Gelezen, gedacht, gehoord...

[Ararat]

En bij het Gomarus zijn ook goede gesprekken, daar lijkt het ook met een sisser af te lopen.

Ik hoor anders ouders benoemen dat de informatievoorziening op dit punt wel een heel hoge dichtheid heeft gekregen. Ik vraag me af of dat allemaal neutraal is. Ik denk eerlijk gezegd van niet.

Kun je me uitleggen wat je hiermee bedoelt?

Nee, ik hou het graag vaag. Maar de conclusie is dat doordat je heel veel met dit gender-onderwerp geconfronteerd wordt, je vanzelf in een verkeerde acceptatie kunt terechtkomen.

Dus, terug naar de woke-ideologie (het gaat me helemaal niet om de casus Gomarus):

Als men maar genoeg in aanraking komt met drang en dwang door sociale woke-controle en het misplaatst aanpraten van een schuldgevoel zal men vanzelf (een deel van) de ideologie accepteren.
Bedoel je dat?

[Terri]

En bij het Gomarus zijn ook goede gesprekken, daar lijkt het ook met een sisser af te lopen.

Maar er zijn ook andere mensen, die er met meer ernst tegenaan kijken, zo bv. is er in onze stad nog een dominee die waarschuwt. Eerder zei die dominee toen het om ds. Kort ging: "Hij is de eerste, maar hij zal niet de laatste zijn"
Die dominee zei na de vrijspraak, waarvoor vanzelf, dat moeten we er op dit forum wel bijzeggen, de dank was uitgesproken, dat dit niet betekent dat dit verder goed gaat. De tegenpartij is fel, wat zullen andere rechters oordelen als er een nieuw proces zou komen? Ik denk dat de meeste hier de ernst wat relativeren. Ik wil er verder niets van zeggen, maar de dingen van de dag, als we de krant tenminste goed lezen, zouden ons wel aan het denken moeten zetten.
Ook ziende in welk tijdsgewricht we nu leven, hoe een generatie onder mij al heel anders denkt, en een veel optimistischer mensbeeld lijkt te hebben, bovendien ziende dat de veranderingen steeds sneller gaan.

Ik had het wat neutraal geformuleerd, maar ik bedoelde eigenlijk dat de gesprekken n.a.v. het strafrechtelijk onderzoek met deze instanties 'goed' verlopen zijn. ( tot nu toe tenminste)
Het is nog niet zo dat we/ze op voorhand 'schuldig' bevonden worden, er zijn gelukkig ook nog veel 'redelijke' mensen.
Of intern w.b. het 'vertrouwen' ook goede gesprekken zijn en openheid weet ik niet.

[Maanenschijn]

En bij het Gomarus zijn ook goede gesprekken, daar lijkt het ook met een sisser af te lopen.

Ik hoor anders ouders benoemen dat de informatievoorziening op dit punt wel een heel hoge dichtheid heeft gekregen. Ik vraag me af of dat allemaal neutraal is. Ik denk eerlijk gezegd van niet.

Kun je me uitleggen wat je hiermee bedoelt?

Nee, ik hou het graag vaag. Maar de conclusie is dat doordat je heel veel met dit gender-onderwerp geconfronteerd wordt, je vanzelf in een verkeerde acceptatie kunt terechtkomen.

Vaagheid helpt in deze de ander niet, dus ik doe een poging tot opheldering.

1). Als ouder van een dochter op de Gomarus is de dichtheid naar ouder van de informatievoorziening van uit de school over dit onderwerp even groot als de dichtheid van koolplanten op een akker. De informatie moet dan waarschijnlijk uit de gossip-line komen?

2). Er is een lesprogramma waar, zover ik kan bekijken, op een vrij ontspannen wijze over liefde, gender en relaties wordt gedoceerd. Je zou kunnen stellen dat dit leidt tot acceptatie, zoals je in je post aangeeft. Welke acceptatie doel je dan op?

[-DIA-]

Wat bedoelde ik met verootmoediging.
Ik geloof dat geen mens, zonder genade, zich werkelijk zal verootmoedigen. We buigen niet voor God, tenzij Hij ons te sterk wordt. Maar dat geen reden om te zeggen: We kunnen dat niet. We zien wel uiterlijke veranderingen, bv een algemene bekering op de prediking van Jona. Dat was vrucht op de prediking, al we weten niet in hoeverre hier sprake was van een waarachtige bekering. Ninevé is nl. later wel verwoest. Toch hoorden de Ninevieten naar de prediking van Jona, en verootmoedigden zich: De koning hij stond op van zijn troon en deed zijn heerlijk overkleed van zich; en hij bedekte zich met een zak, en zat neder in de as. En hij liet uitroepen, en men sprak te Ninevé uit bevel des konings en zijner groten, zeggende: Laat mens noch beest, rund noch schaap ietwat smaken, laat ze niet weiden, noch water drinken. Zie verder heel Jona 3 met kanttekeningen.
En dan lezen we: En Hij deed het niet. Ik herinner nog een preek, ik denk in de jaren 70, we zaten in het kerkje in W. waar ds. E. Venema voorging. Daar wees hij op: En Hij deed het wèl. Dat is de grond en oorzaak waarom een mens verwaardigd kan worden om zich te verootmoedigen.

[Ararat]

Wat bedoelde ik met verootmoediging.
Ik geloof dat geen mens, zonder genade, zich werkelijk zal verootmoedigen. We buigen niet voor God, tenzij Hij ons te sterk wordt. Maar dat geen reden om te zeggen: We kunnen dat niet. We zien wel uiterlijke veranderingen, bv een algemene bekering op de prediking van Jona. Dat was vrucht op de prediking, al we weten niet in hoeverre hier sprake was van een waarachtige bekering. Ninevé is nl. later wel verwoest. Toch hoorden de Ninevieten naar de prediking van Jona, en verootmoedigden zich: De koning hij stond op van zijn troon en deed zijn heerlijk overkleed van zich; en hij bedekte zich met een zak, en zat neder in de as. En hij liet uitroepen, en men sprak te Ninevé uit bevel des konings en zijner groten, zeggende: Laat mens noch beest, rund noch schaap ietwat smaken, laat ze niet weiden, noch water drinken. Zie verder heel Jona 3 met kanttekeningen.
En dan lezen we: En Hij deed het niet. Ik herinner nog een preek, ik denk in de jaren 70, we zaten in het kerkje in W. waar ds. E. Venema voorging. Daar wees hij op: En Hij deed het wèl. Dat is de grond en oorzaak waarom een mens verwaardigd kan worden om zich te verootmoedigen.

Bedankt voor je antwoord. Mooi dat je net het voorbeeld van Jona en de mensen uit Nineve noemt. Ik zit me namelijk net te verwonderen over dat Bijbelboek. Ik lees namelijk niet dat Jona zelf zich verootmoedigt.

[Lilian197]

Wat bedoelde ik met verootmoediging.
Ik geloof dat geen mens, zonder genade, zich werkelijk zal verootmoedigen. We buigen niet voor God, tenzij Hij ons te sterk wordt. Maar dat geen reden om te zeggen: We kunnen dat niet. We zien wel uiterlijke veranderingen, bv een algemene bekering op de prediking van Jona. Dat was vrucht op de prediking, al we weten niet in hoeverre hier sprake was van een waarachtige bekering. Ninevé is nl. later wel verwoest. Toch hoorden de Ninevieten naar de prediking van Jona, en verootmoedigden zich: De koning hij stond op van zijn troon en deed zijn heerlijk overkleed van zich; en hij bedekte zich met een zak, en zat neder in de as. En hij liet uitroepen, en men sprak te Ninevé uit bevel des konings en zijner groten, zeggende: Laat mens noch beest, rund noch schaap ietwat smaken, laat ze niet weiden, noch water drinken. Zie verder heel Jona 3 met kanttekeningen.
En dan lezen we: En Hij deed het niet. Ik herinner nog een preek, ik denk in de jaren 70, we zaten in het kerkje in W. waar ds. E. Venema voorging. Daar wees hij op: En Hij deed het wèl. Dat is de grond en oorzaak waarom een mens verwaardigd kan worden om zich te verootmoedigen.

Bedankt voor je antwoord. Mooi dat je net het voorbeeld van Jona en de mensen uit Nineve noemt. Ik zit me namelijk net te verwonderen over dat Bijbelboek. Ik lees namelijk niet dat Jona zelf zich verootmoedigt.

JONA 2 I
1 En Jona bad tot den HEERE, zijn God, uit het ingewand van den vis.

2 En hij zeide: Ik riep uit mijn benauwdheid tot den HEERE, en Hij antwoordde mij; uit den buik des grafs schreide ik, en Gij hoordet mijn stem.

3 Want Gij hadt mij geworpen in de diepte, in het hart der zeeën, en de stroom omving mij; al Uw baren en Uw golven gingen over mij henen.

4 En ik zeide: Ik ben uitgestoten van voor Uw ogen; nochtans zal ik den tempel Uwer heiligheid weder aanschouwen.

5 De wateren hadden mij omgeven tot de ziel toe, de afgrond omving mij; het wier was aan mijn hoofd gebonden.

6 Ik was nedergedaald tot de gronden der bergen; de grendelen der aarde waren om mij henen in eeuwigheid; maar Gij hebt mijn leven uit het verderf opgevoerd, o HEERE, mijn God!

7 Als mijn ziel in mij overstelpt was, dacht ik aan den HEERE, en mijn gebed kwam tot U, in den tempel Uwer heiligheid.

8 Die de valse ijdelheden onderhouden, verlaten hunlieder weldadigheid.

9 Maar ik zal U offeren met de stem der dankzegging; wat ik beloofd heb, zal ik betalen. Het heil is des HEEREN.

10 De HEERE nu sprak tot den vis; en hij spuwde Jona uit op het droge.


Is dat geen verootmoediging? Ipv ik wil niet het ik zal U, Ipv ik denk dat het beter is om naar Tarsus te gaan, eigen wegen, ik dacht aan U, Ipv Ik zelf, Gij hebt mij...

[Ararat]

Wat bedoelde ik met verootmoediging.
Ik geloof dat geen mens, zonder genade, zich werkelijk zal verootmoedigen. We buigen niet voor God, tenzij Hij ons te sterk wordt. Maar dat geen reden om te zeggen: We kunnen dat niet. We zien wel uiterlijke veranderingen, bv een algemene bekering op de prediking van Jona. Dat was vrucht op de prediking, al we weten niet in hoeverre hier sprake was van een waarachtige bekering. Ninevé is nl. later wel verwoest. Toch hoorden de Ninevieten naar de prediking van Jona, en verootmoedigden zich: De koning hij stond op van zijn troon en deed zijn heerlijk overkleed van zich; en hij bedekte zich met een zak, en zat neder in de as. En hij liet uitroepen, en men sprak te Ninevé uit bevel des konings en zijner groten, zeggende: Laat mens noch beest, rund noch schaap ietwat smaken, laat ze niet weiden, noch water drinken. Zie verder heel Jona 3 met kanttekeningen.
En dan lezen we: En Hij deed het niet. Ik herinner nog een preek, ik denk in de jaren 70, we zaten in het kerkje in W. waar ds. E. Venema voorging. Daar wees hij op: En Hij deed het wèl. Dat is de grond en oorzaak waarom een mens verwaardigd kan worden om zich te verootmoedigen.

Bedankt voor je antwoord. Mooi dat je net het voorbeeld van Jona en de mensen uit Nineve noemt. Ik zit me namelijk net te verwonderen over dat Bijbelboek. Ik lees namelijk niet dat Jona zelf zich verootmoedigt.

JONA 2 I
1 En Jona bad tot den HEERE, zijn God, uit het ingewand van den vis.

2 En hij zeide: Ik riep uit mijn benauwdheid tot den HEERE, en Hij antwoordde mij; uit den buik des grafs schreide ik, en Gij hoordet mijn stem.

3 Want Gij hadt mij geworpen in de diepte, in het hart der zeeën, en de stroom omving mij; al Uw baren en Uw golven gingen over mij henen.

4 En ik zeide: Ik ben uitgestoten van voor Uw ogen; nochtans zal ik den tempel Uwer heiligheid weder aanschouwen.

5 De wateren hadden mij omgeven tot de ziel toe, de afgrond omving mij; het wier was aan mijn hoofd gebonden.

6 Ik was nedergedaald tot de gronden der bergen; de grendelen der aarde waren om mij henen in eeuwigheid; maar Gij hebt mijn leven uit het verderf opgevoerd, o HEERE, mijn God!

7 Als mijn ziel in mij overstelpt was, dacht ik aan den HEERE, en mijn gebed kwam tot U, in den tempel Uwer heiligheid.

8 Die de valse ijdelheden onderhouden, verlaten hunlieder weldadigheid.

9 Maar ik zal U offeren met de stem der dankzegging; wat ik beloofd heb, zal ik betalen. Het heil is des HEEREN.

10 De HEERE nu sprak tot den vis; en hij spuwde Jona uit op het droge.


Is dat geen verootmoediging? Ipv ik wil niet het ik zal U, Ipv ik denk dat het beter is om naar Tarsus te gaan, eigen wegen, ik dacht aan U, Ipv Ik zelf, Gij hebt mij...

Ik snap je, maar toch blijf ik het lastig vinden. Jona erkent Gods almacht, is dankbaar voor Zijn reddend handelen, doet beloften, geeft God de eer, enz.
Maar het lijkt wat indirect. Ik mis een psalm 51-achtige uitspraak (3 Wees mij genadig, o God! naar Uw goedertierenheid; delg mijn overtreding uit, naar de grootheid Uwer barmhartigheden.) en zie naast gehoorzaamheid in Jona 4 ook niet echt iets van vrucht terug (1 Dit verdroot Jona met groot verdriet, en zijn toorn ontstak.. Dit is een flink contrast met wat er in Nineve gebeurt.
Ik bedoel dus dat ik het lastig vind om Jona's verootmoediging te zien. Tegelijkertijd is dit tot troost voor elke christen die zich voelt falen in het volgen van de Heere!

[Adagio]

Maar het lijkt wat indirect. Ik mis een psalm 51-achtige uitspraak (3 Wees mij genadig, o God! naar Uw goedertierenheid; delg mijn overtreding uit, naar de grootheid Uwer barmhartigheden.) en zie naast gehoorzaamheid in Jona 4 ook niet echt iets van vrucht terug (1 Dit verdroot Jona met groot verdriet, en zijn toorn ontstak.. Dit is een flink contrast met wat er in Nineve gebeurt.
Ik bedoel dus dat ik het lastig vind om Jona's verootmoediging te zien.

- psalm 51-achtige uitspraken "Ik ben uitgestoten van voor Uw ogen; nochtans zal ik den tempel Uwer heiligheid weder aanschouwen." "Het heil is des HEEREN." (kanttek: Hebr. ik zal toedoen of voortvaren te aanschouwen, dat is, weder aanschouwen. Dit bijzondere vertrouwen werkte Gods Geest in den profeet, waardoor hij de victorie behield over het vlees. Anders: ik zal nochtans voortvaren te zien naar Uw heiligen tempel, dat is, ik zal evenwel niet laten te wachten op Uw hulp, die Gij mij uit Uw tempel (dat is, om des Messias' wil, van Welken de tempel een voorbeeld was) zult toeschikken.)

- de ambtelijke vrucht voor Jona zou een mens maar zo verkeerd invullen (net als Jona zelf), Gods Geest heeft het verder ook niet laten opschrijven. Jona was in hoofdstuk 4:1 inderdaad druk met eigen eer; de mensen mochten eens denken dat hij toch een valse profeet was geweest. Niets gelukkiger dan dat God dat doet sterven door Zelf het laatste woord te hebben in dit Bijbelboek. Paulus waarschuwt niet voor niets de Galaten "En nu, als gij God kent, ja, veelmeer van God gekend zijt, hoe keert gij u wederom tot de zwakke en arme eerste beginselen, welke gij wederom van voren aan wilt dienen?"

- Als men echt iets wilt zien: de dood door verdrinking was echt te zien. Jona 1: 12 "En hij zeide tot hen: Neemt mij op, en werpt mij in de zee, zo zal de zee stil worden van ulieden; want ik weet dat deze grote storm ulieden om mijnentwil overkomt."

[-DIA-]

En aan het eind van het boek Jona, staat een vraag. Daar wordt geen antwoord op gegeven. We hebben dat zo verstaan dat Jona hier uitgepraat was. Geen tegenwerping meer.

En de HEERE zeide: Gij verschoont den wonderboom, aan welken gij niet hebt gearbeid, noch dien groot gemaakt; die in één nacht werd, en in één nacht verging;
En Ik zou die grote stad Ninevé niet verschonen, waarin veel meer dan honderd en twintig duizend mensen zijn die geen onderscheid weten tussen hun rechterhand en hun linkerhand, daartoe veel vee?

[Zeeuw]

Ik snap je, maar toch blijf ik het lastig vinden. Jona erkent Gods almacht, is dankbaar voor Zijn reddend handelen, doet beloften, geeft God de eer, enz.
Maar het lijkt wat indirect. Ik mis een psalm 51-achtige uitspraak (3 Wees mij genadig, o God! naar Uw goedertierenheid; delg mijn overtreding uit, naar de grootheid Uwer barmhartigheden.) en zie naast gehoorzaamheid in Jona 4 ook niet echt iets van vrucht terug (1 Dit verdroot Jona met groot verdriet, en zijn toorn ontstak.. Dit is een flink contrast met wat er in Nineve gebeurt.
Ik bedoel dus dat ik het lastig vind om Jona's verootmoediging te zien. Tegelijkertijd is dit tot troost voor elke christen die zich voelt falen in het volgen van de Heere!

Dat is ook wat Zeeuw opviel bij de voorbereiding van de Bijbelstudie over dit hoofdstuk.

[Zeeuw]

En aan het eind van het boek Jona, staat een vraag. Daar wordt geen antwoord op gegeven. We hebben dat zo verstaan dat Jona hier uitgepraat was. Geen tegenwerping meer.

En de HEERE zeide: Gij verschoont den wonderboom, aan welken gij niet hebt gearbeid, noch dien groot gemaakt; die in één nacht werd, en in één nacht verging;
En Ik zou die grote stad Ninevé niet verschonen, waarin veel meer dan honderd en twintig duizend mensen zijn die geen onderscheid weten tussen hun rechterhand en hun linkerhand, daartoe veel vee?

Dat denk ik ook DIA.

[CvdW]

Ik heb ervaren dat er flink druk wordt uitgeoefend als men gekozen is voor ouderling of diaken.
Het kwam er op neer dat er geen nee mocht worden gezegd. Herkennen jullie dit?

Wanneer mag je een ambt neerleggen? In Goes hebben nu in twee weken tijd een ouderling en diaken hun ambt neergelegd om persoonlijke redenen.
Kan dit te maken hebben met eerste alinea?

[Ararat]

Ik heb ervaren dat er flink druk wordt uitgeoefend als men gekozen is voor ouderling of diaken.
Het kwam er op neer dat er geen nee mocht worden gezegd. Herkennen jullie dit?

Wanneer mag je een ambt neerleggen? In Goes hebben nu in twee weken tijd een ouderling en diaken hun ambt neergelegd om persoonlijke redenen.
Kan dit te maken hebben met eerste alinea?

Als ik je goed begrijp wil je liever praten over je 2e alinea dan over de eerste. Ken je de situatie in de gemeente Goes een beetje? Dan weet je ws al lang dat het antwoord is dat het niks met het eerste te maken heeft.

Over je eerste vraag: Als men Gods leiding ervaart wíl en kán men geen nee zeggen. En zonder de wetenschap en het vertrouwen dat God leidde en blijft leiden gaat het niet. God gaat niet mee met de ambtsdrager, de ambtsdrager mag achter zijn Meester gaan.

Hoe heb je ervaren dat er druk uitgeoefend wordt? Hoe moet ik dat concreet zien?

[Tiberius]

Ik heb ervaren dat er flink druk wordt uitgeoefend als men gekozen is voor ouderling of diaken.
Het kwam er op neer dat er geen nee mocht worden gezegd. Herkennen jullie dit?

Wanneer mag je een ambt neerleggen? In Goes hebben nu in twee weken tijd een ouderling en diaken hun ambt neergelegd om persoonlijke redenen.
Kan dit te maken hebben met eerste alinea?

Het 2e gedeelte laten we hier op dit forum rusten.

[Bezorgd]

Ik heb ervaren dat er flink druk wordt uitgeoefend als men gekozen is voor ouderling of diaken.
Het kwam er op neer dat er geen nee mocht worden gezegd. Herkennen jullie dit?

Wanneer mag je een ambt neerleggen? In Goes hebben nu in twee weken tijd een ouderling en diaken hun ambt neergelegd om persoonlijke redenen.
Kan dit te maken hebben met eerste alinea?

Het eerste herken ik wel. Een lastig punt. Ja een ambtsdrager wordt door de gemeente mitsdien door God Zelf geroepen. Welke gronden heb je dan om te bedanken?
Het rare vind ik wel dat er altijd zo'n verschil in de praktijk is tussen ouderlingen en diakenen enerzijds en predikanten anderzijds. Als een predikant bedankt vindt niemand dat vreemd. En om tot het ambt te komen worden er bij predikanten vooral drempels gelegd, terwijl ouderlingen en diakenen onder druk gezet worden.


Je ambt neerleggen mag na elke periode. Daar wordt vaak heel verkeerd mee omgegaan. Je wordt geroepen voor een periode. Niet voor heel je leven. Of was het tussentijds?