Iemand die geloofd die zal zijn/haar zonden belijden, en daarvan zegt Gods woord:
1 Joh1v
9 Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid.

Belijden doet een mens niet vanuit zichzelf, en daarom mag de gelovige zich vasthouden aan dit woord.
De gelovige moet dan ook niet bij zichzelf te raden gaan van voel ik dat ook zo, nee de gelovige dient gericht te zijn op Gods woord.
Gericht zijn op en laten corrigeren door Gods woord, het is ook voor mij waar omdat ik door genade Zijn kind ben.

ejvl schreef:

eilander schreef: is het Bijbels te onderbouwen en zo ja, hoe dan?

Daar ben ik benieuwd naar.
En met name als het gaat om iemand die in alle ruimte en liefde gesteld is maar toch nog met een openstaande schuld zou rondlopen.
Volgens mij is de bijbel duidelijk, bij een gelovige zijn de zonden vergeven, een ongelovige, dus met openstaande schuld, is een vijand van God.
Waarbij het niet gaat om een klein geloof of twijfel. Een ieder die door God is bekeerd zal moeten kunnen spreken van een kwijtschelding van schuld en straf, ook al is het geloof nog maar klein en is de twijfel groot.
Meerdere malen vd Groe aangehaald, een van de eerste vruchten van de wedergeboorte is de rechtvaardigmaking.
En: In de rechtvaardigmaking zijn geen nadere weldaden, in het geloof wel.

Eens, ik denk ook dat de lijn-Van der Groe de bijbelse lijn is.
Maar toch aan jou de vraag: hoe kan iemand die een klein geloof ervaart en veel twijfel heeft, spreken over de kwijtschelding van schuld en straf? Daar kan zo iemand op dat moment toch niet bij?

eilander schreef:Eens, ik denk ook dat de lijn-Van der Groe de bijbelse lijn is.
Maar toch aan jou de vraag: hoe kan iemand die een klein geloof ervaart en veel twijfel heeft, spreken over de kwijtschelding van schuld en straf? Daar kan zo iemand op dat moment toch niet bij?

De vraag is of er dan wel sprake is van geloof. Het kleinste geloof verstaat toch de boodschap van Zondag 23, hoezeer aangevochten dit ook kan zijn.

Afgewezen schreef:

eilander schreef:Eens, ik denk ook dat de lijn-Van der Groe de bijbelse lijn is.
Maar toch aan jou de vraag: hoe kan iemand die een klein geloof ervaart en veel twijfel heeft, spreken over de kwijtschelding van schuld en straf? Daar kan zo iemand op dat moment toch niet bij?

De vraag is of er dan wel sprake is van geloof. Het kleinste geloof verstaat toch de boodschap van Zondag 23, hoezeer aangevochten dit ook kan zijn.

Ja, dat is ook de boodschap die ik altijd hoor, en waarvan ik denk dat die Bijbels is.
Maar mijn punt zit hierin: waaruit bestaat dan die aanvechting?

eilander schreef:

Afgewezen schreef:

eilander schreef:Eens, ik denk ook dat de lijn-Van der Groe de bijbelse lijn is.
Maar toch aan jou de vraag: hoe kan iemand die een klein geloof ervaart en veel twijfel heeft, spreken over de kwijtschelding van schuld en straf? Daar kan zo iemand op dat moment toch niet bij?

De vraag is of er dan wel sprake is van geloof. Het kleinste geloof verstaat toch de boodschap van Zondag 23, hoezeer aangevochten dit ook kan zijn.

Ja, dat is ook de boodschap die ik altijd hoor, en waarvan ik denk dat die Bijbels is.
Maar mijn punt zit hierin: waaruit bestaat dan die aanvechting?

Hij kan er op dat moment misschien niet bij, maar zal er altijd weer uitkomen.

Op dat moment heb je er niets aan als een ander zegt je bent een kind van God. Je kan alleen leven met het Woord van Christus

Het wordt bestreden omdat we er zelf weer bij of af willen doen.

eilander schreef:Ja, dat is ook de boodschap die ik altijd hoor, en waarvan ik denk dat die Bijbels is.
Maar mijn punt zit hierin: waaruit bestaat dan die aanvechting?

"Heb ik het wel echt in geloof aangenomen?"

Het gaat om twee dingen:
- hoe wordt er in de Bijbel gesproken over de vergeving van zonden
- hoe beleeft Gods kind die vergeving

Het is makkelijk om te discussiëren over het eerste (feiten) dan over het tweede; dat ligt natuurlijk ook best gevoelig.
Mensen waar we van houden, waar we achting voor hebben willen we liever niet 'afvallen'.

Ik denk dat het tweede heel erg afhankelijk is van de prediking waar mensen onder verkeren. Of het 'geestelijk millieu' waarin men zich begeeft. Iemand die altijd hoort dat de bewustheid van de vergeving maar voor een bepaald aantal mensen is weggelegd, aan het einde van een bepaalde bekeringsweg, zal niet zomaar zeggen dat hij/zij gelooft dat zijn/haar zonden vergeven zijn. Of men wacht op een bepaalde voorgestelde ervaring of men durft het zich niet toe te eigenen.
Dat herken ik wel uit mijn eigen leven.
De Heere zegt tegen Jesaja: Troost, troost Mijn volk, zal ulieder God zeggen. Spreekt naar het hart van Jeruzalem, en roept haar toe, dat haar strijd vervuld is, dat haar ongerechtigheid verzoend is, dat zij van de hand des HEEREN dubbel ontvangen heeft voor al haar zonden
Een prediker moet aanzeggen dat er vergeving is in Christus. Dat als iemand in Christus is, er verzoening is aangebracht. Daar moet hij het volk mee troosten zodat ze dat wéten.
Als Jezus Zijn dicipelen uitzendt is dat ook de boodschap die ze moeten verkondigen: Lukas 24 vers 47
‘En in Zijn Naam gepredikt worden bekering en vergeving der zonden, onder alle volken, beginnende van Jeruzalem’.
De sleutelen van het hemelrijk moeten gehanteerd worden:

Vraag 84: Hoe wordt het hemelrijk door de prediking des heiligen Evangelies ontsloten en toegesloten?
Antwoord: Alzo, als, volgens het bevel van Christus, aan de gelovigen, allen en een iegelijk, verkondigd en openlijk betuigd wordt dat hun, zo dikwijls als zij de beloftenis des Evangelies met een waar geloof aannemen, waarachtiglijk al hun zonden van God, om der verdiensten van Christus wil, vergeven zijn.


De zekerheid van het geloof én de zekerheid van de vergeving horen bij de eerste daad van het geloof, volgens zondag 7 (in de mate ik zulk een weldaad met een gelovig hart aanneem)

Als je ziel met zekerheid mag weten dat de Heere je in Christus genadig aan wil zien; dan mag je verzekerd zijn van je aandeel in Christus, én geloven dat je zonden vergeven zijn.
Als er klein of zwak geloof is; of ongeloof, zal die verzekering er niet of minder zijn. Maar dat verandert niets aan de situatie! Net als Samanthi al zijn: dan moet je de stapstenen gebruiken van het Woord.
Dáár alleen ligt vastheid. Niet in je gevoel of ervaringen.

eilander schreef:

samanthi schreef:OF ben ik flauw omdat ik zeg dat het niet op de Bijbel is gebaseerd?

Dit laatste ja. Dat vind ik althans; de discussie gáát juist daarover: is het Bijbels te onderbouwen en zo ja, hoe dan?

oké
Als ik het Bijbels onderbouwd wordt er overheen gestapt, maar even later wordt hetzelfde gedeelte aangehaald, maar het belangrijkste weggehouden.
Ja dan valt er niet te discussiëren, dan is het niet op de Bijbel gebaseerd, maar is de Bijbel aangepast aan de bevinding.

eilander schreef: Maar mijn punt zit hierin: waaruit bestaat dan die aanvechting?

Of het wel echt is geweest, of men zichzelf niet maar wat heeft aangepraat bijvoorbeeld.

eilander schreef: Maar toch aan jou de vraag: hoe kan iemand die een klein geloof ervaart en veel twijfel heeft, spreken over de kwijtschelding van schuld en straf? Daar kan zo iemand op dat moment toch niet bij?

Dat klopt. Zo iemand zou kunnen zeggen dat hij wel eens heeft mogen geloven dat..
Vanwege de zonden is het gevolg helaas ook twijfel en aanvechtingen. En dat kan heel ver gaan. Maar zo iemand zal ook terugkomen op de vergeving van zonden die ontvangen zijn.
Maar niet dat de zonden bedekt zijn maar nog met een openstaande schuld loopt denk ik.

Beste mensen, ik volg dit forum nu reeds enkele jaren. Ik heb mij ook veel, heel veel, veel te veel bezig gehouden met de 'bekende onderwerpen'. Ik ben er meer en meer achter gekomen dat dit uiteenrafelen en bediscuseren van deze zaken grenzen heeft, die we allang zijn overschreden. Bovendien ontstaat een deel van de verwarring door niet duidelijk te benoemen of men het heeft over A) de ziel en de bevinding van de christen of B) over hoe de prediking zuiver gebracht moet worden. Vaak wordt dit vermengd. Tussen de prediking en de ziel werkt de Heilige Geest (bediener van Wet en Evangelie). Als de prediking verwarrend wordt, ontstaat verwarring in de ziel. Als er verwarring in de ziel is, wordt de prediking niet meer begrepen.

Laten we eens stil zijn. We leven in een tijdperk waarin we alles willen duiden, analyseren, herkauwen, delen, enz. Daarom vinden we het nodig dit forum te vullen. Wij hebben veel te veel hoogmoedige en vlugge gedachten. Wij begrijpen echt niet zoveel. We geven de Heilige Geest nauwelijks de tijd. Wij kunnen (helaas..helaas ook mijzelf ingesloten) nauwelijks meer met 'onbevangen ziele-oren' de prediking jarenlang aanhoren en onszelf daaronder vernederen. Mij schoot een afbeelding in gedachten, die ik niet spottend bedoel, waarna ik stil werd.

Ik geloof dat bovenstaande reactie wel iets te overdenken geeft.
Ik kan en wil niet verder ingaan op dit topic, want we betreden een terrein waar geen discussie over past.

JCM schreef:...

Zo, krijgen we nu allemaal een draai om ons oren?

Afgewezen schreef:

JCM schreef:...

Zo, krijgen we nu allemaal een draai om ons oren?

He, wat jammer zo'n reactie,

JCM schreef:Beste mensen, (...)

Een reactie waar ik me volledig in kan vinden.