Posthoorn schreef:

Tiberius schreef:

Posthoorn schreef:

Wim Anker schreef:Maar dat zeg ik toch niet! Nu ga je bewijzen dat mensen zeggen dat iemand zwanger is geweest als ze een kind krijgen!
Waar wordt in deze stukken mensen zalig verklaard zonder Christuskennis?

Indirect worden ze zaligverklaard. Of wil je dat ontkennen?

Ja, ik wil dat ontkennen. Lees dat 2e stukje van ds. Mallan maar.

Van harte eens, overigens, met deze uitgetreden broeders!

Nee, Tiberius, en dat weet je. Wie zijn leven zo hoort verklaren, is echt niet zo naïef of hij zal bij zichzelf denken: dit gaat over mij, zou ik er misschien toch ook bij horen?

En zoals gezegd, ds. Van Reenen zegt het zonder omwegen. Lees het genoemde boekje maar.

Ds. G.H. Kersten roept in preken en meditaties het 'volk van God' op om 'geen rust buiten Christus' te zoeken. Zoekende zielen = volk van God.

Tiberius schreef:Het zijn natuurlijk slechts citaatjes die je hier leest, maar als je de hele context leest, wordt er altijd gewaarschuwd, dat het een onhoudbare nood moet zijn. Dat hoort er bij.
Men kan wel denken "dit gaat over mij", maar zolang die nood houdbaar is, is dat niet zo.

Wim Anker schreef:

Wim Anker schreef:Ik heb het iig nog nooit gehoord en ben blij dat ik niet onder zo'n dwaalleer zit. Ik zou het wel fijn vinden als e.e.a. met citaten werd onderbouwd.
En o.a. ds Roos is eerder in dit topic wel degelijk verketterd.

En moeite hebben met de opmerking" achteraf constateren dat" kan natuurlijk, maar het komt bij mij over als moeite hebben met de constatering dat iemand dus zwanger was als er een geboortekaartje in de bus ploft. Het is - in beide gevallen - - totaal onnodig te vermelden maar daarom niet onwaar.

Maar dat zeg ik toch niet! Nu ga je bewijzen dat mensen zeggen dat iemand zwanger is geweest als ze een kind krijgen!
Waar wordt in deze stukken mensen zalig verklaard zonder Christuskennis?

Tiberius schreef:

Posthoorn schreef:

Wim Anker schreef:Maar dat zeg ik toch niet! Nu ga je bewijzen dat mensen zeggen dat iemand zwanger is geweest als ze een kind krijgen!
Waar wordt in deze stukken mensen zalig verklaard zonder Christuskennis?

Indirect worden ze zaligverklaard. Of wil je dat ontkennen?

Ja, ik wil dat ontkennen. Lees dat 2e stukje van ds. Mallan maar.

Van harte eens, overigens, met deze uitgetreden broeders!

Zonderling schreef:

Tiberius schreef:

Posthoorn schreef:

Wim Anker schreef:Maar dat zeg ik toch niet! Nu ga je bewijzen dat mensen zeggen dat iemand zwanger is geweest als ze een kind krijgen!
Waar wordt in deze stukken mensen zalig verklaard zonder Christuskennis?

Indirect worden ze zaligverklaard. Of wil je dat ontkennen?

Ja, ik wil dat ontkennen. Lees dat 2e stukje van ds. Mallan maar.

Van harte eens, overigens, met deze uitgetreden broeders!

In deze stukken wordt consequent gezegd dat deze mensen wél wedergeboren zijn.
En alle wedergeborenen worden zalig, daar is geen twijfel over mogelijk. Joh. 3:3, Joh. 1:12, 13.

Wanneer we mensen wedergeboren (of levendgemaakt) noemen, maar tegelijk zeggen dat ze nog niet zalig/behouden zijn, dan is dat in zichzelf reeds de grootst mogelijke ongerijmdheid en onschriftuurlijk. Nogmaals: Joh. 3:3, Joh. 1:12, 13, enz enz enz.

Tiberus schreef: Het zijn natuurlijk slechts citaatjes die je hier leest, maar als je de hele context leest, wordt er altijd gewaarschuwd, dat het een onhoudbare nood moet zijn. Dat hoort er bij.
Men kan wel denken "dit gaat over mij", maar zolang die nood houdbaar is, is dat niet zo.

Wat men hier nu bij Zacheüs aantreft, dat vindt men dikwijls ook bij anderen. Men heeft een zekere overtuiging van zonde en daaronder is tot ons gekomen het gerucht van Christus. Dit wordt dan wel eens genoemd: de ontsluiting in de weg der verlossing. Maar ik heb u al meer gezegd dat wij van deze term niets willen weten en dat ze ongereformeerd is. Ik geloof dat wat ik u noemde, voorkomt in de bekering van de meesten van Gods kinderen. Het spreekt vanzelf dat het ook wel voorkomt in de schijnbekering van degenen die niet uitverkoren zijn, denk bijvoorbeeld slechts aan Hebreeën 6.

Misschien zou iemand willen vragen: ‘Dunkt u niet dat in betrekking tot deze zaak er altijd enig onderscheid zal zijn tussen de uitverkorene en degene die niet uitverkoren is?’ En dan, toehoorders, beantwoorden we deze vraag bevestigend. Wanneer een uitverkorene bij geruchte van Christus gehoord heeft, dan zal in die uitverkorene aangetroffen worden een gedurige prikkeling, waardoor hij nog meer en nog al meer gedreven wordt tot de kennis van Christus. Naarmate zo’n mens gedreven wordt tot de kennis van Christus, ofschoon Christus nog een onbekende God voor hem is, zal hij vergeten hetgeen achter is, en zal hij meer en meer ingewonnen worden om al wat door hem doorleefd werd, hetzij veel, hetzij weinig, te laten liggen. Door deze gedurige prikkeling welke wij u noemden, zal hij gedreven worden acht te geven veel meer op zijn gemis, dan op wat hij tenminste hoopt ervaren te hebben. En waar zó de werkzaamheden liggen, daar geloven we dat God begonnen is de weg te bereiden. En omdat wij de zaken zó zien en bespreken, zijn we gewoon te spreken van een voorbereidend werk. In deze dingen op zichzelf ligt in het geheel geen zaligheid, maar wanneer zo’n mens achteraf blijkt een uitverkorene geweest te zijn, dan komt tegelijk aan de dag dat deze dingen in verband stonden met zijn zaligheid.

En wanneer ge nu weer de vraag zoudt willen doen: ‘Hoe of wanneer en op welke wijze komt aan het licht dat iemand uitverkoren is?’, dan zeg ik: Wanneer hij overgaat in God door een waarachtig geloof in Christus. En dan mag hij terugzien op de weg die de Heere tot hiertoe met hem gehouden heeft en God danken dat Hij aan de deur van zijn hart is blijven kloppen en hem de kracht gegeven heeft om de deur te openen. En met diepe droefheid zal hij denken aan het woord: ‘De stem mijns Liefsten, Die klopte, was: Doe Mij open, Mijn zuster, Mijn vriendin, Mijn duive, Mijn volmaakte; want Mijn hoofd is vervuld met dauw, Mijn haarlokken met nachtdruppen’ (Hoogl. 5:2). Dáár is een zalig zinken en verdrinken, een eren van God en een beschuldigen van zichzelf. En als men ooit gevoeld heeft dat men de zaligheid onwaardig is, dan is men ze dáár onwaardig. Dáár zullen allen die het geleerd is uit genade zalig te worden, God drie-enig op het hoogst verheerlijken en elk voor zich zal zich dáár voor de Heere op het allerdiepst vernederen! Dit is het beginsel der eeuwige vreugde, waarvan Lodenstein – ofschoon ik de woorden met schuchterheid en vreze aanhaal – gezegd heeft: ‘De hemel is dat God alles is en ik niets ben.’ Het geloof in Christus is de edele genade waardoor God zó wordt verhoogd en het schepsel zó wordt vernederd.

Vagari schreef:

Tiberus schreef: Het zijn natuurlijk slechts citaatjes die je hier leest, maar als je de hele context leest, wordt er altijd gewaarschuwd, dat het een onhoudbare nood moet zijn. Dat hoort er bij.
Men kan wel denken "dit gaat over mij", maar zolang die nood houdbaar is, is dat niet zo.

Maar wat is onhoudbare nood?
Zit je dan nog in de kerk? Of lig je thuis of in een greppel te schreeuwen?

huisman schreef:

Vagari schreef:

Tiberus schreef: Het zijn natuurlijk slechts citaatjes die je hier leest, maar als je de hele context leest, wordt er altijd gewaarschuwd, dat het een onhoudbare nood moet zijn. Dat hoort er bij.
Men kan wel denken "dit gaat over mij", maar zolang die nood houdbaar is, is dat niet zo.

Maar wat is onhoudbare nood?
Zit je dan nog in de kerk? Of lig je thuis of in een greppel te schreeuwen?

Onhoudbare nood: De bloedvloeiende vrouw, de vader van het maanzieke kind,de Kananese vrouw,de blinde Bartimeüs enz.

Eén kenmerk hebben ze allen: De nood drijft ze (soms na lang dokteren) naar de enige Heelmeester, de Heere Jezus Christus.

En het werken van deze nood is het werk van de Heilige Geest die zo plaats maakt voor Christus. Plaats waar van nature geen plaats is ook niet bij een net en oplettend kerkmens.

Hoe? ....De wind blaast, waarheen hij wil, en gij hoort zijn geluid; maar gij weet niet, van waar hij komt, en waar hij heen gaat; alzo is een iegelijk, die uit den Geest geboren is.

Ad Anker schreef:nog een citaat uit een GG-preek om te illustreren wat ik bedoel. Hier worden mensen zalig gesproken die wellicht wedergeboren zijn maar nog niet weten wie de Heere Jezus is. Ze zijn gelukkig, wordt gezegd. Later in de preek wordt wel gezegd dat de Heere aanwerkt op hun ondergang zodat er plaats zal komen voor een Ander. Hier ligt wel degelijk leven verklaard voor de kennis, zelfs maar enige kennis, van de Heere Jezus.

Ik wil overigens integer omgaan met dit citaat. Dus geen lelijke dingen o.i.d. Maar m.i. illustreert het wel wat ik probeer te zeggen. Hier wordt een houdbare nood gepreekt. Ze zijn immers gelukkig in hun nood?

---Verwijderd door poster---

Ad Anker schreef:nog een citaat uit een GG-preek om te illustreren wat ik bedoel.