Belijdenis doen

[TAF]

Ik geloof dat het getuigenis als overgeleverd in de Bijbel Waar en Waarachtig is.
Ik erken en beleef dat uit mijzelf niets goeds voortkomt.
Ik ervaar mij door God uit de Duisternis geroepen.
Ik erken en beleef dat God in Mij een nieuw verlangen legde gehoor te geven aan dit Roepen.
Ik erken en beleef dat ik uit mijzelf niet de kracht bezit om dit te kunnen.
Ik erken en beleef dat Christus offer zowel het roepen tot verlangen, de kracht tot komen en het verlossend antwoorden in mijn leven is.
Vanuit dit geloof geloof ik oprecht en volkomen dat de gemeente alwaar ik nu sta de plaats is waar God mij op dit moment gezet heeft en ik ben dan ook bereid me onder de prediking en tucht alhier te stellen.
Hierbij niet altijd zeggende dat het wandelen en spreken van hen over mij gesteld waar is, maar zoals het David niet paste op te staan tegen Saul, door God aangesteld, zo zal ook ik niet tegen dit gezag opstaan zelfs niet als het verkeerd spreekt of handeld.
Ik zal mijzelf toewijden als broeder van elk in deze gemeente vergaderd en mij plichting stellen ook naar hen bemoedinging, steun, en berisping uit te spreken waar nodig, en mijn werken en bidden aan hen op te dragen.
Ik zal nimmer uit eigen beweging van deze plichten verzaken, en slechts van hier wegvoeren als de Heere mij daartoe nadrukkelijk de opdracht geeft.
Hierbij bid ik ook dat U mij allen bijstaat met dezelfde ijver.
Daar God mij helpe uit genade belijde ik dit alles, amen.

DAT zou ik kunnen belijden oprecht, waarom kan ik dat gewoon niet zeggen ipv die vage artikelen van hen;)

[Cees]

Maar dat is voor een kerkenraad wel moeilijk te beoordelen, en dat probeert ds. Moerkerken aan te geven. Hij pleit totaal niet voor alleen een historisch geloof. Alleen een kerkenraad kan een belijdeniscatechisant niet naar het HA sturen en een kerkenraad kan een belijdeniscatechisant er niet van af houden.

Eens.Maar een kerkenraad kan dit wel ter sprake brengen en voortdurend ter sprake brengen, en de klem er zó op leggen dat elke belijdeniscatechisant voelt: Ik doe niet recht als ik zonder waar geloof belijdenis doe.

Dat doen kerkenraad ook, hoor. Zie maar de artikelen van ds. Moerkerken. En ook ds. Van Aalst heeft er juist deze week wat over geschreven in de Saambinder. Dat is de lijn die de kerkenraden (in doorsnee) aanhouden.

Hoe weet jij dat "in doorsnee"? Weleens op de Veluwe je oor te luisteren gelegd?
Daarbij komt dat ik het nog steeds erg gemakkelijk vindt, het gemak waarmee jullie je kennelijk neerleggen bij het kleine aantal HA-gangers in onze gezindte. Dat is toch vreselijk, als je bedenkt dat velen belijden dat ze naar een eeuwige ondergang reizen? Of grijpt jullie dat niet aan. Ik weet zeker dat het jullie ook raakt.

Maar het lijkt soms wat tegenstrijdig wat je post, hoewel je het zo niet zult bedoelen. Je spreekt grote groepen jongeren die belijdenis afleggen van het geloof zonder daarbij innerlijk betrokken te zijn. Daarnaast bespeur je bij diezelfde jongeren teleurstelling omdat de kerkenraad niet "doorvraagt" over hun persoonlijk geloof.

Als je dit inderdaad hebt opgepikt, dan heb ik het inderdaad niet goed verwoord.
Wat ik bedoeld heb, dat ik inderdaad nog erg veel jongeren belijdenis zie doen, of wel uit gewoonte, ofwel op grond van historisch geloof, ofwel omdat het hoort, ofwel omdat het toch ook een plicht is als je gedoopt bent om zelf de verantwoordelijkheid over te nemen, ofwel: wel wetend dat het niet kan zonder waar geloof, maar constaterend dat niet te bezitten en te hopen dat dat ooit nog eens komt; wel positief in de kerk en de gemeente staat, etc. etc.
Tegelijk is er een kleine groep (!) die inderdaad dat aspect mist van het persoonlijk geloof, alsof men daar huiverig voor is.

Luther, je hoeft er voor mij geen publiekelijk antwoord op te geven, maar hoeveel belijdeniscatechisanten uit jouw gemeente heb je dit jaar eigenlijk persoonlijk gesproken?

Ik heb in de loop van de jaren heel wat jongeren gesproken, ook ouders van jonge gezinnen en ik maak me nog steeds grote zorgen.

Ik kan me toch niet aan de indruk ontrekken dat ik het vrij eenzijdig vind. Waarom? Omdat ik niet aan de indruk kan ontkomen dat het 'aantal' zeer bepalend is. Is het niet zo dat 'onze' gezindte veel breder is en dat er ook gemeenten zijn waar veel jongeren belijdenis doen, waar veel jongeren ook aan het Avondmaal gaan, maar waar net zulke zorgen over zijn als je dan vraagt naar hun motivatie om Avondmaal te vieren en wat het geloof in Jezus Christus nu voor hen betekend?

Ligt het probleem niet op een ander vlak, en dat juist in 'onze' gezindte het oprecht afleggen van Geloofsbelijdenis des Geloofs wordt gemist?

[Luther]

Inderdaad doe je belijdenis van de leer. Kijk maar naar vraag 1. Aan vraag 2 kan niemand voldoen dan door de genade Gods, zoals zo mooi aangegeven. Dat moet inderdaad een biddend leven geven. Dus dat hebben ze je ook goed verteld. Gods eis ligt er voor ieder kerkmens, bekeerd of onbekeerd. En daar hebben we aan te voldoen. Dat is een onmogelijkheid van onze kant, maar mogelijk bij God vandaan. Wanneer mensen makkelijk antwoorden op deze vragen zonder de diepe ernst te beseffen is dat hun eigen verantwoordelijkheid, niet die van de kerkenraad.

Met het bovenstaande kan ik het wel eens zijn.
Maar misschien zit mijn punt wel in het laatste zinnetje. Wordt die route je niet erg gemakkelijk gemaakt? Zoals TAF ook al eerder aangeeft: als je ongeveer weet welke antwoorden men verwacht op bepaalde vragen, dan is het gesprek snel doorlopen hoor!

Ik benader het nu erg negatief, ik besef het, maar doe ik om even scherp te stellen waar het me om te doen is.

@Tiberius: Misschien ben ik ook teveel beïnvloed door de iets jongere categorie die ik dagelijks voor me zie. Ik hou van jongeren en ik trek graag met ze op, maar mijn zorgen over hen en daarmee over de toekomst van de kerk nemen wel met de dag toe.

[Luther]

Ik kan me toch niet aan de indruk ontrekken dat ik het vrij eenzijdig vind. Waarom? Omdat ik niet aan de indruk kan ontkomen dat het 'aantal' zeer bepalend is. Is het niet zo dat 'onze' gezindte veel breder is en dat er ook gemeenten zijn waar veel jongeren belijdenis doen, waar veel jongeren ook aan het Avondmaal gaan, maar waar net zulke zorgen over zijn als je dan vraagt naar hun motivatie om Avondmaal te vieren en wat het geloof in Jezus Christus nu voor hen betekend?

Ligt het probleem niet op een ander vlak, en dat juist in 'onze' gezindte het oprecht afleggen van Geloofsbelijdenis des Geloofs wordt gemist?

Ja, ik denk dat je gelijk hebt. Dát is ook steeds mijn punt. En inderdaad geldt dat voor de categorie die belijdenis aflegt en die toch ook belijden dat ze Christus niet kennen als persoonlijke Borg en Zaligmaker, maar ook voor hen die uit een soort automatisme zich tot kinderen van God rekenen.

[Tiberius]

Maar dat is voor een kerkenraad wel moeilijk te beoordelen, en dat probeert ds. Moerkerken aan te geven. Hij pleit totaal niet voor alleen een historisch geloof. Alleen een kerkenraad kan een belijdeniscatechisant niet naar het HA sturen en een kerkenraad kan een belijdeniscatechisant er niet van af houden.

Eens.Maar een kerkenraad kan dit wel ter sprake brengen en voortdurend ter sprake brengen, en de klem er zó op leggen dat elke belijdeniscatechisant voelt: Ik doe niet recht als ik zonder waar geloof belijdenis doe.

Dat doen kerkenraad ook, hoor. Zie maar de artikelen van ds. Moerkerken. En ook ds. Van Aalst heeft er juist deze week wat over geschreven in de Saambinder. Dat is de lijn die de kerkenraden (in doorsnee) aanhouden.

Hoe weet jij dat "in doorsnee"? Weleens op de Veluwe je oor te luisteren gelegd?

Ik heb geen signalen dat men daar van de mainstream GG-lijn afwijkt.

Daarbij komt dat ik het nog steeds erg gemakkelijk vindt, het gemak waarmee jullie je kennelijk neerleggen bij het kleine aantal HA-gangers in onze gezindte. Dat is toch vreselijk, als je bedenkt dat velen belijden dat ze naar een eeuwige ondergang reizen? Of grijpt jullie dat niet aan. Ik weet zeker dat het jullie ook raakt.

Dat raakt mij ook, ja. Maar ik denk niet dat de oplossing gezocht moet worden in enerzijds het activisme dat je voorstaat en anderzijds het verdacht maken van mensen die belijdenis afleggen of afgelegd hebben en daar mee worstelen. Dat is me te gemakkelijk.

Maar het lijkt soms wat tegenstrijdig wat je post, hoewel je het zo niet zult bedoelen. Je spreekt grote groepen jongeren die belijdenis afleggen van het geloof zonder daarbij innerlijk betrokken te zijn. Daarnaast bespeur je bij diezelfde jongeren teleurstelling omdat de kerkenraad niet "doorvraagt" over hun persoonlijk geloof.

Als je dit inderdaad hebt opgepikt, dan heb ik het inderdaad niet goed verwoord.
Wat ik bedoeld heb, dat ik inderdaad nog erg veel jongeren belijdenis zie doen, of wel uit gewoonte, ofwel op grond van historisch geloof, ofwel omdat het hoort, ofwel omdat het toch ook een plicht is als je gedoopt bent om zelf de verantwoordelijkheid over te nemen, ofwel: wel wetend dat het niet kan zonder waar geloof, maar constaterend dat niet te bezitten en te hopen dat dat ooit nog eens komt; wel positief in de kerk en de gemeente staat, etc. etc.
Tegelijk is er een kleine groep (!) die inderdaad dat aspect mist van het persoonlijk geloof, alsof men daar huiverig voor is.

Luther, je hoeft er voor mij geen publiekelijk antwoord op te geven, maar hoeveel belijdeniscatechisanten uit jouw gemeente heb je dit jaar eigenlijk persoonlijk gesproken?

Ik heb in de loop van de jaren heel wat jongeren gesproken, ook ouders van jonge gezinnen en ik maak me nog steeds grote zorgen.

Ok, maar dat is geen antwoord op mijn vraag.

[parel]

Ik geloof dat het getuigenis als overgeleverd in de Bijbel Waar en Waarachtig is.
Ik erken en beleef dat uit mijzelf niets goeds voortkomt.
Ik ervaar mij door God uit de Duisternis geroepen.
Ik erken en beleef dat God in Mij een nieuw verlangen legde gehoor te geven aan dit Roepen.
Ik erken en beleef dat ik uit mijzelf niet de kracht bezit om dit te kunnen.
Ik erken en beleef dat Christus offer zowel het roepen tot verlangen, de kracht tot komen en het verlossend antwoorden in mijn leven is.
Vanuit dit geloof geloof ik oprecht en volkomen dat de gemeente alwaar ik nu sta de plaats is waar God mij op dit moment gezet heeft en ik ben dan ook bereid me onder de prediking en tucht alhier te stellen.
Hierbij niet altijd zeggende dat het wandelen en spreken van hen over mij gesteld waar is, maar zoals het David niet paste op te staan tegen Saul, door God aangesteld, zo zal ook ik niet tegen dit gezag opstaan zelfs niet als het verkeerd spreekt of handeld.
Ik zal mijzelf toewijden als broeder van elk in deze gemeente vergaderd en mij plichting stellen ook naar hen bemoedinging, steun, en berisping uit te spreken waar nodig, en mijn werken en bidden aan hen op te dragen.
Ik zal nimmer uit eigen beweging van deze plichten verzaken, en slechts van hier wegvoeren als de Heere mij daartoe nadrukkelijk de opdracht geeft.
Hierbij bid ik ook dat U mij allen bijstaat met dezelfde ijver.
Daar God mij helpe uit genade belijde ik dit alles, amen.

Amen

[Tiberius]

@Tiberius: Misschien ben ik ook teveel beïnvloed door de iets jongere categorie die ik dagelijks voor me zie. Ik hou van jongeren en ik trek graag met ze op, maar mijn zorgen over hen en daarmee over de toekomst van de kerk nemen wel met de dag toe.

Ik denk niet dat je middelbare scholieren normatief kan nemen voor belijdeniscatechisanten.
Op die leeftijd hebben ze nogal eens de neiging om ergens flink tegen aan te schoppen, waar ze het diep in hun hart mee eens zijn.

[Luther]

Eens.Maar een kerkenraad kan dit wel ter sprake brengen en voortdurend ter sprake brengen, en de klem er zó op leggen dat elke belijdeniscatechisant voelt: Ik doe niet recht als ik zonder waar geloof belijdenis doe.

Dat doen kerkenraad ook, hoor. Zie maar de artikelen van ds. Moerkerken. En ook ds. Van Aalst heeft er juist deze week wat over geschreven in de Saambinder. Dat is de lijn die de kerkenraden (in doorsnee) aanhouden.

Hoe weet jij dat "in doorsnee"? Weleens op de Veluwe je oor te luisteren gelegd?

Ik heb geen signalen dat men daar van de mainstream GG-lijn afwijkt.

In een gemeente als De Valk-Wekerom is zelfs iemand als ds. Van Aalst 'verdacht'.

Daarbij komt dat ik het nog steeds erg gemakkelijk vindt, het gemak waarmee jullie je kennelijk neerleggen bij het kleine aantal HA-gangers in onze gezindte. Dat is toch vreselijk, als je bedenkt dat velen belijden dat ze naar een eeuwige ondergang reizen? Of grijpt jullie dat niet aan. Ik weet zeker dat het jullie ook raakt.

Dat raakt mij ook, ja. Maar ik denk niet dat de oplossing gezocht moet worden in enerzijds het activisme dat je voorstaat en anderzijds het verdacht maken van mensen die belijdenis afleggen of afgelegd hebben en daar mee worstelen. Dat is me te gemakkelijk.

Ho, ik heb geen enkel pleidooi voor activisme gevoerd. Sterker: dat verwerp ik net zo als jij. En anderzijds heb ik niemand verdacht willen maken. Wel heb ik willen betogen dat er teveel mensen binnen de geref. gez. onbekeerd voortleven, en we met elkaar lijken te doen, als of dat zo hoort, of dat het niet anders kan of zal zijn, of... geef het een naam. En anderzijds inderdaad een stroming die alles maar als een automatisme neemt en oppervlakkig doorleeft, belijdenis doet, aan het HA gaat, etc.

Ok, maar dat is geen antwoord op mijn vraag.

Ik vind van wel...

[Luther]

@Tiberius: Misschien ben ik ook teveel beïnvloed door de iets jongere categorie die ik dagelijks voor me zie. Ik hou van jongeren en ik trek graag met ze op, maar mijn zorgen over hen en daarmee over de toekomst van de kerk nemen wel met de dag toe.

Ik denk niet dat je middelbare scholieren normatief kan nemen voor belijdeniscatechisanten.
Op die leeftijd hebben ze nogal eens de neiging om ergens flink tegen aan te schoppen, waar ze het diep in hun hart mee eens zijn.

Inderdaad zijn ze niet normatief, maar dat schoppen is ook een vooroordeel, want dat komt zo breed helemaal niet voor.
Wel dat er al keuzes gemaakt zijn die redelijk vast liggen, en die betreffen ook de kerk, of juist het (vrijwel) verlaten ervan.

[Tiberius]

Ho, ik heb geen enkel pleidooi voor activisme gevoerd. Sterker: dat verwerp ik net zo als jij. En anderzijds heb ik niemand verdacht willen maken. Wel heb ik willen betogen dat er teveel mensen binnen de geref. gez. onbekeerd voortleven, en we met elkaar lijken te doen, als of dat zo hoort, of dat het niet anders kan of zal zijn, of... geef het een naam. En anderzijds inderdaad een stroming die alles maar als een automatisme neemt en oppervlakkig doorleeft, belijdenis doet, aan het HA gaat, etc.

Elia dacht ook, dat hij alleen was overgebleven. Maar er waren er nog 7000 overgebleven.

Ok, maar dat is geen antwoord op mijn vraag.

Ik vind van wel...

Ok, 0 dus.

[Tiberius]

@Tiberius: Misschien ben ik ook teveel beïnvloed door de iets jongere categorie die ik dagelijks voor me zie. Ik hou van jongeren en ik trek graag met ze op, maar mijn zorgen over hen en daarmee over de toekomst van de kerk nemen wel met de dag toe.

Ik denk niet dat je middelbare scholieren normatief kan nemen voor belijdeniscatechisanten.
Op die leeftijd hebben ze nogal eens de neiging om ergens flink tegen aan te schoppen, waar ze het diep in hun hart mee eens zijn.

Inderdaad zijn ze niet normatief, maar dat schoppen is ook een vooroordeel, want dat komt zo breed helemaal niet voor.
Wel dat er al keuzes gemaakt zijn die redelijk vast liggen, en die betreffen ook de kerk, of juist het (vrijwel) verlaten ervan.

En die doen enkele jaren later geloofsbelijdenis, denk je?

[Luther]

@Tiberius: Misschien ben ik ook teveel beïnvloed door de iets jongere categorie die ik dagelijks voor me zie. Ik hou van jongeren en ik trek graag met ze op, maar mijn zorgen over hen en daarmee over de toekomst van de kerk nemen wel met de dag toe.

Ik denk niet dat je middelbare scholieren normatief kan nemen voor belijdeniscatechisanten.
Op die leeftijd hebben ze nogal eens de neiging om ergens flink tegen aan te schoppen, waar ze het diep in hun hart mee eens zijn.

Inderdaad zijn ze niet normatief, maar dat schoppen is ook een vooroordeel, want dat komt zo breed helemaal niet voor.
Wel dat er al keuzes gemaakt zijn die redelijk vast liggen, en die betreffen ook de kerk, of juist het (vrijwel) verlaten ervan.

En die doen enkele jaren later geloofsbelijdenis, denk je?

Sommigen van hen wel; de meesten niet.
Het gaat me o.a. ook om die sommigen.

Maar een andere vraag dan, die richting de kern van dit topic gaat:
Hoe ga je als kerkenraad om met jonge mensen die aangeven belijdenis te willen doen, maar die zeggen dat ze de Heere niet kennen, en daar eigenlijk ook niet mee worstelen, maar dat ze wel bij de kerk willen horen. En die in hun levenstijl niet erg te onderscheiden zijn van de wereld om ons heen?

[Erasmiaan]

Maar een andere vraag dan, die richting de kern van dit topic gaat:
Hoe ga je als kerkenraad om met jonge mensen die aangeven belijdenis te willen doen, maar die zeggen dat ze de Heere niet kennen, en daar eigenlijk ook niet mee worstelen, maar dat ze wel bij de kerk willen horen. En die in hun levenstijl niet erg te onderscheiden zijn van de wereld om ons heen?

Daar zijn we toch blij mee dat die zich bij de kerk willen voegen en we manen ze en sporen ze aan om de slechtigheden te verlaten en te leven en proberen duidelijk te maken wat de inhoud van belijdenis doen is. Als je zulke mensen weigert dan is dat het laatste zetje om ze de kerk uit te duwen. Zou je dat willen?

[Tiberius]

Maar een andere vraag dan, die richting de kern van dit topic gaat:
Hoe ga je als kerkenraad om met jonge mensen die aangeven belijdenis te willen doen, maar die zeggen dat ze de Heere niet kennen, en daar eigenlijk ook niet mee worstelen, maar dat ze wel bij de kerk willen horen. En die in hun levenstijl niet erg te onderscheiden zijn van de wereld om ons heen?

Daar zijn we toch blij mee dat die zich bij de kerk willen voegen en we manen ze en sporen ze aan om de slechtigheden te verlaten en te leven en proberen duidelijk te maken wat de inhoud van belijdenis doen is. Als je zulke mensen weigert dan is dat het laatste zetje om ze de kerk uit te duwen. Zou je dat willen?

Tegenwoordig worden zulke mensen zo aan het avondmaal gekletst.

[Luther]

Maar een andere vraag dan, die richting de kern van dit topic gaat:
Hoe ga je als kerkenraad om met jonge mensen die aangeven belijdenis te willen doen, maar die zeggen dat ze de Heere niet kennen, en daar eigenlijk ook niet mee worstelen, maar dat ze wel bij de kerk willen horen. En die in hun levenstijl niet erg te onderscheiden zijn van de wereld om ons heen?

Daar zijn we toch blij mee dat die zich bij de kerk willen voegen en we manen ze en sporen ze aan om de slechtigheden te verlaten en te leven en proberen duidelijk te maken wat de inhoud van belijdenis doen is. Als je zulke mensen weigert dan is dat het laatste zetje om ze de kerk uit te duwen. Zou je dat willen?

Tegenwoordig worden zulke mensen zo aan het avondmaal gekletst.

Waar en door wie?
Niet door mij in elk geval, en ook niet de Gereformeerde Gemeenten!