Wedergeboorte of schijngeboorte [3]

[Afgewezen]

HET BESLISSENDE PUNT
http://www.digibron.nl/search/detail.js ... [quote]Het gaat over de tijd van de wedergeboorte. Onze vriend wil onderscheid maken tussen bevruchting en geboorte. Comrie doet dat ook. Volgens de laatste is het eerste van de Heilige Geest: levend maken. De Heilige Geest legt dan de eerste stamselen van het nieuwe schepsel in de uitverkoren mens. Dat nieuwe schepsel leeft dan als een embryo, een ongeboren vrucht, in de uitverkorene. Ik vraag mij af, wie er de moeder van is? Moet de oude mens de nieuwe mens baren? Natuurlijk niet. De Heilige Geest moet deze vrucht tot de geboorte brengen. Ik merk dit op om te laten voelen, dat we hier met een beeld te doen hebben waar we heel voorzichtig mee moeten omspringen. Wat ik voor mij er van wil vastleggen is dit, dat er een tijd in het leven van de uitverkorene is, waarin de walging over hemzelf er is, de haat tegen de zonde, het beven voor God uit liefde tot Hem, het roepen van onrein en melaats en het zeer onder de indruk zijn van de ontzettende toestand waarin men verkeert, de begeerte om te kunnen bidden en te kunnen wenen en het verlangen naar Jezus, de hele lage gestalte der ziel en de onderhandelingen met Jezus zijn leven bepalen.

Ik kan me wel vinden in het artikel, waarvan bovenstaande de inleiding is.
De conclusie van het artikel luidt: "Toch hebben ds. Paauwe en ds. Kersten allebei ergens gelijk." [/quote]
Mooi artikel!

[Ad Anker]

HET BESLISSENDE PUNT

Onze vriend wil onderscheid maken tussen bevruchting en geboorte, zo begint de inleiding. Is dat het verschil? Comrie doet dat ook. Dus de goede aarde (het werk van Gods Geest) wordt gereedgemaakt om het zaad te ontvangen en vruchten voort te brengen. De leer van Comrie kun je dus prima lezen in deze gelijkenis, of heb ik dat mis?
Maar Comrie leert toch niet een onderscheid in levendmaking/wedergeboorte, zoals bijv. ds. A. van den Berg verweten werd te doen?

[GJdeBruijn]

HET BESLISSENDE PUNT

Onze vriend wil onderscheid maken tussen bevruchting en geboorte, zo begint de inleiding. Is dat het verschil? Comrie doet dat ook. Dus de goede aarde (het werk van Gods Geest) wordt gereedgemaakt om het zaad te ontvangen en vruchten voort te brengen. De leer van Comrie kun je dus prima lezen in deze gelijkenis, of heb ik dat mis?
Maar Comrie leert toch niet een onderscheid in levendmaking/wedergeboorte, zoals bijv. ds. A. van den Berg verweten werd te doen?

Als je onderscheid wil dat nog niet zeggen dat het in tijd wordt gescheiden. Doe je dat wel, dan dien je de wedergeboorte in ruimere zin op te vatten. Comrie onderscheidt als theoloog en filosoof levendmaking, wedergeboorte in engere zin en rechtvaardiging, maar in de praktische uitwerking als predikant gaat hij een andere weg en gebruikt daar het bekende voorbeeld van het natuurlijke leven van conceptie tot geboorte en verdere opwas in kennis en genade.
Zelf interpreteer ik Comrie daarin als dat hij een vergelijk maakt van het natuurlijke leven. Daar is een moment dat het leven wordt verwekt. Dat is in het natuurlijke leven 9 maanden vóór de geboorte. Als Comrie spreekt over een embryo gaat het over een geestelijk levend gemaakte die nog wedergeboren moet worden (beeld->na 9 maanden). Dan heeft Comrie het inmiddels over de wedergeboorte in ruimere zin. Deze is ook noodzakelijk! Dat is wat Comrie beschrijft met het beeld van de rechtvaardigmaking waar Christus wordt geeigend en de vrijspraak wordt omhelst. Dan is daar het moment waarvan Luther zegt dat hij zich op dat moment wedergeboren voelde!
Daarin herken ik de oude reformatische stelling dat een uitverkorene door het geloof wordt wedergeboren. Dat is in lijn met Calvijn en Luther die op soortgelijke wijze de wedergeboorte in ruimere zin beschreven.

Hoe de Goudse predikant het destijds bedoelde weet ik niet.

[ejvl]

Zondag 7 en 23 zijn geen onderscheiden weldaden, het is hetzelfde geloof waarover wordt gesproken. Het gaat in zondag 23 alleen dieper in op het gedeelte van vraag/antwoord 21: "maar ook mij vergeving der zonden,eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken". En dan dus met name de gerechtigheid.

Juist, bedankt, dan is mijn conclusie dat de bewuste vergeving van zonden een nadere weldaad is die niet perse bewust beleefd hoeft te worden dus helemaal fout.
En ook mijn conclusie dat na zondag 7 er nog een openstaande schuld is, ook al word het wel eens zo ervaren, maar de vergeving is wel geschonken en bewust beleefd, hoe klein en aangevallen ook.

De verlossing gaat nog wel verder natuurlijk dan de
vergeving der zonden en heeft ook
betrekking op het feit dat wij aan de zonde,
aan de wereld en aan de wet gestorven zijn
en met de opgestane Christus verenigd
zijn (Rom. 6-8).

Dat klopt natuurlijk, ik bedoel uberhaupt de vergeving, omdat ik hoor spreken van Christuskennis en tegelijkertijd een openstaande schuld, is die schuld dan wel vergeven maar aangevochten of bestreden of even niet in beoefening of heeft die vergeving nog helemaal niet bewust plaatsgevonden en is dat de nadere weldaad die niet perse hoeft plaats te vinden, of is die nadere weldaad een extra verzegeling op de vergeving?

[Afgewezen]

HET BESLISSENDE PUNT

Onze vriend wil onderscheid maken tussen bevruchting en geboorte, zo begint de inleiding. Is dat het verschil? Comrie doet dat ook. Dus de goede aarde (het werk van Gods Geest) wordt gereedgemaakt om het zaad te ontvangen en vruchten voort te brengen. De leer van Comrie kun je dus prima lezen in deze gelijkenis, of heb ik dat mis?
Maar Comrie leert toch niet een onderscheid in levendmaking/wedergeboorte, zoals bijv. ds. A. van den Berg verweten werd te doen?

Als je onderscheid wil dat nog niet zeggen dat het in tijd wordt gescheiden. Doe je dat wel, dan dien je de wedergeboorte in ruimere zin op te vatten. Comrie onderscheidt als theoloog en filosoof levendmaking, wedergeboorte in engere zin en rechtvaardiging, maar in de praktische uitwerking als predikant gaat hij een andere weg en gebruikt daar het bekende voorbeeld van het natuurlijke leven van conceptie tot geboorte en verdere opwas in kennis en genade.
Zelf interpreteer ik Comrie daarin als dat hij een vergelijk maakt van het natuurlijke leven. Daar is een moment dat het leven wordt verwekt. Dat is in het natuurlijke leven 9 maanden vóór de geboorte. Als Comrie spreekt over een embryo gaat het over een geestelijk levend gemaakte die nog wedergeboren moet worden (beeld->na 9 maanden). Dan heeft Comrie het inmiddels over de wedergeboorte in ruimere zin. Deze is ook noodzakelijk! Dat is wat Comrie beschrijft met het beeld van de rechtvaardigmaking waar Christus wordt geeigend en de vrijspraak wordt omhelst. Dan is daar het moment waarvan Luther zegt dat hij zich op dat moment wedergeboren voelde!
Daarin herken ik de oude reformatische stelling dat een uitverkorene door het geloof wordt wedergeboren. Dat is in lijn met Calvijn en Luther die op soortgelijke wijze de wedergeboorte in ruimere zin beschreven.

Zie het onderstreepte. Waar haal je dat ineens vandaan?
Volgens mij doe je nog steeds aan wishful thinking.

[Simon]

Ik kan me zo voorstellen, dat wanneer de apostel twistvragen over de wet tot heilloos onnut bestempelde, een discussie als deze daar zeker ook onder valt.
En het gaat maar door.

[Fjodor]

HET BESLISSENDE PUNT
http://www.digibron.nl/search/detail.js ... [quote]Het gaat over de tijd van de wedergeboorte. Onze vriend wil onderscheid maken tussen bevruchting en geboorte. Comrie doet dat ook. Volgens de laatste is het eerste van de Heilige Geest: levend maken. De Heilige Geest legt dan de eerste stamselen van het nieuwe schepsel in de uitverkoren mens. Dat nieuwe schepsel leeft dan als een embryo, een ongeboren vrucht, in de uitverkorene. Ik vraag mij af, wie er de moeder van is? Moet de oude mens de nieuwe mens baren? Natuurlijk niet. De Heilige Geest moet deze vrucht tot de geboorte brengen. Ik merk dit op om te laten voelen, dat we hier met een beeld te doen hebben waar we heel voorzichtig mee moeten omspringen. Wat ik voor mij er van wil vastleggen is dit, dat er een tijd in het leven van de uitverkorene is, waarin de walging over hemzelf er is, de haat tegen de zonde, het beven voor God uit liefde tot Hem, het roepen van onrein en melaats en het zeer onder de indruk zijn van de ontzettende toestand waarin men verkeert, de begeerte om te kunnen bidden en te kunnen wenen en het verlangen naar Jezus, de hele lage gestalte der ziel en de onderhandelingen met Jezus zijn leven bepalen.

Ik kan me wel vinden in het artikel, waarvan bovenstaande de inleiding is.
De conclusie van het artikel luidt: "Toch hebben ds. Paauwe en ds. Kersten allebei ergens gelijk." :huhu[/quote]
Ik niet.

"Maar is nu de Christen van de enge poort en de smalle weg dood? Neen, ds. Paauwe, dat gaat niet. Want in de gang van de stad Verderf naar het kruis hebben we een tussenschakel nodig namelijk het toevluchtnemend geloof. Zulk een mens is te vergelijken met een bevruchte vrouw. Is er een geboorte? Heeft zij een kind? Neen. Maar zeg eens tegen haar, dat zij onvuehtbaar is, dat zij „dood" is. Dan antwoordt zij: u weet er niets van. Ik gevoel bij tijden en krachtig leven. Alzo ook een zoekende ziel. Daar is bij tijden en ogenblikken een krachtige uitgang tot God om Hem lief te hebben, daar is een onuitsprekelijk verlangen naar Christus. Daar is een ziel vol leven bij ogenblikken."

Toevluchtnemend geloof is geen tussenschakel.
En toevluchtnemend geloof en toch geen geboorte?
Of vol leven bij ogenblikken?
.. dat kan toch allemaal niet.

[Simon]

HET BESLISSENDE PUNT
http://www.digibron.nl/search/detail.js ... [quote]Het gaat over de tijd van de wedergeboorte. Onze vriend wil onderscheid maken tussen bevruchting en geboorte. Comrie doet dat ook. Volgens de laatste is het eerste van de Heilige Geest: levend maken. De Heilige Geest legt dan de eerste stamselen van het nieuwe schepsel in de uitverkoren mens. Dat nieuwe schepsel leeft dan als een embryo, een ongeboren vrucht, in de uitverkorene. Ik vraag mij af, wie er de moeder van is? Moet de oude mens de nieuwe mens baren? Natuurlijk niet. De Heilige Geest moet deze vrucht tot de geboorte brengen. Ik merk dit op om te laten voelen, dat we hier met een beeld te doen hebben waar we heel voorzichtig mee moeten omspringen. Wat ik voor mij er van wil vastleggen is dit, dat er een tijd in het leven van de uitverkorene is, waarin de walging over hemzelf er is, de haat tegen de zonde, het beven voor God uit liefde tot Hem, het roepen van onrein en melaats en het zeer onder de indruk zijn van de ontzettende toestand waarin men verkeert, de begeerte om te kunnen bidden en te kunnen wenen en het verlangen naar Jezus, de hele lage gestalte der ziel en de onderhandelingen met Jezus zijn leven bepalen.

Ik kan me wel vinden in het artikel, waarvan bovenstaande de inleiding is.
De conclusie van het artikel luidt: "Toch hebben ds. Paauwe en ds. Kersten allebei ergens gelijk."

Ik niet.

"Maar is nu de Christen van de enge poort en de smalle weg dood? Neen, ds. Paauwe, dat gaat niet. Want in de gang van de stad Verderf naar het kruis hebben we een tussenschakel nodig namelijk het toevluchtnemend geloof. Zulk een mens is te vergelijken met een bevruchte vrouw. Is er een geboorte? Heeft zij een kind? Neen. Maar zeg eens tegen haar, dat zij onvuehtbaar is, dat zij „dood" is. Dan antwoordt zij: u weet er niets van. Ik gevoel bij tijden en krachtig leven. Alzo ook een zoekende ziel. Daar is bij tijden en ogenblikken een krachtige uitgang tot God om Hem lief te hebben, daar is een onuitsprekelijk verlangen naar Christus. Daar is een ziel vol leven bij ogenblikken."

Toevluchtnemend geloof is geen tussenschakel.
En toevluchtnemend geloof en toch geen geboorte?
Of vol leven bij ogenblikken?
.. dat kan toch allemaal niet.[/quote]
Op wiens authoriteit mag er een bevruchte vrouw vergeleken worden met een gelovige en waar lees ik in de bijbel van tussenschakels?
Je gelooft of je gelooft niet, dat is het tweesnijdend zwaard.
Kies dan heden indien gij Zijn stem hoort, en verhard uzelven niet.
maar velen zeggen, eerst bevinding en dan pas zekerheid, volgens mij.

[ab321]

In het artikel van ds. Roos ( gisteren in de Wachter Sions) contateert hij dat volgens het schema van ds. Kort de zondaar die nog onder de wet is de trekkende liefde des Vaders kan ondergaan (Joh 6: 44 “Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.”). Dan is hij dus nog niet wedergeboren en kan nog verloren gaan. Ik ben het met ds. Roos eens dat dit onbijbels is (immers: "Ik zal hem opwekken ten uiterste dage").
En in Jeremia 31:3 staat over de trekkende liefde des Vaders: “De HEERE is mij verschenen van verre tijden . Ja, Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde; daarom heb Ik u getrokken met goedertierenheid.” Kan zo iemand nog verloren gaan?

[huisman]

In het artikel van ds. Roos ( gisteren in de Wachter Sions) contateert hij dat volgens het schema van ds. Kort de zondaar die nog onder de wet is de trekkende liefde des Vaders kan ondergaan (Joh 6: 44 “Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.”). Dan is hij dus nog niet wedergeboren en kan nog verloren gaan. Ik ben het met ds. Roos eens dat dit onbijbels is (immers: "Ik zal hem opwekken ten uiterste dage").
En in Jeremia 31:3 staat over de trekkende liefde des Vaders: “De HEERE is mij verschenen van verre tijden . Ja, Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde; daarom heb Ik u getrokken met goedertierenheid.” Kan zo iemand nog verloren gaan?

Hoe zat het dan met die oudste zoon uit de gelijkenis? Was daar ook niet de trekkende liefde van de Vader? Ik denk dat je wel erg vlug en zonder gelezen te hebben wat ds Kort schrijft het etiket "onbijbels" gebruikt.

[ab321]

In het artikel van ds. Roos ( gisteren in de Wachter Sions) contateert hij dat volgens het schema van ds. Kort de zondaar die nog onder de wet is de trekkende liefde des Vaders kan ondergaan (Joh 6: 44 “Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.”). Dan is hij dus nog niet wedergeboren en kan nog verloren gaan. Ik ben het met ds. Roos eens dat dit onbijbels is (immers: "Ik zal hem opwekken ten uiterste dage").
En in Jeremia 31:3 staat over de trekkende liefde des Vaders: “De HEERE is mij verschenen van verre tijden . Ja, Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde; daarom heb Ik u getrokken met goedertierenheid.” Kan zo iemand nog verloren gaan?

Hoe zat het dan met die oudste zoon uit de gelijkenis? Was daar ook niet de trekkende liefde van de Vader? Ik denk dat je wel erg vlug en zonder gelezen te hebben wat ds Kort schrijft het etiket "onbijbels" gebruikt.

Over de oudste zoon staat in Lukas 15:28: “Maar hij werd toornig en wilde niet ingaan. Zo ging dan zijn vader uit en bad hem.”
De kanttekening zegt over “bad”: “vermaande hem, namelijk dat hij zou inkomen, of: riep hem.” Dat ziet dus op de uitwendige roeping. Ds Kort verwijst naar Joh 6:44, en daar gaat het duidelijk over de persoonlijke trekking door de Vader, die onwederstandelijk is (inwendige roeping): “ Ik zal hem opwekken ter uiterste dage”

[huisman]

In het artikel van ds. Roos ( gisteren in de Wachter Sions) contateert hij dat volgens het schema van ds. Kort de zondaar die nog onder de wet is de trekkende liefde des Vaders kan ondergaan (Joh 6: 44 “Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.”). Dan is hij dus nog niet wedergeboren en kan nog verloren gaan. Ik ben het met ds. Roos eens dat dit onbijbels is (immers: "Ik zal hem opwekken ten uiterste dage").
En in Jeremia 31:3 staat over de trekkende liefde des Vaders: “De HEERE is mij verschenen van verre tijden . Ja, Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde; daarom heb Ik u getrokken met goedertierenheid.” Kan zo iemand nog verloren gaan?

Hoe zat het dan met die oudste zoon uit de gelijkenis? Was daar ook niet de trekkende liefde van de Vader? Ik denk dat je wel erg vlug en zonder gelezen te hebben wat ds Kort schrijft het etiket "onbijbels" gebruikt.

Over de oudste zoon staat in Lukas 15:28: “Maar hij werd toornig en wilde niet ingaan. Zo ging dan zijn vader uit en bad hem.”
De kanttekening zegt over “bad”: “vermaande hem, namelijk dat hij zou inkomen, of: riep hem.” Dat ziet dus op de uitwendige roeping. Ds Kort verwijst naar Joh 6:44, en daar gaat het duidelijk over de persoonlijke trekking door de Vader, die onwederstandelijk is (inwendige roeping): “ Ik zal hem opwekken ter uiterste dage”

Trouwens ik lees het gedeelte in het boek van ds Kort waar hij precies het tegenovergestelde zegt van wat jij (of ds Roos) beweerd. Ds Kort verwijt de embryotheolgen juist dat zij dat trekken pas laten gelden als men de habitus van het geloof al bezit.(blz 144) op blz 162 en 163 zegt hij dat alleen die zondaren-die de trekkende liefde van de Vader en de Zoon kennen- onweerstaanbaar tot Christus worden getrokken. Ik heb de recensie van ds Roos niet gelezen maar ik hoop dat jij hem verkeerd heb samengevat anders zouden er onwaarheden in deze recensie staan.

[Simon]

In het artikel van ds. Roos ( gisteren in de Wachter Sions) contateert hij dat volgens het schema van ds. Kort de zondaar die nog onder de wet is de trekkende liefde des Vaders kan ondergaan (Joh 6: 44 “Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.”). Dan is hij dus nog niet wedergeboren en kan nog verloren gaan. Ik ben het met ds. Roos eens dat dit onbijbels is (immers: "Ik zal hem opwekken ten uiterste dage").
En in Jeremia 31:3 staat over de trekkende liefde des Vaders: “De HEERE is mij verschenen van verre tijden . Ja, Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde; daarom heb Ik u getrokken met goedertierenheid.” Kan zo iemand nog verloren gaan?

Hoe zat het dan met die oudste zoon uit de gelijkenis? Was daar ook niet de trekkende liefde van de Vader? Ik denk dat je wel erg vlug en zonder gelezen te hebben wat ds Kort schrijft het etiket "onbijbels" gebruikt.

Over de oudste zoon staat in Lukas 15:28: “Maar hij werd toornig en wilde niet ingaan. Zo ging dan zijn vader uit en bad hem.”
De kanttekening zegt over “bad”: “vermaande hem, namelijk dat hij zou inkomen, of: riep hem.” Dat ziet dus op de uitwendige roeping. Ds Kort verwijst naar Joh 6:44, en daar gaat het duidelijk over de persoonlijke trekking door de Vader, die onwederstandelijk is

De joden wederstonden Zijn Heilige Geest wel degelijk.
(hand 7:51)
terwijl de Bijbel ons leert dat alle moeite is gedaan om juist vooral hen tot bekering te brengen.
Jezus was in de eerste plaats voor hen gekomen, tenslotte.
het tekstgedeelte dat handelt over het trekken van de vader is dan ook meer een verwijt.
De joden kwamen omdat ze wilden eten, niet om het Woord te horen.Ze waren helemaal niet door de Vader getrokken, maar ze hadden te eten gekregen van Jezus.
lees maar in vers 26.
Veel mensen verschaffen zichzelf het recht om niet tot Christus te hoeven gaan, en blijven zo wie ze zijn en blijven zeggen dat God de Vader hen niet wil trekken. En vaak wordt er dan ook nog wel bijgezegd dat God rechtvaardig is dat Hij dat niet doet want we hebben het toch niet verdiend. En dat is ook helemaal waar, alleen dat ontkracht en veracht de oneindige liefde van God de Vader.

[Afgewezen]

In het artikel van ds. Roos ( gisteren in de Wachter Sions) contateert hij dat volgens het schema van ds. Kort de zondaar die nog onder de wet is de trekkende liefde des Vaders kan ondergaan (Joh 6: 44 “Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.”). Dan is hij dus nog niet wedergeboren en kan nog verloren gaan. Ik ben het met ds. Roos eens dat dit onbijbels is (immers: "Ik zal hem opwekken ten uiterste dage").
En in Jeremia 31:3 staat over de trekkende liefde des Vaders: “De HEERE is mij verschenen van verre tijden . Ja, Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde; daarom heb Ik u getrokken met goedertierenheid.” Kan zo iemand nog verloren gaan?

Ik heb de indruk dat hier op een onjuiste wijze Bijbelteksten worden gebruikt. Ds. Roos en blijkbaar ook ds. Kort noemen het voorbereidende werk 'de trekking des Vaders'. Strikt genomen is dat niet juist. Het trekken door de Vader heeft het komen tot gevolg. "Een ieder die het gehoord en geleerd heeft, komt tot Mij."
En komen = geloven. "Wie de Zoon aanschouwt en in Hem gelooft..."
Dus niet eerst een Bijbelse uitdrukking een andere invulling geven, om dan op grond daarvan conclusies te trekken.

[ab321]

In het artikel van ds. Roos ( gisteren in de Wachter Sions) contateert hij dat volgens het schema van ds. Kort de zondaar die nog onder de wet is de trekkende liefde des Vaders kan ondergaan (Joh 6: 44 “Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.”). Dan is hij dus nog niet wedergeboren en kan nog verloren gaan. Ik ben het met ds. Roos eens dat dit onbijbels is (immers: "Ik zal hem opwekken ten uiterste dage").
En in Jeremia 31:3 staat over de trekkende liefde des Vaders: “De HEERE is mij verschenen van verre tijden . Ja, Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde; daarom heb Ik u getrokken met goedertierenheid.” Kan zo iemand nog verloren gaan?

Hoe zat het dan met die oudste zoon uit de gelijkenis? Was daar ook niet de trekkende liefde van de Vader? Ik denk dat je wel erg vlug en zonder gelezen te hebben wat ds Kort schrijft het etiket "onbijbels" gebruikt.

Over de oudste zoon staat in Lukas 15:28: “Maar hij werd toornig en wilde niet ingaan. Zo ging dan zijn vader uit en bad hem.”
De kanttekening zegt over “bad”: “vermaande hem, namelijk dat hij zou inkomen, of: riep hem.” Dat ziet dus op de uitwendige roeping. Ds Kort verwijst naar Joh 6:44, en daar gaat het duidelijk over de persoonlijke trekking door de Vader, die onwederstandelijk is (inwendige roeping): “ Ik zal hem opwekken ter uiterste dage”

Trouwens ik lees het gedeelte in het boek van ds Kort waar hij precies het tegenovergestelde zegt van wat jij (of ds Roos) beweerd. Ds Kort verwijt de embryotheolgen juist dat zij dat trekken pas laten gelden als men de habitus van het geloof al bezit.(blz 144) op blz 162 en 163 zegt hij dat alleen die zondaren-die de trekkende liefde van de Vader en de Zoon kennen- onweerstaanbaar tot Christus worden getrokken. Ik heb de recensie van ds Roos niet gelezen maar ik hoop dat jij hem verkeerd heb samengevat anders zouden er onwaarheden in deze recensie staan.

Ds. Roos refereert aan het schema van ds. Kort op bladzij 176:

‘De uitwendige roeping door middel van Gods Woord (Jes. 53:1; Matth. 23:37; Rom 10:17; 2 Kor 5:11; Gal. 3:2,5; Hebr. 2:3). Wat werkt God in het hart van de zondaar als hij nog onder de wet is? (Rom. 6:15-23).
1. De opwekking uit de dood der zonden en misdaden (Joh. 5:25);
2. De ontwaking uit zijn diepe doodslaap (Ef. 5:14);
3. De opening der ogen (Hand. 26:18);
4. De overtuiging van zonden voor een heilig en rechtvaardig God (Joh. 16:8);
a. Godskennis (Jes. 6:5);
b. ellendekennis (Klaagl. 3:1);
c. zelfkennis (Jes. 17:9)
5. de toeleidende weg tot Christus (Jes. 55:6; Luk. 15:17-20; Joh. 6:35, 65);
a. de trekkende liefde des Vaders (Hos. 2:13; Joh. 6:44);
b. de droefheid naar God (Jer. 31:9; 2 Kor. 7:10);
c. de afsnijding van alles wat God en Christus niet is (Luk. 9:24; Rom. 9:28; Joh. 15).

Dus ds. Kort rekent de trekkende liefde des Vaders tot de uitwendige roeping, vóór de wedergeboorte. Comrie rekent het tot de inwendige roeping bij de wedergeboorte (dus inderdaad als de habitus van het geloof aanwezig is). Dan staan er toch geen onwaarheden in de recentie?

Als ds. Kort op blz 162 en 163 zegt hij dat alleen die zondaren die de trekkende liefde van de Vader en de Zoon kennen, onweerstaanbaar tot Christus worden getrokken, dan lijkt hij zijn eigen schema op blz 176 tegen te spreken.