Openbare geloofsbelijdenis

[Mister]

De suggestie dat de meesten die belijdenis doen kaf is, is een veroordeling, die mensen niet toekomt.
Misschien dat het in PvS kerkverband zo is, daar kan ik weinig over zeggen, maar zelfs al zou dat zo zijn, dan kan je het nog nooit zo in algemene zin beweren.

Ik begrijp dat niet zo. Ik weet niet of PvS de juiste toon aanslaat in deze topic, maar ongelijk heeft hij niet.
't Is een gevaarlijke bezigheid om al te romantisch te doen over serieuze belijdeniscatechisanten, hoe prettig het uiteraard is. Met een rechtzinnige belijdenis, zelfs versierd met goede werken, zonder waarachtige bekering kom je voor eeuwig om.
Wanneer belijdende leden tonen door bijv. niet deel te nemen aan het Heilig Avondmaal dat ze niet bij de Kerk behoren is het geen veroordeling om te stellen dat de meesten die belijdenis doen kaf is.

Dus iemand die ermee worstelt of hij deel mag nemen aan het H.A. en daar uiteindelijk niet de vrijmoedigheid voor heeft, is in jouw ogen kaf?

Nee zeker niet. Dat oordeel komt ons niet toe. Ik hoop dat er velen van zulke mensen zijn in de gemeenten. Maar ik zie helaas, in onze gemeentem vele belijdende leden die eerlijk onbekeerd zijn en helemaal niet worstelen met deze vragen. En we hoeven elkaar niet wijs te maken dat dit in andere gemeenten niet zo is.

Niet om het een of ander, maar de term 'eerlijk onbekeerd' is verschrikkelijk.

[Ander]

De suggestie dat de meesten die belijdenis doen kaf is, is een veroordeling, die mensen niet toekomt.
Misschien dat het in PvS kerkverband zo is, daar kan ik weinig over zeggen, maar zelfs al zou dat zo zijn, dan kan je het nog nooit zo in algemene zin beweren.

Ik begrijp dat niet zo. Ik weet niet of PvS de juiste toon aanslaat in deze topic, maar ongelijk heeft hij niet.
't Is een gevaarlijke bezigheid om al te romantisch te doen over serieuze belijdeniscatechisanten, hoe prettig het uiteraard is. Met een rechtzinnige belijdenis, zelfs versierd met goede werken, zonder waarachtige bekering kom je voor eeuwig om.
Wanneer belijdende leden tonen door bijv. niet deel te nemen aan het Heilig Avondmaal dat ze niet bij de Kerk behoren is het geen veroordeling om te stellen dat de meesten die belijdenis doen kaf is.

goede werken kunnen alleen vanuit een waar geloof gedaan worden. Zegt de Catechismus.

Dus als men 'ja' antwoord op de vragen van Voetius belijdt men een waar gelovige te zijn.

Klopt. Als je naar de letter kijkt. Goede werken die voortkomen uit wetticisme zijn stinkende vruchten. Je hebt dus helemaal gelijk. Ik bedoelde echter goede werken in de zin van een leven overeenkomstig Gods Woord. Gelukkig zijn er velen die in uiterlijke zin wensen te leven zoals Gods Woord dat voorschrijft, al is dat tekort voor de eeuwigheid.

[Ander]

Niet om het een of ander, maar de term 'eerlijk onbekeerd' is verschrikkelijk.

Vreselijk, ja.

[Tiberius]

De suggestie dat de meesten die belijdenis doen kaf is, is een veroordeling, die mensen niet toekomt.
Misschien dat het in PvS kerkverband zo is, daar kan ik weinig over zeggen, maar zelfs al zou dat zo zijn, dan kan je het nog nooit zo in algemene zin beweren.

Ik begrijp dat niet zo. Ik weet niet of PvS de juiste toon aanslaat in deze topic, maar ongelijk heeft hij niet.
't Is een gevaarlijke bezigheid om al te romantisch te doen over serieuze belijdeniscatechisanten, hoe prettig het uiteraard is. Met een rechtzinnige belijdenis, zelfs versierd met goede werken, zonder waarachtige bekering kom je voor eeuwig om.
Wanneer belijdende leden tonen door bijv. niet deel te nemen aan het Heilig Avondmaal dat ze niet bij de Kerk behoren is het geen veroordeling om te stellen dat de meesten die belijdenis doen kaf is.

Dus iemand die ermee worstelt of hij deel mag nemen aan het H.A. en daar uiteindelijk niet de vrijmoedigheid voor heeft, is in jouw ogen kaf?

Nee zeker niet. Dat oordeel komt ons niet toe. Ik hoop dat er velen van zulke mensen zijn in de gemeenten. Maar ik zie helaas, in onze gemeentem vele belijdende leden die eerlijk onbekeerd zijn en helemaal niet worstelen met deze vragen. En we hoeven elkaar niet wijs te maken dat dit in andere gemeenten niet zo is.

Ik vind dat toch echt te kort door de bocht.
Want hoe merk jij dat iemand eerlijk onbekeerd is?

[Ander]

Ik vind dat toch echt te kort door de bocht.
Want hoe merk jij dat iemand eerlijk onbekeerd is?

Door met hen te spreken over deze dingen.

[albion]

Als het volgens jou dus net andersom is, dan moet dat toch ook merkbaar zijn? Niet alleen bij degenen die naar de kerk gaan, maar ook bij hen die niet naar een kerk gaan. Dan zal dat ook bekend moeten zijn in de omringende landen, dat Nederland een Godvrezend land is. Helaas staat het niet zo bekend. Dus ja dan ben ik het eigenlijk wel eens met de stelling van PvS dat de meesten die belijdenis doen mondchristenen zijn.
Ik dacht zelfs dat het Bijbels is, want dat was in de tijd van de Israëlieten ook zo. Er waren veel Farizeeën, Sadduceeën etc, de meesten van hen vonden de leer van Jezus hard.

59 Deze dingen zeide Hij in de synagoge, lerende te Kapernaum.
60 Velen dan van Zijn discipelen, dit horende, zeiden: Deze rede is hard; wie kan dezelve horen?
61 Jezus nu, wetende bij Zichzelven, dat Zijn discipelen daarover murmureerden, zeide tot hen: Ergert ulieden dit?
62 Wat zou het dan zijn, zo gij den Zoon des mensen zaagt opvaren, daar Hij te voren was?
63 De Geest is het, Die levend maakt; het vlees is niet nut. De woorden, die Ik tot u spreek, zijn geest en zijn leven.
64 Maar er zijn sommigen van ulieden, die niet geloven. Want Jezus wist van den beginne, wie zij waren, die niet geloofden, en wie hij was, die Hem verraden zou.
65 En Hij zeide: Daarom heb Ik u gezegd, dat niemand tot Mij komen kan, tenzij dat het hem gegeven zij van Mijn Vader.
66 Van toen af gingen velen Zijner discipelen terug, en wandelden niet meer met Hem.

Het is wel degelijk merkbaar.
Je moet alleen voor ogen houden dat je altijd op de verkeerde dingen let BIJ EEN ANDER.
En het gaat nu niet zozeer om NL als land maar om de kerkelijk gemeente.

Toen Jezus op aarde was trof hij een situatie aan die vergelijkbaar is met die in de gereformeerde gezindte nu. Veel regels die niet van God zijn en een kleine zichzelf benoemende groep die zich het oordeel over de staat van een mens toeëigenen.

Plus een gemeente die de Messias op de verkeerde plaats is gaan zoeken.

In Jezus tijd dienden ook veel mensen de Heere, terwijl de Schriftgeleerden hen veroordeelden om van alles en nog wat. Die mensen sprak Jezus vrij, terwijl ze nog steeds geen helder beeld hadden van zonde, vergeving, genade, voldoening, verzoening. Dat is ook niet zo vreselijk nodig: dat je alles precies kunt verwoorden zoals het moet. Als God het maar begrijpt.

Die hand in eigen boezem. Daar zit wat in. Maar sommige kerken kunnen zo verschrikkelijk wijzen....

Zijn het alleen maar sommige kerken, of doen we er allemaal aan mee?

[Luther]

De suggestie dat de meesten die belijdenis doen kaf is, is een veroordeling, die mensen niet toekomt.
Misschien dat het in PvS kerkverband zo is, daar kan ik weinig over zeggen, maar zelfs al zou dat zo zijn, dan kan je het nog nooit zo in algemene zin beweren.

Ik begrijp dat niet zo. Ik weet niet of PvS de juiste toon aanslaat in deze topic, maar ongelijk heeft hij niet.
't Is een gevaarlijke bezigheid om al te romantisch te doen over serieuze belijdeniscatechisanten, hoe prettig het uiteraard is. Met een rechtzinnige belijdenis, zelfs versierd met goede werken, zonder waarachtige bekering kom je voor eeuwig om.
Wanneer belijdende leden tonen door bijv. niet deel te nemen aan het Heilig Avondmaal dat ze niet bij de Kerk behoren is het geen veroordeling om te stellen dat de meesten die belijdenis doen kaf is.

Dus iemand die ermee worstelt of hij deel mag nemen aan het H.A. en daar uiteindelijk niet de vrijmoedigheid voor heeft, is in jouw ogen kaf?

Dat laatste zou ik zeker niet willen beweren.
Wel is het zo dat er enige spanning bestaat rond het doen van openbare belijdenis des geloofs. Ik hoop dat we het wel zorgelijk blijven vinden dat het grootste deel van de belijdeniscatechisanten in bepaalde kerkverbanden niet aan het HA gaat deelnemen. Overigens ook dat in andere kerkverbanden alle belijdeniscatechisanten aan het HA gaan deelnemen. Ik ben onlangs erg geschrokken van de inhoud van het speciale belijdenisnummer van De waarheidsvriend. In kadertjes werden enkele belijdeniscatechisanten gevraagd om hun motieven voor het doen van belijdenis en de inhoud die het voor hen had. Ik ben zeer geschrokken van de antwoorden die door deze jongelui binnen de Gereformeerde Bond werden gegeven.

Enkele weken geleden heeft onze predikant het in de preek overigens ernstig veroordeeld om de tem 'eerlijk onbekeerd' te gebruiken, in welke context dan ook.

[Ander]

Enkele weken geleden heeft onze predikant het in de preek overigens ernstig veroordeeld om de tem 'eerlijk onbekeerd' te gebruiken, in welke context dan ook.

Ik begrijp die dominee wel. Wat ik ermee bedoel te zeggen is dat er mensen in onze gezindte keurig kerkelijk meelevend zijn, precies weten welke predikant rechtzinnig is en welke niet, maar in woord en daad laten zien zich niet in het minst te bekommeren over hun eigen zieleheil. Dat noem ik eerlijk onbekeerd. Maar ik zal de term mijden, 't is een vreselijke term, ja.

[albion]

De suggestie dat de meesten die belijdenis doen kaf is, is een veroordeling, die mensen niet toekomt.
Misschien dat het in PvS kerkverband zo is, daar kan ik weinig over zeggen, maar zelfs al zou dat zo zijn, dan kan je het nog nooit zo in algemene zin beweren.

Ik begrijp dat niet zo. Ik weet niet of PvS de juiste toon aanslaat in deze topic, maar ongelijk heeft hij niet.
't Is een gevaarlijke bezigheid om al te romantisch te doen over serieuze belijdeniscatechisanten, hoe prettig het uiteraard is. Met een rechtzinnige belijdenis, zelfs versierd met goede werken, zonder waarachtige bekering kom je voor eeuwig om.
Wanneer belijdende leden tonen door bijv. niet deel te nemen aan het Heilig Avondmaal dat ze niet bij de Kerk behoren is het geen veroordeling om te stellen dat de meesten die belijdenis doen kaf is.

Dus iemand die ermee worstelt of hij deel mag nemen aan het H.A. en daar uiteindelijk niet de vrijmoedigheid voor heeft, is in jouw ogen kaf?

Dat laatste zou ik zeker niet willen beweren.
Wel is het zo dat er enige spanning bestaat rond het doen van openbare belijdenis des geloofs. Ik hoop dat we het wel zorgelijk blijven vinden dat het grootste deel van de belijdeniscatechisanten in bepaalde kerkverbanden niet aan het HA gaat deelnemen. Overigens ook dat in andere kerkverbanden alle belijdeniscatechisanten aan het HA gaan deelnemen. Ik ben onlangs erg geschrokken van de inhoud van het speciale belijdenisnummer van De waarheidsvriend. In kadertjes werden enkele belijdeniscatechisanten gevraagd om hun motieven voor het doen van belijdenis en de inhoud die het voor hen had. Ik ben zeer geschrokken van de antwoorden die door deze jongelui binnen de Gereformeerde Bond werden gegeven.

Enkele weken geleden heeft onze predikant het in de preek overigens ernstig veroordeeld om de tem 'eerlijk onbekeerd' te gebruiken, in welke context dan ook.

Dat is volgens mij toch een persoonlijke mening? Ik begrijp wel waarom. Het is denk ik verkapte hoogmoed om het zo te zeggen, net of je dan 'beter' bent. Toch... kun je beter 'eerlijk' onbekeerd zijn (want dan smeek je nog om genade), dan hoop te hebben als een spinnekop:

13Alzo zijn de paden van allen, die God vergeten; en de verwachting des huichelaars zal vergaan.

14 Van denwelke zijn hoop walgen zal; en zijn vertrouwen zal zijn een huis der spinnekop.

[huisman]

Enkele weken geleden heeft onze predikant het in de preek overigens ernstig veroordeeld om de tem 'eerlijk onbekeerd' te gebruiken, in welke context dan ook.

Ik begrijp die dominee wel. Wat ik ermee bedoel te zeggen is dat er mensen in onze gezindte keurig kerkelijk meelevend zijn, precies weten welke predikant rechtzinnig is en welke niet, maar in woord en daad laten zien zich niet in het minst te bekommeren over hun eigen zieleheil. Dat noem ik eerlijk onbekeerd. Maar ik zal de term mijden, 't is een vreselijke term, ja.

Maar spreken de predikanten wel eens het in zichzelf onbekeerde deel van de gemeente zo toe als dat onze D.L. dat doen?

1-16. Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten. Veel minder behoren voor deze leer van de verwerping verschrikt te worden degenen, die ernstiglijk begeren zich tot God te bekeren, Hem alleen te behagen, en van het lichaam des doods verlost te worden, en nochtans in den weg der godzaligheid en des geloofs zo ver nog niet kunnen komen, als zij wel wilden; aangezien de barmhartige God beloofd heeft dat Hij de rokende vlaswiek niet zal uitblussen, en het gekrookte riet niet zal verbreken. Maar deze leer is met recht schrikkelijk voor degenen, die God en Christus den Zaligmaker niet achtende, zichzelven aan de zorgvuldigheden der wereld en aan de wellusten des vleses geheel hebben overgegeven, zolang zij zich niet met ernst tot God bekeren.

[Marnix]

De suggestie dat de meesten die belijdenis doen kaf is, is een veroordeling, die mensen niet toekomt.
Misschien dat het in PvS kerkverband zo is, daar kan ik weinig over zeggen, maar zelfs al zou dat zo zijn, dan kan je het nog nooit zo in algemene zin beweren.

Ik begrijp dat niet zo. Ik weet niet of PvS de juiste toon aanslaat in deze topic, maar ongelijk heeft hij niet.
't Is een gevaarlijke bezigheid om al te romantisch te doen over serieuze belijdeniscatechisanten, hoe prettig het uiteraard is. Met een rechtzinnige belijdenis, zelfs versierd met goede werken, zonder waarachtige bekering kom je voor eeuwig om.
Wanneer belijdende leden tonen door bijv. niet deel te nemen aan het Heilig Avondmaal dat ze niet bij de Kerk behoren is het geen veroordeling om te stellen dat de meesten die belijdenis doen kaf is.

goede werken kunnen alleen vanuit een waar geloof gedaan worden. Zegt de Catechismus.

Dus als men 'ja' antwoord op de vragen van Voetius belijdt men een waar gelovige te zijn.

Klopt. Als je naar de letter kijkt. Goede werken die voortkomen uit wetticisme zijn stinkende vruchten. Je hebt dus helemaal gelijk. Ik bedoelde echter goede werken in de zin van een leven overeenkomstig Gods Woord. Gelukkig zijn er velen die in uiterlijke zin wensen te leven zoals Gods Woord dat voorschrijft, al is dat tekort voor de eeuwigheid.

---knip--- Tegen grondslag van het forum

[PvS]

En ik weet uit ondervinding dat ik niet teveel zeg!

Ik stel toch nog maar een vraag.
Ja sorry Tib, ik heb geen tijd om lange antwoorden te geven.
Maar je ziet een dooplid dus niet als een volwaardig lid van de gemeente?

Geen tijd voor lange antwoorden. Nee, nee. Je kunt wel elke keer terugkomen voor antwoorden en een ander moet wel tijd hebben om al je "vragen" te beantwoorden. Ga eerst maar eens fatsoenlijk in op de antwoorden die Tiberius eerder gegeven heeft.

Verder heb ik een hekel aan de boodschap dat kerken het verkeerd doen, etc., maar dat de hand nu nooit eens in eigen boezem gaat. Altijd maar wijzen.

Die "hekel" hebben meer mensen, maar er moet ook worden uitgekeken dat er geen houding komt van "over de kerk (wat dan alleen de eigen kerk en kerkverbanden dichtbij betreft) niets dan goed". We mogen en moeten wel kritisch zijn en als er dingen misgaan, dat ook aankaarten (en soms kan je als individu dan niet veel meer dan het benoemen. Als het bijv. gaat om hoe om te gaan met belijdenis en hoe er vaak mee om wordt gegaan is "hand in eigen boezem steken" wat lastig. Je kan als individu niet zomaar even een hele cultuur veranderen, zeker niet in dit geval.

Ik vind het zelf wel een zorgelijk punt dat veel mensen belijdenis doen en zich daarna onbekeerd weten, niet aan het avondmaal aangaan etc. Dat is heel anders dan in de eerste gemeenten, waar mensen hun geloof beleden, in de gemeenschap der heiligen werden opgenomen en samen kwamen en het brood braken. Ik denk dat het de uiting van deze zorg niet voorkomt uit schoppen, klagen, maar eerder uit liefde voor de kerk en tegelijkertijd zorg daarover. Ik heb het idee dat men soms als er (liefdevolle) kritiek is wel heel snel in de verdediging gaat en de kritiek afwijst omdat men aan kritiek op de kerk een hekel heeft.

Kan het niet beter verwoorden Marnix.
Bedankt.
Wij kunnen wel zeggen dat er niets loos is, want er is wel degelijk wat aan de hand!

[Arjan]

Volgende vraag is dan: Kan je op het formulier van de openbare geloofsbelijdenis / de vragen volmondig "ja" zeggen en je vervolgens niet wedergeboren weten, niet gerechtigd om aan te gaan etc? Klopt dan dat "ja" wel?

(Natuurlijk is dit in de praktijk een stuk lastiger, dan komt door de, volgens mij wat onterechte scheiding die is aangebracht tussen waar geloof en wedergeboorte. Geloofsbelijdenis doen houdt niet in dat je zegt dat je wel wil geloven maar niet kan... Het is geen belijdenis van goede intenties, maar belijdenis van je geloof, wat inhoudt dat je gelooft dat Jezus Christus stierf om je te redden. Helaas heb je mensen die geloofsbelijdenis doen uit gewoonte, en anderzijds bij sommigen het idee dat bovenstaande geloven niet genoeg is, er moet nog meer gebeuren. En natuurlijk een groep mensen die uit volle overtuiging hun geloof belijdt, laten we dat niet vergeten)

Probleem is dat wij eerst moeten weten welke vragen beantwoord moeten worden. In onze kerk zijn dat de vragen van Voetius.

Belijdenisvragen van Voetius



1. Verklaart gij dat de leer van onze kerk (welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt) houdt voor de ware en zaligmakende leer, overeenkomende met de Heilige Schriften?
2. Belooft gij dat gij door de genade Gods, in de belijdenis van deze zaligmakende leer standvastig zult blijven, en in haar zult leven en sterven?

3. Belooft gij dat gij overeenkomstig deze heilige leer uw leven altijd godvruchtig, eerbaar en onberispelijk zult inrichten, en dat gij uw belijdenis met goede werken zult versieren?
4. Belooft gij, dat gij u aan de vermaning, terechtwijzing en kerkelijke tucht wilt onderwerpen en onderworpen zult zijn, indien (wat God verhoede) het mocht gebeuren, dat gij u in leer en leven kwaamt te misgaan?

Klopt, daarmee had ik in mijn reactie al rekening gehouden. Volgens mij kan je geen "ja" op die vragen zeggen en je dan vervolgens onbekeerd weten en zomaar bij het Avondmaal wegblijven.

Op zich is dat zorgelijk omdat het zorgelijk is dat zondaren onder de bediening van het Evangelie onbekeerd blijven. Maar ik zie het doen van belijdenis des geloofs meer als een keus om de HEERE te willen dienen zoals in het O.T. het verbondsvolk Israël regelmatig tot zo'n keus gedwongen werd. Het is een keus waar de HEERE op terug zal komen. Maar als die keus door de HEERE gezegend mag worden zal het een keus zijn waar je nooit spijt van zult krijgen.

Dat kan zijn, maar die keuze is wel een keuze tussen leven en dood volgens die tekst. Je kan dus niet zeggen: Ik kies om Hem te dienen... maar ik ben nog steeds dood en hoop dat ik ooit levendgemaakt wordt.

Hallo allemaal, ben hier nieuw op het forum, maar vind dit een erg interessante discussie waar ik graag op wil reageren.
Met name de vragen die Marnix heeft:

Volgende vraag is dan: Kan je op het formulier van de openbare geloofsbelijdenis / de vragen volmondig "ja" zeggen en je vervolgens niet wedergeboren weten, niet gerechtigd om aan te gaan etc? Klopt dan dat "ja" wel?

Ik ben zelf van mening dat dat "ja" geen ja kan zijn als je niet bent wedergeboren.
Ik wil dit graag aangeven door de 3e vraag van Voetius te toetsen aan de DL en de HC:
3. Belooft gij dat gij overeenkomstig deze heilige leer uw leven altijd godvruchtig, eerbaar en onberispelijk zult inrichten, en dat gij uw belijdenis met goede werken zult versieren?
Als wij hier zondag 3 v&8 naast leggen lezen wij dat een mens alleen iets goeds kan doen als hij/zij is wedergeboren. Anders ben je hiertoe niet in staat.

Ik vraag me aan de hand daarvan heel erg af hoe je God kunt beloven goede werken te doen als je niet bent wedergeboren. Of hoe je God kunt beloven dat je “uw leven altijd godvruchtig, eerbaar en onberispelijk zult inrichten”, als je dat leven nog niet kent. Is dat niet een loze belofte die misschien wel helemaal niet ingelost kan worden.
Sterker nog ik vraag mij heel erg af hoe een kerkenraad, iemand die zelf zegt niet wedergeboren te zijn (of andersom, waar de kerk van zegt dat ze niet wedergeboren zijn) toe laat tot het doen van belijdenis van het geloof en hun dan deze beloftes laat maken. Zijn zij niet degenen die daar juist op toe moeten zien?
Daarnaast is het toch zo dat iemand pas na wedergeboorte het ware geloof kan hebben?
Wat heeft God aan een “geloofsbelijdenis” als dat niet gaat om het ware geloof, is het effect van al het andere geloof niet gewoon puur de uiteindelijke dood? Is dan belijdenis doen van “geloof” niet gewoon iets puur uiterlijks of voor de vorm?

Even kijken naar wat er in de DL staat over de wedergeboorte

Dit is de wedergeboorte, de vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking uit de dood en levendmaking, die God zonder ons in ons tot stand brengt en waarover in de Schrift zo indrukwekkend gesproken wordt. God brengt deze wedergeboorte niet tot stand door alleen te laten prediken of een appel op ons te doen. Zij geschiedt niet op zo'n manier dat de mens, wanneer God voor zijn deel het werk voltooid heeft, nog steeds bij machte is al dan niet wedergeboren en bekeerd te worden. Nee, het is een volstrekt bovennatuurlijke, zeer krachtige en tegelijk zeer liefdevolle, wonderbare, verborgen en onuitsprekelijke werking. Deze is naar het getuigenis van de Schrift, die ingegeven is door dezelfde God die dit bewerkt, niet minder krachtig dan zijn werk bij de schepping of de opwekking van doden. Daardoor worden allen bij wie God op deze bewonderenswaardige wijze in het hart werkt, volstrekt zeker en met kracht wedergeboren en gaan zij metterdaad geloven. En wanneer de wil vernieuwd is, wordt hij niet alleen door God geleid en bewogen; maar door God in beweging gebracht, werkt hij ook zelf. Daarom wordt terecht gezegd dat de mens zelf gelooft en zich bekeert door de genade, die hij ontvangen heeft.

Hij vernieuwt de wil: van dood maak Hij hem levend, van slecht goed, van onwillig gewillig, van weerbarstig gehoorzaam. Hij brengt de wil zover en geeft deze zoveel kracht, dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen.

Hierin staat dus oa duidelijk dat de wedergeboorte verborgen en onuitsprekelijk is. Je kunt de wedergeboorte dus alleen herkennen aan de vrucht.

Daarom staat er ook in DL H1 art 12: “de onmiskenbare vruchten van de uitverkiezing, die Gods Woord aanwijst, bij zichzelf opmerken, zoals bijvoorbeeld het ware geloof in Christus, kinderlijk ontzag voor God, droefheid naar Gods wil over de zonde, honger en dorst naar de gerechtigheid.”

“bij zichzelf opmerken” staat er, gaat het dan over de wedergeboorte? Nee, het gaat over de vruchten van uitverkiezing, en die vruchten heb je alleen als je bent wedergeboren. Daarnaast staat er dat Hij de wil vernieuwt, wat is de aard van een mens? V&a 5 uit de HC is er erg duidelijk over: naar mijn aard ben ik erop uit om God en mijn naaste te haten. Dat is de aard van de mens, de wil van de mens.
Maar wat gebeurd er dan? God vernieuwt die wil, ineens wil de mens naar Gods wil leven!
Dan komen we in 1x weer terug bij de 3e vraag: “uw leven altijd godvruchtig, eerbaar en onberispelijk zult inrichten”. Dat kan dus alleen als je bent wedergeboren. Het is toch raar als je iets belooft als je van te voren al weet dat je het niet kan? Daarom ben ik dan ook van mening dat je geen belijdenis kunt doen als je niet bent wedergeboren. Anders gezegd:

Of je bent wedergeboren, doet belijdenis van het ware geloof en je komt na wat je belooft
Of je bent niet wedergeboren, kunt geen belijdenis doen omdat je de belofte (nog) niet na kunt komen
Daarom is belijdenis doen zonder wedergeboorte liegen tegen God, en Hem dingen beloven die je niet waar kunt maken.

[Mara]

Arjan: welkom op het forum
Ik heb een paar vragen voor je.
Wanneer je je kind wilt laten dopen, wordt er van je geeist dat je belijdend lid bent.
Een vader die "slechts" dooplid is, mag wel naast zijn vrouw staan, maar geen JA zeggen.
Op deze manier word je eigenlijk min of meer 'gedwongen' toch ?
En doen velen in feite geen belijdenis van een historisch geloof ?
Wordt er wellicht in bepaalde kringen geen druk uitgeoefend op de jongelui/iets ouderen om vooral die stap te zetten en zo de doopbelofte van je ouders zelfstandig voort te zetten ?

[Arjan]

Arjan: welkom op het forum
Ik heb een paar vragen voor je.
Wanneer je je kind wilt laten dopen, wordt er van je geeist dat je belijdend lid bent.
Een vader die "slechts" dooplid is, mag wel naast zijn vrouw staan, maar geen JA zeggen.
Op deze manier word je eigenlijk min of meer 'gedwongen' toch ?
En doen velen in feite geen belijdenis van een historisch geloof ?
Wordt er wellicht in bepaalde kringen geen druk uitgeoefend op de jongelui/iets ouderen om vooral die stap te zetten en zo de doopbelofte van je ouders zelfstandig voort te zetten ?

Klopt, die eis is er bij de doop, en terecht ook, aangezien het kind door het ware geloof van zijn ouder(s) in het genade verbond zit (DL H1 art 17). Als beide ouders niet wedergeboren zijn (en dus ook niet in het genade verbond zitten) kan het kind ook hier geen deel van uit maken. Daarom moet je ook echt wedergeboren zijn voordat je belijdenis kunt doen, anders zou je onterecht het sacrament doop kunnen gebruiken.

Daarom is elke dwang of druk om belijdenis te gaan doen (door kerk/ouders/etc) ten alle tijde fout.
Ook is belijdenis doen "om van cat. af te zijn" of als je niet bent wedergeboren fout, omdat je dan toegang krijgt tot beide sacramenten waar alleen wedergeborenen gebruik van mogen maken.
belijdenis willen doen moet uit het hart van de ware gelovige komen