-DIA- schreef:

Bezorgd schreef:

-DIA- schreef:

Bezorgd schreef:[

De vraag was richting DIA.
En ja, sommigen discussie's komen terug. Vaak vanwege het belang ervan.

Ik kan niet anders zeggen dan dat dit al ruim 10 jaren een soort van wantrouw-punt is geweest, waar nogal vreemd op gereageerd wordt, en soms erg fel. Het lijkt soms wel een steen des aanstoots, die we liever niet wensen. Lees de eerstkomende weken eens door wat er allemaal al besproken is en afgekeurd. Dan pas praten we verder, oké?

Beste DIA, het gaat alleen om dit:

Al lange tijd terug heb ik je gevraagd om Het Schatboek te lezen, juist ook vanwege dit onderwerp. Het verschil tussen zondag 7 en 23.

Nooit geen antwoord op reactie op gehad. Maar als jij kunt aantonen dat het Schatboek leert dat er verschil is in beleving tussen zondag 7 en 23, zoals in de GG geleerd wordt, dan laat ik me graag overtuigen.



Maar je weigert daarop in te gaan.
Waarom? Vind je het Schatboek niet rechtzinnig genoeg?

Mag ik die dan van je lenen? Want ik zou die graag lezen.

Johann Gottfried Walther schreef:

Posthoorn schreef:

Augustienus schreef:Je leest nu zelf een doctrine in een passage die hiervoor niet bedoeld is. Voor het verhaal (chronologisch) gaat Bunyan eerst door de enge poort (Christus) met het pak op zijn rug, waarna hij deze kwijtraakt bij het kruis. Dit betekent niet dat het in de heilsorde zo is dat je kennis van Christus kunt hebben, maar je zonde nog niet vergeven zijn. Christus is de poort en de Weg. Voordat hij kennis van Christus had, liep hij nog met zijn zondenpak, ook als 'ontwaakte' zondaar.

Bunyan suggereert dat hiermee wel. Alle tegenwerpingen kunnen dat niet ongedaan maken.
Iemand als Ralph Venning bijvoorbeeld, ook een puritein uit de 17e eeuw, zegt het zelfs klip en klaar in zijn boekje 'Op de school van Christus'. Dat pasbeginnende christenen Christus wel kennen in Zijn profetisch ambt, maar niet in Zijn priesterlijk ambt. Standenleer avant la lettre!

Graag letterlijk citaat! Van Ralph Venning.

Posthoorn schreef:

Augustienus schreef:Bunyan had geen weet van hedendaagse discussie dus overvraagd je hem hier rekening mee gehouden te moeten hebben.

Al kende hij de discussie niet, het gaat nu over de feiten zoals hij ze beschrijft.

Valcke schreef:Dat zou kunnen. Maar toch moet Bunyan wel recht worden gedaan. Neem ook 'Komen tot Jezus Christus' (Komst en welkomst) erbij, dan zie je dat hij daar wel pastoraal beschrijft dat het beginnende geloof allerlei aanvechtingen hebben kan en dat het ook ontbreken kan aan het volle zicht op de vergeving van zonden. (Maar dat is (nogmaals) iets heel anders dan een leer van een nadere weldaad die vele gelovigen niet zouden bezitten.)

Ik vind het boekje 'Komen tot Jezus Christus' ook onduidelijk. Dat vind ik trouwens ook van een uitdrukking als 'het ontbreken van het volle zicht op de vergeving van zonden'. Daar kun je alle kanten mee uit. Ik vind dat echt "niet heel wat anders dan een leer van een nadere weldaad die vele gelovigen niet zouden bezitten".

Ouderling schreef: In een tijd van ontkerkelijking (De PKN verliest zo'n 60000 leden per jaar) is een toename van leden, door welke oorzaak dan ook, toch iets om dankbaar voor te zijn.
Van de OGG weet ik het niet, maar ik denk dat de GG van de reformatorische kerken het meest gestegen is.

Ambtenaar schreef:Als er elk jaar een flinke gemeente of een veelvoud daarvan vertrekt, heb je iets om over na te denken.

Hollander schreef:

Ambtenaar schreef:Als er elk jaar een flinke gemeente of een veelvoud daarvan vertrekt, heb je iets om over na te denken.

Ik ben het met je eens. Kan de GG in dat opzicht nog iets leren van het denkproces in de PKN?

Ambtenaar schreef:Geen idee. Ik volg de ontwikkelingen in de PKN niet echt. Mij een te bureaucratisch geheel onder leiding van een bestuur waarmee ik me maar lastig kan identificeren. Mijn focus ligt op mijn eigen gemeente en andere christelijke gemeentes in mijn woonplaats.

Jantje schreef:Beste mensen, ik vind het erg bezwaarlijk dat jullie op grond van een (te beknopte) samenvatting van slechts enkele zinnen allerlei oordelen en veroordelingen vellen over deze prediking die voluit Bijbels was. De dominee heeft absoluut pertinent niet een preek gehouden waarin een veronderstelde wedergeboorte gesuggereerd werd, laat staan goedgepraat. Juist in zijn eerste gedachte heeft de dominee alle nadruk gelegd op de noodzaak van wedergeboorte. Hij noemde als voorbeeld onder meer wat men zeggen zou als de dominee deze week aan het sterfbed van u of jou zou staan, wat we dan zouden antwoorden als de dominee zou vragen: 'Hoe staat het er nu voor?'. Er zijn dan maar twee wegen, eeuwig wel of eeuwig wee. Daar begon de dominee de preek mee en zo eindigde hij ook.

En ook op wees hij op het feit dat élk kind des Heeren iets van Zondag 23 kent, zowel de kleinen als de groten. Alleen gaf hij ook aan dat de meeste kinderen des Heeren maar slechts ten dele iets van deze Zondagsafdeling kennen. En dat ze daarom moeten staan naar de opwas en de kennis in de genade van onze Heere Jezus Christus.

Allerlei dingen die nu geroeptoetert worden, kwamen in deze preek niet naar voren!

Hollander schreef:Helder. Heb je suggesties wat er op dit punt geleerd kan worden van jouw gemeente en de andere christelijke gemeentes in jouw woonplaats?

Ad Anker schreef:@Jantje: "er naar staan"; wat houdt dat concreet in volgens jou?

Jantje schreef:

Ad Anker schreef:@Jantje: "er naar staan"; wat houdt dat concreet in volgens jou?

Dat het groot is als God tot de ziel wil spreken, maar dat we moeten vragen of Hij ook verder wil doorwerken en meer van Zichzelf wil openbaren aan het hart.

Nasrani schreef:

Jantje schreef:

Ad Anker schreef:@Jantje: "er naar staan"; wat houdt dat concreet in volgens jou?

Dat het groot is als God tot de ziel wil spreken, maar dat we moeten vragen of Hij ook verder wil doorwerken en meer van Zichzelf wil openbaren aan het hart.

Dat klinkt alsof Hij dat misschien wel niet wil. Of bedoel je dat niet?

Ad Anker schreef:Hoe kan dat toch. Zekerheid over je staat is toch de begeerte van elke levende ziel. Toch zijn er weinigen, zo lees ik hier, in bepaalde kringen die die zekerheid hebben. En zich wel bij Gods volk rekenen. Hoe zit het dan met het 'er naar staan'. Wordt dat te weinig beoefend? Is het eigenlijk toch niet echt nodig? Ik zie hier zo'n spanningsveld in. Begrijp je me?

Erasmiaan schreef:

-DIA- schreef:Het kan op twee manieren. Je kunt weten dat het zo niet kan, en toch doorleven ondanks overtuigingen. Dan spreekt onze predikant wel over een houdbare nood waarmee we tot aan onze dood kunnen leven. Dat kan vanzelf niet goed uitkomen.
Als de nood nood wordt, kan een mens niet verder, want hij zou zo niet kunnen leven onder het voelen van zijn nood, de toorn van God over de zonde, de zonde die hij nooit meer ongedaan kan maken, als hij invalt voor het recht van God, dat kan niet lang duren want daaronder zou een mens bezwijken.
En nu het punt waar we ons wel zorgen over kunnen maken, of moesten maken, dat de nood nog houdbaar is. En daarom is het ook veel beter om nu goede boeken te lezen dan om nu verder te discussiëren.

Juist DIA, mooi verwoord. Het gaat hier weer "van dik hout zaagt men planken". Een arm en bekommerd volk wordt vertrapt en krijgt slaag. Daar zal altijd alles tegenop komen en ze moeten het nog toestemmen ook. Ze staan schuldig aan ongeloof en allerlei zonden. En dat ze niet zover kunnen op de weg des geloofs als ze zouden willen is de smart van hun hart.

Gelukkig heeft God beloofd dat Hij (niet mensen, theologen, harde refoforummers) de rokende vlaswiek niet zal uitblussen, en het gekrookte riet niet zal verbreken.

Het is overigens een grote schande en de treurigheid van de godsdienst van deze tijd dat bekommerden niet aangesproken mogen worden, ja dat zelfs ontkend wordt dat ze er zijn. Zijn niet hooggevoelende, maar vreest!