De Heilige Geest werkt onrust?

[Gerianne]

ff over de topic: als de Heilige Geest je hart opent, blijf je niet zomaar rustig op je stoel zitten (figuurlijk bedoeld hè), maar je gaat zoeken naar God. Dat wordt volgens mij bedoeld tijdens die wico, dat is verder toch heel logisch? Zodra het een voorwaarde wordt om God te gaan zoeken (dat je eerst onrustig zou moeten gemaakt worden), is het natuurlijk hélemaal fout. :!:
Als je hart koud en gesloten is, heb je er echt geen behoefte aan om de levende God te zoeken, je kunt veel beter zonder Hem dan dat je met Hem zou willen leven.

[MBE]

ff over de topic: als de Heilige Geest je hart opent, blijf je niet zomaar rustig op je stoel zitten (figuurlijk bedoeld hè), maar je gaat zoeken naar God. Dat wordt volgens mij bedoeld tijdens die wico, dat is verder toch heel logisch? Zodra het een voorwaarde wordt om God te gaan zoeken (dat je eerst onrustig zou moeten gemaakt worden), is het natuurlijk hélemaal fout. :!:
Als je hart koud en gesloten is, heb je er echt geen behoefte aan om de levende God te zoeken, je kunt veel beter zonder Hem dan dat je met Hem zou willen leven.

Is het dan wel een voorwaarde de de Heilige Geest in je hart gaat werken?

[Marnix]

Volgens mij mag je wel wat meer aan je nieuwe mens denken dan aan je oude mens, want die is dood

En je nieuwe mens met Hem opgestaan.

Probleem is vaak dat wij de oude mens wel willen vergeten maar deze [de oude mens dus] ons niet vergeet en nog lang niet dood is en telkens weer opspeelt, vergelijk het met een vis die je hebt opgegeten, Die is weg en dood maar speelt telkens weer op.

Klopt.... Maar als je die verdorvenheid inziet gaat je er niet mee rondlopen, maar naar Hem toe... Jezus stierf niet om jou verdorvenheid zichtbaar te maken, maar om je er vanaf te helpen. Dat je je verdrorvenheid ervaart klopt... en dat is ook goed, het focust je op Hem, laat je inzien dat je het buiten jezelf moet zoeken... maar dan moet je je er ook door Hem van laten bevrijden. Er niet mee rond blijven lopen. Je bent dus nog steeds zondig en verdorven.... hoewel de Geest je wel verandert.... en je hoeft het niet zelf te dragen. En dat werkt ontzettend bevrijdend.

[Gerianne]

"Is het dan wel een voorwaarde dat de Heilige Geest in je hart gaat werken?" (sorry, ik ben onervaren en heb geen idee hoe je die stukjes van anderen in je eigen tekst plakt.....) :

Jah, dat denk ik wel. Want er is niemand die (vanuit zichzelf) God zoekt. Maar, daarmee bedoel ik niet dat je dan dus met je armen over elkaar moet gaan zitten wachten. Bidt en werkt. Het is maar net welke kant je uitwilt met dit soort uitspraken. Als iemand tegen mij zegt: 'ja, maar de Heilige Geest moet het toch doen?', reageer ik anders dan wanneer iemand zegt: 'ik moet toch zoeken en God dienen' (alsof je het zelf allemaal zo goed doet en weet als mens).

Dus niet afwachten, maar de Heilige Geest is wel onmisbaar, juist daarom moet je vurig bidden om die Geest.

Vaak willen we alles beredeneren, maar dat is toch nergens voor nodig? Ik denk dat je uit moet kijken niet alles te willen inpassen in ons menselijk verstand, zo van: als dit... dan dat.... Enz.
'Laat je leiden' door Woord en Geest

[Marnix]

"Is het dan wel een voorwaarde dat de Heilige Geest in je hart gaat werken?" (sorry, ik ben onervaren en heb geen idee hoe je die stukjes van anderen in je eigen tekst plakt.....) :

Jah, dat denk ik wel. Want er is niemand die (vanuit zichzelf) God zoekt. Maar, daarmee bedoel ik niet dat je dan dus met je armen over elkaar moet gaan zitten wachten. Bidt en werkt. Het is maar net welke kant je uitwilt met dit soort uitspraken. Als iemand tegen mij zegt: 'ja, maar de Heilige Geest moet het toch doen?', reageer ik anders dan wanneer iemand zegt: 'ik moet toch zoeken en God dienen' (alsof je het zelf allemaal zo goed doet en weet als mens).

Dus niet afwachten, maar de Heilige Geest is wel onmisbaar, juist daarom moet je vurig bidden om die Geest.

Vaak willen we alles beredeneren, maar dat is toch nergens voor nodig? Ik denk dat je uit moet kijken niet alles te willen inpassen in ons menselijk verstand, zo van: als dit... dan dat.... Enz.
'Laat je leiden' door Woord en Geest

Als iemand zegt: "Ik moet toch God zoeken en Hem dienen" is dat al het werk van de Geest, anders zou zo iemand dat nooit gezegd hebben. Misschien is het dus wel beter dat mensen dat zeggen, dan dat ze zeggen: Ja maar ik kan het niet, de Geest moet dat doen.

[MBE]

Als iemand zegt: "Ik moet toch God zoeken en Hem dienen" is dat al het werk van de Geest, anders zou zo iemand dat nooit gezegd hebben.

Dat vind ik een hele gevaarlijke stelling. Hoeveel mensen hebben dit al gezegd en waren toch geen echte zoekers?
Volgens mij kun je uit deze enkele zin nooit opmaken dat Gods Geest in zo iemand aan het werk is.
In feite zou je dan tegen zo iemand al kunnen zeggen: Wacht het maar rustig af, het komt allemaal goed want Gods Geest is in je aan het werk.

[Miscanthus]

moeten we ons niet laten vinden?
God zoekt ècht!

[Gerianne]

moeten we ons niet laten vinden?
God zoekt ècht!

Als je het zo bekijkt: ja!!
'om te zoeken en zalig te maken dat verloren was'

Maar: de praktijk ???

Volgens mij is het waar dat het zoeken van mensen naar God een daad van Gods kant is. Gelukkig maar!

@Marnix: bedankt, je ziet het resultaat :

[Marnix]

Geweldig Gerianne!:)

Als iemand zegt: "Ik moet toch God zoeken en Hem dienen" is dat al het werk van de Geest, anders zou zo iemand dat nooit gezegd hebben.

Dat vind ik een hele gevaarlijke stelling. Hoeveel mensen hebben dit al gezegd en waren toch geen echte zoekers?
Volgens mij kun je uit deze enkele zin nooit opmaken dat Gods Geest in zo iemand aan het werk is.
In feite zou je dan tegen zo iemand al kunnen zeggen: Wacht het maar rustig af, het komt allemaal goed want Gods Geest is in je aan het werk.

Klopt. Het werk van de Geest leidt niet alleen tot woorden, maar ook tot daden. De boom herken je aan de vruchten... vruchten is niet wat je zegt, maar wat je doet.

Ik doelde dus op mensen die dit serieus zeggen, en die dus ook de opdracht tot zoeken serieus nemen.

Het kan zijn dat mensen die opdracht niet serieus nemen, dat ze het wel horen maar niet doen. Maar is de Geest dan niet in ze aan het werk gezegd? Een mens zegt toch niet uit zichzelf dat hij de opdracht heeft om God te zoeken? Waar komt dat dan vandaan? Jezus zegt: Zoekt en gij zult vinden. Als iemand dat hoort en het als een opdracht voor zichzelf ziet, dan komt dat toch bij God vandaan en niet bij mensen?

En dan blijft wel staan: Wat doen we met die opdracht als we die horen, zelfs als we die begrijpen? Denk bijv. aan het zaad dat in goede aarde valt maar door dorens verstikt wordt.

[MBE]

En dan blijft wel staan: Wat doen we met die opdracht als we die horen, zelfs als we die begrijpen? Denk bijv. aan het zaad dat in goede aarde valt maar door dorens verstikt wordt.

Daar heb je gelijk in, de mens blijft verantwoordelijk voor wat hij met Gods woord doet.
Maar het zaad dat in goede aarde valt brengt vruchten voort.
Het zaad dat tussen de doornen viel, daarvan staat niet dat het in goede aarde viel.
Het blijft een spanningsveld. Aan de ene kant onze verantwoordelijkheid en aan de andere kant onze onmacht.
En dat spanningsveld moet blijven staan om zo het leven niet bij onszelf maar bij Christus te zoeken en te vinden.
En wie zoekt er van zichzelf?

[JolandaOudshoorn]

Niemand zoekt God uit zichzelf. Onze zaligheid is een geheel eenzijdig werk van God. gelukkig maar want wie zou er anders zalig kunnen worden.
Anderszijds blijft de opdracht om God te zoeken wel staan, gevolgd door die geweldige belofte. Zoekt en gij zult vinden. Dit moeten we echt serious nemen.In de Bijbel wordt nergen een lijdelijk afwachten geprolongeerd. Overigens ook niet in de belijdenissen van de kerk. Zelfs niet in de DL waar diep wordt ingegaan op Gods verkiezende liefde.
De Heilige Geest werkt aan de ene kant een zekere onrust, maar dat is niet Zijn enige werk. Deze onrust is bedoeld om ons uit te drijven naar Christus. Hij is ook degene die het geloof doet werken in je hart, Hij geeft je ook de uiteindelijke rust in Christus.
Zo zie je maar weer dat de hele zaligheid uit God is en niet uit ons.

[Marnix]

En dan blijft wel staan: Wat doen we met die opdracht als we die horen, zelfs als we die begrijpen? Denk bijv. aan het zaad dat in goede aarde valt maar door dorens verstikt wordt.

Daar heb je gelijk in, de mens blijft verantwoordelijk voor wat hij met Gods woord doet.
Maar het zaad dat in goede aarde valt brengt vruchten voort.
Het zaad dat tussen de doornen viel, daarvan staat niet dat het in goede aarde viel.
Het blijft een spanningsveld. Aan de ene kant onze verantwoordelijkheid en aan de andere kant onze onmacht.
En dat spanningsveld moet blijven staan om zo het leven niet bij onszelf maar bij Christus te zoeken en te vinden.
En wie zoekt er van zichzelf?

Niemand. Dus als iemand zoekt is dat het werk van de Geest. Als het zaad in aarde valt en opschiet, is dat dan mensenwerk? Nee, dat lijkt mij niet. Als mensen vervolgens echter andere dingen belangrijker gaan vinden en zo waardoor ze verstikt raken en hun geloof sterft is dat mensenwerk, gebrek aan volharding... Doornen en distels zijn als ik de uitleg van Jezus over de gelijkenis lees, geen externe factoren die je overkomen... Als het zaad in de aarde valt en opschiet betekent dat groei, verandering... en dan komt die verantwoordelijkheid en de mogelijkheid om te kiezen natuurlijk wel om de hoek kijken. Daarom roept bijvoorbeeld Paulus de gelovigen op om te volharden in hun geloof, om zich niet meer te laten leiden door wereldse begeerten maar inderdaad, alles in Hem te zoeken.... en maakt Paulus aan die gelovigen (waarvan hij nog niet weet of ze dat ook zullen blijven) duidelijk dat ze daar verantwoordelijkheid in hebben die ze nu ook kunnen nemen.

[JolandaOudshoorn]

Toch zal een waar geloof nooit sterven, want ook in de volharding der heiligen of liever gezegd de bewaring van hen is Gods Geest aanwezig. Zelfs de heiligmaking is niet van ons afhankelijk. Ook gelovigen kunnen heel diep vallen, denk aan David en Petrus, maar altijd worden we weer vastgehouden door God zelf.
Dit houd niet in dat onze verantwoordelijkheid wegvalt, integendeel. Inderdaad, het vallen in de wereldse begeerten is mensenwerk, maar om nu te zeggen dat geloof kan sterven, dat vind ik erg moeilijk.

[MBE]

Niemand. Dus als iemand zoekt is dat het werk van de Geest. Als het zaad in aarde valt en opschiet, is dat dan mensenwerk? Nee, dat lijkt mij niet. Als mensen vervolgens echter andere dingen belangrijker gaan vinden en zo waardoor ze verstikt raken en hun geloof sterft is dat mensenwerk, gebrek aan volharding... Doornen en distels zijn als ik de uitleg van Jezus over de gelijkenis lees, geen externe factoren die je overkomen... Als het zaad in de aarde valt en opschiet betekent dat groei, verandering... en dan komt die verantwoordelijkheid en de mogelijkheid om te kiezen natuurlijk wel om de hoek kijken. Daarom roept bijvoorbeeld Paulus de gelovigen op om te volharden in hun geloof, om zich niet meer te laten leiden door wereldse begeerten maar inderdaad, alles in Hem te zoeken.... en maakt Paulus aan die gelovigen (waarvan hij nog niet weet of ze dat ook zullen blijven) duidelijk dat ze daar verantwoordelijkheid in hebben die ze nu ook kunnen nemen.

Dus als ik je goed begrijp zeg je dat er een afval van de heiligen is.
Hun geloof sterft zeg je. Dan is het dus niet het echte geloof geweest en dus geen geloof.
Want ik heb toch in een ander stukje van jou gelezen dat er maar 1 geloof is en al het andere is geen geloof?
En een mogelijkheid om te kiezen? toch nog iets van de mens erbij?

[Miscanthus]

waarom is het zo moellijk om te geloven?
omdat velen niet weten hoe gemakkelijk het is.

“Gaat in door de enge poort”

De onderstaande tekst is overgenomen uit het beroemde boekje: “Rondom de enge poort” van C.H. Spurgeon. Een uiterst leerzaam boekje voor hen die zoeken en verlangen in te gaan door de “Enge Poort”. Zij hebben vaak een lange weg afgelegd om te komen waar zijn nu zijn; en de koninklijke weg die zij nu zoeken, ligt vlak voor hen. Waarom betreden zijn niet terstond deze Weg? Zij hebben daarvoor vele redenen; en dwaas als die redenen zijn, is er een wijs man nodig om die alle te beantwoorden. Slechts God Zelf kan de dwaasheid wegnemen en hen ertoe bewegen, die grote en allesbeslissende stap te doen. De Heere werkt nog steeds door middelen en dit boekje is geschreven in de ernstige verwachting, dat Hij daarmee iets kan doen voor het gezegende doel: zoekers te brengen tot een rechtstreeks, eenvoudig vertrouwen op de Heere Jezus.

Grote aantallen mensen hebben geen belang bij de eeuwige dingen. Zij zorgen beter voor hun katten en honden dan voor hun ziel. Het is een grote genade, als wij ertoe worden gebracht om te denken aan onszelf, en aan de vraag hoe we staan tegenover God en de eeuwigheid. Dit is heel vaak een teken, dat de zaligheid naar ons op weg is. Van nature zijn wij niet gesteld op de bezorgdheid, die geestelijke belangen bij ons veroorzaken, en als luiaards proberen wij weer in te slapen. Dit is een grote dwaasheid, want het is voor ons gevaarlijk onze tijd te verspillen terwijl de dood zo dichtbij is en het oordeel zo zeker.
Het zou iets vreselijks zijn, dromend naar de hel te gaan, en daar onze ogen op te slaan met een bestendige grote kloof tussen ons en de hemel. Het zal even verschrikkelijk zijn, te worden aangespoord om de toekomende toorn te ontvlieden, en dan de invloed van die waarschuwing van zich af te schudden en terug te vallen in onze ongevoeligheid. Als ik met schrik opspring, en bemerk, dat mijn huis in brand staat, dan ga ik niet op de rand van mijn bed zitten en bij mezelf zeggen: "Ik hoop, dat ik werkelijk wakker ben geworden. Inderdaad, ik ben zeer dankbaar, dat ik niet ben blijven doorslapen!" Neen, ik moet aan de dreigende dood ontkómen, en daarom haast ik mij naar de deur of het raam, opdat ik eruit kan komen en misschien niet omkom, op de plaats waar ik ben.
Bedenk goed, dat ontwaken geen redding is. Iemand kan weten, dat hij verloren is, en toch misschien nooit worden gered. Hij kan tot nadenken gebracht zijn, en misschien toch nog sterven in zijn zonden. Als ge tot de ontdekking komt, dat ge failliet zijt, zal het berekenen van uw schulden die niet betalen. Iemand kan het gehele jaar door zijn wonden onderzoeken, maar zij zullen niet spoediger genezen, omdat hij de pijn ervan voelt en hun aantal telt. Het is een list van de duivel, een mens ertoe te verleiden om met een besef van zonden tevreden te zijn.
Een andere list van de satan is, te beweren, dat de zondaar niet tevreden mag zijn met het vertrouwen op Christus, tenzij hij een zekere mate van wanhoop aan het werk van de Zaligmaker kan toevoegen. Ons ontwaken dient niet om de Zaligmaker te helpen, maar om ons naar de Zaligmaker toe te helpen.
Mij in te beelden, dat mijn besef van de zonde moet bijdragen tot de wegneming van de zonde, is ongerijmd. Zondebesef is een zeer heilzaam teken; maar men heeft wijsheid nodig om dat besef op de rechte wijze te gebruiken en er geen afgod van te maken.

Het lijkt wel, alsof sommigen verliefd zijn geraakt op hun twijfelingen, angsten, en ellenden. Men kan ze niet bij hun verschrikkingen vandaan krijgen - ze lijken er wel mee getrouwd. Men zegt, dat het bij paarden, wanneer hun stal in brand staat, de grootste moeilijkheid is, dat men ze er niet toe krijgen kan hun stal te verlaten. Als zij uw leiding zouden volgen, dan konden zij aan de vlammen ontkomen; maar zij schijnen door angst te zijn verlamd. Zo verhindert hun angst vóór het vuur hun ontkomen áán het vuur.

Lezer, zal soms juist uw vrees voor de toekomende toorn uw ontkomen daaraan verhinderen? Wij hopen het niet. Iemand, die lang in de gevangenis had gezeten, wilde er niet uitkomen. De deur stond open; maar hij smeekte zelfs onder tranen, te mogen blijven, waar hij zo lang was geweest. Verzot op de gevangenis! Getrouwd met de ijzeren grendels en de gevangeniskost! Ongetwijfeld moet de gevangene niet helemaal goed bij zijn hoofd zijn geweest! Wilt ge een ontwaakte blijven, en verder niets? Begeert ge niet vurig, terstond vergeving te ontvangen? Als ge in angst en vrees zoudt dralen, dan moet ook gij een beetje buiten uw zinnen zijn! Als er vrede is te bekomen, neem die terstond aan! Waarom dralen in de duisternis van de kuil, waarin uw voeten wegzinken in modderig slijk? Er is licht te verkrijgen, wonderlijk en hemels licht; waarom dan neer te liggen in de duisternis en te sterven van angst? Ge weet niet, hoe dicht de zaligheid bij u is. Als ge het wist, dan zoudt ge zeker uw hand uitstrekken en haar aannemen, want zij is er; en zij is te verkrijgen door haar aan te nemen. Meen niet, dat wanhoopgevoelens u geschikt maken voor de genade. Niet wat gij gevoelt zal u zaligmaken, maar wat de Zaligmaker heeft gevoeld.
Zo ook is geloven, dat ge hebt gezondigd, en dat uw ziel voor het gericht van God niet kan bestaan, een zeer uitstekende zaak, maar dit zal u niet zalig maken. De zaligheid ligt niet in het kennen van onze verlorenheid, maar in het volledig aangrijpen van de bevrijding, die gereed ligt in Christus Jezus.
Iemand, die weigert op de Heere Jezus te zien, maar erin volhardt te blijven stilstaan bij zijn zonde en verlorenheid, doet ons denken aan een jongen, die een shilling liet vallen in een open rooster van een riool in Londen, en die daar uren bleef kijken, troost zoekend door te zeggen: "Daar precies rolde hij erin! Juist tussen die twee ijzeren staven, zag ik hem recht naar beneden gaan." Arme ziel! Hij kon lang denken aan de bijzonderheden van zijn verlies, voordat hij op deze manier ook maar een penny in zijn zak zou terugkrijgen, om daarvoor voor zichzelf een stuk brood te kopen. U ziet de strekking van de gelijkenis; doe er uw voordeel mee.

Wij kunnen de zoekende ziel niet te vaak en te duidelijk zeggen, dat haar enige hoop op zaligheid in de Heere Jezus Christus ligt. Zij ligt in Hem volkomen, uitsluitend en alléén. Jezus is algenoegzaam om zowel van de schuld als van de macht van de zonde te redden. Zijn Naam wordt Jezus genoemd, omdat "Hij Zijn volk zal zaligmaken van hun zonden". Het is het meeste tot verheerlijking van onze Heere Jezus Christus, als wij alle goeds van Hem verwachten.
Dit is Hem behandelen, zoals Hij waardig is te worden behandeld, want daar Hij God is en er buiten Hem geen ander is, zijn wij verplicht op Hem te zien om zalig te worden. Dit is Hem behandelen, zoals Hij graag wordt behandeld, want Hij nodigt allen, die vermoeid en belast zijn, tot Hem te komen, en Hij zal hun rust geven. Zich te verbeelden, dat Hij niet volkomen kan zalig maken is de Heilige van Israël beperken en een smet leggen op Zijn macht, of anders gezegd: het liefdevolle hart van de Vriend van zondaren belasteren, en Zijn liefde in twijfel trekken.
In beide gevallen zouden wij een vreselijke en moedwillige zonde begaan tegen de gevoeligste punten van zijn eer, namelijk zijn vermogen en zijn bereidheid om allen zalig te maken, die door Hem tot God gaan.

Het kind klemt zich, bij brandgevaar, alleen maar aan de brandweerman vast en vertrouwt op Hem alleen. Zij vraagt zich niet af, of zijn armen sterk genoeg zijn om haar te dragen, en of zijn hart bereid genoeg is om haar te redden: maar zij klemt zich vast. De hitte is verschrikkelijk, de rook is verblindend, maar zij klemt zich vast; en haar redder brengt haar vlug in veiligheid. Klem u met hetzelfde kinderlijke vertrouwen vast aan Jezus, die u zal wegdragen uit het gevaar van de vlammen van de zonde.