Er zijn gelukkig nog stille in den lande op wie wij misschien wel het etiket 'bekommerde' zouden plakken omdat zij zelf twijfelen of ze wel echt een gekende des Heeren zijn, maar wiens geloofsvrucht, ook in handel en wandel, 'uitnemender' is dan vele mensen met een 'verzekerd' geloof.


Op grond van de visie dat er maar weinigen zijn waar de rechtvaardigmaking bewust geschiedt in de vierschaar der consciëntie, kan en mag niet zomaar geconcludeerd worden dat dit automatisch betekent dat er leven zou zijn voor de rechtvaardigmaking

GGotK schreef:Er zijn gelukkig nog stille in den lande op wie wij misschien wel het etiket 'bekommerde' zouden plakken omdat zij zelf twijfelen of ze wel echt een gekende des Heeren zijn, maar wiens geloofsvrucht, ook in handel en wandel, 'uitnemender' is dan vele mensen met een 'verzekerd' geloof.


Op grond van de visie dat er maar weinigen zijn waar de rechtvaardigmaking bewust geschiedt in de vierschaar der consciëntie, kan en mag niet zomaar geconcludeerd worden dat dit automatisch betekent dat er leven zou zijn voor de rechtvaardigmaking

Het gaat erom of je geloofd in de Gekruisigde.

pierre27 schreef:

J.C. Philpot schreef:

Geytenbeekje schreef:Godsbeeld, God is een verterend vuur, meer niet.
Dat is Hij voor de mensen die niet geloven, maar niet voor diegene die in Hem gelooft.
Maar goed dat durven ze dus niet te geloven en krijg je een cirkels waar men niet uitkomt, voor als als men in de preek vaak het woord bekommerd horen vallen.

Een eenzeidige boodschap kan een element zijn, dat ervoor zorgt dat sommigen van Gods kinderen in het duister blijven.

Maar we moeten ook niet vergeten dat er niemand is die naar God vraagt. Ook onder een rechte en evenwichtige bijbelse prediking zijn er velen die niet werkelijk tot Christus komen, vanwege het ongeloof van ons natuurlijke hart.

Uiteindelijk is het zo dat we van dood levend gemaakt moeten worden. En het evangelie moet inderdaad juist verkondigd worden, want dat is het zaad der wedergeboorte (1 Petrus 1:23).

Klare taal met name de laatste regels. Ik mis in veel discussies de noodzaak van het levend gemaakt worden. Neemt zeker niet weg dat al het andere absoluut waar is.

Wacht even... er werd gevraagd naar de reden waarom er zo weinig doorbrekend werk is. Dan gaat het niet over de levendmaking, maar om de verdere leiding, het 'tot ruimte komen'. Waarin dan een rijk getuigenis afgelegd mag worden.

En ik wil mijn eerdere oneliner, waarin ik zei dat de reden hiervoor gelegen is in het onderwijs dat gegeven wordt, wel toelichten.

Eerst dit: ik wil werk van de Heere, al wordt er door een kind van God, nóg zo bedekt over gesproken, niet verachten. Ik acht hen waarin ik merk dat er 'een trek naar Boven' is, hoog. Ik spreek regelmatig zo iemand. Hij zou zichzelf niets durven toe-eigenen, maar wijst altijd van zich af. Ik vind daar iets aantrekkelijks in zitten. Weet je waarom? Omdat ik ook lees in de Bijbel dat de Heere ziet op de arme en verslagene van geest, en die voor Zijn Woord beeft!
Dan denk ik: beefde ik ook maar meer voor Zijn Woord...

Punt twee wat ik wil maken: de Heere is vrij in Zijn werk. Hij kan onder een nog zo duidelijke prediking toch Zijn volk in het duister laten leven. En als de Heere werkt, kan ook niemand dat tegenhouden.

Maar dan wat ik bedoelde: ik geloof in de zeer hoge verantwoordelijkheid van de prediker, ook op dit punt. Daarom geloof ik dat er dicht bij Gods Woord gebleven moet worden, bv. in de orde: "En die Hij te voren verordineerd heeft, dezen heeft Hij ook geroepen; en die Hij geroepen heeft, dezen heeft Hij ook gerechtvaardigd."
En dan mag iemand die in zijn armoede ziet op de verdienste op de Heere Jezus, verteld worden dat hij door genade alles al bezit! Dat hij wel steeds meer leren mag, als hij dicht bij Gods Woord leven mag en de Geest niet bedroeft.

Tenslotte: ik ben echt heel bang dat met deze gedachten veel kwaad gedaan wordt. Dan bedoel ik de gedachte dat iemand die van zichzelf zegt niets te bezitten, maar 'wel eens een blik buiten zichzelf heeft mogen slaan' of dergelijke uitdrukkingen, makkelijk zichzelf erbij kan rekenen. Kun je dan vertellen over een inlijving in Christus, of over een vrijspraak? 'Och, dat is zo'n grote zaak, maar er is toch wel eens een ogenblikje geweest...' Ik geloof dat mensen zich op deze manier gemakkelijk kunnen bedriegen. Ik weet zelf hoe graag je jezelf iets in handen geeft.
Alle opmerkingen die dan in diezelfde preek gemaakt worden over 'dat we wel moeten staan naar meer zekerheid' wordt dan toch weer geïnterpreteerd als 'nadere weldaad' enzovoorts.

Misschien ben ik hierin scherp. Dat heeft ook met eigen ervaring met een broeder te maken, die ik verder in het openbaar niet kan toelichten maar waar ik wel wakker van lag. Daar werd onderwijs gegeven vanuit eigen ervaring, waarin o zoveel grond gelegd werd in armoede, en zekerheid als verdacht werd aangemerkt. En natuurlijk vergezeld van opmerkingen dat we onze bevindingen niet als grond moeten hebben, etcetera. Is het trouwens niet wonderlijk dat mensen die zeggen zoveel armoede in zichzelf te beleven, veel over zichzelf spreken, en zo weinig over de rijkdom die er is in Christus?

Zakelijk onderwijs is echt nodig, en ik geloof beslist niet dat dat per definitie betekent dat je de kleinen in de genade vertrapt, al ligt daar best een spanningsveld. Maar lees dan De Redelijke Godsdienst eens. Dat is degelijk onderwijs voor Gods kinderen, bv. over leven op de beloften, een onderwerp dat best aandacht behoeft. Of over in het donker leven: zo iemand vertrapt hij niet, maar bestraft hij wel.

Er valt veel meer over te zeggen, maar dit is de hoofdlijn die ik bedoel.

Wat een Bijbels bericht, eilander. Heerlijk, inhoudsvol, bewogen, eerlijk.

GGotK schreef:Op grond van de visie dat er maar weinigen zijn waar de rechtvaardigmaking bewust geschiedt in de vierschaar der consciëntie, kan en mag niet zomaar geconcludeerd worden dat dit automatisch betekent dat er leven zou zijn voor de rechtvaardigmaking

Juist ja. Dat is een hele terechte opmerking.

Mooi bericht Eilander. Daar stem ik van harte mee in.

eilander schreef:

pierre27 schreef:

J.C. Philpot schreef:

Geytenbeekje schreef:Godsbeeld, God is een verterend vuur, meer niet.
Dat is Hij voor de mensen die niet geloven, maar niet voor diegene die in Hem gelooft.
Maar goed dat durven ze dus niet te geloven en krijg je een cirkels waar men niet uitkomt, voor als als men in de preek vaak het woord bekommerd horen vallen.

Een eenzeidige boodschap kan een element zijn, dat ervoor zorgt dat sommigen van Gods kinderen in het duister blijven.

Maar we moeten ook niet vergeten dat er niemand is die naar God vraagt. Ook onder een rechte en evenwichtige bijbelse prediking zijn er velen die niet werkelijk tot Christus komen, vanwege het ongeloof van ons natuurlijke hart.

Uiteindelijk is het zo dat we van dood levend gemaakt moeten worden. En het evangelie moet inderdaad juist verkondigd worden, want dat is het zaad der wedergeboorte (1 Petrus 1:23).

Klare taal met name de laatste regels. Ik mis in veel discussies de noodzaak van het levend gemaakt worden. Neemt zeker niet weg dat al het andere absoluut waar is.

Wacht even... er werd gevraagd naar de reden waarom er zo weinig doorbrekend werk is. Dan gaat het niet over de levendmaking, maar om de verdere leiding, het 'tot ruimte komen'. Waarin dan een rijk getuigenis afgelegd mag worden.

En ik wil mijn eerdere oneliner, waarin ik zei dat de reden hiervoor gelegen is in het onderwijs dat gegeven wordt, wel toelichten.

Eerst dit: ik wil werk van de Heere, al wordt er door een kind van God, nóg zo bedekt over gesproken, niet verachten. Ik acht hen waarin ik merk dat er 'een trek naar Boven' is, hoog. Ik spreek regelmatig zo iemand. Hij zou zichzelf niets durven toe-eigenen, maar wijst altijd van zich af. Ik vind daar iets aantrekkelijks in zitten. Weet je waarom? Omdat ik ook lees in de Bijbel dat de Heere ziet op de arme en verslagene van geest, en die voor Zijn Woord beeft!
Dan denk ik: beefde ik ook maar meer voor Zijn Woord...

Punt twee wat ik wil maken: de Heere is vrij in Zijn werk. Hij kan onder een nog zo duidelijke prediking toch Zijn volk in het duister laten leven. En als de Heere werkt, kan ook niemand dat tegenhouden.

Maar dan wat ik bedoelde: ik geloof in de zeer hoge verantwoordelijkheid van de prediker, ook op dit punt. Daarom geloof ik dat er dicht bij Gods Woord gebleven moet worden, bv. in de orde: "En die Hij te voren verordineerd heeft, dezen heeft Hij ook geroepen; en die Hij geroepen heeft, dezen heeft Hij ook gerechtvaardigd."
En dan mag iemand die in zijn armoede ziet op de verdienste op de Heere Jezus, verteld worden dat hij door genade alles al bezit! Dat hij wel steeds meer leren mag, als hij dicht bij Gods Woord leven mag en de Geest niet bedroeft.

Tenslotte: ik ben echt heel bang dat met deze gedachten veel kwaad gedaan wordt. Dan bedoel ik de gedachte dat iemand die van zichzelf zegt niets te bezitten, maar 'wel eens een blik buiten zichzelf heeft mogen slaan' of dergelijke uitdrukkingen, makkelijk zichzelf erbij kan rekenen. Kun je dan vertellen over een inlijving in Christus, of over een vrijspraak? 'Och, dat is zo'n grote zaak, maar er is toch wel eens een ogenblikje geweest...' Ik geloof dat mensen zich op deze manier gemakkelijk kunnen bedriegen. Ik weet zelf hoe graag je jezelf iets in handen geeft.
Alle opmerkingen die dan in diezelfde preek gemaakt worden over 'dat we wel moeten staan naar meer zekerheid' wordt dan toch weer geïnterpreteerd als 'nadere weldaad' enzovoorts.

Misschien ben ik hierin scherp. Dat heeft ook met eigen ervaring met een broeder te maken, die ik verder in het openbaar niet kan toelichten maar waar ik wel wakker van lag. Daar werd onderwijs gegeven vanuit eigen ervaring, waarin o zoveel grond gelegd werd in armoede, en zekerheid als verdacht werd aangemerkt. En natuurlijk vergezeld van opmerkingen dat we onze bevindingen niet als grond moeten hebben, etcetera. Is het trouwens niet wonderlijk dat mensen die zeggen zoveel armoede in zichzelf te beleven, veel over zichzelf spreken, en zo weinig over de rijkdom die er is in Christus?

Zakelijk onderwijs is echt nodig, en ik geloof beslist niet dat dat per definitie betekent dat je de kleinen in de genade vertrapt, al ligt daar best een spanningsveld. Maar lees dan De Redelijke Godsdienst eens. Dat is degelijk onderwijs voor Gods kinderen, bv. over leven op de beloften, een onderwerp dat best aandacht behoeft. Of over in het donker leven: zo iemand vertrapt hij niet, maar bestraft hij wel.

Er valt veel meer over te zeggen, maar dit is de hoofdlijn die ik bedoel.

Beste Eilander, ik wil niks van jouw woorden afdoen en deze ook niet tegenover andere opmerkingen zetten. Maar ik laat ook gewoon mijn woorden overeind staan, niet als tegenstelling maar gewoon als mijn opmerking in deze discussie.

Mooi dat dit digitaal gemaakt wordt. Maar.. dan kunnen we op de zondag dus geen digitale Saambinder lezen, dan zit de website hermetisch afgesloten. Jammer.

Erskinees schreef:Mooi dat dit digitaal gemaakt wordt. Maar.. dan kunnen we op de zondag dus geen digitale Saambinder lezen, dan zit de website hermetisch afgesloten. Jammer.

Je mag opmerkingen of suggesties doorgeven. Dus wat let je?

Erskinees schreef:Mooi dat dit digitaal gemaakt wordt. Maar.. dan kunnen we op de zondag dus geen digitale Saambinder lezen, dan zit de website hermetisch afgesloten. Jammer.

Je mag opmerkingen of suggesties doorgeven. Dus wat let je?

Ik vind het wel een heel mooi blad hoor.

Waarom geen recente SB 'ers? Vanwege commercieel motief?

eilander schreef:

pierre27 schreef:

J.C. Philpot schreef:

Geytenbeekje schreef:Godsbeeld, God is een verterend vuur, meer niet.
Dat is Hij voor de mensen die niet geloven, maar niet voor diegene die in Hem gelooft.
Maar goed dat durven ze dus niet te geloven en krijg je een cirkels waar men niet uitkomt, voor als als men in de preek vaak het woord bekommerd horen vallen.

Een eenzeidige boodschap kan een element zijn, dat ervoor zorgt dat sommigen van Gods kinderen in het duister blijven.

Maar we moeten ook niet vergeten dat er niemand is die naar God vraagt. Ook onder een rechte en evenwichtige bijbelse prediking zijn er velen die niet werkelijk tot Christus komen, vanwege het ongeloof van ons natuurlijke hart.

Uiteindelijk is het zo dat we van dood levend gemaakt moeten worden. En het evangelie moet inderdaad juist verkondigd worden, want dat is het zaad der wedergeboorte (1 Petrus 1:23).

Klare taal met name de laatste regels. Ik mis in veel discussies de noodzaak van het levend gemaakt worden. Neemt zeker niet weg dat al het andere absoluut waar is.

Wacht even... er werd gevraagd naar de reden waarom er zo weinig doorbrekend werk is. Dan gaat het niet over de levendmaking, maar om de verdere leiding, het 'tot ruimte komen'. Waarin dan een rijk getuigenis afgelegd mag worden.

En ik wil mijn eerdere oneliner, waarin ik zei dat de reden hiervoor gelegen is in het onderwijs dat gegeven wordt, wel toelichten.

Eerst dit: ik wil werk van de Heere, al wordt er door een kind van God, nóg zo bedekt over gesproken, niet verachten. Ik acht hen waarin ik merk dat er 'een trek naar Boven' is, hoog. Ik spreek regelmatig zo iemand. Hij zou zichzelf niets durven toe-eigenen, maar wijst altijd van zich af. Ik vind daar iets aantrekkelijks in zitten. Weet je waarom? Omdat ik ook lees in de Bijbel dat de Heere ziet op de arme en verslagene van geest, en die voor Zijn Woord beeft!
Dan denk ik: beefde ik ook maar meer voor Zijn Woord...

Punt twee wat ik wil maken: de Heere is vrij in Zijn werk. Hij kan onder een nog zo duidelijke prediking toch Zijn volk in het duister laten leven. En als de Heere werkt, kan ook niemand dat tegenhouden.

Maar dan wat ik bedoelde: ik geloof in de zeer hoge verantwoordelijkheid van de prediker, ook op dit punt. Daarom geloof ik dat er dicht bij Gods Woord gebleven moet worden, bv. in de orde: "En die Hij te voren verordineerd heeft, dezen heeft Hij ook geroepen; en die Hij geroepen heeft, dezen heeft Hij ook gerechtvaardigd."
En dan mag iemand die in zijn armoede ziet op de verdienste op de Heere Jezus, verteld worden dat hij door genade alles al bezit! Dat hij wel steeds meer leren mag, als hij dicht bij Gods Woord leven mag en de Geest niet bedroeft.

Tenslotte: ik ben echt heel bang dat met deze gedachten veel kwaad gedaan wordt. Dan bedoel ik de gedachte dat iemand die van zichzelf zegt niets te bezitten, maar 'wel eens een blik buiten zichzelf heeft mogen slaan' of dergelijke uitdrukkingen, makkelijk zichzelf erbij kan rekenen. Kun je dan vertellen over een inlijving in Christus, of over een vrijspraak? 'Och, dat is zo'n grote zaak, maar er is toch wel eens een ogenblikje geweest...' Ik geloof dat mensen zich op deze manier gemakkelijk kunnen bedriegen. Ik weet zelf hoe graag je jezelf iets in handen geeft.
Alle opmerkingen die dan in diezelfde preek gemaakt worden over 'dat we wel moeten staan naar meer zekerheid' wordt dan toch weer geïnterpreteerd als 'nadere weldaad' enzovoorts.

Misschien ben ik hierin scherp. Dat heeft ook met eigen ervaring met een broeder te maken, die ik verder in het openbaar niet kan toelichten maar waar ik wel wakker van lag. Daar werd onderwijs gegeven vanuit eigen ervaring, waarin o zoveel grond gelegd werd in armoede, en zekerheid als verdacht werd aangemerkt. En natuurlijk vergezeld van opmerkingen dat we onze bevindingen niet als grond moeten hebben, etcetera. Is het trouwens niet wonderlijk dat mensen die zeggen zoveel armoede in zichzelf te beleven, veel over zichzelf spreken, en zo weinig over de rijkdom die er is in Christus?

Zakelijk onderwijs is echt nodig, en ik geloof beslist niet dat dat per definitie betekent dat je de kleinen in de genade vertrapt, al ligt daar best een spanningsveld. Maar lees dan De Redelijke Godsdienst eens. Dat is degelijk onderwijs voor Gods kinderen, bv. over leven op de beloften, een onderwerp dat best aandacht behoeft. Of over in het donker leven: zo iemand vertrapt hij niet, maar bestraft hij wel.

Er valt veel meer over te zeggen, maar dit is de hoofdlijn die ik bedoel.

Uit het hart gegrepen...