Statelijke en standelijke vrijspraak

[Valcke]

Is dat zo? Is er zo’n ‘nadere weldaad’ waar ieder naar moet staan? Of is het zo dat God bij het eerste ware, Christus aangrijpende geloof reeds terstond een vrede schenkt die de vrucht is van de rechtvaardiging (Rom. 5:1), waaraan ook nooit meer iets (als bijzondere weldaad) hoeft te worden toegevoegd?

Ja, een mens moet staan naar meer geloof en meer verzekering, maar mi niet naar een tweede rechtvaardiging; een mens wordt maar één keer in zijn leven gerechtvaardigd.

Het is geen nadere weldaad, dit is wat er gebeurt als men gaat geloven. Hier pas is er sprake van dat Christus aangrijpende geloof. De zondaar moet geen rust hebben tot hij dít heeft leren verstaan.

Dat gaf ik toch ook aan, zie bv mijn eerste post richting Roos? Dan hebben we toch al die onderscheidingen niet nodig?

[Valcke]

ds. Hellenbroek:

10. V. Welke is de voornaamste en eigenlijke rechtvaardigmakende daad des geloofs?
A. Het is die daad der ziel, waardoor zij hartelijk wil en wenst, niet alleen dat de beloften des Evangeliums in zich zelve waar mogen zijn, maar waardoor zij ook met overgegeven genegenheid de Heere Jezus als de enige oorzaak van haar zaligheid, met verloochening van zich zelve en alle andere dingen of personen, begeert en dadelijk aangrijpt.

11. V. Wat is het gevolg van de rechtvaardigmakende daad des geloofs?
A. De bijzondere en zekere toepassing van de beloften des Evangeliums en de Heere Jezus tot de eigen persoon van elke gelovige, welke geenszins altijd tegenwoordig is in alle gelovigen, door de aanvechtingen des satans, de beschuldiging van de Wet, en de verleidingen des vleses; doch naar welke echter allen moeten staan, die Jezus oprecht aannemen.

Juist, dit is heel duidelijk met dien verstande dat iedere gelovige iets van deze zekere toepassing van de belofte weet, hoewel dit verduisterd en bestreden kan worden.

Hiermee raak je eigenlijk het onderwerp kwijt, dat gaat namelijk over de vrijspraak of de rechtvaardigmaking. Dat hoofdstuk gaat in het vragenboekje voor het hoofdstuk over het geloof.

Hellenbroek spreekt over 'de rechtvaardigmakende daad des geloofs'. Daarmee raken we het onderwerp 'rechtvaardigmaking' zeker niet kwijt, integendeel: rechtvaardigmaking en het zaligmakend geloof zijn op het allernauwst verbonden.

Zie ook Hellenbroek in zijn hoofdstuk over de rechtvaardigmaking:

16. Maar als wij door de verdiensten van Christus gerechtvaardigd zullen worden, moeten die dan ook niet de onze worden?
Jazeker.
Jer. 23:6. In Zijn dagen zal Juda verlost worden en Israël zeker wonen; en dit zal Zijn Naam zijn, waarmede men Hem zal noemen: De HEERE ONZE GERECHTIGHEID.
1 Kor. 1:30. Maar uit Hem zijt gij in Christus Jezus, Die ons geworden is wijsheid van God, en rechtvaardigheid en heiligmaking en verlossing.

17. Hoe worden Zijn verdiensten de onze?
Door toerekening en aanneming.

18. Wie rekent ons Zijn verdiensten toe?
God, door een genadige schenking.
Rom. 3:24. En worden om niet gerechtvaardigd, uit Zijn genade, door de verlossing die in Christus Jezus is.

19 Waardoor nemen wij Zijn verdiensten aan?
Door het geloof.
Filipp. 3:9. En in Hem gevonden worde, niet hebbende mijn rechtvaardigheid die uit de wet is, maar die door het geloof van Christus is, namelijk de rechtvaardigheid die uit God is door het geloof.

20. Worden wij dan gerechtvaardigd om het geloof?
Nee, de Heilige Schrift zegt wel uit het geloof, en door het geloof, maar nooit om het geloof.

21. Hoe komt het geloof hier dan voor?
Als een hand of een instrument, waardoor men de verdienste van Christus aanneemt.
Joh. 1:12. Maar zovelen Hem aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven.

Ook de Heidelbergse Catechismus legt in zondag 23 het nauwste verband tussen geloof en rechtvaardigmaking.

[Vervolgde]

Dat het geloof en de rechtvaardigmaking op elkaar betrokken zijn zal ik niet tegenspreken. Wel zie ik op dit punt vaak een ernstige eenzijdigheid. Alle nadruk komt te liggen op het geloven door de mens, waaruit die mens gerechtvaardigd wordt. Zo wordt de rechtvaardigheid Gods buiten beeld gespeeld.

Het is toch opvallend dat in de vorenstaande citaten van Hellenbroek de meest duidelijke vragen over dit onderwerp worden weggelaten? De vraag: Wat is de rechtvaardigmaking? lijkt me toch heel relevant. Alsook de vraag: Wie is het die rechtvaardigt? Juist vanuit deze vragen is goed helder te maken dat het gaat om Gods recht en om een vonnis. Dat wijst juist om de menselijke onmacht en de eenzijdigheid van het genadewerk.

Voor een goed verloop van de discussie zou het onderwerp van gesprek mogelijk duidelijker gesteld kunnen worden. Gaat het nu om:
1 helderheid over de begrippen: staat en stand,
2 helderheid over de overgang van de ene staat en stand,
3 helderheid over de beleving van een staat en of een stand.
Wat mij betreft dus drie duidelijk onderscheiden onderwerpen.

[Ad Anker]

@ Valcke, dank voor de heldere uitleg.

Ik denk dat er inderdaad geen "nadere weldaad" is, maar dat het in 1x goed en voorgoed opgelost wordt. God doet geen half werk.

Dat het geloof bestreden wordt, en een gelovige in duisternis kan zijn, dat kan wel. Maar dat ligt nóóit aan God!

Ik vind het wel wat een platte theologie worden zo. Van Gods zijde is het 'in 1x goed en voorgoed opgelost'. Zeker. Maar de Schrift laat ons de gelovige in het hart kijken met onzekerheid (één ding weet ik, dat ik blind was en nu zie), in verlangen naar vergeving (Geef mij weder de vreugde Uws heils, naar Ps. 51, Ps. 6). En dan kom ik bij het punt: Gods kind kan vertroost worden wanneer het hart verklaard wordt, ook in alle aanvechtingen en duisternissen, in het van verre staan en het verlangen om naderbij gebracht te worden. Ook onze ouden schreven daar zo bevindelijk over:

Er blijft nog een vraag over waarop een bevredigend antwoord moet komen. Aangezien Jezus Christus de Vertroosting is voor de gelovigen, hoe kan het dan dat zo vele gelovigen mismoedig over de wereld moeten gaan, zonder enige geestelijke vertroosting? Daarover behoeven we ons niet te verbazen als we bedenken dat de vertroostingen door Christus tweeërlei zijn: in wording, in voorbereiding, of werkelijk, zoals de gelovige die nu bezit. Voor elke gelovige in de wereld is de wortel van de troost geplant en het zaad van de troost gezaaid "Het licht is voor de rechtvaardige gezaaid, en vrolijkheid voor de oprechten van hart" (Ps. 97:11). Zij bezitten Christus en de beloften - en dat zijn de zaden der vertroosting. Die zullen uiteindelijk blijdschap voortbrengen, ook al hebben ze op dit moment geen werkelijke vertroosting. Het zaad van alle vreugde is gezaaid, en te zijner tijd zullen ze de volle, rijpe vrucht ervan genieten. We moeten bedenken dat het deel hebben aan Christus en de blijken daarvan onderscheiden zegeningen zijn. Elke gelovige heeft deel aan Christus, maar elke gelovige heeft daar niet de blijken van. Jesaja 50:10: "Wie is er onder ulieden die de Heere vreest, die naar de stem Zijns Knechts hoort, die in duisternis wandelt en geen licht heeft?" Elk kind van God is nog niet oud genoeg om Zijn Vader te kennen, of om troost te putten uit de gezegende erfenis waartoe hij wedergeboren is. (1 Petr. 1:3,4).....

[samanthi]

@ Ad Anker
Geef mij weder de vreugde Uws heils, naar Ps. 51, Ps. 6).

David is de vreugde kwijt, niet het heil zelf.
Dus wat wil je hier mee zeggen? David zegt dit na zijn zonden met Bathseba, hij heeft het verdiend, maar is God niet kwijt, wel mist hij door eigen schuld de vreugde in de Heere kwijt.

[Valcke]

Dat het geloof en de rechtvaardigmaking op elkaar betrokken zijn zal ik niet tegenspreken. Wel zie ik op dit punt vaak een ernstige eenzijdigheid. Alle nadruk komt te liggen op het geloven door de mens, waaruit die mens gerechtvaardigd wordt. Zo wordt de rechtvaardigheid Gods buiten beeld gespeeld.

Het is toch opvallend dat in de vorenstaande citaten van Hellenbroek de meest duidelijke vragen over dit onderwerp worden weggelaten? De vraag: Wat is de rechtvaardigmaking? lijkt me toch heel relevant. Alsook de vraag: Wie is het die rechtvaardigt? Juist vanuit deze vragen is goed helder te maken dat het gaat om Gods recht en om een vonnis. Dat wijst juist om de menselijke onmacht en de eenzijdigheid van het genadewerk.

De vraag naar wat de rechtvaardigmaking is, is zeker van buitengewoon groot belang.
Dat neemt niet weg dat het antwoord op die vraag nimmer gegeven kan worden, zonder tevens het geloof te noemen.
Daarbij dient voluit in rekening te worden gebracht dat het geloof een gave Gods is.
Op die manier behandelt de Heidelbergse Catechismus ook de rechtvaardigmaking in zondag 23.
Dit is toch beslist geen eenzijdigheid!

[Ad Anker]

In deze discussies zijn voor mij de preken van Hellenbroek heel waardevol:

http://www.reveilserie.nl/downloads/Rev ... %20515.pdf

http://www.reveilserie.nl/downloads/Rev ... %20517.pdf

Hier wordt heel uitgebreid stil gestaan bij het staan naar zekerheid, de opwas daarin. En dat mag je van mij gewoon standen in het genadeleven noemen. Voluit.

[Valcke]

In deze discussies zijn voor mij de preken van Hellenbroek heel waardevol:

http://www.reveilserie.nl/downloads/Rev ... %20515.pdf

http://www.reveilserie.nl/downloads/Rev ... %20517.pdf

Hier wordt heel uitgebreid stil gestaan bij het staan naar zekerheid, de opwas daarin. En dat mag je van mij gewoon standen in het genadeleven noemen. Voluit.

Ad, standen in het genadeleven zijn er zeker! Van harte mee eens.
Waar het echter om ging, is of je ook de rechtvaardigmaking in deze standen mag betrekken.
Hellenbroek leert toch eveneens duidelijk dat de rechtvaardigmaking in dit leven maar één keer geschiedt.

[samanthi]

In deze discussies zijn voor mij de preken van Hellenbroek heel waardevol:

http://www.reveilserie.nl/downloads/Rev ... %20515.pdf

http://www.reveilserie.nl/downloads/Rev ... %20517.pdf

Hier wordt heel uitgebreid stil gestaan bij het staan naar zekerheid, de opwas daarin. En dat mag je van mij gewoon standen in het genadeleven noemen. Voluit.

Ad, standen in het genadeleven zijn er zeker! Van harte mee eens.
Waar het echter om ging, is of je ook de rechtvaardigmaking in deze standen mag betrekken.
Hellenbroek leert toch eveneens duidelijk dat de rechtvaardigmaking in dit leven maar één keer geschiedt.

Zijn het niet leeftijden? Zoals in 1 joh. 2?

[Ad Anker]

Misschien zijn er wel die in het donker hun weg gaan en daarover bedroefd en neergebogen zijn. Zij verlangen naar licht, maar ze zien het niet. Deze mensen moeten weten dat zij het genadewerk in hun hart niet direct verdacht moeten houden, al zou het hun hele leven lang duren. God kan soms in Zijn liefde geven dat zielen tijdens dit leven de hoogte van het verzekerde geloof van Job niet bereiken. De eeuwigheid zal dit alles goedmaken, omdat u zich dan in het directe bezit van uw Goël zult mogen verblijden. Maar als antwoord op uw vrees willen we enige punten noemen om de ware verzekering en een oppervlakkige inbeelding van elkaar te onderscheiden. Zo willen we u duidelijk laten zien of u wel of geen recht hebt om met Job te zeggen: ‘Ik weet, mijn Verlosser leeft.’

Dit bedoel ik uit één van die preken: ik zie dan 'de hoogte van het verzekerde geloof van Job bereiken' als een nadere weldaad, zoals dat in de theologie die in de GG en aanverwant nog wel geleerd wordt. Hellenbroek zegt geeft daarop pastoraal onderwijs.
Het gaat mis wanneer men zegt: dat is een weldaad die slechts weinigen gegeven is. Daar vind ik vooralsnog in de Schrift geen grond voor. En die hoogte bereiken is een nadere weldaad, de beleving van de rechtvaardigmaking in de vierschaar der conciëntie.
Echt waar, er wordt niet geleerd dat men niet gerechtvaardigd behoeft te zijn. Er wordt wel geleerd dat die bewuste beleving, die nadere weldaad, niet beleefd 'hoeft' te worden.

Zo heb ik het althans begrepen. Ik verdedig hier overigens niets. Ik sta graag in de lijn van predikanten zoals ds. Kort, Veldman, wijlen C. Stelwagen, van Leeuwen (Valburg). Ik hoor daar een rechte leer omtrent de rechtvaardigmaking. Al hou ik er ook niet van omdat altijd af te zetten tegen de gezelschapstheologie.

Tenslotte denk ik dat als het recht valt beide opvattingen toch heel erg dicht bij elkaar komen.

[samanthi]

Misschien zijn er wel die in het donker hun weg gaan en daarover bedroefd en neergebogen zijn. Zij verlangen naar licht, maar ze zien het niet. Deze mensen moeten weten dat zij het genadewerk in hun hart niet direct verdacht moeten houden, al zou het hun hele leven lang duren. God kan soms in Zijn liefde geven dat zielen tijdens dit leven de hoogte van het verzekerde geloof van Job niet bereiken. De eeuwigheid zal dit alles goedmaken, omdat u zich dan in het directe bezit van uw Goël zult mogen verblijden. Maar als antwoord op uw vrees willen we enige punten noemen om de ware verzekering en een oppervlakkige inbeelding van elkaar te onderscheiden. Zo willen we u duidelijk laten zien of u wel of geen recht hebt om met Job te zeggen: ‘Ik weet, mijn Verlosser leeft.’

Dit bedoel ik uit één van die preken: ik zie dan 'de hoogte van het verzekerde geloof van Job bereiken' als een nadere weldaad, zoals dat in de theologie die in de GG en aanverwant nog wel geleerd wordt. Hellenbroek zegt geeft daarop pastoraal onderwijs.
Het gaat mis wanneer men zegt: dat is een weldaad die slechts weinigen gegeven is. Daar vind ik vooralsnog in de Schrift geen grond voor. En die hoogte bereiken is een nadere weldaad, de beleving van de rechtvaardigmaking in de vierschaar der conciëntie.
Echt waar, er wordt niet geleerd dat men niet gerechtvaardigd behoeft te zijn. Er wordt wel geleerd dat die bewuste beleving, die nadere weldaad, niet beleeft 'hoeft' te worden.

Zo heb ik het althans begrepen. Ik verdedig hier overigens niets. Ik sta graag in de lijn van predikanten zoals ds. Kort, Veldman, wijlen C. Stelwagen, ds. van Leeuwen (Valburg). Ik hoor daar een rechte leer omtrent de rechtvaardigmaking. Al hou ik er ook niet van omdat altijd af te zetten tegen de gezelschapstheologie.

Tenslotte denk ik dat als het recht valt beide opvattingen toch heel erg dicht bij elkaar komen.

Je maakt het veel te moeilijk, Johannes 3

36 Die in den Zoon gelooft, die heeft het eeuwige leven; maar die den Zoon ongehoorzaam is, die zal het leven niet zien, maar de toorn Gods blijft op hem.

[Arja]

Ik ben niet zo voor statelijk en standelijk omdat ik het niet precies zo in de Bijbel terug kan vinden.

Hoe ik het wel terug kan vinden in de Bijbel is zo:

Rechtvaardiging is een daad van God. Het beschrijft niet de manier waarop God iemand innerlijk vernieuwt en verandert. Het is eerder een wettelijke verklaring waarin God de zondaar al zijn zonden vergeeft en de zondaar aanvaardt en beschouwt als rechtvaardig in Zijn ogen. God verklaart de zondaar rechtvaardig op het moment dat de zondaar zijn vertrouwen stelt in Jezus Christus ( Rom. 3:21-26 , 5:16 ; 2 Kor. 5:21).

De instrumentele oorzaak is geloof. Dat is een geschenk van God en betekent in feite vertrouwen. Allereerst gelooft zo iemand Gods getuigenis in de Schrift dat Jezus de Zoon van God is, dat Hij een zondeloos leven leidde en dat Hij stierf als de plaatsvervanger van degenen die God verkoos te verlossen. Hij gelooft God op Zijn woord. Kortom, hij vertrouwt erop dat Christus voor hem doet wat hij niet voor zichzelf kon doen - de schuld van zijn zonde uitwissen en hem de gerechtigheid geven die hij nodig heeft om voor de Vader te staan.

Zoals de Schrift verklaart: "De rechtvaardige zal door geloof leven [worden behouden]."

Niemand mag zichzelf trouwens als een gerechtvaardigd persoon beschouwen, tenzij hij in zijn leven de vrucht en het bewijs ziet van een rechtvaardig geloof; dat wil zeggen: goede werken.

[samanthi]

Misschien zijn er wel die in het donker hun weg gaan en daarover bedroefd en neergebogen zijn. Zij verlangen naar licht, maar ze zien het niet. Deze mensen moeten weten dat zij het genadewerk in hun hart niet direct verdacht moeten houden, al zou het hun hele leven lang duren. God kan soms in Zijn liefde geven dat zielen tijdens dit leven de hoogte van het verzekerde geloof van Job niet bereiken. De eeuwigheid zal dit alles goedmaken, omdat u zich dan in het directe bezit van uw Goël zult mogen verblijden. Maar als antwoord op uw vrees willen we enige punten noemen om de ware verzekering en een oppervlakkige inbeelding van elkaar te onderscheiden. Zo willen we u duidelijk laten zien of u wel of geen recht hebt om met Job te zeggen: ‘Ik weet, mijn Verlosser leeft.’

Dit bedoel ik uit één van die preken: ik zie dan 'de hoogte van het verzekerde geloof van Job bereiken' als een nadere weldaad, zoals dat in de theologie die in de GG en aanverwant nog wel geleerd wordt. Hellenbroek zegt geeft daarop pastoraal onderwijs.
Het gaat mis wanneer men zegt: dat is een weldaad die slechts weinigen gegeven is. Daar vind ik vooralsnog in de Schrift geen grond voor. En die hoogte bereiken is een nadere weldaad, de beleving van de rechtvaardigmaking in de vierschaar der conciëntie.
Echt waar, er wordt niet geleerd dat men niet gerechtvaardigd behoeft te zijn. Er wordt wel geleerd dat die bewuste beleving, die nadere weldaad, niet beleeft 'hoeft' te worden.

Zo heb ik het althans begrepen. Ik verdedig hier overigens niets. Ik sta graag in de lijn van predikanten zoals ds. Kort, Veldman, wijlen C. Stelwagen, ds. van Leeuwen (Valburg). Ik hoor daar een rechte leer omtrent de rechtvaardigmaking. Al hou ik er ook niet van omdat altijd af te zetten tegen de gezelschapstheologie.

Tenslotte denk ik dat als het recht valt beide opvattingen toch heel erg dicht bij elkaar komen.

Je maakt het veel te moeilijk, Johannes 3

36 Die in den Zoon gelooft, die heeft het eeuwige leven; maar die den Zoon ongehoorzaam is, die zal het leven niet zien, maar de toorn Gods blijft op hem.

Ook al kan je het niet voelen, begrijpen of zien het stáát er, het is geen nadere weldaad het is vrucht van het komen tot de Heere Jezus.

[Valcke]

In deze discussies zijn voor mij de preken van Hellenbroek heel waardevol:

http://www.reveilserie.nl/downloads/Rev ... %20515.pdf

http://www.reveilserie.nl/downloads/Rev ... %20517.pdf

Hier wordt heel uitgebreid stil gestaan bij het staan naar zekerheid, de opwas daarin. En dat mag je van mij gewoon standen in het genadeleven noemen. Voluit.

Ad, standen in het genadeleven zijn er zeker! Van harte mee eens.
Waar het echter om ging, is of je ook de rechtvaardigmaking in deze standen mag betrekken.
Hellenbroek leert toch eveneens duidelijk dat de rechtvaardigmaking in dit leven maar één keer geschiedt.

Zijn het niet leeftijden? Zoals in 1 joh. 2?

Ja in geestelijke zin; zo bedoelde ik het ook. Standen in de zin van meer of minder geestelijke kennis, meer of minder verzekering, meer of minder vertroosting, meer of minder een ‘nabij’ leven met de Heere. Maar geen verschil in welke weldaden de gelovige deelachtig is.

[Ad Anker]

Je maakt het veel te moeilijk, Johannes 3

36 Die in den Zoon gelooft, die heeft het eeuwige leven; maar die den Zoon ongehoorzaam is, die zal het leven niet zien, maar de toorn Gods blijft op hem.

Dat mag je vinden. Ga eens in op mijn citaat van Flavel en Hellenbroek? Maken die het ook te moeilijk?