Gereformeerde Gemeenten

[eilander]

.

[DDD]

Ik weet heel goed wat de uitdrukking betekent. Maar dat heeft niets met het verband van deze discussie te maken. En daarom is het slechts een stichtelijke uitroep die in zijn verband een concrete betekenis mist.

En dat is niet de eerste keer in dit draadje, maar zeker al de derde keer in één dag.

Ik zie bij nader inzien dat het een antwoord is op de vraag van Philpot over een heel ander onderwerp. En ik trek mijn opmerking in. Het is een heel adequaat antwoord.

[samanthi]

@DIA
Het zou fijn zijn als je stopt met dit soort nietszeggende en verwarrende bijdragen.

Ik hoop ook niet dat jullie mijn post bedoelen, die was ook zeker goed bedoeld.

Wel een opmerking , tip:
Wat ik bij sommigen wel merk is een grote irritatie als er ook maar iets gepost wordt wat niet zint.
Dan denk ik dat het toch beter is om niet actief te zijn op een forum.

Precies. De reacties zijn weer buiten proportie. Bijvoorbeeld die van DIA en in mindere mate die van Marion. Ik vind dat ze geen recht doen aan een oprecht geformuleerde zorg. Een zorg die zolang een forum zich reformatorisch noemt toch aan de orde moet kunnen komen.

Ik probeer integer te delen dat het voor mij nieuw is dat mensen die niet een persoonlijk geloof in Christus hebben predikant zijn. Ik had het al geconcludeerd uit de brief van de predikant, waar ik erg van schrok. Nu staat het in de krant, en dat verdient een duidelijk tegengeluid.

Ik zeg daarmee niet dat iemand geen kind van God is, want er zijn allerhande dwalingen mogelijk. Mensen kunnen zelfs via Maria tot Jezus en de Vader bidden. Toch vind ik het wel erg, want ik blijf erbij dat van deze prediking niet veel heil te verwachten is. De vrucht zal zijn verwarring en ongeloof. En dat doet aan mijn waardering voor de persoon niets af. Maar ik vind dat iemand op deze manier geen dominee hoort te zijn. Dat lijkt mij een buitengewoon helder én gereformeerd standpunt.

De apostelen kozen steeds mannen uit die vol van de Heilige Geest waren (en dat kan niet buiten Christus om), voor oudsten, diakenen en degene die uitgezonden werden.
Dus het is in de Bijbelse lijn wat je hier schrijft.

[pierre27]

Ik hoop ook niet dat jullie mijn post bedoelen, die was ook zeker goed bedoeld.

Wel een opmerking , tip:
Wat ik bij sommigen wel merk is een grote irritatie als er ook maar iets gepost wordt wat niet zint.
Dan denk ik dat het toch beter is om niet actief te zijn op een forum.

Mooie post hoor!

[Mistig]

Toch zegt dr. G.A. van den Brink in het filmpje wat je eerder deze week doorgaf dat die angst ook wordt weggenomen, als je een kind van God bent...
Hij haalt hierbij de woorden van Paulus aan, die @samanthi ook noemt: "Dood, waar is uw prikkel?"

Helemaal los van de discussie van zojuist, ben ik hier nog wel benieuwd naar. Zegt dr. G.A. van den Brink dat de doodsangst bij elk kind van God word weggenomen?

Ik vraag me namelijk af of je daar zo stellig in kunt zijn. Wat doen we dan met de voorbeelden van Gods kinderen, die onder hevige aanvechtingen zijn heengegaan? De staat van een kind van God ligt toch vast in Christus, ongeacht de mate van aanvechting of zekerheid die hij in zijn gevoel ervaart?

Toevallig afgelopen week dat getuigenis zitten beluisteren. Toen ik het hoorde was ik verbaasd. Want ik heb juist altijd gehoord dat het ook voor een kind van God nog moeilijk kan zijn op het laatst.
Overigens heb ik ook twijfel bij deze uitspraak van dr. Van den Brink. Ik voel meer bij de opmerking van @Bezorgd dat er in het leven van een kind van God wel het verlangen kan zijn om thuisgehaald te worden.

Juist de laatste jaren denk ik wel eens genuanceerd over het standpunt dat we vroeger hanteerden, dat mensen die zelfmoord plegen niet zalig kunnen worden. Steeds vaker denk ik dat het een psychische ziekte is. En ja, ook kinderen van God kunnen psychisch ziek zijn.
Ik heb van iemand gehoord die elke dag bad of ze bewaard mocht blijven voor zichzelf. Ze wist zich geborgen bij Christus. En toch die zelfmoordneigingen.

Trek je hetgeen, wat dr. Van den Brink zegt, door, dan worden zulke mensen ook niet zalig.

[Mistig]

Toch zegt dr. G.A. van den Brink in het filmpje wat je eerder deze week doorgaf dat die angst ook wordt weggenomen, als je een kind van God bent...
Hij haalt hierbij de woorden van Paulus aan, die @samanthi ook noemt: "Dood, waar is uw prikkel?"

Niet altijd hoor. Bij Petrus ging het wat anders. Hij had nauwe omgang met Jezus ervaren, hij had Hem beleden als zijnde de Zoon van God. Petrus had gepreekt, zieken genezen, demonen uitgedreven, op het water gewandeld, etc. En kon hij sterven, toen hij in de zaal van Kajafas stond?

Ja want de Heere Jezus keek Hem aan, maar goed dit is wel een periode voor Pinksteren, zie je die twijfel en angst en verloochening na Pinksteren ook nog? Lees ook 1korinthe 15 vanaf vers 53.

Helemaal eens. Die angst is ook zeker een zonde. Maar kan de zonde een kind van God niet aankleven, zelfs op het laatst?
Zie ook mijn vorige post.

[CvdW]

Toch zegt dr. G.A. van den Brink in het filmpje wat je eerder deze week doorgaf dat die angst ook wordt weggenomen, als je een kind van God bent...
Hij haalt hierbij de woorden van Paulus aan, die @samanthi ook noemt: "Dood, waar is uw prikkel?"

Helemaal los van de discussie van zojuist, ben ik hier nog wel benieuwd naar. Zegt dr. G.A. van den Brink dat de doodsangst bij elk kind van God word weggenomen?

Ik vraag me namelijk af of je daar zo stellig in kunt zijn. Wat doen we dan met de voorbeelden van Gods kinderen, die onder hevige aanvechtingen zijn heengegaan? De staat van een kind van God ligt toch vast in Christus, ongeacht de mate van aanvechting of zekerheid die hij in zijn gevoel ervaart?

Welk voorbeeld uit de Bijbel hebt u op het oog?

[Bezorgd]

Ik hoop ook niet dat jullie mijn post bedoelen, die was ook zeker goed bedoeld.

Wel een opmerking , tip:
Wat ik bij sommigen wel merk is een grote irritatie als er ook maar iets gepost wordt wat niet zint.
Dan denk ik dat het toch beter is om niet actief te zijn op een forum.

Mooie post hoor!

Dank.

[J.C. Philpot]

Toch zegt dr. G.A. van den Brink in het filmpje wat je eerder deze week doorgaf dat die angst ook wordt weggenomen, als je een kind van God bent...
Hij haalt hierbij de woorden van Paulus aan, die @samanthi ook noemt: "Dood, waar is uw prikkel?"

Helemaal los van de discussie van zojuist, ben ik hier nog wel benieuwd naar. Zegt dr. G.A. van den Brink dat de doodsangst bij elk kind van God word weggenomen?

Ik vraag me namelijk af of je daar zo stellig in kunt zijn. Wat doen we dan met de voorbeelden van Gods kinderen, die onder hevige aanvechtingen zijn heengegaan? De staat van een kind van God ligt toch vast in Christus, ongeacht de mate van aanvechting of zekerheid die hij in zijn gevoel ervaart?

Welk voorbeeld uit de Bijbel hebt u op het oog?

Ik doelde (zoals u wellicht vermoedde) op kinderen van God, die we (indirect) hebben gekend, of via hun geschriften.

Maar ook in de bijbel zien we Gods kinderen in het hart, met name in de psalmen: De banden des doods hadden mij omvangen, en de angsten der hel hadden mij getroffen; ik vond benauwdheid en droefenis. Maar ik riep den Naam des HEEREN aan, zeggende: Och HEERE! bevrijd mijn ziel.

Daarnaast word in de bijbel de dood de laatste vijand genoemd. Ook in de christenreis van Bunyan lezen we dat christen bij de doodsjordaan begint te zinken, en bang is de overkant niet te zullen bereiken.

Nu is het gevoel van Gods kinderen niet normatief, en is een ieder die met een waar geloof in Christus geborgen is veilig achter het Bloed. Dat is de zekerheid des geloofs, die ook voor een aangevochten ziel waarheid is. Dit geloof zullen we al tijdens ons leven moeten bezitten, om zo altijd gereed te zijn, mocht het uur van ons sterven plotseling komen.

[Marion]

Ik hoop ook niet dat jullie mijn post bedoelen, die was ook zeker goed bedoeld.

Wel een opmerking , tip:
Wat ik bij sommigen wel merk is een grote irritatie als er ook maar iets gepost wordt wat niet zint.
Dan denk ik dat het toch beter is om niet actief te zijn op een forum.

Precies. De reacties zijn weer buiten proportie. Bijvoorbeeld die van DIA en in mindere mate die van Marion. Ik vind dat ze geen recht doen aan een oprecht geformuleerde zorg. Een zorg die zolang een forum zich reformatorisch noemt toch aan de orde moet kunnen komen.

Ik probeer integer te delen dat het voor mij nieuw is dat mensen die niet een persoonlijk geloof in Christus hebben predikant zijn. Ik had het al geconcludeerd uit de brief van de predikant, waar ik erg van schrok. Nu staat het in de krant, en dat verdient een duidelijk tegengeluid.

Ik zeg daarmee niet dat iemand geen kind van God is, want er zijn allerhande dwalingen mogelijk. Mensen kunnen zelfs via Maria tot Jezus en de Vader bidden. Toch vind ik het wel erg, want ik blijf erbij dat van deze prediking niet veel heil te verwachten is. De vrucht zal zijn verwarring en ongeloof. En dat doet aan mijn waardering voor de persoon niets af. Maar ik vind dat iemand op deze manier geen dominee hoort te zijn. Dat lijkt mij een buitengewoon helder én gereformeerd standpunt.

Geen persoonlijk geloof in Christus? Misschien geen verzekerd geloof, maar wel een waar geloof, hoe gering en aangevochten ook. En als dat zo is, zou ik niet weten waarom iemand dan niet op de preekstoel zou horen. Liever een prediker met een aangevochten en toevluchtnemend geloof dan een beredeneerd geloof waarmee men later aan de hemelpoort staat en zegt: wij hebben in Uw naam....enz. En Jezus zegt: Ik heb u nooit gekend. Die notitie hoor ik niet zo vaak op dit forum. Ik ben eerder bang voor een enge zekerheid en beschouwelijke stelligheid. En dit is meteen het laatste wat ik onder dit draadje gezegd heb. Want het staat me tegen dat een predikant zo openlijk wordt bekritiseerd over iets waarin hij zich niet groter voordoet dan hij is, en eerlijk zijn bezit en zijn gemis verhaald.

[samanthi]

Ik hoop ook niet dat jullie mijn post bedoelen, die was ook zeker goed bedoeld.

Wel een opmerking , tip:
Wat ik bij sommigen wel merk is een grote irritatie als er ook maar iets gepost wordt wat niet zint.
Dan denk ik dat het toch beter is om niet actief te zijn op een forum.

Precies. De reacties zijn weer buiten proportie. Bijvoorbeeld die van DIA en in mindere mate die van Marion. Ik vind dat ze geen recht doen aan een oprecht geformuleerde zorg. Een zorg die zolang een forum zich reformatorisch noemt toch aan de orde moet kunnen komen.

Ik probeer integer te delen dat het voor mij nieuw is dat mensen die niet een persoonlijk geloof in Christus hebben predikant zijn. Ik had het al geconcludeerd uit de brief van de predikant, waar ik erg van schrok. Nu staat het in de krant, en dat verdient een duidelijk tegengeluid.

Ik zeg daarmee niet dat iemand geen kind van God is, want er zijn allerhande dwalingen mogelijk. Mensen kunnen zelfs via Maria tot Jezus en de Vader bidden. Toch vind ik het wel erg, want ik blijf erbij dat van deze prediking niet veel heil te verwachten is. De vrucht zal zijn verwarring en ongeloof. En dat doet aan mijn waardering voor de persoon niets af. Maar ik vind dat iemand op deze manier geen dominee hoort te zijn. Dat lijkt mij een buitengewoon helder én gereformeerd standpunt.

Geen persoonlijk geloof in Christus? Misschien geen verzekerd geloof, maar wel een waar geloof, hoe gering en aangevochten ook. En als dat zo is, zou ik niet weten waarom iemand dan niet op de preekstoel zou horen. Liever een prediker met een aangevochten en toevluchtnemend geloof dan een beredeneerd geloof waarmee men later aan de hemelpoort staat en zegt: wij hebben in Uw naam....enz. En Jezus zegt: Ik heb u nooit gekend. Die notitie hoor ik niet zo vaak op dit forum. Ik ben eerder bang voor een enge zekerheid en beschouwelijke stelligheid. En dit is meteen het laatste wat ik onder dit draadje gezegd heb. Want het staat me tegen dat een predikant zo openlijk wordt bekritiseerd over iets waarin hij zich niet groter voordoet dan hij is, en eerlijk zijn bezit en zijn gemis verhaald.

Dat kan echt niet, je kunt niet zeggen ik weet niet zeker of ik in Hem gelooft, als je de brieven goed leest zie je het: er óf geloof is, óf ongeloof, niets daartussen, je kunt niet met een misschientje de eeuwigheid tegemoet gaan, ik heb u nooit gekend zegt Hij tegen mensen die zelf alles hebben en kunnen, niet tegen mensen die zeggen, Heere ik heb het alleen van U verwacht, ik heb mijn hoop op U gebouwd. Ik heb niets dan zonden, maar ik verwacht het van U.

[Marion]

Mag ik je een leestip geven Samanthi? Een waar geloof van A.W. Pink.
Hij legt heel Bijbels, maar ook volbloed Puriteins het ware geloof uit. Ik vond het uiterst leerzaam.
Waar komt het geloof vandaan, hoe openbaart het zich enz. enz.
Verder zet ik nu voor mezelf echt een punt in dit lijntje. Anders wordt het over en weer een beetje onstichtelijk vrees ik.

[Hollander]

Dat kan echt niet, je kunt niet zeggen ik weet niet zeker of ik in Hem gelooft, als je de brieven goed leest zie je het: er óf geloof is, óf ongeloof, niets daartussen, je kunt niet met een misschientje de eeuwigheid tegemoet gaan, ik heb u nooit gekend zegt Hij tegen mensen die zelf alles hebben en kunnen, niet tegen mensen die zeggen, Heere ik heb het alleen van U verwacht, ik heb mijn hoop op U gebouwd. Ik heb niets dan zonden, maar ik verwacht het van U.

Samanthi, waarom tracht je steeds een tegenstelling te maken tussen Bijbelse waarheden en de bevinding in het hart na ontvangen genade?

[J.C. Philpot]

Een waar geloof van A.W. Pink.

Ik heb het hier ook staan. Inderdaad aan te bevelen.

[Bertiel]

heb het ook staan, vond er vooral veel in terug wat het niet is.
Geef mij maar de oude puriteinen, Erskine, Boston, Gray, etc.