Herman schreef:

Maanenschijn schreef:Tijdsdruk kan geen goede reden zijn om de dienst in tweeën te knippen. En de praktijk wijst uit dat zij die veel moeite hebben met een lange dienst, vaak thuis blijven.

Dan adviseer ik je toch kennis te nemen van de omstandigheden waaronder kerkenraden en predikanten bepalen dat de dienst binnen een voor iedereen aanvaardbaar tijdstip afgelopen dient te zijn. Ik wil me in dat verband onafhankelijk weten van naam-christenen die dat voor de rest gaan bepalen.

Ik heb moeite dat dingen niet te lang mogen duren, kerstfeest voor de zondagsschool vroeger duurde anderhalf à twee uur en nu? Vaak in een uur sta je weer buiten.

Lilian1975 schreef:

Herman schreef:In de Vroege Kerk was dat vanwege het geheimenis. Dat hangt ook samen met het woord sacrament, wat letterlijk geloofsgeheim betekent. Het sacrament is alleen voor hen die zich bij de ware kerk voegen en dat beperkt dus de reikwijdte en de betekenis van zowel de doop als het avondmaal.
Zo kreeg je een groep van overtuigde christenen en een groep belangstellenden eromheen. Het geheimenis staat daar tussen.

De betekenis doop en het avondmaal kan ook alleen in en door het geloof verstaan worden. Toch zijn de uiterlijke tekenen ook onderwijs voor hen die het niet kennen. En dienen ze tot aansporing tot bekering.
Het kind dat gedoopt is. Vat het nog niet. Door het het Evangelie wordt het geloof gewerkt. Het sacrament versterkt. Zo ook met HA. Door ongelovigen ( zij die buiten Hem leven. Hem niet als persoonlijke Borg en Zaligmaker kennen) onthoud je van het Evangelie als je ze buitensluit van de dienst. En ja de tafel blijft gesloten voor hen.

Overigens het is misschien een rare zijstap...
Maar toen de Heere Zelf het Avondmaal instelde. Was Judas erbij. HIJ doopte met Jezus tegelijk de bete NB!
Jezus heeft het sacrament niet ingesteld buiten het zicht van de verrader!
Wie zijn wij dan om mensen uit het zicht van de bediening van de sacramenten te houden?

Wat betreft de zijstap:
Je kunt uit de Evangeliën niet halen dat Judas bij de inzetting van het H Avondmaal was. De bete was sowieso het H Avondmaal niet, maar hoorde bij de pesachmaaltijd. Het is waarschijnlijk dat Judas de zaal verlaten heeft direct na de pesachmaaltijd en dus vóór de inzetting van het H Avondmaal.

Lilian1975 schreef: De betekenis doop en het avondmaal kan ook alleen in en door het geloof verstaan worden. Toch zijn de uiterlijke tekenen ook onderwijs voor hen die het niet kennen. En dienen ze tot aansporing tot bekering.
Het kind dat gedoopt is. Vat het nog niet. Door het het Evangelie wordt het geloof gewerkt. Het sacrament versterkt. Zo ook met HA. Door ongelovigen ( zij die buiten Hem leven. Hem niet als persoonlijke Borg en Zaligmaker kennen) onthoud je van het Evangelie als je ze buitensluit van de dienst. En ja de tafel blijft gesloten voor hen.

Overigens het is misschien een rare zijstap...
Maar toen de Heere Zelf het Avondmaal instelde. Was Judas erbij. HIJ doopte met Jezus tegelijk de bete NB!
Jezus heeft het sacrament niet ingesteld buiten het zicht van de verrader!
Wie zijn wij dan om mensen uit het zicht van de bediening van de sacramenten te houden?

Het Evangelie wordt allereerste gekend tot het Woord. Daar sluit ik niemand van buiten. Zij die door het Woord noch geen kennis gekregen hebben aan de Middelaar, worden ook niet door het Avondmaal bevestigd in het geloof, want zij bezitten dat nog niet. Dat is onmogelijk en daartussen ligt dus een grens.

Over Judas. Dat is een argument wat ik niet kan weerspreken, omdat ik in dat probleem geen inzicht hebt.

Wel wil ik met het avondmaalsformulier stellen dat het aangaan beperkt moet worden:
Naar het bevel van Christus en van de apostel Paulus vermanen wij daarom allen die weten dat zij met de hiernavolgende ergerlijke zonden besmet zijn, zich van de tafel des Heeren te onthouden, en wij verkondigen hun dat zij geen deel uitmaken van het Rijk van Christus. Dit betreft allen etc:
Dus dat is het antwoord op je vraag. Wij mensen zijn niet gerechtigd om een oordeel te vellen, maar wel om de waarschuwing van Christus en Paulus na te spreken.

Valcke schreef:

Maanenschijn schreef:Velen die nog niet aangeweest zijn hebben bij aanvang van de prediking geen voornemen om aan te gaan. Vrees voor zelfbedrog of mensenvrees kan hier bijvoorbeeld aan ten grondslag liggen.

Bij de nodiging kan de Heere te sterk worden en aan zijn tafel roepen.

Deze passage vind ik moeilijk te begrijpen. Het lijkt mij eerder dat mensen ter plekke door vrees afgehouden kunnen worden dan andersom.

En daarnaast: men zal zijn gronden om aan te gaan toch vooraf enigszins duidelijk moeten hebben, mede door zelfonderzoek in de periode die voorafgaat. Een plotseling aangaan lijkt mij daarom nogal gevaarlijk; dat kan voortkomen uit een opwelling of gevoel (in plaats van geloof).

Met mijn post bedoelde ik je opmerking dat vooral de eerste keer vrees kan verhinderen om aan te gaan. Bij teruglezen zie ik dat ik het onjuist heb geformuleerd.

Wat ik zeker niet bedoel is een aangaan in een opwelling, maar dat er ondanks dat er een grote betrekking is op het heilig avondmaal en er na zelfonderzoek soms toch zoveel vrees is om aan te gaan. De Heere kan dan lieflijk trekken tijdens de nodiging.

Een praktijk waarbij er vooraf een scheiding heeft plaatsgevonden tussen hen die aan willen gaan en hen die dat niet doen, brengt met zich mee dat de nodiging tot deze 'vreesachtigen' niet meer klinkt.

Mogelijk verwoord ik het wat lastig, het betreft een tere zaak die ik soms wat moeilijk onder woorden kan brengen.

Herman schreef:

Maanenschijn schreef:Tijdsdruk kan geen goede reden zijn om de dienst in tweeën te knippen. En de praktijk wijst uit dat zij die veel moeite hebben met een lange dienst, vaak thuis blijven.

Dan adviseer ik je toch kennis te nemen van de omstandigheden waaronder kerkenraden en predikanten bepalen dat de dienst binnen een voor iedereen aanvaardbaar tijdstip afgelopen dient te zijn. Ik wil me in dat verband onafhankelijk weten van naam-christenen die dat voor de rest gaan bepalen.

Om daarvan kennis te nemen zal ik mij moeten vervoegen in kerenraadskamers, waar ik gewoon ben aanwezig te zijn. Maar ik leer graag bij.

Laat ik overigens helder zijn, een avondmaalsbediening en wijze die meerdere dagen duurt, waar de gemeenschap met gelovigen wordt geoefend, lijkt me heerlijk.

Ik heb er onderlaatst een artikel over gelezen, aangereikt door een gewaardeerd forummer.

Lilian1975 schreef:Overigens het is misschien een rare zijstap...
Maar toen de Heere Zelf het Avondmaal instelde. Was Judas erbij. HIJ doopte met Jezus tegelijk de bete NB!
Jezus heeft het sacrament niet ingesteld buiten het zicht van de verrader!
Wie zijn wij dan om mensen uit het zicht van de bediening van de sacramenten te houden?

Dat lijkt me geen goed argument.

De instelling van het avondmaal vond plaats in een aparte zaal, waar er geen anderen waren. Men liet de schare buiten.

Slechts de dicipelen van de Heere Jezus waren daar bij. Er waren alleen deelnemers, en geen toeschouwers. De vroege kerk nam dit als voorbeeld voor hun praktijk.

Dat niet iedereen die van buiten een dicipel lijkt het ook van binnen is, dat is een feit. Dat blijkt uit de eerste avondmaalsviering (waar Judas bij was), en dat wist de vroege kerk ook. Het leert ons dat we iedereen als ware gelovige behandelen, als er een geloofwaardige belijdenis en bijbehorende levenswandel is.

Ik zeg niet dat we de praktijk van gesloten avondmaal weer moeten invoeren, op de manier zoals de vroege kerk dat deed. Alleen vind ik de instelling van het avondmaal geen argument wat hiertegen pleit.

Maanenschijn schreef:Laat ik overigens helder zijn, een avondmaalsbediening en wijze die meerdere dagen duurt, waar de gemeenschap met gelovigen wordt geoefend, lijkt me heerlijk.

In het kader hiervan, wellicht ook interessant:

Avondmaalseizoen in Schotland (kand. D. Baarssen, Urk): gelezen in Veluwse Kerkbode van 19 juli 2019 onder de berichten van de (Hersteld) Hervormde gemeente van Doornspijk
Als er zomers de gelegenheid is, gaan wij al jaren naar Schotland op vakantie. Niet alleen omdat het land een wat koeler zeeklimaat heeft, een prachtige natuur en een boeiende kerkhistorie. Ook niet alleen omdat we daar enige kennissen en vrienden gekregen hebben door de jaren. Maar vooral vanwege het avondmaalseizoen. De Schotse kerk heeft met de reformatie de roomse liturgische kalender afgeschaft. Dat betekent: geen feestdagen. Toch kent de Schotse kerk wel hoogtijdagen, namelijk wanneer er twee keer in het jaar in de gemeente het heilig avondmaal bediend wordt. Men spreekt van communion season (letterlijk vertaald: avondmaalseizoen).
Twee dominees uit een andere gemeente komen in die tijd naar de gemeente waar het avondmaal bediend wordt. Deze twee dominees preken en bedienen het avondmaal, terwijl de plaatselijke predikant die tijd van de plichten is ontslagen. Op woensdagavond begint het eigenlijk al met een samenkomst van gebed, zingen, maar ook een korte preek. Op donderdag wordt er twee keer gepreekt, op vrijdag eveneens en ook zaterdagmorgen. Op donderdag staat de boete en bekering centraal. Op vrijdag en zaterdag het zelfonderzoek. De prediking is Schriftuurlijk, verklarend en bevindelijk. Tussen de diensten door zijn er nog meer verschillende bijeenkomsten van gebed, zingen en Schriftlezing.
Een belevenis is ook de vraagsamenkomst. Een ouderling leest een tekst voor die te maken heeft met de aanstaande bediening van het avondmaal en vraagt een mannelijk lid van de gemeente hierover te spreken, wat zijn gedachten in de week van voorbereiding hierover zijn. Vervolgens krijgt iemand anders de gelegenheid. Het is eigenlijk een soort gezelschap, maar dan niet met de bevindingen, maar de Heilige Schrift centraal. Op de eerste dag van de week, die ze daar nadrukkelijk sabbath noemen, is er de bediening van het heilig avondmaal. Na de preek volgt de bediening van het sacrament. Echter, voor de bediening worden eerst twee gedeelten uit de Bijbel gelezen die te maken hebben met de heiliging van de tafel. Er wordt duidelijk gemaakt wie er aan horen en wie niet. ’s Middags, maar ook de maandagmorgen daarna is er nabetrachting. Om toegelaten te worden tot de bediening is er op zaterdagmorgen de gelegenheid om de kerkenraad te spreken. Men kent daar niet het belijdenis doen zoals bij ons, maar wel het toegang vragen tot het sacrament van het heilig avondmaal. Gevraagd wordt naar kennis, toegezien wordt op de levenswandel, maar ook heel nadrukkelijk wordt er gevraagd naar de beleving. Dus hoe de Heere gehandeld heeft met degene die tot het sacrament begeert toegelaten te worden.
Communion season betekent ook gemeenschapsseizoen. De gastvrijheid van de Schotten doet weldadig aan. Na de dienst loopt men niet weg van het kerkplein, maar spreekt nog na. Bovendien kan het dan zomaar gebeuren dat we uitgenodigd worden door de dominee, een ouderling of iemand anders om een kop koffie of thee te drinken, of om met hen de maaltijd te gebruiken. Dat gebeurt ook buiten het kerkplein. Toen we in Inverness in een winkelstraat liepen, ontmoeten we een oude vrijgezelle dame die ons direct uitnodigde. Ze had God gevraagd of ze nog mensen mocht ontmoeten om over de Heere te spreken en ze zag hier een vervulling in. Spontaan gingen we mee naar haar bescheiden appartement waar we goede gesprekken hadden.
Ik dacht dat het wel eens goed was dit te delen, zodat u weet waar ik ben ’s zomers en ook kennis kunt nemen van de intensieve en eerbiedige manier hoe men in Schotland nog met de maaltijd des Heeren omgaat. Een voorbeeld voor ons.

Avondmaalseizoen in Schotland (2; kand. D. Baarssen, Urk): gelezen in Veluwse Kerkbode van 9 augustus 2019 onder de berichten van de (Hersteld) Hervormde gemeente van Doornspijk
Naar aanleiding van mijn vorige stukje in de Veluwse kerkbode over het avondmaalseizoen in Schotland kreeg ik een vraag uit de gemeente hoe een kerkdienst in Schotland er in vergelijking met onze eredienst uitziet. Een Schotse kerkdienst begint wanneer de dominee op de preekstoel een Psalm opgeeft. In de Schotse Kerk zingt men alleen de Psalmen, omdat deze het Woord van God zijn, geïnspireerd door God. De Schrift is hierbij leidend voor het vormgeven van de eredienst. De dominee geeft een aantal verzen op die in de Schotse berijming gezongen worden. Deze berijming volgt de Bijbeltekst heel nauw. Niet het orgel of een ander muziekinstrument begeleidt de gemeentezang, maar een voorzanger. In het Nieuwe Testament komen namelijk geen muziekinstrumenten meer voor in de gemeentezang. Men ziet dat mijns inziens terecht als Oudtestamentisch waar natuurlijk wel duidelijk sprake was van muziekinstrumenten tijdens de offerdienst in de tempel. Er is geen rondgangcollecte bij het zingen. Offeren kan bij de kerkingang in een collecteschaal.
Na het zingen wordt het gedeelte gelezen waar de preektekst in voorkomt. Na de lezing van de Schrift volgt het gebed waarbij heel de gemeente, voor zover dat mogelijk is uiteraard, gaat staan. Wie denkt dat iedereen dan de handen vouwt en ogen sluit, heeft het mis. Sommigen staan met de armen over elkaar, anderen de armen langs het lichaam en lang niet iedereen heeft de ogen gesloten. Dat is geen oneerbiedigheid, maar het is omdat de Schrift nergens deze bepaalde gebedsgestalte voorschrijft. Het is vrij hoe elk dat doet. Na het gebed wordt er opnieuw gezongen, waarna de dominee zijn preektekst voorleest en een verdeling maakt in (meestal drie) punten en die vervolgens uitwerkt. Niet alleen wordt de tekst verklaard, maar de boodschap van de tekst wordt ook toegepast op de hoorders. Na de preek wordt er opnieuw gemeenschappelijk gedankt, waarna er nog gezongen wordt en de dominee tenslotte de zegen meegeeft aan de gemeente. Een dienst duurt net als bij ons ongeveer anderhalf uur. Een avondmaalsdienst duurt vanzelfsprekend langer, ongeveer drie uur met één avondmaalstafel. Na de Woorddienst, gaat de dienst verder in de dienst van het sacrament. Daarbij gaat de dominee in op het onderscheid dat er is tussen zondaren met en zonder genade. Zondaren met genade hebben een recht om aan de tafel te zitten, terwijl zij die geen genade kennen dat recht missen. Bijpassende Schriftgedeelten worden gelezen (Matth. 5 : 3-12; Galaten 5 : 19-22). Avondmaalgangers kunnen na de zaterdagmorgendienst een penning halen die ze moeten inleveren bij het avondmaal. Dit is een soort attestatie. Zodoende weet men vooraf ook al voor hoeveel de tafel klaargemaakt moet worden. Op de penning staat: doe dit tot Mijn gedachtenis!
Onder het zingen van de Psalmen worden de elementen van het avondmaal binnengebracht. Daarna mogen de Avondmaalgangers hun plaats innemen aan de tafel van de Heere. De voorganger dankt daar eerst en leest dan 1 Korinthe 11, de instellingswoorden van het avondmaal, waarna de dominee nog spreekt. Hierna wordt het brood en de wijn door de ouderlingen uitgereikt. Ook nu spreekt de dominee nog een paar woorden. Onder het zingen van Psalm 103 nemen de Avondmaalgangers hun plaats in de kerk weer in.
Tenslotte spreekt de andere gastvoorganger nog een kort appѐlwoord tot hen die nog buiten de genade staan. Christus wordt ruim aangeboden en gewezen wordt op de noodzaak van het geloof in Hem, alsook op de noodzaak van het geloof in Hem, alsook op de verantwoording nu het de genadetijd is. Hierna wordt de dienst besloten met gebed en psalmzang.
Met veel stichting hebben wij ook dit jaar aan dit alles mogen deelnemen.

Sacramenten in de Schrift. De doop was openbaar. Avondmaal in de eerste gemnenten ook. Er werd geen geheim van gemaakt.ik lees nergens dat maar een deel van de gemeente samenkomt.
Het vb met Judas was inderdaad niet goed.
Maar toch. Jezus wist van zijn verraad en haat. Waarom zouden wij dan wel ondrrscheid gaan maken? Door zelfs alleen erbij aanwezig zijn (dat is wat Herman toch bedoeld) af te wijzen?


OT. De besnijdenis was openbaar maar de offerdienst ook.


Sacramenten zijn Heilig door Christus ingesteld.

Sacramenten moeten zichtbaar zijn. (Heilige zichtbare waartekenen)
Geloof is uit het gehoor. In de sacramenten laat Hij iets zien. En iedereen moet dat zien. (De belofte des evangelies des te beter verstaan geve)
Sacramenten zijn zichtbare waartekenen. Ze wijzen ergens op...(offer van Christus)
Ze zijn een zichtbare verkondiging van het Evangelie (vergeving van zonde, eeuwig leven,geschonken uit genade)
Ze zijn een zegel. Ze bevestigen namelijk de waarheid.

Hc zondag 25 vr 66

Twee antwoorden:
1. De offerdienst was openbaar, maar alleen de hogepriester mocht één keer in het jaar het binnenste heiligdom binnengaan tijdens grote verzoendag. Dus ook daar een verhouding van deels openbaar en deels gesloten.
2. Betrek bij je citaten uit de HC ook vraag en antwoord 75 en het bijzonder de laatste zin van het antwoord.

Herman schreef:Twee antwoorden:
1. De offerdienst was openbaar, maar alleen de hogepriester mocht één keer in het jaar het binnenste heiligdom binnengaan tijdens grote verzoendag. Dus ook daar een verhouding van deels openbaar en deels gesloten.
2. Betrek bij je citaten uit de HC ook vraag en antwoord 75 en het bijzonder de laatste zin van het antwoord.

1) klopt. Maar in Hebreeen staat ook dat dat opgeheven is met het Offer van Christus.(hfdt 9)
2)de laatste zin wat is daar in tegenspraak met wat ik eerder zei? De verzekering/houvast wordt inderdaad ervaren door de gelovige. Maar degene die niet aankunnen worden er aan herinnert dat hij of zij hierbuiten staan. En aangespoord tot bekering. Die aansporing onthoud je door hen buiten de dienst te sluiten.

De hele catechismus vraag wordt gesteld aan een waar christen. Hoe gebruikt de Heere het HA in jouw leven. En dan is dat tot versterking, tot verdieping en tot verzekering. In dat licht moet je ook het antwoord zien op deze vraag. Ik haalde een andere vraag aan.

Maar dat zegt niet dat zij die niet waar gelovig zijn dit teken en zegel niet mogen zien (en dat is wat anders dan gebruiken)

Verder zou ik een reactie willen op dat en de doop en het HA niet met een beperkt groepje gehouden wordt in het NT.
En dan de vraag erbij. Waarom zou dat zijn?

Ja ik heb o.a. moeite met het voorbeeld uit Schotland. Als je nagaat dat het HA in NT gemeenten heel wat vaker werd gehouden dan bij ons. En dan ook nog minder zoals daar.
Ik nergens lees dat mensen apart toestemming vroegen aan ambtsdragers.
Ik moeite heb met een soort sfeervd die eromheen hangt wat het zo groots maakt. Terwijl de weg van zelfonderzoek niet beperkt hoort te zijn tot de HA momenten.

Lilian1975 schreef:Sacramenten in de Schrift. De doop was openbaar. Avondmaal in de eerste gemnenten ook. Er werd geen geheim van gemaakt.ik lees nergens dat maar een deel van de gemeente samenkomt.
Het vb met Judas was inderdaad niet goed.
Maar toch. Jezus wist van zijn verraad en haat. Waarom zouden wij dan wel ondrrscheid gaan maken? Door zelfs alleen erbij aanwezig zijn (dat is wat Herman toch bedoeld) af te wijzen?


OT. De besnijdenis was openbaar maar de offerdienst ook.


Sacramenten zijn Heilig door Christus ingesteld.

Sacramenten moeten zichtbaar zijn. (Heilige zichtbare waartekenen)
Geloof is uit het gehoor. In de sacramenten laat Hij iets zien. En iedereen moet dat zien. (De belofte des evangelies des te beter verstaan geve)
Sacramenten zijn zichtbare waartekenen. Ze wijzen ergens op...(offer van Christus)
Ze zijn een zichtbare verkondiging van het Evangelie (vergeving van zonde, eeuwig leven,geschonken uit genade)
Ze zijn een zegel. Ze bevestigen namelijk de waarheid.

Hc zondag 25 vr 66

De doop en het avondmaal zijn door de Heere zelf ingesteld, vandaar dat ze "de instellingen van Heere" worden genoemd. Maar het woord sacrament komt niet één keer in de Bijbel voor.

Zichtbaar waarteken. Waar staat dat in de Schriften?

Herman schreef:

DDD schreef:Tweeëneenhalf uur!!!

Waarom moet dat zo lang duren? Zes tafelronden van tien minuten moet toch voldoende zijn? En anders kunnen de diakenen wellicht helpen met het uitdelen, dan schiet dat wat harder op.

In schotland duurden de avondmaalstijden van donderdag tot en met maandag. Op zondag kwamen de mensen dan van 11 uur tot 's-avonds laat bij elkaar. Ik kan me niet onttrekken aan de gedachte dat er een samenhang bestaat tussen godsvrucht en de tijd die je voor de aanbidding van Hem reserveert.

Om die reden ben ik ook tegen het openbaar vieren van het avondmaal waarbij gelovigen en niet gelovigen aanwezig zijn. Je zult dan altijd met de zwakheid van de ongelovigen moeten rekenen, die geen zin hebben in een lange dienst.

Dat is een heel andere kwestie. In de avondmaalspraktijk in de GG zegt de predikant hooguit nog wat stichtelijks tijdens de bediening, maar in de meeste gevallen kan hij geen twee dingen tegelijk en is het dus een herhaling van enkele zinnen. In dat geval is er geen reden om daar urenlang over te doen.

Ik geloof overigens niet dat het verschil in geduld een onderscheidend kenmerk van genade is. Het zegt meer over je persoonlijkheid. Een heel andere avondmaalspraktijk kan natuurlijk prima iets toevoegen, daar zal ik niets aan af doen. Gelovigen houden echter ook niet altijd van een lange dienst, vooral niet als er niets nieuws gezegd wordt.

Susan schreef:

Lilian1975 schreef:Sacramenten in de Schrift. De doop was openbaar. Avondmaal in de eerste gemnenten ook. Er werd geen geheim van gemaakt.ik lees nergens dat maar een deel van de gemeente samenkomt.
Het vb met Judas was inderdaad niet goed.
Maar toch. Jezus wist van zijn verraad en haat. Waarom zouden wij dan wel ondrrscheid gaan maken? Door zelfs alleen erbij aanwezig zijn (dat is wat Herman toch bedoeld) af te wijzen?


OT. De besnijdenis was openbaar maar de offerdienst ook.


Sacramenten zijn Heilig door Christus ingesteld.

Sacramenten moeten zichtbaar zijn. (Heilige zichtbare waartekenen)
Geloof is uit het gehoor. In de sacramenten laat Hij iets zien. En iedereen moet dat zien. (De belofte des evangelies des te beter verstaan geve)
Sacramenten zijn zichtbare waartekenen. Ze wijzen ergens op...(offer van Christus)
Ze zijn een zichtbare verkondiging van het Evangelie (vergeving van zonde, eeuwig leven,geschonken uit genade)
Ze zijn een zegel. Ze bevestigen namelijk de waarheid.

Hc zondag 25 vr 66

De doop en het avondmaal zijn door de Heere zelf ingesteld, vandaar dat ze "de instellingen van Heere" worden genoemd. Maar het woord sacrament komt niet één keer in de Bijbel voor.

Zichtbaar waarteken. Waar staat dat in de Schriften?

Sacramenten als woord niet letterlijk in de Schrift. Dat klopt.

Kort een samenvatting

De Heere heeft lust in ons leven ipv de dood
Het middel waardoor Hij wil werken is verkondiging van het Evangelie . De Heilige Geest werkt en versterkt.
Geloofsvuur heeft brandstof nodig. De brandstof zijn Woord en de instellingen van doop en Avondmaal (Sacramenten) van de Heere. De verkondiging zal het geloof werken en het HA en Doop zal geloof versterken.

Daar slaan de zichtbare waartekenen op. Zowel de doop als HA wijzen ergens op. Ze geven onderwijs. Het is de zichtbare verkondiging van het Evangelie. Het zijn zegels. Ze bevestigen de waarheid van wat verkondigt wordt. Ze laten zien dat de zaligheid buiten ons in Hem ligt.
Lees de catechismus er maar eens op na. Met de verwijsteksten erbij. Het woord waartekenen is een woord om de betekenis van deze instellingen uit te drukken.

Lilian1975 schreef: Geloofsvuur heeft brandstof nodig. De brandstof zijn Woord en de instellingen van doop en Avondmaal (Sacramenten) van de Heere. De verkondiging zal het geloof werken en het HA en Doop zal geloof versterken.

Je geeft het zelf dus ook aan: sacramenten zijn bedoeld voor Gods kinderen. Daarmee heeft Herman echt een punt.

Erskinees schreef:

Lilian1975 schreef: Geloofsvuur heeft brandstof nodig. De brandstof zijn Woord en de instellingen van doop en Avondmaal (Sacramenten) van de Heere. De verkondiging zal het geloof werken en het HA en Doop zal geloof versterken.

Je geeft het zelf dus ook aan: sacramenten zijn bedoeld voor Gods kinderen. Daarmee heeft Herman echt een punt.

Nee : Het gebruik van de sacramenten is voor Gods kinderen. Het aanschouwen is niet alleen voor Gods kinderen. En de Woordverkondiging idem. En ja alleen Gods kinderen zullen erdoor versterkt worden.
Waar in de Schrift staat dat de doop en de viering van het HA alleen in de aanwezigheid van Gods kinderen dient te gebeuren?