Zonden in de gemeente/ in je gezin

[Jantje]

Het maakt ook een groot verschil wanneer je iets slechts bij geruchte gehoord hebt of dat je er rechtstreeks kennis van hebt. Alleen in het laatste geval zie ik hier een duidelijke taak.

Zeker. Maar dit werd nogal stellig gepresenteerd met woorden als "...zodanig is ingeburgerd in de reformatorische maatschappij, dat je er bang van zou worden..." Dat wekt wel de indruk dat de poster er goed van op de hoogte is. Dat blijkt dus niet zo te zijn....

Ja hoor. Heel goed, ook hier in de omgeving. En ik schrik er elke keer weer van.

Maar dit is toch off topic omdat het hier gaat om specifieke zonden in het eigen gezin en hoe daarmee om te gaan. We moeten het gesprek niet te breed maken.

Eens.

[Mara]

Inderdaad: ik weet ook andere (positieve) voorbeelden. Maar ik denk wel dat Jantje gelijk heeft dat er een behoorlijke groep ‘reformatorische’ ondernemers bestaat die zeker niet alles ‘wit’ doet.

Andersom ook. Refoklanten die een ondernemer vragen of het ook zwart kan.

[Hendrikus]

Inderdaad: ik weet ook andere (positieve) voorbeelden. Maar ik denk wel dat Jantje gelijk heeft dat er een behoorlijke groep ‘reformatorische’ ondernemers bestaat die zeker niet alles ‘wit’ doet.

Andersom ook. Refoklanten die een ondernemer vragen of het ook zwart kan.

zwart is in refoland een geliefde kleur, en dat geldt niet alleen de kleding, nee

[eilander]

Dan is het echt wel een onderwerp dat in dit topic thuis hoort. Zonden van de gemeente zijn ook ónze zonden, het mag niet zo zijn dat we alleen naar een ander wijzen.
Zwart werken verdedigen is een schande.

[Jantje]

Dan is het echt wel een onderwerp dat in dit topic thuis hoort. Zonden van de gemeente zijn ook ónze zonden, het mag niet zo zijn dat we alleen naar een ander wijzen.
Zwart werken verdedigen is een schande.

Ja, in eerste instantie ben ik het wel met @Valcke eens dat het in dit draadje misschien beter beperkt kan blijven tot de vragen van @Helma. Maar deze casus is wel degelijk ook een groot vraagstuk. Want hoe hoor je hier nou mee om te gaan, zeker als in de omgeving blijkt dat iedereen het 'normaal' vindt. Matthéüs 18 wordt dan al heel moeilijk uitvoerbaar.

[gallio]

Dan is het echt wel een onderwerp dat in dit topic thuis hoort. Zonden van de gemeente zijn ook ónze zonden, het mag niet zo zijn dat we alleen naar een ander wijzen.
Zwart werken verdedigen is een schande.

Ja, in eerste instantie ben ik het wel met @Valcke eens dat het in dit draadje misschien beter beperkt kan blijven tot de vragen van @Helma. Maar deze casus is wel degelijk ook een groot vraagstuk. Want hoe hoor je hier nou mee om te gaan, zeker als in de omgeving blijkt dat iedereen het 'normaal' vindt. Matthéüs 18 wordt dan al heel moeilijk uitvoerbaar.

Als je vanuit de bijbel kan onderbouwen waarom dit verkeerd is maakt het verder niet veel uit wat iedereen in de omgeving er van denkt. Want je voert een gesprek met degene die zich hieraan schuldig maakt, niet met iedereen er om heen.

[Jantje]

Een veel gehoord argument is dan: 'Ja, maar die doet het toch ook?'
En dan ben je uitgepraat.

[J.C. Philpot]

Een veel gehoord argument is dan: 'Ja, maar die doet het toch ook?'
En dan ben je uitgepraat.

Waarom ben je dan uitgepraat?

[gallio]

Een veel gehoord argument is dan: 'Ja, maar die doet het toch ook?'
En dan ben je uitgepraat.

Waarom ben je dan uitgepraat?

Omdat je het niet vanuit de bijbel kan onderbouwen waarom het verkeerd is?

[Valcke]

Dan is het echt wel een onderwerp dat in dit topic thuis hoort. Zonden van de gemeente zijn ook ónze zonden, het mag niet zo zijn dat we alleen naar een ander wijzen.
Zwart werken verdedigen is een schande.

De topicstarter vroeg of de behandeling van zonden in het gezin verschilt van zonden in de gemeente. Wel of geen vorm van "tucht" in het gezin, dat leek het onderwerp. Maar als de discussie breder gevoerd wordt, zal ik mij daar niet (meer) tegen verzetten, al vind ik het wel jammer. Want dan sneeuwt de oorspronkelijke vraag onder.

[gallio]

Dan is het echt wel een onderwerp dat in dit topic thuis hoort. Zonden van de gemeente zijn ook ónze zonden, het mag niet zo zijn dat we alleen naar een ander wijzen.
Zwart werken verdedigen is een schande.

De topicstarter vroeg of de behandeling van zonden in het gezin verschilt van zonden in de gemeente. Wel of geen vorm van "tucht" in het gezin, dat leek het onderwerp. Maar als de discussie breder gevoerd wordt, zal ik mij daar niet (meer) tegen verzetten, al vind ik het wel jammer. Want dan sneeuwt de oorspronkelijke vraag onder.

Je hebt gelijk, dat is jammer. Maar aan de andere kant is het wel zo dat als je een regel hanteert voor de ene zonde dat wel de vraag oproept waarom je dat bij een andere zonde niet doet. Daar heb je een antwoord op gegeven, maar het is niet vanzelfsprekend dat iedereen het daar mee eens is.

[Jantje]

Een veel gehoord argument is dan: 'Ja, maar die doet het toch ook?'
En dan ben je uitgepraat.

Waarom ben je dan uitgepraat?

Omdat je het niet vanuit de bijbel kan onderbouwen waarom het verkeerd is?

Nee, dat is vrij eenvoudig te bewijzen. Het probleem is meer het punt dat het normaal is geworden. Je wordt gewoon met de nek aangekeken als je daar nog iets van zegt.

[J.C. Philpot]

Een veel gehoord argument is dan: 'Ja, maar die doet het toch ook?'
En dan ben je uitgepraat.

Waarom ben je dan uitgepraat?

Omdat je het niet vanuit de bijbel kan onderbouwen waarom het verkeerd is?

Nee, dat is vrij eenvoudig te bewijzen. Het probleem is meer het punt dat het normaal is geworden. Je wordt gewoon met de nek aangekeken als je daar nog iets van zegt.

Dat herken ik wel. Maar misschien moeten we daar minder bang voor zijn.

En dat geld ook voor mezelf.

[helma]

Het is wel mogelijk (en is ook soms de praktijk in gevallen die ik ken) dat kind en partner bij de ouders wel welkom zijn voor een persoonlijk bezoek, maar niet (althans niet samen) voor gebeurtenissen waar ook anderen uitgenodigd zijn. Dus niet bv. wanneer jezelf of je man/vrouw verjaardag viert of op je eigen 25- of 40-jarige bruiloft. Dat kan ik mij goed voorstellen. Niet omdat je jezelf boven de ander verheft, maar wel om duidelijk te maken dat niet sprake is van een 'aanvaarde' relatie.

Ik vind dat een heel vreemd onderscheid. En als dit onderscheid gemaakt wordt heeft dat vaak meer te maken met een soort van schaamte of ontkenning naar verdere familie, vrienden etc. dan een principe.
Desalniettemin blijft het een lastige keuze. Maar indien we (persisterende) homosexuele zonden als vergeefbare zonden beschouwen is het de overweging waard om kind (met partner) thuis te blijven uitnodigen. Misschien is het nog de enige plaats waar ze komen waarbij in Gods Woord wordt gelezen en gebeden wordt.
Het lijkt me iig nuttig om zeer duidelijke afspraken te maken en dit goed uit te leggen aan eventuele broers en zussen en dit voortdurend te blijven evalueren. Het uitnodigen van de partner wil niet zeggen dat er acceptatie is en het weigeren van de partner wil niet zeggen dat er te weinig liefde voor een kind is.

Zou je tot een andere conclusie komen als het gaat om een stel wat belijdt Jezus te volgen en met de Bijbel te leven?

[helma]

Jouw interpretatie volg ik overigens niet. De gevallen zijn geheel verschillend. In jouw geval kun je de partner van je kind als partner aanvaarden, hoewel je zijn of haar keus niet onderschrijft.
In het geval waar we eerder over spraken zit het probleem in de zondigheid van de relatie zelf.

Ok, maar stel dat de dochter een relatie aangaat met een ongelovige man, met de kerk breekt en hier ook mee trouwt. Het is ook een zonde om een relatie met een ongelovige aan te gaan, te breken met de kerk en dergelijken. De zonde zit hem dan niet in man-man of vrouw-vrouw maar in trouwen met een ongelovige en breken met de kerk.
Waarom zou je zo iemand wel als partner kunnen aanvaarden en iemand van hetzelfde geslacht niet? Ze leven in beide situaties in zonden.
En met aanvaarden bedoel ik dan niet accepteren maar bijvoorbeeld uitnodigen op een verjaardag.

Overigens heb ik hier zelf niet mee te maken hoor, echter ken ik wel een voorbeeld van een vader die niet op bezoek wilde bij z'n samenwonende dochter met ongelovige partner en toen ze getrouwd waren na een bepaalde tijd, weer wel. Ik begrijp dat voor mijzelf (nog) niet.

Dat is inderdaad een vraag die meteen volgt als je antwoord 'nee' zou zijn. Ik vind dat ook best een lastige vraag. Aan de ene kant is dat natuurlijk ook een zondige keus, aan de andere kant is het wel een relatie die door God gezien wordt als een wettig huwelijk en het is niet tegennatuurlijk. Zou er inkeer komen (bekering) dan zou dit stel niet hoeven te scheiden. Bij een homohuwelijk is dit anders. Inkeer zou in dat geval moeten leiden tot een breken met de zondige relatie.

Maar ik vind dit ook een moeilijke vraag. Ik denk dat je bij ieder zondige verdrietige situatie opnieuw de biddende afweging moet maken: Heere wat wilt U dat wij doen zullen.
Je kan de ene zonde niet afwegen met de andere, of tegen elkaar wegstrepen.
Ik ken een situatie van samenwonen van een zoon met een ongelovig meisje waar de Godvrezende ouders het niet konden aanvaarden en dus niet op bezoek gingen bij het stel of hen samen thuis ontvingen. Dit was wederzijds tot groot verdriet. Het heeft veel gebed gegeven. Op een gegeven moment stierf moeder. Vader stierf een paar jaar geleden. De jongen is kort daarna met het meisje getrouwd en heeft veel spijt dat hij dit toch niet eerder gedaan heeft toen zijn ouders nog leefden.
Ik weet niet of ik dezelfde keus zou maken. Toch heb ik er wel respect voor. Het is niet de meest eenvoudige keus. Maar wel een keus uit een bewogen hart.