Stichting Heartcry

[jvdg]

En met alle geredeneer herken ik zo weinig van:

Lukas 16:22
En het geschiedde dat de bedelaar stierf en van de engelen gedragen werd in den schoot van Abraham.

[Mister]

Waarom zo bang zijn voor een keuzemoment? Ik ken veel mensen die van een keuze spreken die werkelijk kinderen van God zijn. Alleen vind je die niet zozeer in onze kringen.

Jawel hoor, die zijn er ook in onze kringen wel die mogen weten van een keuze. Alleen zullen ze altijd spreken over een keuze die door de Heere in hun hart gelegd is. Uit zichzelf zullen ze nooit maar dan ook nooit voor de Heere kiezen.

Juist, geen mens is goed, niet één. Niet één mens kiest uit zichzelf voor Jezus. Wie zichzelf goed kent weet dat we niet zomaar onze wapens willen inleveren. Maar achteraf terugziend blijft de verwondering over. Wie ben ik dat God naar mij wilde omzien, terwijl ik hard bij Hem vandaan liep...

[Desiree]

Ik zag het artikel in het RD. Hebben jullie als bezoekers genoten?

Eerlijk gezegd, kom ik er nooit. Ik vind een lezing wel fijn, maar daar slapen enzo.. dat is niet mijn ding.

Sorry, ik heb niet alles hiervoor gelezen.. maar hoe was het?

P.S. Graag gewoon een fijn verhaal!

[parsifal]

Juist, geen mens is goed, niet één. Niet één mens kiest uit zichzelf voor Jezus. Wie zichzelf goed kent weet dat we niet zomaar onze wapens willen inleveren. Maar achteraf terugziend blijft de verwondering over. Wie ben ik dat God naar mij wilde omzien, terwijl ik hard bij Hem vandaan liep...

Ja, maar dat wil niet zeggen dat bang zijn om jezelf te bedriegen een teken van waar geloof is. Ik moet zeggen dat ik me wel wat in de angst van de derde groep mensen die de predikant omschreef herken. Ik schaam me daarvoor, omdat ik daarmee ook aangeef dat blijkbaar Gods genade niet geloofwaardig is.

Verder naar aanleiding van wat Memento eerder zei: Genade wordt aangeboden, maar het is inderdaad niet zo dat we het zelf kunnen aannemen, al hebben degenen die het hebben het ook aangenomen. GOds soevereiniteit zegt echter niet dat het op een of andere manier onzeker is of we genade zullen krijgen als we er naar zoeken.

[Afgewezen]

Het ontvangen van genade is een geheim. De ijver om zielen tot Jezus te leiden bij HeartCry op zichzelf is te prijzen, maar je moet daarin niet doorslaan. Op een bepaald moment moet je terugtreden. Je kunt die ander niet laten geloven en een mens kan ook zichzelf niet laten geloven, hoe graag hij ook zou willen! Dat klinkt paradoxaal, maar het is wel de praktijk. Je moet dat ook niet kunstmatig willen afdwingen met welke methode dan ook. En wie de verlossing nog niet heeft ontvangen, moet die zichzelf die ook niet (laten) aanpraten.

[parsifal]

Het ontvangen van genade is een geheim. De ijver om zielen tot Jezus te leiden bij HeartCry op zichzelf is te prijzen, maar je moet daarin niet doorslaan. Op een bepaald moment moet je terugtreden. Je kunt die ander niet laten geloven en een mens kan ook zichzelf niet laten geloven, hoe graag hij ook zou willen! Dat klinkt paradoxaal, maar het is wel de praktijk. Je moet dat ook niet kunstmatig willen afdwingen met welke methode dan ook. En wie de verlossing nog niet heeft ontvangen, moet die zichzelf die ook niet (laten) aanpraten.

Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik zie daar ook gevaren bij HeartCry, al zie ik ook veel goeds daar en heb ik ook een hoop mogen krijgen toen ik op de avonden en conferenties was.

[oesterschelpje]

Juist, geen mens is goed, niet één. Niet één mens kiest uit zichzelf voor Jezus. Wie zichzelf goed kent weet dat we niet zomaar onze wapens willen inleveren. Maar achteraf terugziend blijft de verwondering over. Wie ben ik dat God naar mij wilde omzien, terwijl ik hard bij Hem vandaan liep...

Ja, maar dat wil niet zeggen dat bang zijn om jezelf te bedriegen een teken van waar geloof is. Ik moet zeggen dat ik me wel wat in de angst van de derde groep mensen die de predikant omschreef herken. Ik schaam me daarvoor, omdat ik daarmee ook aangeef dat blijkbaar Gods genade niet geloofwaardig is.

Ach, hoe vaak heeft de Heere Jezus in Zijn omwandelen op de aarde hiervoor niet gewaarschuwd?
Hoe zijn Zijn kinderen niet op de wan gelegd om de korrel te zuiveren?
Johannes de Doper kende ook momenten van twijfel, het was eens orkaankracht in zijn hart, aan het eind van zijn leven.

Kruis is geen kruis meer, nood geen nood meer, als Jezus nabij is.
Zonder kruis, geen kroon!
Zonder strijd, geen overwinning!
Dat ligt vast in God, in Christus, in de Heilige Geest!

[Aty]

Ik zag het artikel in het RD. Hebben jullie als bezoekers genoten?

Eerlijk gezegd, kom ik er nooit. Ik vind een lezing wel fijn, maar daar slapen enzo.. dat is niet mijn ding.

Sorry, ik heb niet alles hiervoor gelezen.. maar hoe was het?

P.S. Graag gewoon een fijn verhaal!

Ik heb die krant niet

[Cantate]

Juist, geen mens is goed, niet één. Niet één mens kiest uit zichzelf voor Jezus. Wie zichzelf goed kent weet dat we niet zomaar onze wapens willen inleveren. Maar achteraf terugziend blijft de verwondering over. Wie ben ik dat God naar mij wilde omzien, terwijl ik hard bij Hem vandaan liep...

Ja, maar dat wil niet zeggen dat bang zijn om jezelf te bedriegen een teken van waar geloof is. Ik moet zeggen dat ik me wel wat in de angst van de derde groep mensen die de predikant omschreef herken. Ik schaam me daarvoor, omdat ik daarmee ook aangeef dat blijkbaar Gods genade niet geloofwaardig is.

Ach, hoe vaak heeft de Heere Jezus in Zijn omwandelen op de aarde hiervoor niet gewaarschuwd?
Hoe zijn Zijn kinderen niet op de wan gelegd om de korrel te zuiveren?
Johannes de Doper kende ook momenten van twijfel, het was eens orkaankracht in zijn hart, aan het eind van zijn leven.

Kruis is geen kruis meer, nood geen nood meer, als Jezus nabij is.
Zonder kruis, geen kroon!
Zonder strijd, geen overwinning!
Dat ligt vast in God, in Christus, in de Heilige Geest!

Is dit nu jouw eigen ervaring of vind je dat twijfel er gewoon bijhoort bij een kind van God. Want je hamert daar steeds nogal op, terwijl bijvoorbeeld Jakobus daar in zijn brief nu juist zo tegen waarschuwt en ook bij Paulus lees ik nergens dat het twijfelen of je echt een kind van God bent tot het geloofsleven behoort. Integendeel juist. Lees slot Romeinen 8. Ik ben verzekerd...

[oesterschelpje]

Ik lees ook andere dingen in de brieven van Paulus.
Als Paulus ons oproept om de loopbaan te lopen, dan tekent ons dat strijd.
Ziende op de overste Leidsman en Voleinder des geloofs.
Soms denken de lopers dat ze het einde niet zullen halen, maar toch worden ze opgeroepen om te kijken naar de wolk van getuigen.
Tekent dat niet de strijd die innerlijk woedt?

Natuurlijk is twijfel ongeloof, maar ik ben er van overtuigd dat elk kind van God twijfel kent!
Dat het geloof bestreden wordt, daar heeft de duivel handen vol werk aan.
Daar staat de Bijbel vol met voorbeelden van.
Tevens een waarschuwing; Strijd om in te gaan door de enge poort..(luk 13)
Dat heeft dus niets met hameren van mijn kant te maken...!

[GJdeBruijn]

Geloof is strijd. Twijfel aan jezelf. Luther zegt ergens dat wie geen strijd heeft niet gelooft.
Hoe dat zit zegt hij hier:

De vromen ervaren, hoe graag zij met een echt geloof het gehoorde Woord vasthouden en de gedachte aan de wet en aan hun eigen werk willen uitrukken, maar zij ondervinden aan den lijve, hoe het vlees met alle geweld de Geest wederstaat. Want het verstand en het vlees willen heel eenvoudig mÈÈwerken.

Dit 'men moet zich laten besnijden, de wet houden' raken we nooit helemaal kwijt, maar het woont in de harten van alle vromen. Daarom staan de vromen in de voortdurende strijd tussen het gelovig horen en de werken der wet. Gedurig verzet het geweten zich en denkt: dat is toch veel te gemakkelijk, als louter op het horen van het Woord gerechtigheid, de Heilige Geest en de eeuwige zaligheid beloofd wordt. Maar pro beer het ernstig en beproef of het wel zo gemakkelijk is naar het Woord des geloofs te luisteren.

Groot is de Gever en Hij geeft van harte grote gaven en maakt niemand een verwijt, maar uw bevattingsvermogen schiet te kort en uw zwak geloof stort u in tweestrijd, zodat u de aangeboden gaven niet kunt ontvangen. Maar laat uw geweten toch morren en al komt dat 'men moet (de wet houden)' steeds weer terug, houd maar vol en wacht, tot u dit 'men moet (de wet houden)' zult overwinnen. Als het geloof op deze wijze groeit, zal de mening die uit is op de gerechtigheid door de wet, langzamerhand aan kracht verliezen. Maar dat gaat niet zonder veel strijd.

[Cantate]

Ik lees ook andere dingen in de brieven van Paulus.
Als Paulus ons oproept om de loopbaan te lopen, dan tekent ons dat strijd.
Ziende op de overste Leidsman en Voleinder des geloofs.
Soms denken de lopers dat ze het einde niet zullen halen, maar toch worden ze opgeroepen om te kijken naar de wolk van getuigen.
Tekent dat niet de strijd die innerlijk woedt?

Natuurlijk is twijfel ongeloof, maar ik ben er van overtuigd dat elk kind van God twijfel kent!
Dat het geloof bestreden wordt, daar heeft de duivel handen vol werk aan.
Daar staat de Bijbel vol met voorbeelden van.
Tevens een waarschuwing; Strijd om in te gaan door de enge poort..(luk 13)
Dat heeft dus niets met hameren van mijn kant te maken...!

Wat je hier schrijft, daar ben ik het mee eens.

[Gian]

Ik geloof ook dat ieder kind van God twijfel gekend heeft. Wel met nadruk op de verleden tijd. Onder gezond bijbels onderwijs is het niet normaal als je blijft twijfelen.

[Mariavt]

Ik geloof ook dat ieder kind van God twijfel gekend heeft. Wel met nadruk op de verleden tijd. Onder gezond bijbels onderwijs is het niet normaal als je blijft twijfelen.

Nou de duivel brand er anders aardig op los bij God´s kinderen, en dat levenslang, waardoor de twijfel heus de kop wel op zal steken hoor.

[Gian]

Groei begint pas waar twijfel stopt.
Natuurlijk, iedereen kan in ongeloof wel eens in vertwijfeling raken. Dat is echter niet de normale weg, dat zouden uitzonderingen moeten blijven. Ik lees nergens in de bijbel over twijfel. Alleen dat Johannus zich op een gegeven moment afvraagt of Jezus wel de Messias was.