bijbel gaan lezen, zou ik zeggen. Dan zou je kunnen ontdekken dat als iemand gestorven is, er rouw bedreven wordt. En over danken voor het leven lees ik nul komma nul, als iemand gestorven is.

Dat was niet mijn punt. Maar ik houd er over op, want ik vind het gezeur. En dat vind ik niet snel.

je laat mijn vraag liggen en werpt zelf een rookgordijn op door te beginnen over andere dingen. Niet helemaal fijn, vind ik.

Welke vraag?