Even een wat fundamentelere vraag dus vergeet de bizarre regels van Saksen maar even.DDD schreef:Maar daar ging hier de discussie niet over. Want huisman merkte al op dat ook Ambtenaar en ik het daar wel mee eens zouden zijn.
De discussie ging over jouw standpunt dat bij pestepidemieen in alle gevallen (met de mogelijke zorgvuldigheidswaarborgen) pastorale hulp moet worden verleend, zonder dat je daarbij enig ander voorbehoud maakt. Dat is onjuist. Ik weet niet welk risico wel of niet acceptabel is, maar mijns inziens is een overlijdensrisico van 10 procent per pastoraal bezoek al boven de acceptabele grenzen. Laat staan bij 50 of 90 procent.
In plaats van te zeggen dat het over corona in Duitsland ging, kun je beter zeggen dat je nogal overdreef.
De vraag is dan.Kan het gerechtvaardigd zijn je eigen leven op het spel te zetten om je medemens bij te staan, te helpen of zelfs te redden van een gewisse dood?
Voor mij is die vraag met een absoluut ja te beantwoorden. De overheid vraagt dit zelfs letterlijk van mij en ik heb mij daar als officier met een eed aan verbonden.
Kerkelijk is het volgens mij niet heel erg anders. Denk aan Pater Frans van der Lugt die bij zijn parochie bleef in Homs (Syrië) tijdens de burgeroorlog. Hij kwam door pistoolschoten om het leven.
Had hij moeten vluchten en de kudde in de steek moeten laten? Of kan het voorbeeld van David ons iets leren door niet te vrezen voor de beer en de leeuw maar op God te vertrouwen?
Wij leven zeker in deze tijd van cijfers,percentages en statistieken bij een risico uitrekenend christendom. Dat is ook wereldgelijkvormigheid.