Saambinder, Gods Woord en onze kleding

[WSO]

20 En ik ben den Joden geworden als een Jood, opdat ik de Joden winnen zou; dengenen, die onder de wet zijn, ben ik geworden als onder de wet zijnde, opdat ik degenen, die onder de wet zijn, winnen zou.
21 Degenen, die zonder de wet zijn, ben ik geworden als zonder de wet zijnde (Gode nochtans zijnde niet zonder de wet, maar voor Christus onder de wet), opdat ik degenen, die zonder de wet zijn, winnen zou.
22 Ik ben den zwakken geworden als een zwakke, opdat ik de zwakken winnen zou; allen ben ik alles geworden, opdat ik immers enigen behouden zou.
23 En dit doe ik om des Evangelies wil, opdat ik hetzelve mede deelachtig zou worden.

Zoiets, Pim?

[jacob]

Oorspronkelijk gepost door Unionist
Jacob, die laatste zin begrijp ik niet helemaal. Wat wil je daarmee zeggen? En is het een citaat van iemand?

het is eigenlijk een samenvatting (one liner) van wat ik eigenlijk in mijn vorige 2 postings heb willen zeggen.

Het geeft de leegheid en de nadruk op de dode wet en traditie weer, maar ook het gemis van geloof hoop en liefde.

[Gabrielle]

Oorspronkelijk gepost door Unionist
Volgens mij leven wij als christenen in de vrijheid. We mogen elkaar geen wetten opleggen die niet Gods wetten zijn, toch?

Precies, sta in de vrijheid en laat je geen juk van dienstbaarheid opleggen.

maar als je niet in de vrijheid staat, kunnen wetten en regeltjes een veilig gevoel geven, : zo doe ik het goed.
terwijl je het wezenlijke mist

[Pim]

Oorspronkelijk gepost door WSO
20 En ik ben den Joden geworden als een Jood, opdat ik de Joden winnen zou; dengenen, die onder de wet zijn, ben ik geworden als onder de wet zijnde, opdat ik degenen, die onder de wet zijn, winnen zou.
21 Degenen, die zonder de wet zijn, ben ik geworden als zonder de wet zijnde (Gode nochtans zijnde niet zonder de wet, maar voor Christus onder de wet), opdat ik degenen, die zonder de wet zijn, winnen zou.
22 Ik ben den zwakken geworden als een zwakke, opdat ik de zwakken winnen zou; allen ben ik alles geworden, opdat ik immers enigen behouden zou.
23 En dit doe ik om des Evangelies wil, opdat ik hetzelve mede deelachtig zou worden.

Zoiets, Pim?

Inderdaad WSO, bedankt voor de ondersteuning. Een goed uitgangspunt denk ik. En niet alleen in kleding en niet alleen 'under-cover' naar de wereld, maar op een ander moment ook naar anderen die juist wél bepaalde tradities willen handhaven.
Dus als je naar een zware kerk gaat doe je wat donkers aan en als je naar een kerk gaat waar ze daar niet zo aan hechten (en je juist aan zitten kijken als je in je donkere pak komt) hoeft dat niet.

Bijzonder hoeveel we eigenlijk 'gewoon' in Gods Woord terug kunnen vinden.

[Unionist]

Oorspronkelijk gepost door Gabrielle

Oorspronkelijk gepost door Unionist
Volgens mij leven wij als christenen in de vrijheid. We mogen elkaar geen wetten opleggen die niet Gods wetten zijn, toch?

Precies, sta in de vrijheid en laat je geen juk van dienstbaarheid opleggen.

maar als je niet in de vrijheid staat, kunnen wetten en regeltjes een veilig gevoel geven, : zo doe ik het goed.
terwijl je het wezenlijke mist

De tragiek van de dresscode vind ik eigenlijk dat het hét onderschieidingspunt is geworden.

"O, werk jij op die school? Daar mogen de meisjes geen broek aan, hè?"

Ik zou het zo fijn vinden als ze zeiden: "O ja, dat zijn die leerlingen die altijd opstaan als er een oudere in de bus stapt". Of: "Die leerlingen, daar heb je nou nooit es last van in het verkeer."

Ik zeg niet dat dat laatste niet gebeurt. Ik zie vaak onze leerlingen opstaan voor oudere mensen. Maar blijkbaar vallen ze door hun gedrag toch minder op dan doord de kleding.

Eigenlijk zou een winkelier gewoon moeten kunnen weglopen als er een club refojongeren zijn winkel inloopt. Zoiets.

[Mister]

Eigenlijk zou een winkelier gewoon moeten kunnen weglopen als er een club refojongeren zijn winkel inloopt. Zoiets.

Want die zijn niet in zonde ontvangen en geboren... ?:t

[Democritus]

Oorspronkelijk gepost door Mister

Eigenlijk zou een winkelier gewoon moeten kunnen weglopen als er een club refojongeren zijn winkel inloopt. Zoiets.

Want die zijn niet in zonde ontvangen en geboren... ?:t

Dat staat er los van. Zie het voorbeeld van jozef. Hij werd in alles vertrouwd door potifar, dit kwam omdat Jozef iets uit straalde waaruit bleek hem kan je vertrouwen. In Canada hoor je hetzelfde over de Amish. Men doet wat men voor staat etc.

[Mister]

Dat staat er los van. Zie het voorbeeld van jozef. Hij werd in alles vertrouwd door potifar, dit kwam omdat Jozef iets uit straalde waaruit bleek hem kan je vertrouwen. In Canada hoor je hetzelfde over de Amish. Men doet wat men voor staat etc.

Ik snap je ook wel. Maar het is niet ze geweldig om uit te gaan van het goede van de mens...

[jakobmarin]

Oorspronkelijk gepost door Democritus

Dat staat er los van. Zie het voorbeeld van jozef. Hij werd in alles vertrouwd door potifar, dit kwam omdat Jozef iets uit straalde waaruit bleek hem kan je vertrouwen. In Canada hoor je hetzelfde over de Amish. Men doet wat men voor staat etc.

én Jozef droeg als man een 'veelvervigen rok'..... :!

[Mister]

Als vrouw kan je bijv. in een nieuwe werkkring of studie-omgeving de eerste keer (keren) ervoor kiezen om gewoon een broek aan te doen, om niet gelijk buitenspel gezet te worden. Je blijft dan gesprekspartner en kan op een later moment vertellen: ik ben ook een gelovig Christen. Dan komt onherroepelijk de vraag: 'maar je hebt toch niet altijd een rok aan?' En dan komt het er op aan of je kan getuigen dat het geloof in je hart zit en dat je hoopt het met je woorden en daden uit te dragen en verder door middel van ingetogen kleding.

Dus in bepaalde gevallen val je je principe af om 't beter te hebben/krijgen. En daarna pak je je principe weer op... Ik vind het toch vreemd...

[Aangepast op 31/8/05 door Mister]

[Pim]

Oorspronkelijk gepost door Mister

Als vrouw kan je bijv. in een nieuwe werkkring of studie-omgeving de eerste keer (keren) ervoor kiezen om gewoon een broek aan te doen, om niet gelijk buitenspel gezet te worden. Je blijft dan gesprekspartner en kan op een later moment vertellen: ik ben ook een gelovig Christen. Dan komt onherroepelijk de vraag: 'maar je hebt toch niet altijd een rok aan?' En dan komt het er op aan of je kan getuigen dat het geloof in je hart zit en dat je hoopt het met je woorden en daden uit te dragen en verder door middel van ingetogen kleding.

Dus in bepaalde gevallen val je je principe af om 't beter te hebben/krijgen. En daarna pak je je principe weer op... Ik vind het toch vreemd...

[Aangepast op 31/8/05 door Mister]

Als het invloed zou hebben op je geloofsbeleving is het vreemd ja, maar voor zoiets ondergeschikts als kleding? Waarom niet?

Zie ook de door WSO aangehaalde tekst.

[Miscanthus]

Als je een keertje geen rok aan trekt, is het toch geen principe meer?
Dat geeft aan dat je het minder belangrijk vind.
Ik zie niet in waarom je -als je vertelt dat je christen bent-, dan meteen de vraag krijgt over een rok. Christen=rok?

[jakobmarin]

We moeten er gewoon vanaf dat het per definitie 'christlijk' is om als vrouw géén broek te dragen.
Dit komt alleen voor in Nederland en N-Amerika bij de ger.gez.
De rest van de christen-wereld heeft met dit probleem helemaal niet te maken.

Hetzelfde geldt overigens voor het gesteggel over aanbod van genade, en nog veel meer zulke soort ondergeschikte bijzaken.

Het gewoon iets typisch Nederlands :#

[WSO]

En verzkeringen.
En inenten.

Stond jaren gelden in Terdege. De Strict Baptist schijnen daar ook geen problemen in te zien.

Maar die willen weer geen orgel.

Correct me if i'm wrong.

[Democritus]

Volgens mij begrijp je best wat ik bedoel. Ook ik kan honderd-en-één argumenten tegen verzinnen. Wat altijd weer een belangrijke vraag is: Welke geest beweegt mij er toe een bepaald standpunt in te nemen? Het is een menselijk trekje om in ons voordeel te redeneren. Als je dan eerst je standpunt bepaald en dat vervolgens toe gaat passen in de praktijk, gaat het misschien goed. Veelal gaat het juist andersom. Wat ligt mij het beste? En daar redeneer ik naar toe.

[Aangepast op 31/8/05 door Wout]

Het is denk afhankelijk van het gegeven hoe je in deze discussie staat. Als je denkt en ' gelooft' het dragen van een rok door een vrouw een elementair onderdeel van het christen zijn is. Immers we zijn niet van deze wereld en we moeten smaadheid lijden om Christus.

Dan zal je vaak zeggen: Uit welke geest komt het voort? Oftewel je maakt ieder argument, Bijbels of niet, verdacht. Immers het gaat om de Geest. Alleen hoe meet je dat?

Indien je in een discussie staat, zoals velen hier, alles wat je zegt/ beweerd moet je Bijbels onderbouwen. Dan kijk je meer naar de argumenten. Indien je iets dan niet Bijbels kan onderbouwen dan is het het geen wet van Meden en Perzen en is het vaak door traditie ingegeven. Je kan dan wel de vraag stellen wat is het nut om deze traditie te doorbreken. Je kan dan dingen laten of nalaten om andere christenen niet te kwetsen. Maar ze kunnen je het niet dwingend opleggen.

Het probleem is als we de traditie als norm hanteren dan is ieder Bijbels argument bijvoorbaat kansloos is. Dan krijg je ook redenaties zoals door Wout beschreven. Immers hij redeneert ook naar zijn doel toe. Iets waar hij zelf tegen ageert.

Zijn doel is het toetsen aan de Geest. Indien deze, zeer moeilijk meetbare, opvatting je ligt dan zie je andere redeneringen als doelredeneringen en bijvoorbaat uit een verkeerde geest. Want in deze opinie (doel) is de traditie van het dragen van rok een onbetwistbaar feit. Indien het Bijbels weerlegt wordt dat het toch wel eens anders kan zijn, dan kan je niet zeggen dat de Bijbel niet goed is. Maar dan moet je het op de ' geest' gooien van degene die een dergelijke Bijbels stellingname inneemt.

Let wel ik wel niet zeggen dat je nooit naar de geest van het geschrevene moet kijken. Het moet een evenwicht vormen logische Bijbelse redeneringen en Geest zijn geen onlosmakelijke begrippen. Maar je het teveel op één van beide storten, brengt onbalans met zich mee.