De kleine lettertjes van het Evangelie

[MePaul]

Bedankt voor de samenvatting. Fijn dat ds. v d Brink gelijk heeft

Graag Bijbels onderbouwen?

"Die geloofd zal hebben, en gedoopt zal zijn, zal zalig worden; maar die niet zal geloofd hebben, zal verdoemd worden."(Markus 16 vers 16) Deze tekst is toch duidelijk? Ik houd echt wel van discussies en het uitdiepen van Gods Woord, alleen merk ik dat het ook kan afleiden van de kern. We kunnen niet sterven zoals we geboren zijn en moeten Jezus leren kennen door geloof en bekering.

[-DIA-]

Hier in deze meditatie is ook wel te merken, dat ds. G. van den Brink een ander Gods- en mensbeeld lijkt te hebben dat we in onderstaande meditatie lezen. Mijn oog viel bij geval op deze meditatie:

Wie kan dan zalig worden?
“Zijn discipelen nu dit horende, werden zeer verslagen, zeggende: Wie kan dan zalig worden? En Jezus hen aanziende, zeide tot hen: Bij de mensen is dat onmogelijk, maar bij God zijn alle dingen mogelijk.“
Mattheüs 19:25-26

Daar staan diep verslagen discipelen, rondom hun Meester. Zojuist is een ernstige jongeman bedroefd weggegaan. Hij was met zijn zielenvragen bij Jezus gekomen. Die vragen hadden betrekking op de eeuwigheid. De grote Profeet had deze jongeling zo getrouw en eerlijk onderwezen in wat hem ontbrak. Dat was de aanleiding tot het onderwijs voor Zijn discipelen: Voorwaar Ik zeg u, dat een rijke zwaarlijk in het Koninkrijk der hemelen zal ingaan. De discipelen konden zich boven die rijke jongeling niet verheffen. O nee, dat hij kon zalig worden, was voor hen nog wel mogelijk. Maar als deze jongeling dan niet kan zalig worden, wie kan dan wel zalig worden? Zeer verslagen leggen zij die vraag de Meester voor. Geliefde lezer(es), misschien hebt u die vraag zichzelf ook weleens gesteld. Dan is het goed eens te overdenken wat Matthew Henry hierbij zo treffend aantekent: ‘Als wij bedenken hoe goed God is, dan kan het ons wel als een wonder toeschijnen dat er zo weinigen de Zijne zijn; maar als wij nagaan hoe slecht de mens is, dan is het nog groter wonder dat zo velen Hem toebehoren’.
Maar in deze vraag openbaart zich toch ook nog iets anders. Daar staan elf discipelen, die door de Heere Zelf gebracht zijn op de leerschool van genade. Deze vraag kwam voort uit de nood van hun ziel. Zij hadden er iets van geleerd ‘hoe slecht de mens is’. Ze waren overtuigd van zonde, gerechtigheid en oordeel. Maar ze kenden ook een hartelijke overbuiging, zodat God hen geen onrecht deed als Hij hen voorbij zou gaan. In dat buigen onder Gods recht was hen het Lam geopenbaard, Die hun zonden kon wegnemen. Toen konden ze nog zalig worden! Maar hoor nu de nood eens van hun ziel: Wie kan dan zalig worden? Kennen wij die nood ook? Zijn er onder de lezers, die déze nood verstaan? Weleens de mogelijkheid gezien buiten uzelf, maar nu in zoveel raadsels, omdat uw schuld niet is verzoend en Gods recht in uw leven niet is verheerlijkt. O, wie kan dan zalig worden? ‘En Jezus hen aanziende’. We zouden er zomaar overheen lezen, maar ligt daar niet het geheim van dit wonderlijke onderwijs? Jezus hen aanziende! Hij heeft hen aangezien in de stilte van de eeuwigheid, toen Hij Zijn Kerk ontving uit de handen van Zijn Vader. Hij heeft hen aangezien, toen ze lagen op de vlakte van het veld, vertreden in hun geboortebloed. De één in het tolhuis, de ander achter het visnet en een volgende onder de vijgenboom. Maar Hij heeft aangezien, opdat Hij door Zijn profetische bediening hen leren zou hoe zulke doodschuldige zondaren kunnen zalig worden. ‘Bij de mensen is dat onmogelijk.’ Wat een afsnijdend antwoord. Bij de kinderen van Adam is dat onmogelijk. De Heere brengt terug naar het verloren paradijs. Daar hebben wij in Adam het onmogelijk gemaakt. We hebben God verlaten en de satan verkozen. Daar moest een heilig en rechtvaardig God de toegang tot de boom des levens afsluiten vanwege Zijn heilig recht. Dat is onmogelijk bij de mensen! Die onmogelijkheid leren al Gods kinderen inleven. Dat onderwijs hadden de discipelen nodig om voorbereid te worden op de lijdensgangen van Hem, Die dat onderwijs gaf. Het is een heilige les om het daar mee eens te worden, opdat een ziel ‘onder het heilig recht niet meer vecht, maar billijkt het zondenloon’. ‘Maar bij God zijn alle dingen mogelijk’. Maar! Wat een eeuwig wonder voor een vastgelopen volk. Bij God, de Drie-enige God. In de eeuwigheid is die mogelijkheid uitgedacht en in de tijd geopenbaard in Christus. Hij daalde af in de diepten van de rampzaligheid om aan Gods gerechtigheid te voldoen en Gods deugden te verheerlijken. Door Zijn bloed en gerechtigheid heeft Christus de zaligheid van Zijn volk mogelijk gemaakt. Sion zal door recht verlost worden. Verslagen discipelen zullen leren dat bij God alle dingen mogelijk zijn. Zij zullen hun leven wel verliezen, maar dat zal de weg tot hun eeuwig behoud zijn. Onbekeerde medereiziger, bij God zijn alle dingen mogelijk. Zelfs een rijke jongeling kan nog terecht gebracht worden en geestelijk arm gemaakt en gehouden worden. Voor al Gods kinderen zal dat de stof van eeuwige aanbidding zijn. Van hun kant eeuwig onmogelijk, maar mogelijk bij God de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
ds. B.J. van Boven

[Zeeuw]

Hier in deze meditatie is ook wel te merken, dat ds. G. van den Brink een ander Gods- en mensbeeld lijkt te hebben dat we in onderstaande meditatie lezen. Mijn oog viel bij geval op deze meditatie:
Maar ze kenden ook een hartelijke overbuiging, zodat God hen geen onrecht deed als Hij hen voorbij zou gaan. In dat buigen onder Gods recht was hen het Lam geopenbaard, Die hun zonden kon wegnemen. Toen konden ze nog zalig worden! Maar hoor nu de nood eens van hun ziel: Wie kan dan zalig worden?

Ik begrijp deze niet zo. De discipelen werden geroepen en volgden de Heere Jezus op Zijn Woord omdat dat zo krachtig is. Waar staat nu dat bovenstaande 'overbuigen, openbaren' etc?

[Maanenschijn]

Hier in deze meditatie is ook wel te merken, dat ds. G. van den Brink een ander Gods- en mensbeeld lijkt te hebben dat we in onderstaande meditatie lezen. Mijn oog viel bij geval op deze meditatie:

Wie kan dan zalig worden?
“Zijn discipelen nu dit horende, werden zeer verslagen, zeggende: Wie kan dan zalig worden? En Jezus hen aanziende, zeide tot hen: Bij de mensen is dat onmogelijk, maar bij God zijn alle dingen mogelijk.“
Mattheüs 19:25-26

Daar staan diep verslagen discipelen, rondom hun Meester. Zojuist is een ernstige jongeman bedroefd weggegaan. Hij was met zijn zielenvragen bij Jezus gekomen. Die vragen hadden betrekking op de eeuwigheid. De grote Profeet had deze jongeling zo getrouw en eerlijk onderwezen in wat hem ontbrak. Dat was de aanleiding tot het onderwijs voor Zijn discipelen: Voorwaar Ik zeg u, dat een rijke zwaarlijk in het Koninkrijk der hemelen zal ingaan. De discipelen konden zich boven die rijke jongeling niet verheffen. O nee, dat hij kon zalig worden, was voor hen nog wel mogelijk. Maar als deze jongeling dan niet kan zalig worden, wie kan dan wel zalig worden? Zeer verslagen leggen zij die vraag de Meester voor. Geliefde lezer(es), misschien hebt u die vraag zichzelf ook weleens gesteld. Dan is het goed eens te overdenken wat Matthew Henry hierbij zo treffend aantekent: ‘Als wij bedenken hoe goed God is, dan kan het ons wel als een wonder toeschijnen dat er zo weinigen de Zijne zijn; maar als wij nagaan hoe slecht de mens is, dan is het nog groter wonder dat zo velen Hem toebehoren’.
Maar in deze vraag openbaart zich toch ook nog iets anders. Daar staan elf discipelen, die door de Heere Zelf gebracht zijn op de leerschool van genade. Deze vraag kwam voort uit de nood van hun ziel. Zij hadden er iets van geleerd ‘hoe slecht de mens is’. Ze waren overtuigd van zonde, gerechtigheid en oordeel. Maar ze kenden ook een hartelijke overbuiging, zodat God hen geen onrecht deed als Hij hen voorbij zou gaan. In dat buigen onder Gods recht was hen het Lam geopenbaard, Die hun zonden kon wegnemen. Toen konden ze nog zalig worden! Maar hoor nu de nood eens van hun ziel: Wie kan dan zalig worden? Kennen wij die nood ook? Zijn er onder de lezers, die déze nood verstaan? Weleens de mogelijkheid gezien buiten uzelf, maar nu in zoveel raadsels, omdat uw schuld niet is verzoend en Gods recht in uw leven niet is verheerlijkt. O, wie kan dan zalig worden? ‘En Jezus hen aanziende’. We zouden er zomaar overheen lezen, maar ligt daar niet het geheim van dit wonderlijke onderwijs? Jezus hen aanziende! Hij heeft hen aangezien in de stilte van de eeuwigheid, toen Hij Zijn Kerk ontving uit de handen van Zijn Vader. Hij heeft hen aangezien, toen ze lagen op de vlakte van het veld, vertreden in hun geboortebloed. De één in het tolhuis, de ander achter het visnet en een volgende onder de vijgenboom. Maar Hij heeft aangezien, opdat Hij door Zijn profetische bediening hen leren zou hoe zulke doodschuldige zondaren kunnen zalig worden. ‘Bij de mensen is dat onmogelijk.’ Wat een afsnijdend antwoord. Bij de kinderen van Adam is dat onmogelijk. De Heere brengt terug naar het verloren paradijs. Daar hebben wij in Adam het onmogelijk gemaakt. We hebben God verlaten en de satan verkozen. Daar moest een heilig en rechtvaardig God de toegang tot de boom des levens afsluiten vanwege Zijn heilig recht. Dat is onmogelijk bij de mensen! Die onmogelijkheid leren al Gods kinderen inleven. Dat onderwijs hadden de discipelen nodig om voorbereid te worden op de lijdensgangen van Hem, Die dat onderwijs gaf. Het is een heilige les om het daar mee eens te worden, opdat een ziel ‘onder het heilig recht niet meer vecht, maar billijkt het zondenloon’. ‘Maar bij God zijn alle dingen mogelijk’. Maar! Wat een eeuwig wonder voor een vastgelopen volk. Bij God, de Drie-enige God. In de eeuwigheid is die mogelijkheid uitgedacht en in de tijd geopenbaard in Christus. Hij daalde af in de diepten van de rampzaligheid om aan Gods gerechtigheid te voldoen en Gods deugden te verheerlijken. Door Zijn bloed en gerechtigheid heeft Christus de zaligheid van Zijn volk mogelijk gemaakt. Sion zal door recht verlost worden. Verslagen discipelen zullen leren dat bij God alle dingen mogelijk zijn. Zij zullen hun leven wel verliezen, maar dat zal de weg tot hun eeuwig behoud zijn. Onbekeerde medereiziger, bij God zijn alle dingen mogelijk. Zelfs een rijke jongeling kan nog terecht gebracht worden en geestelijk arm gemaakt en gehouden worden. Voor al Gods kinderen zal dat de stof van eeuwige aanbidding zijn. Van hun kant eeuwig onmogelijk, maar mogelijk bij God de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
ds. B.J. van Boven

Ik denk dat je hier het punt te pakken heeft dat ds. Van Boven zijn eigen invulling geeft van wat de discipelen beleven, geloven en ervaren. En hij voor de Heere Jezus invult op welke wijze Hij hen aanziet etc.
Op zichzelfstaand ware woorden, maar hij legt het raamwerk van zijn (en van anderen) dogmatisch redeneren over deze situatie, waar verder in de context geen enkele aanleiding voor is.

Ik vrees dat als je dit jaar in jaar uit zo hoort, het zelfde gaat doen. Daarmee vernauw je het eenzijdige genade, maar ook de menselijke verantwoordelijkheid. Vernauw je ook de belijdenisgeschriften en uiteindelijk in de prediking ontstaat er een ‘lijstje’ met voorwaarden waarna iets ‘waar’ kan zijn. Ik vrees dat als je dit jaar op jaar hoort, niet meer anders kunt dan twijfelen aan iemand anders bekering en er overtuigd van raakt dat je het zelf niet hebt (als de Heere het niet verhoedt).

Het is niet de oude waarheid, op zijn best een deel er van.

(Ik beoog dit overigens niet aanvallend).

[-DIA-]

Hier in deze meditatie is ook wel te merken, dat ds. G. van den Brink een ander Gods- en mensbeeld lijkt te hebben dat we in onderstaande meditatie lezen. Mijn oog viel bij geval op deze meditatie:
Maar ze kenden ook een hartelijke overbuiging, zodat God hen geen onrecht deed als Hij hen voorbij zou gaan. In dat buigen onder Gods recht was hen het Lam geopenbaard, Die hun zonden kon wegnemen. Toen konden ze nog zalig worden! Maar hoor nu de nood eens van hun ziel: Wie kan dan zalig worden?

Ik begrijp deze niet zo. De discipelen werden geroepen en volgden de Heere Jezus op Zijn Woord omdat dat zo krachtig is. Waar staat nu dat bovenstaande 'overbuigen, openbaren' etc?

Neen, dat was een roeping door de overtuigende kracht van God. De discipelen hadden Jezus van zichzelf ook nooit gevolgd, misschien alleen om de broden. En er was er ook nog een die niet eerder werd onderkend dan toen de Heere gekruisigd werd. We gaan er toch van uit de er een Goddelijke en onwederstandelijke roeping is? Het was niet gewoon: Ik volg die maar na, want ik geloof in Hem. Nee, hier was, net zoals her zou behoren te zijn met een roeping van een predikant. Zijn roeping is niet te weerstaan ook al brengt een mens die geroepen wordt duizend bezwaren tegenin.
Ik merk verder wel dat we te menselijk over God en Goddelijke zaken zijn gaan denken, en daarenboven een veel optimistischer mensbeeld en een menselijker Godsbeeld hebben, dat het gevolg is van een andere prediking.
Maar zolang dit forum zo breed is dat al deze dingen als reformatorisch bestempeld dat een echte discussie en naar elkaar luisteren een onmogelijkheid is. In de praktijk is degene die blijft bij hetgeen gehoord is, een veracht sekte geworden, nu niet alleen voor buitenstaanders, maar ook voor hen die zich reformatorisch noemen. Ik denk dat dit genoegzaam hier op het forum na te trekken is. Dat voer ik dan ook tegelijk aan als onderbouwing, maar Bijbels: allen die godzalig willen wandelen vervolgd zullen worden. Dit punt zullen de vervolgers zeker ontkennen, of er op een andere manier tegenin gaan. Want men heeft een geloof en dat pakt men hen niet meer af, zo is de ervaring. Dus in feite is hier de discussie, door de breedte van het forum, geen mogelijkheid meer. De tegenstand heb ik al sinds ik op dit forum kwam moeten ondervinden. Het is niet anders.

[Ditbenik]

Hij zegt zelf: we hebben allemaal een Zaligmaker nodig. Anders zou hij dat ook niet zeggen.

Luister lieve mensen, het Evangelie is zo rijk! laten we daar toch veel en veel meer over verwonderd zijn. God zocht mensen op. Mensen die vielen in Adam. Mensen die het beter wisten dan God. Die mensen ging God achterna! Hij zond Zijn Zoon voor vijanden.

En als ik dat rijke Evangelie niet geloof, dan is dat mijn zonde, mijn schuld en niet de schuld van God.

Dat is natuurlijk helemaal waar. Maar hoe kom ik aan dat geloof?

Als ik ds. mag geloven kun je, nee moet je het geloof aannemen of pakken. Maar wat zegt hij als er een mens zou zeggen: ik heb geen handen om aan te nemen? Dan zou zo'n mens schuldig staan. En dan moeten we toch een terecht oordeel over onszelf als gevallen mensen vellen: U bent rechtvaardig en ik doemwaardig... Ja, dat is makkelijk gezegd, maar de beleving van de onmacht en daaruit te kennen dat die onmacht in feite onwil is, dat is een hele zaak die ds. helemaal laat liggen. Hij gaat uit van een mens die leeft, in feite is hier niet tegen te praten, als we niet erkennen dat we in Adam dood zijn gevallen, en dat God vrij is om te doen wat Hem behaagd. Ik geloof dat als een mens aan het einde komt met zichzelf dat hij niet anders kan denken of God zal Zijn rechtvaardig vonnis vellen, dat daar de plaats kan komen voor een vrijspraak. Als Mijn volk zich zal schuldig kennen zal Ik aan Mijn verbond gedenken. Dit is waar de mens zich van zijn kant dood tegen vecht, want de mens wil altijd nog iets aanbrengen uit een verbroken werkverbond. Dat kan dus niet meer, dat werkverbond is door ons verbroken.
En we kunnen het belijden, dat is naar de Schrift, maar we willen niet verloren gaan, en dat is juist de reden dat we niet behouden worden, want zoals Jezus sprak tot die onvruchtbare vijgenboom: uit u worde geen vrucht in der eeuwigheid. Om hier toe te vallen is genade: als God het niet meer verkeerd kan doen, en we het met God eens worden: Gij zijt volmaakt, Gij zijt rechtvaardig Heere. Uw oordeel rust op de allerbeste wetten. Dan kan genade genade worden, maar zolang we onszelf handhaven is dat onmogelijk en staan we onszelf in de weg. Waar ligt dan de schuld? Durft dan nog iemand God of een ander mens de schuld te geven? Dat is de vraag: Kunnen we, en mogen we een ander nog de schuld geven? Ik denk nu verder, daar ligt wel wat tussen: als onder het heilig recht, de ziele niet meer vecht, maar billijkt het zondenloon enz. Lees dat hele gedicht eens aandachtig.

DIA, ik vind dat je hier onrecht doet. Ds Van den Brink ontkent nergens dat we in Adam zijn gevallen en dood liggen in zonden en misdaden. Luister zijn preken en je zult het horen. Je schrijft dat als je ds Van den Brink mag geloven je het geloof moet aannemen. Dat zegt niet alleen ds Van den Brink maar ook het Woord van God. "Geloof in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden." "Maar zovelen Hem aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven; 13 Welke niet uit den bloede, noch uit den wil des vleses, noch uit den wil des mans, maar uit God geboren zijn."
De Bijbel gebruikt dezelfde woorden. Die moet je niet verdacht gaan maken. Je doet nu precies waar ds Van den Brink tegen waarschuwt.

[-DIA-]

Hij zegt zelf: we hebben allemaal een Zaligmaker nodig. Anders zou hij dat ook niet zeggen.

Luister lieve mensen, het Evangelie is zo rijk! laten we daar toch veel en veel meer over verwonderd zijn. God zocht mensen op. Mensen die vielen in Adam. Mensen die het beter wisten dan God. Die mensen ging God achterna! Hij zond Zijn Zoon voor vijanden.

En als ik dat rijke Evangelie niet geloof, dan is dat mijn zonde, mijn schuld en niet de schuld van God.

Dat is natuurlijk helemaal waar. Maar hoe kom ik aan dat geloof?

Als ik ds. mag geloven kun je, nee moet je het geloof aannemen of pakken. Maar wat zegt hij als er een mens zou zeggen: ik heb geen handen om aan te nemen? Dan zou zo'n mens schuldig staan. En dan moeten we toch een terecht oordeel over onszelf als gevallen mensen vellen: U bent rechtvaardig en ik doemwaardig... Ja, dat is makkelijk gezegd, maar de beleving van de onmacht en daaruit te kennen dat die onmacht in feite onwil is, dat is een hele zaak die ds. helemaal laat liggen. Hij gaat uit van een mens die leeft, in feite is hier niet tegen te praten, als we niet erkennen dat we in Adam dood zijn gevallen, en dat God vrij is om te doen wat Hem behaagd. Ik geloof dat als een mens aan het einde komt met zichzelf dat hij niet anders kan denken of God zal Zijn rechtvaardig vonnis vellen, dat daar de plaats kan komen voor een vrijspraak. Als Mijn volk zich zal schuldig kennen zal Ik aan Mijn verbond gedenken. Dit is waar de mens zich van zijn kant dood tegen vecht, want de mens wil altijd nog iets aanbrengen uit een verbroken werkverbond. Dat kan dus niet meer, dat werkverbond is door ons verbroken.
En we kunnen het belijden, dat is naar de Schrift, maar we willen niet verloren gaan, en dat is juist de reden dat we niet behouden worden, want zoals Jezus sprak tot die onvruchtbare vijgenboom: uit u worde geen vrucht in der eeuwigheid. Om hier toe te vallen is genade: als God het niet meer verkeerd kan doen, en we het met God eens worden: Gij zijt volmaakt, Gij zijt rechtvaardig Heere. Uw oordeel rust op de allerbeste wetten. Dan kan genade genade worden, maar zolang we onszelf handhaven is dat onmogelijk en staan we onszelf in de weg. Waar ligt dan de schuld? Durft dan nog iemand God of een ander mens de schuld te geven? Dat is de vraag: Kunnen we, en mogen we een ander nog de schuld geven? Ik denk nu verder, daar ligt wel wat tussen: als onder het heilig recht, de ziele niet meer vecht, maar billijkt het zondenloon enz. Lees dat hele gedicht eens aandachtig.

DIA, ik vind dat je hier onrecht doet. Ds Van den Brink ontkent nergens dat we in Adam zijn gevallen en dood liggen in zonden en misdaden. Luister zijn preken en je zult het horen. Je schrijft dat als je ds Van den Brink mag geloven je het geloof moet aannemen. Dat zegt niet alleen ds Van den Brink maar ook het Woord van God. "Geloof in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden." "Maar zovelen Hem aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven; 13 Welke niet uit den bloede, noch uit den wil des vleses, noch uit den wil des mans, maar uit God geboren zijn."
De Bijbel gebruikt dezelfde woorden. Die moet je niet verdacht gaan maken. Je doet nu precies waar ds Van den Brink tegen waarschuwt.

Hij verzwijgt dat de mens dood is in de zonden en schuld, en dat hij een vijand van God is geworden. Daar ligt de breuk in het belijden.

[Marck]

Vandaag ook weer aandacht in het ND voor het geluid van ds van den Brink. Met de typische ND titel "Behoudende dominee reflecteert op eigen kerk. ‘Zeggen dat gelovigen naar de hel gaan, is manipulerend’".

[Ditbenik]

Dat is natuurlijk helemaal waar. Maar hoe kom ik aan dat geloof?

Als ik ds. mag geloven kun je, nee moet je het geloof aannemen of pakken. Maar wat zegt hij als er een mens zou zeggen: ik heb geen handen om aan te nemen? Dan zou zo'n mens schuldig staan. En dan moeten we toch een terecht oordeel over onszelf als gevallen mensen vellen: U bent rechtvaardig en ik doemwaardig... Ja, dat is makkelijk gezegd, maar de beleving van de onmacht en daaruit te kennen dat die onmacht in feite onwil is, dat is een hele zaak die ds. helemaal laat liggen. Hij gaat uit van een mens die leeft, in feite is hier niet tegen te praten, als we niet erkennen dat we in Adam dood zijn gevallen, en dat God vrij is om te doen wat Hem behaagd. Ik geloof dat als een mens aan het einde komt met zichzelf dat hij niet anders kan denken of God zal Zijn rechtvaardig vonnis vellen, dat daar de plaats kan komen voor een vrijspraak. Als Mijn volk zich zal schuldig kennen zal Ik aan Mijn verbond gedenken. Dit is waar de mens zich van zijn kant dood tegen vecht, want de mens wil altijd nog iets aanbrengen uit een verbroken werkverbond. Dat kan dus niet meer, dat werkverbond is door ons verbroken.
En we kunnen het belijden, dat is naar de Schrift, maar we willen niet verloren gaan, en dat is juist de reden dat we niet behouden worden, want zoals Jezus sprak tot die onvruchtbare vijgenboom: uit u worde geen vrucht in der eeuwigheid. Om hier toe te vallen is genade: als God het niet meer verkeerd kan doen, en we het met God eens worden: Gij zijt volmaakt, Gij zijt rechtvaardig Heere. Uw oordeel rust op de allerbeste wetten. Dan kan genade genade worden, maar zolang we onszelf handhaven is dat onmogelijk en staan we onszelf in de weg. Waar ligt dan de schuld? Durft dan nog iemand God of een ander mens de schuld te geven? Dat is de vraag: Kunnen we, en mogen we een ander nog de schuld geven? Ik denk nu verder, daar ligt wel wat tussen: als onder het heilig recht, de ziele niet meer vecht, maar billijkt het zondenloon enz. Lees dat hele gedicht eens aandachtig.

DIA, ik vind dat je hier onrecht doet. Ds Van den Brink ontkent nergens dat we in Adam zijn gevallen en dood liggen in zonden en misdaden. Luister zijn preken en je zult het horen. Je schrijft dat als je ds Van den Brink mag geloven je het geloof moet aannemen. Dat zegt niet alleen ds Van den Brink maar ook het Woord van God. "Geloof in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden." "Maar zovelen Hem aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven; 13 Welke niet uit den bloede, noch uit den wil des vleses, noch uit den wil des mans, maar uit God geboren zijn."
De Bijbel gebruikt dezelfde woorden. Die moet je niet verdacht gaan maken. Je doet nu precies waar ds Van den Brink tegen waarschuwt.

Hij verzwijgt dat de mens dood is in de zonden en schuld, en dat hij een vijand van God is geworden. Daar ligt de breuk in het belijden.

Ik heb ds Van den Brink tientallen keren hoor preken. Wat je nu beweert is een valse beschuldiging.

[Zeeuw]

Hier in deze meditatie is ook wel te merken, dat ds. G. van den Brink een ander Gods- en mensbeeld lijkt te hebben dat we in onderstaande meditatie lezen. Mijn oog viel bij geval op deze meditatie:
Maar ze kenden ook een hartelijke overbuiging, zodat God hen geen onrecht deed als Hij hen voorbij zou gaan. In dat buigen onder Gods recht was hen het Lam geopenbaard, Die hun zonden kon wegnemen. Toen konden ze nog zalig worden! Maar hoor nu de nood eens van hun ziel: Wie kan dan zalig worden?

Ik begrijp deze niet zo. De discipelen werden geroepen en volgden de Heere Jezus op Zijn Woord omdat dat zo krachtig is. Waar staat nu dat bovenstaande 'overbuigen, openbaren' etc?

Neen, dat was een roeping door de overtuigende kracht van God.

Precies. Dus wat deze ds schrijft over 'hartelijke overbuiging, onrecht als Hij hen voorbij ging, buigen onder Gods recht' etc. is m.i. niet wat er van de roeping van de discipelen in de Bijbel wordt geschreven. Er worden zaken toegevoegd, die er niet staan.

[-DIA-]

Ik had het kunnen weten waar dit op uit zou lopen: Geen plaats meer voor de bevindelijk gereformeerden, die worden zo luid overschreeuwd dat er geen gesprek meer mogelijk is, tenzij je concessies doet, maar als dat niet anders kan dan door je overtuiging en consciëntie geweld aan te doen dan is deze categorie uitgeteld. Zie ik het zo goed, en heb ik dit ook niet vanaf het begin aan den lijve moeten ondervinden? Ik kan en mag niet over mijn consciëntie heen gaan.
Moderators: Is dit niet de praktijk van de strijd die ik al zo lang heb moeten strijden?

[-DIA-]

Vandaag ook weer aandacht in het ND voor het geluid van ds van den Brink. Met de typische ND titel "Behoudende dominee reflecteert op eigen kerk. ‘Zeggen dat gelovigen naar de hel gaan, is manipulerend’".

Dat kan ik niet lezen. of ik zou een account aan moeten maken....

[Zeeuw]

Ik had het kunnen weten waar dit op uit zou lopen: Geen plaats meer voor de bevindelijk gereformeerden, die worden zo luid overschreeuwd dat er geen gesprek meer mogelijk is, tenzij je concessies doet, maar als dat niet anders kan dan door je overtuiging en consciëntie geweld aan te doen dan is deze categorie uitgeteld. Zie ik het zo goed, en heb ik dit ook niet vanaf het begin aan den lijve moeten ondervinden? Ik kan en mag niet over mijn consciëntie heen gaan.
Moderators: Is dit niet de praktijk van de strijd die ik al zo lang heb moeten strijden?

Nee, dat is flauw. Jij plaatste een meditatie die je heel mooi vindt, daar reageer ik op dat er zaken in staan die ik niet teruglees in de Bijbel. Als jij dit wel ziet, dan lees ik dat graag.
Er is voor iedereen plaats en er wordt helemaal niet 'luid overschreeuwd'.

[Maanenschijn]

Ik had het kunnen weten waar dit op uit zou lopen: Geen plaats meer voor de bevindelijk gereformeerden, die worden zo luid overschreeuwd dat er geen gesprek meer mogelijk is, tenzij je concessies doet, maar als dat niet anders kan dan door je overtuiging en consciëntie geweld aan te doen dan is deze categorie uitgeteld. Zie ik het zo goed, en heb ik dit ook niet vanaf het begin aan den lijve moeten ondervinden? Ik kan en mag niet over mijn consciëntie heen gaan.
Moderators: Is dit niet de praktijk van de strijd die ik al zo lang heb moeten strijden?

Het probleem is, je schaart je zelf onder bevindelijk gereformeerd. Maar in je bijdragen lijkt je dat niet te zijn. Als hier op RF dat (voorzichtig en onderbouwd) wordt aangevoerd, voelt dat als een aanval en zelfs vervolging. Dat is jammer, want ik gun ons liever een eerlijk en goed gesprek.

Ik heb mijn reactie gegeven op de meditatie van ds. Van Boven. Zie ik het dan helemaal verkeerd? Of is het zo dat ds.van de Brink wel onder kritiek mag liggen maar ds. Van Boven niet?

[Marck]

Vandaag ook weer aandacht in het ND voor het geluid van ds van den Brink. Met de typische ND titel "Behoudende dominee reflecteert op eigen kerk. ‘Zeggen dat gelovigen naar de hel gaan, is manipulerend’".

Dat kan ik niet lezen. of ik zou een account aan moeten maken....

Het is een herhaling van zijn argumenten die hierboven zijn besproken. Past in de lijn van het ND richting de reformatorische kerken. Niet echt opbouwend en zeker niet evenwichtig gebracht.