Een verzuchting van een evangelist: "Voldoet oude rijm nog?"

[Zita]

En nog een ander hoorde eens van een jongere die denkt met het zingen van gezangen de zuil nieuw leven in te blazen. Probeer vooral zo onevenwichtig mogelijk te zijn, want anders word je een dode zuil.

Nee, dan lees je wat ik zeg precies verkeerd om.
Net zoals ik me geen moment verbeeld dat we met het gaan zingen van gezangen in een evangelisatiepost mensen gaan trekken. Ik geloof geen moment dat gezangen nieuw leven gaan blazen in wat dan ook.

Maar andersom zijn beide constateringen wél waar. In evangelisatieposten is de huidige structuur niet zo open als zou moeten (volgens in ieder geval de evangelist). En de spanning rond de gezangendiscussie toont iets aan over onze gezindte.

Met alle respect jongere, maar waarom word je geen lid van een kerk waar dat al wel ingevoerd is? Ik weet het antwoord al lang. Het levende schriftuurlijk-bevindelijke Woord heeft daar het onderspit gedolven ten koste van de gezangen. Ze hebben daar nu levende gezangen misschien, maar als dat ten koste moet gaan van het levende Woord, kies ik voor het laatste. Begrijp je die angst dan echt niet als je om heen kijkt? We hebben toch voorbeelden uit de praktijk?

Misschien valt dit in Nederland te verdedigen. Al betwijfel ik ook dat al.
Maar zeker wereldwijd gaat deze vlieger niet op. Er zijn talloze gemeenten waar het levende Woord klinkt en waar tegelijk de gemeente zingt vanuit het volbrachte werk van Christus. (Voor alle duidelijkheid: de psalmen zijn ontzettend rijk! Maar daar gaat het niet over)
Daarom blijf ik zeggen: angst is een slechte raadgever. Het is gewoon niet juist om aan het zingen van Bijbelse gezangen over het werk van Christus het verdwijnen van geestelijk leven te koppelen. Andersom ligt die koppeling er wellicht; het kan zijn dat waar het geestelijk leven is geweken men meer behoefte heeft aan allerlei vormen van eredienst.
Dat mag dan zo zijn. Maar laten we ons niet door verkeerd gebruik het goede laten afpakken.

Angst mag in sommige gevallen een slechte raadgever zijn, maar als we nu zoveel bewijzen in de kerkgeschiedenis van ons kleine landje hebben, waar men de raad die door de angst werd ingegeven ter zijde heeft gelegd, en waar alsnog de angst werkelijkheid is geworden, moeten we dan blijven volhouden dat angst een slechte raadgever is in deze kwestie? Ik meen van niet. De Trojanen haalden ook argeloos dat grote paard binnen.

Ik denk dat de voorbeelden die gegeven zijn, vooral in een situatie speelden waarin er een min of meer blinde vernieuwingsdrang was. Dat blijkt ook wel uit het artikel uit de Waarheidsvriend. Gemeenten willen gezangen zingen, zonder te weten waarom, zonder te weten welke etc.. Het zingen van gezangen was een symptoom van die vernieuwingsdrang, geen oorzaak. Het is voor mij daarom niet klip en klaar dat het zingen van gezangen vanuit een zuivere motivatie dezelfde desastreuze gevolgen zou hebben.

[Erasmiaan]

En nog een ander hoorde eens van een jongere die denkt met het zingen van gezangen de zuil nieuw leven in te blazen. Probeer vooral zo onevenwichtig mogelijk te zijn, want anders word je een dode zuil.

Nee, dan lees je wat ik zeg precies verkeerd om.
Net zoals ik me geen moment verbeeld dat we met het gaan zingen van gezangen in een evangelisatiepost mensen gaan trekken. Ik geloof geen moment dat gezangen nieuw leven gaan blazen in wat dan ook.

Maar andersom zijn beide constateringen wél waar. In evangelisatieposten is de huidige structuur niet zo open als zou moeten (volgens in ieder geval de evangelist). En de spanning rond de gezangendiscussie toont iets aan over onze gezindte.

Met alle respect jongere, maar waarom word je geen lid van een kerk waar dat al wel ingevoerd is? Ik weet het antwoord al lang. Het levende schriftuurlijk-bevindelijke Woord heeft daar het onderspit gedolven ten koste van de gezangen. Ze hebben daar nu levende gezangen misschien, maar als dat ten koste moet gaan van het levende Woord, kies ik voor het laatste. Begrijp je die angst dan echt niet als je om heen kijkt? We hebben toch voorbeelden uit de praktijk?

Misschien valt dit in Nederland te verdedigen. Al betwijfel ik ook dat al.
Maar zeker wereldwijd gaat deze vlieger niet op. Er zijn talloze gemeenten waar het levende Woord klinkt en waar tegelijk de gemeente zingt vanuit het volbrachte werk van Christus. (Voor alle duidelijkheid: de psalmen zijn ontzettend rijk! Maar daar gaat het niet over)
Daarom blijf ik zeggen: angst is een slechte raadgever. Het is gewoon niet juist om aan het zingen van Bijbelse gezangen over het werk van Christus het verdwijnen van geestelijk leven te koppelen. Andersom ligt die koppeling er wellicht; het kan zijn dat waar het geestelijk leven is geweken men meer behoefte heeft aan allerlei vormen van eredienst.
Dat mag dan zo zijn. Maar laten we ons niet door verkeerd gebruik het goede laten afpakken.

Angst mag in sommige gevallen een slechte raadgever zijn, maar als we nu zoveel bewijzen in de kerkgeschiedenis van ons kleine landje hebben, waar men de raad die door de angst werd ingegeven ter zijde heeft gelegd, en waar alsnog de angst werkelijkheid is geworden, moeten we dan blijven volhouden dat angst een slechte raadgever is in deze kwestie? Ik meen van niet. De Trojanen haalden ook argeloos dat grote paard binnen.

Ik denk dat de voorbeelden die gegeven zijn, vooral in een situatie speelden waarin er een min of meer blinde vernieuwingsdrang was. Dat blijkt ook wel uit het artikel uit de Waarheidsvriend. Gemeenten willen gezangen zingen, zonder te weten waarom, zonder te weten welke etc.. Het zingen van gezangen was een symptoom van die vernieuwingsdrang, geen oorzaak. Het is voor mij daarom niet klip en klaar dat het zingen van gezangen vanuit een zuivere motivatie dezelfde desastreuze gevolgen zou hebben.

Dit vind ik wel een heel bijzonder en opmerkelijk antwoord van jou/ conclusie van de Waarheidsvriend. Zou het echt zo zijn dat de kerken door de jaren heen, te beginnen bij de oude Nederlands Hervormde Kerk, vervolgens de Gereformeerde Kerken, de Gereformeerde Keren vrijgemaakt, de Christelijk Gereformeerde Kerken en wat ik verder nog vergeten ben, allemaal vanuit een blinde vernieuwingsdrang gezangen hebben ingevoerd? Ik geloof daar eigenlijk niets van? Dat is allemaal gegaan met de argumenten die hier ook weer worden aangevoerd. Dat is allemaal gebeurd door bezorgde mensen, die de kerk zagen wegzakken (en natuurlijk ook door een deel dat het alleen maar ging om te vernieuwen). Daar is op classes en synodes over gesproken, daar zijn rapporten over uitgebracht, enz. Welbedacht en met goede intenties is men begonnen. En 't is heus ook nog wel een paar jaartjes (soms wat langer, soms wat korter) goed gegaan.

Waar ik echter nog niet achter ben is de vraag of (liturgische) vernieuwingen symptomen zijn van een andere geest in de kerken, of voorbodes (om het net even wat scherper te stellen)?

[refo]

In de jubileumbundel ivm 50 jaar Driestar staat een mooie bijdrage over de kerkelijke rivier van Nederland. Links is de oever onduidelijk en loopt uit in moerassen, waar je bootje in vast kan lopen. Rechts is de oever veel duidelijker, maar daar zijn gevaarlijke klippen, die voor het bootje ook weer een gevaar opleveren.

Alles bij het oude houden levert ook geen winst op. Alleen maar een gevoel van 'des Heeren tempel is deze'.
Want kijk es hoe het daar en daar is gegaan.
Goed, wij doen dat niet. Hebben we nu een betere kerk?

[Erasmiaan]

In de jubileumbundel ivm 50 jaar Driestar staat een mooie bijdrage over de kerkelijke rivier van Nederland. Links is de oever onduidelijk en loopt uit in moerassen, waar je bootje in vast kan lopen. Rechts is de oever veel duidelijker, maar daar zijn gevaarlijke klippen, die voor het bootje ook weer een gevaar opleveren.

Alles bij het oude houden levert ook geen winst op. Alleen maar een gevoel van 'des Heeren tempel is deze'.
Want kijk es hoe het daar en daar is gegaan.
Goed, wij doen dat niet. Hebben we nu een betere kerk?

En dan moet ik natuurlijk "nee" zeggen met een heel politiek correct verhaal. Als ik nu eens "ja" zeg? Misschien nog wat duidelijker: bij ons is er nog kerk...

[Zita]

Ik denk dat de voorbeelden die gegeven zijn, vooral in een situatie speelden waarin er een min of meer blinde vernieuwingsdrang was. Dat blijkt ook wel uit het artikel uit de Waarheidsvriend. Gemeenten willen gezangen zingen, zonder te weten waarom, zonder te weten welke etc.. Het zingen van gezangen was een symptoom van die vernieuwingsdrang, geen oorzaak. Het is voor mij daarom niet klip en klaar dat het zingen van gezangen vanuit een zuivere motivatie dezelfde desastreuze gevolgen zou hebben.

Dit vind ik wel een heel bijzonder en opmerkelijk antwoord van jou/ conclusie van de Waarheidsvriend. Zou het echt zo zijn dat de kerken door de jaren heen, te beginnen bij de oude Nederlands Hervormde Kerk, vervolgens de Gereformeerde Kerken, de Gereformeerde Keren vrijgemaakt, de Christelijk Gereformeerde Kerken en wat ik verder nog vergeten ben, allemaal vanuit een blinde vernieuwingsdrang gezangen hebben ingevoerd? Ik geloof daar eigenlijk niets van? Dat is allemaal gegaan met de argumenten die hier ook weer worden aangevoerd. Dat is allemaal gebeurd door bezorgde mensen, die de kerk zagen wegzakken (en natuurlijk ook door een deel dat het alleen maar ging om te vernieuwen). Daar is op classes en synodes over gesproken, daar zijn rapporten over uitgebracht, enz. Welbedacht en met goede intenties is men begonnen. En 't is heus ook nog wel een paar jaartjes (soms wat langer, soms wat korter) goed gegaan.

Waar ik echter nog niet achter ben is de vraag of (liturgische) vernieuwingen symptomen zijn van een andere geest in de kerken, of voorbodes (om het net even wat scherper te stellen)?

Hola, ik zie dat ik de Waarheidsvriend heb laten buikspreken, doordat ik mijn post wijzigde. De Waarheidsvriend stelt dat in actuele situaties de gezangen in veel gevallen tamelijk ondoordacht worden ingevoerd, omdat de gemeente het nu eenmaal wil. Dat is ook wat ik herken in GB-gemeenten in mijn omgeving. Het moet anders, het moet leuker, het moet minder moeilijk en zwaar, dus we gaan gezangen zingen. Het maakt niet uit welke.
Hoe dat in het verleden precies gegaan is, weet ik niet. Ik kan mij werkelijk niet voorstellen dat het zingen van psalmen een oorzaak is van inhoudelijke achteruitgang van preken. Ik houd het daarom bij mijn symptoom-oorzaakvisie, maar wil best overtuigd worden van het tegendeel.

[huisman]

Dit vind ik wel een heel bijzonder en opmerkelijk antwoord van jou/ conclusie van de Waarheidsvriend. Zou het echt zo zijn dat de kerken door de jaren heen, te beginnen bij de oude Nederlands Hervormde Kerk, vervolgens de Gereformeerde Kerken, de Gereformeerde Keren vrijgemaakt, de Christelijk Gereformeerde Kerken en wat ik verder nog vergeten ben, allemaal vanuit een blinde vernieuwingsdrang gezangen hebben ingevoerd? Ik geloof daar eigenlijk niets van? Dat is allemaal gegaan met de argumenten die hier ook weer worden aangevoerd. Dat is allemaal gebeurd door bezorgde mensen, die de kerk zagen wegzakken (en natuurlijk ook door een deel dat het alleen maar ging om te vernieuwen). Daar is op classes en synodes over gesproken, daar zijn rapporten over uitgebracht, enz. Welbedacht en met goede intenties is men begonnen. En 't is heus ook nog wel een paar jaartjes (soms wat langer, soms wat korter) goed gegaan.

Waar ik echter nog niet achter ben is de vraag of (liturgische) vernieuwingen symptomen zijn van een andere geest in de kerken, of voorbodes (om het net even wat scherper te stellen)?

Als ik over mijn eigen kerken mag spreken waren het helaas symptomen van een andere geest.

[Jongere]

Waar ik echter nog niet achter ben is de vraag of (liturgische) vernieuwingen symptomen zijn van een andere geest in de kerken, of voorbodes (om het net even wat scherper te stellen)?

Wat nu als het geen van beide is?
Eigenlijk vind ik de gedachte bizar dat een Bijbels lied over het werk van Christus (want daarover spreek ik) wordt gekoppeld aan een vreemde geest in de kerken.

Het is iets anders als het gaat om zinloze vernieuwing (waarvan de invoering van gezangen een onderdeel kan zijn). Of onbijbelse liederen (die ook ingevoerd kunnen worden). Maar dat is is allemaal niet wat ik betoog.

Overigens betoog ik het ook niet "omdat ik de kerk zie wegzakken" of iets dergelijks. Voor mijzelf zie ik geen enkel ander argument, dan dat het vanzelfsprekend hoort te zijn in de christelijke gemeente om vanuit het volbrachte werk van Christus liederen te kunnen zingen. Op heel veel plaatsen in de wereld wordt dit ook gedaan. In de kerken waar Paulus preekte werd dit ook gedaan en hij citeerde er uit in zijn brieven.
Als de evangelist in zijn verzuchting een ander argument noemt, ben ik het met hem eens, maar grijp ik die gelegenheid wel aan om ook tegelijk een algemeen punt te maken, namelijk: zijn verzuchting zou niet nodig moeten zijn.

[Erasmiaan]

Waar ik echter nog niet achter ben is de vraag of (liturgische) vernieuwingen symptomen zijn van een andere geest in de kerken, of voorbodes (om het net even wat scherper te stellen)?

Wat nu als het geen van beide is?
Eigenlijk vind ik de gedachte bizar dat een Bijbels lied over het werk van Christus (want daarover spreek ik) wordt gekoppeld aan een vreemde geest in de kerken.

Het is iets anders als het gaat om zinloze vernieuwing (waarvan de invoering van gezangen een onderdeel kan zijn). Of onbijbelse liederen (die ook ingevoerd kunnen worden). Maar dat is is allemaal niet wat ik betoog.

Overigens betoog ik het ook niet "omdat ik de kerk zie wegzakken" of iets dergelijks. Voor mijzelf zie ik geen enkel ander argument, dan dat het vanzelfsprekend hoort te zijn in de christelijke gemeente om vanuit het volbrachte werk van Christus liederen te kunnen zingen. Op heel veel plaatsen in de wereld wordt dit ook gedaan. In de kerken waar Paulus preekte werd dit ook gedaan en hij citeerde er uit in zijn brieven.
Als de evangelist in zijn verzuchting een ander argument noemt, ben ik het met hem eens, maar grijp ik die gelegenheid wel aan om ook tegelijk een algemeen punt te maken, namelijk: zijn verzuchting zou niet nodig moeten zijn.

Maar wat mis je dan in de Psalmen? Al de weldaden die Christus aangebracht heeft worden daarin bezongen, Zijn borgtochtelijke gang van kribbe naar kruis wordt bezongen, Zijn hemelvaart, enz. Dat de Naam niet genoemd wordt betekent nog niet dat de zaken er niet in voorkomen?! Voor mij is genoeg dat op de Synode van Dordrecht van 1618/1619, met al die Godgeleerden uit alle landen, is afgesproken dat alleen de Psalmen en enige gezangen gezongen worden. Dat besluit heeft de kerk geen enkele schade berokkend.

[huisman]

Om over na te denken.

We gaan zingen. Wat? Zal het een vrij lied zijn, een gezang? Nee. In de kerk waar wij zijn worden bijna uitsluitend psalmen gezongen. Het psalmboek is het liedboek bij uitstek, dat de Heere aan Zijn kerk gegeven heeft om Hem te verheerlijken. De Psalmen zijn Gods eigen Woord. Zij zijn geïnspireerd door de Heilige Geest. En God wordt het meest verheerlijkt in Zijn eigen werk en met Zijn eigen woorden. Daarom hebben de psalmen ook een diepgang in geestelijk beleven, die het vrije lied niet heeft en hebben kan. Ook zijn de psalmen vol van de Heere Jezus Christus. Het zijn profetische liederen die Hem bezingen en van Hem zingen. Daarom hebben de psalmen zo'n grote plaats gehad in het lijden en sterven van de Heere Jezus. Voordat Hij ging sterven heeft Hij de lofzang gezongen. Dat zijn de psalmen 113 t/m 118. Toen Hij in het dieptepunt van Zijn lijden was aan het kruis, heeft Hij psalm 22 op de lippen genomen: "Mijn God, Mijn God waarom hebt Gij Mij verlaten." Hij is met de woorden van psalm 31 gestorven: "Vader, in Uwe handen beveel Ik Mijn Geest."

[Afgewezen]

Maar wat mis je dan in de Psalmen? Al de weldaden die Christus aangebracht heeft worden daarin bezongen, Zijn borgtochtelijke gang van kribbe naar kruis wordt bezongen, Zijn hemelvaart, enz. Dat de Naam niet genoemd wordt betekent nog niet dat de zaken er niet in voorkomen?! Voor mij is genoeg dat op de Synode van Dordrecht van 1618/1619, met al die Godgeleerden uit alle landen, is afgesproken dat alleen de Psalmen en enige gezangen gezongen worden. Dat besluit heeft de kerk geen enkele schade berokkend.

Voor mij is dat laatste niet genoeg en of dat besluit de kerk geen enkele schade heeft berokkend, weet ik niet. Hoe kun je dat afmeten?
Verder mis ik in de Psalmen datgene waar het NT over spreekt. Of is het NT ook overbodig? Want ja, alles wat Christus heeft aangebracht, wordt in het OT ook al bezongen, Zijn gang naar het kruis, Zijn hemelvaart, enz.

[Erasmiaan]

Maar wat mis je dan in de Psalmen? Al de weldaden die Christus aangebracht heeft worden daarin bezongen, Zijn borgtochtelijke gang van kribbe naar kruis wordt bezongen, Zijn hemelvaart, enz. Dat de Naam niet genoemd wordt betekent nog niet dat de zaken er niet in voorkomen?! Voor mij is genoeg dat op de Synode van Dordrecht van 1618/1619, met al die Godgeleerden uit alle landen, is afgesproken dat alleen de Psalmen en enige gezangen gezongen worden. Dat besluit heeft de kerk geen enkele schade berokkend.

Voor mij is dat laatste niet genoeg en of dat besluit de kerk geen enkele schade heeft berokkend, weet ik niet. Hoe kun je dat afmeten?

Dat kun je afmeten aan de kerken die daarna wel overgegaan zijn tot allerlei gezangen en hoelang dat geduurd heeft.

Verder mis ik in de Psalmen datgene waar het NT over spreekt.

dat kun je niet missen, want daarover wordt gezongen. In de Psalmen wordt over grote delen van het oude testament ook niet gezongen. Wel over de belangrijkste zaken. Zo ook over de belangrijkste zaken uit het nieuwe testament.

Of is het NT ook overbodig? Want ja, alles wat Christus heeft aangebracht, wordt in het OT ook al bezongen, Zijn gang naar het kruis, Zijn hemelvaart, enz.

De heilshistorie moest nog geschieden, toen de psalmen zijn gedicht. In het nieuwe testament lezen we van die vervulling. Maar als we het nieuwe testament kennen dan hebben we, gelet op de door mij hiervoor genoemde redenen, wat mij betreft genoeg aan de psalmen, omdat alles aan bod komt. Misschien wel niet de naam van Jezus, maar wel de zaak. Net zoals het woord drieëenheid niet in de Bijbel voorkomt, maar wel de zaak. Maar goed, het heeft denk ik weinig zin om deze argumenten te gebruiken, ik heb geen enkele illusie dat ze je overtuigen (want je kent ze al). Maar het beeld dat geschetst werd dat Jezus niet bezongen wordt, dat mocht wel even wat genuanceerd worden.

[Marieke]

Maar wat mis je dan in de Psalmen? Al de weldaden die Christus aangebracht heeft worden daarin bezongen, Zijn borgtochtelijke gang van kribbe naar kruis wordt bezongen, Zijn hemelvaart, enz. Dat de Naam niet genoemd wordt betekent nog niet dat de zaken er niet in voorkomen?! Voor mij is genoeg dat op de Synode van Dordrecht van 1618/1619, met al die Godgeleerden uit alle landen, is afgesproken dat alleen de Psalmen en enige gezangen gezongen worden. Dat besluit heeft de kerk geen enkele schade berokkend.

Voor mij is dat laatste niet genoeg en of dat besluit de kerk geen enkele schade heeft berokkend, weet ik niet. Hoe kun je dat afmeten?
Verder mis ik in de Psalmen datgene waar het NT over spreekt. Of is het NT ook overbodig? Want ja, alles wat Christus heeft aangebracht, wordt in het OT ook al bezongen, Zijn gang naar het kruis, Zijn hemelvaart, enz.

Maar waar denk jij dan aan als je psalm 2 zingt en psalm 45?

[Tiberius]

Voor mijzelf zie ik geen enkel ander argument, dan dat het vanzelfsprekend hoort te zijn in de christelijke gemeente om vanuit het volbrachte werk van Christus liederen te kunnen zingen.

Bizar om dit als argument aan te voeren. Alsof dat in de Psalmen niet het geval is.

[ZWP]

Voor mijzelf zie ik geen enkel ander argument, dan dat het vanzelfsprekend hoort te zijn in de christelijke gemeente om vanuit het volbrachte werk van Christus liederen te kunnen zingen.

Bizar om dit als argument aan te voeren. Alsof dat in de Psalmen niet het geval is.

Zo bizar is dat niet. De Joden hebben ook de Psalmen, toch zingen zij ze niet vanuit het volbrachte werk van Christus.

Verder eens met Afgewezen en Jongere (e.a.).

Maar waar denk jij dan aan als je psalm 2 zingt en psalm 45?

Is dat echt zo expliciet en duidelijk (en heerlijk!) als het NT?
Wat is een Kerstpsalm, en wat is echt een Paaspsalm? We zingen op die dagen natuurlijk als wel een klein aantal Psalmen, maar echt overtuigend is het m.i. niet.

[Wilsophie]

Heel veel Psalmen spreken juist over de Here Jezus en over Zijn lijden en sterven.
Het is toch goed om daarbij ook stil te staan.