de vrees is dus breder dan zoals roos interpreteert. kanttek geeft ruimere en juistere interpretatie

aardig: native speaker, maar Ivr is geen bijbels hebr

ken jij de parallellismus membrorum? zo niet, mislukt exegese v spreuken al snel

Jantje schreef:

eilander schreef:

Chrisje72 schreef:Wat DIA denk ik werkelijk bedoelt met deze "opmerkzaam" topics is dat er in Openbaringen gesproken wordt over zeer zware tijden en vervolgingen voor Christenen. En wie zou dan niet vrezen als hij ziet dat dat eraan zit te komen? Juist gelovigen, hoewel ze zich gewassen weten in het bloed van het Lam, kunnen daar met angst en beven tegenop zien. Zouden zijn dat wel kunnen verdragen?
En dat zie ik nou nooit terug in de reacties dat het om die vrees kan gaan.

Goed dat je dit opmerkt. Ik denk wel dat een oorzaak zou kunnen zijn dat er een zekere eenzijdigheid wordt geconstateerd, en dat sommigen daarom aan de andere kant van het bootje gaan hangen om wat evenwicht te krijgen.

Inderdaad is dit een goede opmerking. Maar ook dan blijft staan dat er geen afval der heiligen is. En ik geloof dat het dan ook zo zal zijn dat degenen die vervolgd worden om Zijns Naams wil kracht zullen krijgen in de verdrukking. Is het niet zo dat de martelaren in de geschiedenis juichend ten hemel ingingen?

Een vaste Burcht is onze God,
een toevlucht voor de Zijnen!
Al drukt het leed, al dreigt het lot,
Hij doet Zijn hulp verschijnen!
De vijand rukt vast aan
met opgestoken vaân;
hij draagt zijn rusting nog
van gruwel en bedrog,
maar zal als kaf verdwijnen!

Geen aardse macht begeren wij,
die gaat welras verloren.
Ons staat de sterke Held ter zij,
dien God ons heeft verkoren.
Vraagt gij Zijn naam? Zo weet,
dat Hij de Christus heet,
Gods een’geboren Zoon,
verwinnaar op den troon:
de zeeg’ is ons beschoren!

En grimd’ ook d’ open hel ons aan
met al haar duizendtallen,
toch zal geen vrees ons nederslaan,
toch doen wij ’t krijgslied schallen.
Hoe ook de satan woedt,
wij staan hem voet voor voet,
wij tarten zijn geweld,
zijn vonnis is geveld:
één woord reeds doet hem vallen!

Gods Woord houdt stand in eeuwigheid
en zal geen duimbreed wijken.
Beef, satan! Hij, die ons geleidt
zal u de vaân doen strijken!
Delf vrouw en kind’ren ’t graf,
neem goed en bloed ons af,
het brengt u geen gewin:
wij gaan ten hemel in
en erven koninkrijken!

Overigens: geldt dat laatste ook voor mij, @eilander?

al deze verzen hebben wij gezongen toen er Halloween in de wijk gevierd werd, dit is echt geloofstaal, Luther heeft dit opgeschreven, maar als hij opde golven keek en niet op de Heere, had hij het ook benauwd, maar kon de ander dag zeggen hier sta ik, ik kan niet anders zowaar helpe mij God!!!

aline1984 schreef:er is sprake van antithetische parallellismus membrorum

Precies, dat dacht ik al.

even voor roos, haar interpretatie klopt hier niet. ze gaat uit van uitbreidend parallellisme (waarbij tweede deel van het vers een uitbreiding vormt van het eerste deel), maar hier is sprake van een antithetisch parallellisme (de ene helft van het vers en de tweede helft bevatten een bepaalde vorm van tegenstelling). heel belangrijk om psalmen en spreuken uit te leggen

aline1984 schreef:het rare vond ik dat @zeeuw het woord vrees uit de bijbel weg wil strepen. ik ben het helemaal met hem eens dat we ons ook moeten verblijden, natuurlijk. maar dus ook geduriglijk vrezen. ik weet dat dat kan samengaan. bevindelijk doorleefd om het met wandelende te zeggen

Serieus joh, stop met me dingen in de mond te leggen.

aline1984 schreef:aardig: native speaker, maar Ivr is geen bijbels hebr

Klopt, wij hebben beide van kinds af aan geleerd.

@lizboer: het lijkt alsof je wil zeggen dat er alleen vrees is, als iemand ongelovig op omstandigheden ziet (petrus). er is ook een vrees die samengaat met waar geloof (spreuken 28)

Roos2018 schreef:

liz boer schreef: Daarna ging het over vrees... maar de hele tekst luidt:
14 Welgelukzalig is de mens die geduriglijk vreest; maar die zijn hart verhardt, zal in het kwaad vallen.
Het woord vreest: מְ פַ חֵ ד eerbied, respect, ontzag... maar mijn kennis reikt niet zo ver, misschien weet Roos2018 het? of Valkce?

אַשְׁרֵ֣י אָ֖דָם מְפַחֵ֣ד תָּמִ֑יד
ashree adam mfached tamied
Letterlijk staat er: welgelukzalig de mens die altijd bang/bevreesd is (hier wordt bedoeld: iemand die bang is voor zichzelf, om zijn hart te verharden).

Dat is m.i. een andere, maar zeer terechte vrees.

liz boer schreef:

Roos2018 schreef:

liz boer schreef: Daarna ging het over vrees... maar de hele tekst luidt:
14 Welgelukzalig is de mens die geduriglijk vreest; maar die zijn hart verhardt, zal in het kwaad vallen.
Het woord vreest: מְ פַ חֵ ד eerbied, respect, ontzag... maar mijn kennis reikt niet zo ver, misschien weet Roos2018 het? of Valkce?

אַשְׁרֵ֣י אָ֖דָם מְפַחֵ֣ד תָּמִ֑יד
ashree adam mfached tamied
Letterlijk staat er: welgelukzalig de mens die altijd bang/bevreesd is (hier wordt bedoeld: iemand die bang is voor zichzelf, om zijn hart te verharden).

Dank je wel Roos, hier kan ik iets mee!

aline1984 schreef:ken jij de parallellismus membrorum? zo niet, mislukt exegese v spreuken al snel

aline1984 schreef:de vrees is dus breder dan zoals roos interpreteert. kanttek geeft ruimere en juistere interpretatie

Ik ben best wel benieuwd naar nóg een gedegen reactie, naast die van @Roos2018. En dan met name gericht op exegese. Bijvoorbeeld van @Luther of @Valcke.

Wat een activiteit op een topic dat begint met passief...

Maar ik duik in mijn vrijwilligerswerk. Ik zou zeggen.. aan de slag!

Zal nog wel een keertje lezen hoor...

liz boer schreef:

Roos2018 schreef:

liz boer schreef: Daarna ging het over vrees... maar de hele tekst luidt:
14 Welgelukzalig is de mens die geduriglijk vreest; maar die zijn hart verhardt, zal in het kwaad vallen.
Het woord vreest: מְ פַ חֵ ד eerbied, respect, ontzag... maar mijn kennis reikt niet zo ver, misschien weet Roos2018 het? of Valkce?

אַשְׁרֵ֣י אָ֖דָם מְפַחֵ֣ד תָּמִ֑יד
ashree adam mfached tamied
Letterlijk staat er: welgelukzalig de mens die altijd bang/bevreesd is (hier wordt bedoeld: iemand die bang is voor zichzelf, om zijn hart te verharden).

Dank je wel Roos, hier kan ik iets mee!

Klopt ook bij het vervolg van de tekst 14 Welgelukzalig is de mens die geduriglijk vreest; maar die zijn hart verhardt, zal in het kwaad vallen.

Het zou niet kloppen als er staan welgelukzalig is de mens die altijd bang is voor God en de toorn van God, maar die zijn hart verhard , zal in het kwaad vallen, dit is geen tegenstelling.

Welzalig die bang is voor de zonde (omdat zonden je hart verhardt) , tegenstelling maar... die zijn hart verhard zal in de zonden vallen.

Kanttek.:

die oprechtelijk bekeerd zijnde
door waren eerbied, dien hij God toedraagt,
Hem vreest te vertoornen,
en voor ogen nemende de straffen die den kwaden bereid zijn,
zich in ootmoed en kinderlijke vreze naar de geboden Gods aanstelt,
om niet verloren te gaan.

maar hier zijn we het dan toch met elkaar eens, of niet?

je kunt het ook oneens zijn met de kanttek. die zijn niet onfeilbaar. maar je moet wel heel veel gestudeerd hebben, wil je het alleen beter weten dan al die geleerde mannen die bovendien verlicht waren door Gods Geest bij elkaar

Hier nog wat info voor de liefhebbers:

parallellismus membrorum
Etym: Lat. parallellisme van de (vers)delen.

Karakteristiek opbouwprincipe van de Hebreeuwse poëzie, ook wel ‘gedachterijm’ of 'expolitie' genoemd. Het oude Hebreeuwse vers valt gewoonlijk uiteen in twee ongeveer gelijke delen die met elkaar in dialoog staan. Talrijke voorbeelden vindt men in psalmen . Men onderscheidt vier verschillende soorten:

- Synonymisch parallellisme, waarbij in beide vershelften dezelfde gedachte met andere woorden uitgedrukt wordt. Bijv.:

God, luister naar mijn gebed,
hoor wat ik tracht u te zeggen. (Ps. 54, 4)
- Antithetisch parallellisme, waarbij in het tweede versgedeelte met tegenovergestelde gedachten en beelden gewerkt wordt. Bijv.:

Meer heeft de rechtvaardige aan weinig
dan zovele bedriegers aan rijkdom. (Ps. 37, 16)
- Synthetisch of aanvullend parallellisme, waarbij het tweede versdeel het eerste aanvult door de zin nader uit te werken of te verduidelijken. Van eigenlijk ‘gedachterijm’ is hier geen sprake meer. Bijv.:

Tot U roep ik, Heer die mijn rots zijt:
stoot mij niet terug door uw zwijgen;
bleeft Gij tegen mij zwijgen - ik werd
als die in de groeve gedaald zijn. (Ps. 28, 1)
- Emblematisch parallellisme, zo genoemd door Lowth, waarbij het ene membrum een gedachte letterlijk formuleert, terwijl het andere membrum de gedachte in overdrachtelijke taal herhaalt:

Een gouden ring in de snuit van een varken
is een mooie vrouw die geen verstand heeft (Spreuken 11, 22).
Lit: R. Lowth, De sacra poesi Hebraeorum (1753) • J.L. Kugel, The Idea of biblical poetry: parallelism and its history (1981) • N. Fabb & M. Halle, Meter in poetry. A new theory (2008), p. 1 v., 269 v.