SecorDabar schreef:

vlinder schreef:

SecorDabar schreef:Een 74-jarige buurvrouw is op dit moment stervende vanwege een tumor in haar hoofd.
Al tweënhalf jaar ziek.
Vanaf september vorig jaar krijgt zij sonde-voeding in haar buik kunstmatig toegediend.
Nu is het moment daar, dat buurman moet beslissen van de arts om hier verder mee door te gaan, of mee te stoppen.
Er is een euthanasie-verklaring van haar, vandaar misschien dat advies?
Ze krijgt tot op heden een lage dosering morfine om de pijn te verlichten.
Hij kan het niet over zijn hart krijgen om zijn vrouw na 52 jaar huwelijk te laten verhongeren en uitdrogen.
Hij vroeg mij om raad.
Moeilijk hoor!
Ik zou net zolang sonde-voeding geven, tot ze niet meer verder kan met een hogere morfine.
Wat zouden jullie doen als advies ?

Er zijn een aantal goede boekjes lezen. Bijvoorbeeld: Als grenzen vervagen (van dr. Agteretsch) of Zorgen in de laatste levensfase van dr. A.A. Teeuw. Daarin staat goed uitgelegd welke ethische keuzes op een verantwoorde manier gemaakt kunnen worden.

Voeden tot het niet meer gaat is ook niet altijd de juiste manier. Ten eerste geeft dit kans op longontsteking (door teruglopen van voeding in de longen). Ten tweede gaan de darmen door morfine slechter werken, dus krijg je verstopping. Ten derde moet je ook oppassen dat wanneer een lichaam zegt 'het is genoeg' dat je het lijden niet gaat rekken door maar voeding te blijven geven. Verder geef je aan de morfine te willen verhogen. Hoewel morfine een prima pijnbestrijder is, zeker in de laatste levensfase, heeft het ook nadelen. Met name de ademhalingsspieren worden lui van morfine. Dit kan betekenen dat iemand minder effectief gaat ophoesten en dus een longontsteking kan ontwikkelen en dat de ademhaling oppervlakkiger gaat worden bij hele hoge doseringen.
Dan komt direct de volgende ethische vraag om de hoek kijken: ga je een eventuele longontsteking nog behandelen met antibiotica? Wanneer rek je leven en wanneer beëindig je het?

Kortom: ik zeg niet dat je een verkeerde keuze maakt door de voeding tot het einde toe te geven i.c.m. het opgehogen van morfine, maar ik zeg ook niet op voorhand dat dit de juiste keuze is....soms zegt een lichaam zelf ook: het is genoeg. Stel jezelf ook de vraag: mag iemand ook nog overlijden, of willen we kosten wat het kost alle therapieën blijven aanwenden?

Beste Vlinder,
Hartelijk bedankt voor dit advies!!
(Ook zal ik de NPV raadplegen)

Mijn buurman's geweten ging zo spreken over het stoppen van de sonde-voeding.
Zijn echtgenote krijgt op dit moment nog de lage morfinedosering.
Dat kan volgens de arts hoger
Het lichaam blijft in tact door die sonde-voeding, maar het is ook waar dat de tumor daardoor aangroeid.
Maar ik neem uw advies ter harte, asl het gaat om verslechtering door morfine, etc.

Hartelijke groeten van Secor Dabar

Even ter nuance: er zijn veel misverstanden over morfine. Het is niet zo dat morfine ansich dodelijk is. Vergelijk het met insuline. Bij normaal gebruikt dient het een doel. Bij te hoge dosering treden er problemen op.

vlinder schreef:

SecorDabar schreef:

vlinder schreef:

SecorDabar schreef:Een 74-jarige buurvrouw is op dit moment stervende vanwege een tumor in haar hoofd.
Al tweënhalf jaar ziek.
Vanaf september vorig jaar krijgt zij sonde-voeding in haar buik kunstmatig toegediend.
Nu is het moment daar, dat buurman moet beslissen van de arts om hier verder mee door te gaan, of mee te stoppen.
Er is een euthanasie-verklaring van haar, vandaar misschien dat advies?
Ze krijgt tot op heden een lage dosering morfine om de pijn te verlichten.
Hij kan het niet over zijn hart krijgen om zijn vrouw na 52 jaar huwelijk te laten verhongeren en uitdrogen.
Hij vroeg mij om raad.
Moeilijk hoor!
Ik zou net zolang sonde-voeding geven, tot ze niet meer verder kan met een hogere morfine.
Wat zouden jullie doen als advies ?

Er zijn een aantal goede boekjes lezen. Bijvoorbeeld: Als grenzen vervagen (van dr. Agteretsch) of Zorgen in de laatste levensfase van dr. A.A. Teeuw. Daarin staat goed uitgelegd welke ethische keuzes op een verantwoorde manier gemaakt kunnen worden.

Voeden tot het niet meer gaat is ook niet altijd de juiste manier. Ten eerste geeft dit kans op longontsteking (door teruglopen van voeding in de longen). Ten tweede gaan de darmen door morfine slechter werken, dus krijg je verstopping. Ten derde moet je ook oppassen dat wanneer een lichaam zegt 'het is genoeg' dat je het lijden niet gaat rekken door maar voeding te blijven geven. Verder geef je aan de morfine te willen verhogen. Hoewel morfine een prima pijnbestrijder is, zeker in de laatste levensfase, heeft het ook nadelen. Met name de ademhalingsspieren worden lui van morfine. Dit kan betekenen dat iemand minder effectief gaat ophoesten en dus een longontsteking kan ontwikkelen en dat de ademhaling oppervlakkiger gaat worden bij hele hoge doseringen.
Dan komt direct de volgende ethische vraag om de hoek kijken: ga je een eventuele longontsteking nog behandelen met antibiotica? Wanneer rek je leven en wanneer beëindig je het?

Kortom: ik zeg niet dat je een verkeerde keuze maakt door de voeding tot het einde toe te geven i.c.m. het opgehogen van morfine, maar ik zeg ook niet op voorhand dat dit de juiste keuze is....soms zegt een lichaam zelf ook: het is genoeg. Stel jezelf ook de vraag: mag iemand ook nog overlijden, of willen we kosten wat het kost alle therapieën blijven aanwenden?

Beste Vlinder,
Hartelijk bedankt voor dit advies!!
(Ook zal ik de NPV raadplegen)

Mijn buurman's geweten ging zo spreken over het stoppen van de sonde-voeding.
Zijn echtgenote krijgt op dit moment nog de lage morfinedosering.
Dat kan volgens de arts hoger
Het lichaam blijft in tact door die sonde-voeding, maar het is ook waar dat de tumor daardoor aangroeid.
Maar ik neem uw advies ter harte, asl het gaat om verslechtering door morfine, etc.

Hartelijke groeten van Secor Dabar

Even ter nuance: er zijn veel misverstanden over morfine. Het is niet zo dat morfine ansich dodelijk is. Vergelijk het met insuline. Bij normaal gebruikt dient het een doel. Bij te hoge dosering treden er problemen op.

(Ik had even een computerstoring, vandaar iets later met een reactie)

Mijn 74-jarige buurvrouw kan niet meer praten, en slikken gaat ook al heel moeilijk.
Mijn buurman gebruikt nu natte wattenstaafjes om haar mond en gehemelte schoon en vochtig te houden.
Sonde-voeding via de buik is een kunstmatige toediening van voeding.
Het blijft dan ook een kunstmatige ingreep.
Het houdt het darmenstelsel op gang.
Als deze voeding gestopt wordt, krijgt zij ook geen voedsel meer, met het gevolg dat ze inkleving van haar darmen krijgt.
Maar ook stopt daardoor het toedienen van vocht, waardoor het lichaam uitdroogt.
Een mens kan nog wel langer zonder voedsel, maar niet lang zonder water.
Ja, wat is dan raadzaam ?
Misschien toch stoppen met de sonde-voeding?
Dan zal zijn overlijden aan uitdroging, door tekort aan vocht.
Best moeilijk om een beslissing te nemen.

Sterkte hoor! Lijkt me moeilijk als je dit van zo dichtbij meemaakt.

helma schreef:Sterkte hoor! Lijkt me moeilijk als je dit van zo dichtbij meemaakt.

Ja, het is zeker voor ons als omstanders moeilijk.
Maar ook voor haar, want ze wil het leven niet los laten,
zo vast hing ze aan dit leven, toen we haar voor het laatst nog spraken.
Kon ze zich maar over geven, dan was de doodsstrijd minder, lijkt me.

Nu is het zover dat ze niet meer of nauwelijks kan praten,
ze ligt zeer vermoeid (door de morfinepillen) op haar ziekenhuisbed in haar woonkamer.
Toch kan een stervende nog wel horen, ze is niet doof.
En ze wil graag lijfelijk contact.
Verleden week woensdag het laatst met haar gesproken.
Nu kan ze niet meer praten.
Dat koester ik graag voor mijzelf, wat we gesproken hebben met elkaar.

SecorDabar schreef:

helma schreef:Sterkte hoor! Lijkt me moeilijk als je dit van zo dichtbij meemaakt.

Ja, het is zeker voor ons als omstanders moeilijk.
Maar ook voor haar, want ze wil het leven niet los laten,
zo vast hing ze aan dit leven, toen we haar voor het laatst nog spraken.
Kon ze zich maar over geven, dan was de doodsstrijd minder, lijkt me.

Nu is het zover dat ze niet meer of nauwelijks kan praten,
ze ligt zeer vermoeid (door de morfinepillen) op haar ziekenhuisbed in haar woonkamer.
Toch kan een stervende nog wel horen, ze is niet doof.
En ze wil graag lijfelijk contact.
Verleden week woensdag het laatst met haar gesproken.
Nu kan ze niet meer praten.
Dat koester ik graag voor mijzelf, wat we gesproken hebben met elkaar.

Aangrijpend, om dit mee te maken.
Een mens haakt toch naar het leven en hebben we geen stervensgenade nodig?
We zullen eens allemaal door die doodsjordaan moeten en hoe kun je daar niet tegenop zien, bij tijden.
Het is nog genadetijd voor buurvrouw en voor ons!
Veel sterkte.

En lees net dat premier Rutte een stervende vrouw heeft bijgestaan. Ze was onder een vrachtwagen gekomen met haar fiets en is ter plaatse overleden.
Rutte was "toevallig" op die plek en heeft haar hand vastgehouden en tegen haar gesproken.
Deze vrouw stierf in een enkel ogenblik, geheel onverwacht!

Vanmiddag is de arts bij mijn stervende buurvrouw (74) geweest.
De arts heeft niets gezegd om de sonde-voeding te stoppen.

Toch heeft ons forumlid Vlinder mij informatie gegeven die wel belangrijk is.
Erg lief van haar om te reageren
Ik vind het heel attent dat Vlinder ons op de risico's wees van de
gevaren voor een longontsteking die veroorzaakt kan worden door de sonde-voeding
te blijven toedienen.
En dat de verhoging van de morfine ook de ademhaling verminderd.
Met de kans dat zij in ademnood komt.
Deze informatie ga ik vanavond met buurman bespreken.
Woensdag komt er iemand bij hem praten van de pallitatieve zorg.

Buurvrouw vind het fijn dat ik voor haar bid.
Ze zei dan: het komt allemaal goed, want hij bid voor mij.
Ik heb haar toen gewezen dat ze niet aan mij moest vastklampen,
maar dat ze óók zelf mag bidden tot de Heere Jezus Christus.
En dat doet ze dan ook.
Zo zie je maar weer dat elk mens in zijn uiterste gaat bidden.
Maar wat erg verdrietig als men niet is onderwezen in Gods Woord.
Elk mens gaat dan bidden tot de onbekende God, net als in de
tijd van de Apostel Paulus in Griekenland.
Ik laat het hier maar even bij deze berichtgeving.
Heb het erg moeilijk mee, met haar zieleheil.
Hebben jullie dat weleens meegemaakt zo'n situatie met
iemand die wel gelooft dat er Iets is, maar verder niets weet?
Wat zouden jullie doen ?

Helaas wel. Mijn buurvrouw lag terminaal en ik hoorde haar al die jaren, religieuze liederen zingen. Ze zat in een dameskoortje, dat in bejaardenhuizen zong.
Dus meende ik wel een "insteek' te hebben, maar nee.
Buurman en buurvrouw wilden het echt nergens over hebben.
Ik heb toen een kaart geschreven, dat ik voor haar zal bidden als ze zelf te moe is.
Dat heeft ze wel erg gewaardeerd en buurman ook, maar ik heb er verder niets meer over gehoord.
Ze is uiteindelijk zo de grond in gegaan.
Ik heb het er erg moeilijk mee gehad, mis haar nog steeds, ze was een hele lieve betrokken buurvrouw.
Maar je komt erachter dat wij zelf niets kunnen inbrengen of beïnvloeden.
Ik heb me een hele tijd "verantwoordelijk" gevoeld, begrijp je dat Secor Dabar?
Of ik in de goede tijden niet te zwijgzaam ben geweest.
Het was te laat geworden, inmiddels. De ziekte overviel haar min of meer.
Het is heel, heel moeilijk.

SecorDabar schreef:Vanmiddag is de arts bij mijn stervende buurvrouw (74) geweest.
De arts heeft niets gezegd om de sonde-voeding te stoppen.

Toch heeft ons forumlid Vlinder mij informatie gegeven die wel belangrijk is.
Erg lief van haar om te reageren
Ik vind het heel attent dat Vlinder ons op de risico's wees van de
gevaren voor een longontsteking die veroorzaakt kan worden door de sonde-voeding
te blijven toedienen.
En dat de verhoging van de morfine ook de ademhaling verminderd.
Met de kans dat zij in ademnood komt.
Deze informatie ga ik vanavond met buurman bespreken.
Woensdag komt er iemand bij hem praten van de pallitatieve zorg.

Buurvrouw vind het fijn dat ik voor haar bid.
Ze zei dan: het komt allemaal goed, want hij bid voor mij.
Ik heb haar toen gewezen dat ze niet aan mij moest vastklampen,
maar dat ze óók zelf mag bidden tot de Heere Jezus Christus.
En dat doet ze dan ook.
Zo zie je maar weer dat elk mens in zijn uiterste gaat bidden.
Maar wat erg verdrietig als men niet is onderwezen in Gods Woord.
Elk mens gaat dan bidden tot de onbekende God, net als in de
tijd van de Apostel Paulus in Griekenland.
Ik laat het hier maar even bij deze berichtgeving.
Heb het erg moeilijk mee, met haar zieleheil.
Hebben jullie dat weleens meegemaakt zo'n situatie met
iemand die wel gelooft dat er Iets is, maar verder niets weet?
Wat zouden jullie doen ?

Haar in het kort het evangelie vertellen.
De scheiding van God, de zonde, de straf, de tussenkomst van Christus en dat wie in Hem gelooft eeuwig behouden is. Dat elke zondaar bij Hem welkom is, zelfs op het allerlaatste moment van het leven. Dat ieder die de naam van Christus aanroept zalig zal worden. Geen hele preek, maar gewoon heel kort, meer is niet niet nodig. (minder mag denk ik niet)

SecorDabar schreef:Vanmiddag is de arts bij mijn stervende buurvrouw (74) geweest.
De arts heeft niets gezegd om de sonde-voeding te stoppen.

Toch heeft ons forumlid Vlinder mij informatie gegeven die wel belangrijk is.
Erg lief van haar om te reageren
Ik vind het heel attent dat Vlinder ons op de risico's wees van de
gevaren voor een longontsteking die veroorzaakt kan worden door de sonde-voeding
te blijven toedienen.
En dat de verhoging van de morfine ook de ademhaling verminderd.
Met de kans dat zij in ademnood komt.
Deze informatie ga ik vanavond met buurman bespreken.
Woensdag komt er iemand bij hem praten van de pallitatieve zorg.

Buurvrouw vind het fijn dat ik voor haar bid.
Ze zei dan: het komt allemaal goed, want hij bid voor mij.
Ik heb haar toen gewezen dat ze niet aan mij moest vastklampen,
maar dat ze óók zelf mag bidden tot de Heere Jezus Christus.
En dat doet ze dan ook.
Zo zie je maar weer dat elk mens in zijn uiterste gaat bidden.
Maar wat erg verdrietig als men niet is onderwezen in Gods Woord.
Elk mens gaat dan bidden tot de onbekende God, net als in de
tijd van de Apostel Paulus in Griekenland.
Ik laat het hier maar even bij deze berichtgeving.
Heb het erg moeilijk mee, met haar zieleheil.
Hebben jullie dat weleens meegemaakt zo'n situatie met
iemand die wel gelooft dat er Iets is, maar verder niets weet?
Wat zouden jullie doen ?

Met alle liefde gedaan, maar misschien brengt dit die man alleen verwarring. Hij heeft de arts die hem adviseerd. Ik heb niet alle feiten en kan dus nooit advieseren. Ik heb alleen wat dingen ter overweging meegegeven. Niet als maatstaf.

SecorDabar schreef:Vanmiddag is de arts bij mijn stervende buurvrouw (74) geweest.
De arts heeft niets gezegd om de sonde-voeding te stoppen.

Toch heeft ons forumlid Vlinder mij informatie gegeven die wel belangrijk is.
Erg lief van haar om te reageren
Ik vind het heel attent dat Vlinder ons op de risico's wees van de
gevaren voor een longontsteking die veroorzaakt kan worden door de sonde-voeding
te blijven toedienen.
En dat de verhoging van de morfine ook de ademhaling verminderd.
Met de kans dat zij in ademnood komt.
Deze informatie ga ik vanavond met buurman bespreken.
Woensdag komt er iemand bij hem praten van de pallitatieve zorg.

Buurvrouw vind het fijn dat ik voor haar bid.
Ze zei dan: het komt allemaal goed, want hij bid voor mij.
Ik heb haar toen gewezen dat ze niet aan mij moest vastklampen,
maar dat ze óók zelf mag bidden tot de Heere Jezus Christus.
En dat doet ze dan ook.
Zo zie je maar weer dat elk mens in zijn uiterste gaat bidden.
Maar wat erg verdrietig als men niet is onderwezen in Gods Woord.
Elk mens gaat dan bidden tot de onbekende God, net als in de
tijd van de Apostel Paulus in Griekenland.
Ik laat het hier maar even bij deze berichtgeving.
Heb het erg moeilijk mee, met haar zieleheil.
Hebben jullie dat weleens meegemaakt zo'n situatie met
iemand die wel gelooft dat er Iets is, maar verder niets weet?
Wat zouden jullie doen ?

Elk mens weet dat er 'iets' is. En meestal valt het in vijandschap als dan
op de levende God wordt gewezen. Maar dat is niet altijd het geval. De Heere
doet wat Hem behaagd. En wie weet, of niet één woordje dat met Gods
Geest en licht vergezeld mag gaan iets uitwerkt wat de eeuwigheid zal kunnen
verduren.
Een vriend van mij heeft een nicht.. Zelf is hij ook afkomstig uit een rooms/
licht-pkn milieu.
Hij is door Gods voorzienigheid onder het Woord van vrije genade gebracht.
En dat Woord is niet zonder vrucht gebleven.
Nu heeft hij vanzelf zijn familie in de seculiere/licht-pkn/roomse geboorteplaats.
En het wonderlijke, als God een mens daaruit wil halen dan gebeurt het.
Of het Woord komt tot die mens, of die mens komt tot het Woord.
Nu werden in haar wel zaken opgemerkt. Zo kwam er een homoseksuele predikant
op de kansel van de kerk waar ze trouw kerkte. Maar dit kom niet, ofschoon ze
de Waarheid niet kende, getuigde de Waarheid in haar hart dat dit niet kon.
Ze deed een ongewone stap: Ze ging van de lichte PKN-Hervormd, over naar de
eveneens lichte-Gereformeerde PKN... daar hadden ze tenminste geen homoseksuele
predikant...
Ach, laat ik niet teveel in details treden. Immers de familie zou dit ook kunnen lezen.
Kortom, God kan in een mensenhart werken, zonder dat hij/zij meteen onder het
Woord der Waarheid zit. Maar als God begint dan voleindt Hij ook een zaak.
Gods volk, ik zei dat eens eerder hier, krijgt voelhoorns. De vrouw werd aangetrokken
door haar verre familielid doordat hij op een familiebijeenkomst een gebed deed.
Dan blijkt dat het Leven het Leven trekt. De onwetende vrouw voelde een betrekking
op deze man, en dat was wederzijds. Hoewel deze vrouw uiterlijk totaal werelds lijkt, zou
er wel eens iets in haar hart kunnen zijn gewerkt wat zij zelf nog niet eens weet.
Mijn vriend is zeer begaan met haar zielenheil. En mag nu als een evangelist haar
van stapje tot stapje onderwijzen. Als een kind, als een kleuter, moet je spreken van
de leer van vrije genade. In die streken heeft men immers niet de minste bevatting van
wat God de Kerk leert. Zo kan er wel eens verwachting zijn voor mensen die ver van
de Waarheid leven, maar waar God Zelf toch iets van Zichzelf in het hart openbaart.
Vroeger zei men wel eens: Kijk het eens achterop... En we hebben immers ook te doen
met een God die wonderen werkt.

Verwonderd

Moe

SecorDabar schreef:Vanmiddag is de arts bij mijn stervende buurvrouw (74) geweest.
De arts heeft niets gezegd om de sonde-voeding te stoppen.

Toch heeft ons forumlid Vlinder mij informatie gegeven die wel belangrijk is.
Erg lief van haar om te reageren
Ik vind het heel attent dat Vlinder ons op de risico's wees van de
gevaren voor een longontsteking die veroorzaakt kan worden door de sonde-voeding
te blijven toedienen.
En dat de verhoging van de morfine ook de ademhaling verminderd.
Met de kans dat zij in ademnood komt.
Deze informatie ga ik vanavond met buurman bespreken.
Woensdag komt er iemand bij hem praten van de pallitatieve zorg.

Buurvrouw vind het fijn dat ik voor haar bid.
Ze zei dan: het komt allemaal goed, want hij bid voor mij.
Ik heb haar toen gewezen dat ze niet aan mij moest vastklampen,
maar dat ze óók zelf mag bidden tot de Heere Jezus Christus.
En dat doet ze dan ook.
Zo zie je maar weer dat elk mens in zijn uiterste gaat bidden.
Maar wat erg verdrietig als men niet is onderwezen in Gods Woord.
Elk mens gaat dan bidden tot de onbekende God, net als in de
tijd van de Apostel Paulus in Griekenland.
Ik laat het hier maar even bij deze berichtgeving.
Heb het erg moeilijk mee, met haar zieleheil.
Hebben jullie dat weleens meegemaakt zo'n situatie met
iemand die wel gelooft dat er Iets is, maar verder niets weet?
Wat zouden jullie doen ?

Afgelopen zaterdagmorgen om kwart voor vijf is mijn buurvrouw op 74 jarige leeftijd gestorven.
Ik ben er woensdagmorgen nog voor het laatst geweest.
Ze herkende me nog wel, maar kon niet meer spreken.
Ze is gestorven zoals ze heeft geleefd.
Ik ga daar verder hier niet over schrijven.
Het is zo waar dat de Prediker zegt: De mens gaat naar zijn eeuwig huis, en de rouwklagers gaan door de straten.
De dagen van afscheid nemen en rouw zijn aangebroken.

SecorDabar schreef:

SecorDabar schreef:Vanmiddag is de arts bij mijn stervende buurvrouw (74) geweest.
De arts heeft niets gezegd om de sonde-voeding te stoppen.

Toch heeft ons forumlid Vlinder mij informatie gegeven die wel belangrijk is.
Erg lief van haar om te reageren
Ik vind het heel attent dat Vlinder ons op de risico's wees van de
gevaren voor een longontsteking die veroorzaakt kan worden door de sonde-voeding
te blijven toedienen.
En dat de verhoging van de morfine ook de ademhaling verminderd.
Met de kans dat zij in ademnood komt.
Deze informatie ga ik vanavond met buurman bespreken.
Woensdag komt er iemand bij hem praten van de pallitatieve zorg.

Buurvrouw vind het fijn dat ik voor haar bid.
Ze zei dan: het komt allemaal goed, want hij bid voor mij.
Ik heb haar toen gewezen dat ze niet aan mij moest vastklampen,
maar dat ze óók zelf mag bidden tot de Heere Jezus Christus.
En dat doet ze dan ook.
Zo zie je maar weer dat elk mens in zijn uiterste gaat bidden.
Maar wat erg verdrietig als men niet is onderwezen in Gods Woord.
Elk mens gaat dan bidden tot de onbekende God, net als in de
tijd van de Apostel Paulus in Griekenland.
Ik laat het hier maar even bij deze berichtgeving.
Heb het erg moeilijk mee, met haar zieleheil.
Hebben jullie dat weleens meegemaakt zo'n situatie met
iemand die wel gelooft dat er Iets is, maar verder niets weet?
Wat zouden jullie doen ?

Afgelopen zaterdagmorgen om kwart voor vijf is mijn buurvrouw op 74 jarige leeftijd gestorven.
Ik ben er woensdagmorgen nog voor het laatst geweest.
Ze herkende me nog wel, maar kon niet meer spreken.
Ze is gestorven zoals ze heeft geleefd.
Ik ga daar verder hier niet over schrijven.
Het is zo waar dat de Prediker zegt: De mens gaat naar zijn eeuwig huis, en de rouwklagers gaan door de straten.
De dagen van afscheid nemen en rouw zijn aangebroken.

Ach, wat ingrijpend SecorDabar
Men kent en vindt haar standplaats zelfs niet meer...
Sterkte!