Marnix schreef:Madonna: nee, want qua inhoud is ze vaak niet goed, daarnaast vind ik het kruisigingsritueel ook een bespotting van mijn Verlosser. Dus luister ik er niet naar. Ik zei toch dat ik keuzes maakte?
Je kiest hier op basis van enkel inhoudelijkheid in tekst.
Kan ik goed volgen.
Hardcore, ik vind het vreselijke muziek. Dus luister ik het niet.... ik luister wel sommige soorten metal (niet die waarin ze alleen maar schreeuwen en op een gitaar raggen, het moet voor mij wel melodieus zijn). Maar als iemand er wel naar luistert ga ik het niet afkeuren omdat de muziek in mijn ogen niet mooi is en ik er niet van kan genieten.
Allemaal subjectief dus. Stel je daarmee dat het voor een ander wel kan?
Dus weer geen keuze met de afweging op basis van het woord 'wereldgelijkvormig'.
De sfeer van de wereld, de stijl van hen die Gods bestaan ontkennen, de uitstraling van de subculturen die atheisme verkondigen. Daar kan ik me als Christen nooit mee associeren.
De 'lucht' die om de sommige muzikale stijlen hangt (los nog van de verwerpelijk teksten die vaak 1-op-1 samen gaan met bepaalde extreme muzikale uitingen), gewoon 'vervuild' te noemen.
Ik wil je niet veroordelen Marnix, maar vooral jouw wijze van denken begrijpen. Dat lukt me nog niet
Als je zo redeneert moet je ook niet op een sportvereniging gaan ziitten en nergens heen gaan waar ook niet-christenen komen.
Nee, dan begrijp je me verkeerd.
De popcultuur is ontstaan en ontstaat nog steeds vanuit groeperingen die bepaald geen Christelijk gedachtegoed actief aan de man brengen. De bron van alle stijlen in de popmuziek is bijzonder anti-christelijk. Dat na verloop van tijd die stijl breder wordt overgenomen neemt niet weg dat de stijl in mijn ogen nog steeds het indentificerende karakter draagt van de bedenkers van de stijl. De beatles worden nu al bijna gezien als klassiek. Toch was hun stijl vooral bedoelt als confrontatie en anti-christelijk.
Het feit dat zelfs gospel bands in beatle stijl musiceren acht is een gebrek aan kennis van de cultuur die overgenomen is.
Welkom in de wereld waar je woont... en als het goed is geen burger van bent. Ik heb vrienden die niet in God geloven.... tja, moet ik ze negeren? Lijkt me niet de beste optie.
Je trekt een lijn die ik niet trek.
Wel in de wereld, niet van. We staan met beide benen in de maatschappij. Zien jouw vrienden dat je Christen bent om wat je doet, maar ook om wat de niet doet? Moet je in alles mee kunnen gaan om vrienden te hebben? Ergens ligt toch een objectieve grens zoals de Bijbel objectief is voor een Christen?
Subjectieve keuzen zijn alleen verantwoord als het aan een objectieve Bijbelse norm voldoet. Daar zit op basis van Rom 14 best ruimte van persoon tot persoon. Maar ergens ligt een absolute grens. Die mis ik bij jou, Marnix.
Procentueel net zoveel mensen die niet geloven luisteren ook naar popmuziek... zelfde geldt weer voor andere muzieksoorten hoor
Nou en? Als de Bijbel zegt dat iedereen in zonden ligt, en 90% van de mensen zegt dat de mens goed is, dan is het toch ook niet waar?
De lucht van stijlen, ik vind het maar een vaag begrip. We hebben het hier over popmuziek.... ik ken rockbands die heel fout zijn en die dat niet zijn, ik ken metalbands die fout zijn of niet, ik ken dj's die dance maken die goed zijn en die fout zijn. Het "kijk eens hoeveel seculieren er naar luisteren" is geen argument om iets in zijn totaliteit af te keuren.
Hier ben ik het stellig met je oneens.
De stijlen hebben een begin. Het begint als identificatie van een cultuur die ver van de Christenen afstaat. Waarom zaken overnemen die hun oorsprong hebben in anti-Christelijke uitingen.
Is enkel mooi vinden genoeg om het dan maar te gebruiken. Of erger, er Gods naam op de bezingen?
