Het is wel opmerkelijk in het beroepingswerk dat dezelfde dominee opeens best veel beroepen krijgt.
Je zag dat bij ds Mulder en nu zie je dat weer bij ds Visser uit Terneuzen. Hoe komt dat?

keesjanm schreef:Het is wel opmerkelijk in het beroepingswerk dat dezelfde dominee opeens best veel beroepen krijgt.
Je zag dat bij ds Mulder en nu zie je dat weer bij ds Visser uit Terneuzen. Hoe komt dat?

De regel is dat een predikant na aannemen van een beroep de daarop volgende 3 jaar niet beroepen wordt. Bij ds. R.A.M. Visser is die termijn van 3 jaar verstreken. Hij staat dus als het ware weer 'nieuw in de markt'. De ervaring leert dat zulke momenten een piek in het aantal beroepen oplevert.

GJdeBruijn schreef:

keesjanm schreef:Het is wel opmerkelijk in het beroepingswerk dat dezelfde dominee opeens best veel beroepen krijgt.
Je zag dat bij ds Mulder en nu zie je dat weer bij ds Visser uit Terneuzen. Hoe komt dat?

De regel is dat een predikant na aannemen van een beroep de daarop volgende 3 jaar niet beroepen wordt. Bij ds. R.A.M. Visser is die termijn van 3 jaar verstreken. Hij staat dus als het ware weer 'nieuw in de markt'. De ervaring leert dat zulke momenten een piek in het aantal beroepen oplevert.

Dat is enigszins waar, al is bij andere predikanten die termijn ook verstreken en blijft de piek tot nu toe uit.
Het heeft in dit geval naar mijn idee ook te maken met kopieergedrag van een aantal gemeenten. Lelystad beroept hem, dan kunnen wij hem ook wel beroepen, zoiets.

Anker schreef:kopieergedrag van een aantal gemeenten.

Een gemeente is niet in staat tot kopieergedrag in het beroepen van predikanten. De normale procedure is dat binnen de kerkenraad op een integere wijze door middel van open stemming uit alle op dat moment beroepbare predikanten tot een te tweetal gekomen wordt waaruit een ledenvergadering vervolgens een keuze maakt voor de te beroepen predikant.
Je suggereert met jouw opmerking dat de stemming binnen de kerkenraad niet integer geschiedt. Ik vind dat een kwalijke manier van denken.

GJdeBruijn schreef:

Anker schreef:kopieergedrag van een aantal gemeenten.

Een gemeente is niet in staat tot kopieergedrag in het beroepen van predikanten. De normale procedure is dat binnen de kerkenraad op een integere wijze door middel van open stemming uit alle op dat moment beroepbare predikanten tot een te tweetal gekomen wordt waaruit een ledenvergadering vervolgens een keuze maakt voor de te beroepen predikant.
Je suggereert met jouw opmerking dat de stemming binnen de kerkenraad niet integer geschiedt. Ik vind dat een kwalijke manier van denken.

Waarom is dat een kwalijke manier van denken?
Zo werkt het gewoon.
Er zijn nu eenmaal een paar populaire predikanten die erg geliefd en gewild zijn, die worden dus veel vaker beroepen als sommige anderen die zelden of nooit een beroep krijgen.
En ook een kerkenraad zijn maar mensen...

Anker schreef:

GJdeBruijn schreef:

keesjanm schreef:Het is wel opmerkelijk in het beroepingswerk dat dezelfde dominee opeens best veel beroepen krijgt.
Je zag dat bij ds Mulder en nu zie je dat weer bij ds Visser uit Terneuzen. Hoe komt dat?

De regel is dat een predikant na aannemen van een beroep de daarop volgende 3 jaar niet beroepen wordt. Bij ds. R.A.M. Visser is die termijn van 3 jaar verstreken. Hij staat dus als het ware weer 'nieuw in de markt'. De ervaring leert dat zulke momenten een piek in het aantal beroepen oplevert.

Dat is enigszins waar, al is bij andere predikanten die termijn ook verstreken en blijft de piek tot nu toe uit.
Het heeft in dit geval naar mijn idee ook te maken met kopieergedrag van een aantal gemeenten. Lelystad beroept hem, dan kunnen wij hem ook wel beroepen, zoiets.

Volgens mij heeft Lelystad deze predikant nog niet eens beroepen.
Kan het misschien ook zo zijn dat het voor een deel van de gemeenten best lastig is om beroepbare predikanten te vinden die bij de gemeente zou passen?

Dit is een denken vanuit een bepaalde veronderstelling (wantrouwen), niet gebaseerd op de feitelijke werkwijze van een kerkenraad. Er zijn kerkrechtelijke regels waaraan een kerkenraad zich te houden heeft. Die voorkomen juist dat er zaken gebeuren zoals nu gesuggereerd wordt.

GJdeBruijn schreef:Dit is een denken vanuit een bepaalde veronderstelling (wantrouwen), niet gebaseerd op de feitelijke werkwijze van een kerkenraad. Er zijn kerkrechtelijke regels waaraan een kerkenraad zich te houden heeft. Die voorkomen juist dat er zaken gebeuren zoals nu gesuggereerd wordt.

Natuurlijk is de kerkenraad aan bepaalde regels gebonden. Maar in het beroepingswerk komen veelal dezelfde namen terug. Is dat dan ook een kerkrechtelijke regel? Dat iedereen dezelfde predikant beroept?
Beetje relativeringsvermogen en nuchterheid mag ook wel. Sommige predikanten zijn wat geliefder dan een ander. Niks mis mee. Maar ga het niet lopen verbloemen achter kerkrechtelijke regels. De ene predikant moeten ze nu eenmaal wel en de ander niet. Gewoon menselijk.
Daarnaast mag je bij sommige beroepen ook wel je vraagtekens zetten. Als je de sfeer er omheen ruikt, dan vraag ik mij af of het beroepingswerk echt wel zo'n Gods zaak is. Ik betwijfel het!

Of het een Godszaak is bij iedereen kan ik niet beoordelen.

De procedure voor het stellen van een tweetal is, dat elk kerkenraadslid een tweetal namen op een briefje zet. Hiervan wordt de groslijst gevormd. Eventueel wordt deze stap nog herhaald. Vervolgens wordt van deze groslijst gekozen uit de namen die meer dan 1x voorkomen. Daarna convergeert het snel tot een tweetal. Dit tweetal wordt aan de gemeente voorgelegd.

RefoCalvinist schreef:Maar in het beroepingswerk komen veelal dezelfde namen terug.

En hoe wil je dat verklaren als de regels in acht worden genomen voor wat betreft de stemmingen binnen de kerkenraad?
Er worden voor het stemmen geen afspraken gemaakt over stemgedrag.
Dus de uitkomst zul je als door Gods voorzienigheid geleid lot moeten erkennen.
Durf je dan nog onderstaande te zeggen?

. De ene predikant moeten ze nu eenmaal wel en de ander niet. Gewoon menselijk.
Daarnaast mag je bij sommige beroepen ook wel je vraagtekens zetten. Als je de sfeer er omheen ruikt, dan vraag ik mij af of het beroepingswerk echt wel zo'n Gods zaak is. Ik betwijfel het!

Bovenstaande is een ongepaste wijze van redeneren vanuit een vooraf ingenomen wantrouwen.
Ongeacht van welke ligging een gemeente is of van welke voorkeuren de uitkomst van een beroepingsprocedure zullen we het beroepingswerk als middelijke weg van Gods werk moeten zien in het toewijzen van ambtsdragers. Wie hier verdachtmakingen wil rechtpraten met allerlei argumenten die alleen vanuit veronderstellingen komen moet de HC en de bevestigingsformulieren van predikanten nalezen.
Het is kwalijk dat steeds weer rondom beroepingswerk dit soort nonsens wordt verkondigt door lieden die denken in een sfeer van dat een kerkenraad een soort elitegroep in een ivoren toren vormt in plaats van dienaren in Gods koninkrijk de biddend hun moeilijke werkt doen.

Tiberius schreef:Of het een Godszaak is bij iedereen kan ik niet beoordelen.

De procedure voor het stellen van een tweetal is, dat elk kerkenraadslid een tweetal namen op een briefje zet. Hiervan wordt de groslijst gevormd. Eventueel wordt deze stap nog herhaald. Vervolgens wordt van deze groslijst gekozen uit de namen die meer dan 1x voorkomen. Daarna convergeert het snel tot een tweetal. Dit tweetal wordt aan de gemeente voorgelegd.

Zo gaat het niet overal. Ik ekn een gemeente waarin eerst een groslijst wordt samengesteld uit predikanten waarvan 100% van de kerkenraad vindt dat ze bij de gemeente zouden passen. Dus als een kerkenraadslid bezwaar maakt tegen een predikant, komt die al niet op de groslijst. Daarna wordt uit de groslijst een tweetal gesteld. (Vaak is de groslijst dan overigens niet langer dan een naam of 5, 6.

GJdeBruijn schreef:en.
Ongeacht van welke ligging een gemeente is of van welke voorkeuren de uitkomst van een beroepingsprocedure zullen we het beroepingswerk als middelijke weg van Gods werk moeten zien in het toewijzen van ambtsdragers.

Waarom worden er dan duizenden beroepen uitgebracht die niet worden aangenomen? Is dit niet gewoon een menselijke beslissing om een beroep uit te brengen op een bepaald predikant, waar overigens veel gebed voor mag zijn maar niet perse Gods weg hoeft te zijn, sterker, meestal niet, anders werden er veel meer beroepen aangenomen?

Tiberius schreef:Of het een Godszaak is bij iedereen kan ik niet beoordelen.

Dat moet je ook niet individueel beoordelen, maar de het geheel, de uitkomst staat wel degelijk onder Gods voorzienigheid. Dat is de grondslag van de procedure zoals ook duidelijk naar voren komt in de bevestigingsformulieren. Bij de ouderling/diakenen staat zelfs dat de stemming van de gemeente gezien moet worden als "mitsdien door God Zelf verkozen". Als je ten aanzien van kerkrechtelijk verlopen stemmingen verdachtmakingen uit dan is dat een verdachtmaking van Gods Werk in het regeren van Zijn Kerk. Daarmee maak je het werk van ambtsdragers onnodig zwaar. Je ontneemt daarmee in feite hun Goddelijke roeping voor hun ambt.
Daarom vind ik het zo kwalijk als er een soort politiek van gemaakt wordt met achterkamertjes enz. Een kerkelijke regering is heel wat anders.
Het lijkt wel of het geestelijke aspect hierin niet meer onderkent wordt. Het kan zo plat en technisch-bestuurlijk worden alsof een kerkelijke gemeente een club is waarbij een kerkenraad verantwoording moet afleggen aan de leden.

ejvl schreef:

GJdeBruijn schreef:en.
Ongeacht van welke ligging een gemeente is of van welke voorkeuren de uitkomst van een beroepingsprocedure zullen we het beroepingswerk als middelijke weg van Gods werk moeten zien in het toewijzen van ambtsdragers.

Waarom worden er dan duizenden beroepen uitgebracht die niet worden aangenomen? Is dit niet gewoon een menselijke beslissing om een beroep uit te brengen op een bepaald predikant, waar overigens veel gebed voor mag zijn maar niet perse Gods weg hoeft te zijn, sterker, meestal niet, anders werden er veel meer beroepen aangenomen?

Het is niet of dit of dat maar beide.
De menselijke beslissing in het aannemen volgt op een kenbaar worden van de Goddelijke beslissing. Het kenbaar worden daarvan kan op veel manieren waarbij Gods voorzienige leiding nadrukkelijk wordt nagegaan.
Overigens moeten we ons niet blindstaren op een situatie waarin meer gemeenten zijn dan predikanten. Als een predikant een beroep aanneemt ontstaat er weer een lege plaats. Dan komen we weer andere vragen. Het is niet allereerst de vraag hoe lossen we het praktisch op maar eerst welke weg wordt ons hier gewezen door God Zelf om daarna pas een praktische invulling te geven aan deze aangewezen weg. Daarom zal een kerkenraad ook nooit een stemming uitvoeren zonder deze eerst in het gebed voor te leggen.

GJdeBruijn schreef:En hoe wil je dat verklaren als de regels in acht worden genomen voor wat betreft de stemmingen binnen de kerkenraad?
Er worden voor het stemmen geen afspraken gemaakt over stemgedrag.
Dus de uitkomst zul je als door Gods voorzienigheid geleid lot moeten erkennen.
Durf je dan nog onderstaande te zeggen?

Buiten het stemmen om praat de kerkenraad gewoon over welke predikanten ze passend vinden en welke niet. Als je met een kerkenraad op 1 lijn zit en gelijksoortige gemeenten deze predikant ook beroepen, zal een groot deel van de kerkenraad op deze predikant stemmen. Zo gaat het nou eenmaal.