Volgens mij zijn de verschillen minimaal, het RD meldt gewoon dat ds. Blok 6 weken bij de Jeugdstorm zat en vertrok toen duidelijk werd dat hij ook propaganda moest maken. Jij vermeldt erbij dat hij daar een 'muziekfunctie' had, maar ook uit het RD verslag blijkt al dat de rol van ds. Blok bij de jeugdstorm minimaal is geweest. Ook worden de daden van ds. Blok tegen de Duitsers door het RD vermeldt. Wat mij meer opvalt is dat jij de 'bekladactie' verzwijg, die meldt het RD dan weer wel.
Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit
-
Henk J
- Berichten: 3370
- Lid geworden op: 11 mar 2021, 10:34
- Locatie: henkjrefoforum@gmail.com
Re: Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit
Re: Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit
Je put vooral uit verklaringen van betrokkene en diens broer. Dat zegt al genoeg.
Re: Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit
Welke dan. Ik heb het gelezen maar zie een hoop vergoeilijking maar geen tegengestelde berichten.
Feit is dat verhaal met kalk op bezittingen van joden.
Openbaar bekent niet openbaar beleden.
Feit is dat verhaal met kalk op bezittingen van joden.
Openbaar bekent niet openbaar beleden.
Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Re: Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit
Er staat toch niet alles in
Het is bijna al 30 jaar geleden, dat de Heere één onzer oude geoefende leraars wegnam, en opnam uit de strijdende in de triomferende kerk. Algemeen was hij geacht en bemind. Na zijn dood verscheen er een levensbeschrijving van hem, waarin hij op zeer eenvoudige wijze verhaalde de weg, die de Heere met hem gehouden had, persoonlijk en ambtelijk.
Een boekverkoper kwam op zekere dag met dat boek bij een andere leraar, die de plaats van de ontslapen leraar had ingenomen. De karakters van die twee leraren verschilden zeer veel. Allen, die ze 'beiden gekend hebben, kunnen zich dat nog wel herinneren. Die eerste leraar waarover ik schreef, was zo kalm en bedaard, doch die tweede leraar was vaak erg kort, en wat kon hij toch pittige uitdrukkingen doen. Hij kon, zoals men dat wel eens zegt, de spijker op de kop slaan.
Ik herinner me nog altijd, dat een leraar, die ia 1928 te Veenendaal overleed, en in wiens gezelschap ik ook vaak als student verkeren mocht, eens van hem zei: „Hij kijkt scheel de wereld in, maar recht in je hart". (Hij had namelijk maar één goed oog). Maar nu terug naar de ontmoeting van die boekverkoper met die leraar.
Die leraar liet het voorkomen, alsof hij niet zoveel belang toonde voor dat uitgegeven werk. Het was niet zo bedoeld, maar hij zei tegen die boekverkoper: „Je kunt het wel mee terug nemen". „Wat", zo riep die man, „ik dacht dat u altijd zulk een grote achting en liefde voor die leraar had? " „Och ja", was het antwoord, „ik zal het wel nemen, maar er staat toch niet alles in". Of die man het begrepen heeft of niet, dat weet ik niet, maar vaak heb ik gedacht, en later nog veel meer dan toen, wat was dat toch een veelbetekenende uitdrukking. Wat een ware uitdrukking.
Welke bekeringsgeschiedenis ge ook ter hand neemt, het is inderdaad waar, al is het nog zo getrouw medegedeeld, toch staat er niet alles in. Als er alles in staan moest, zouden er niet veel exemplaren verkocht worden. Werkelijk, het kan niet alles op papier gezet worden. Alle dingen stichten niet. Er kan soms wel eens wat beschreven worden, maar alles, dat is onmogelijk. Allen, die geen vreemdeling zijn van het leven Gods, kennen dat bij eigen ervaring.
Wat brengt de Heere Zijn volk vaak in diepten en afgronden. De diepten des satans, de diepten dier zonde, de diepten van de vijandschap, de diepten van het verderf, de diepten van de aanvechtingen van die vorst der duisternis, van de verbergingen en van de verlatingen Gods. Het is in deze als eenmaal met de bloedvloeiende vrouw. De Heere Jezus vroeg aan Zijn discipelen: „Wie heeft mij aangeraakt? " En het antwoord van de discipelen was: „De schare Verdringt U". Alsof zij wilden zeggen: Wie kan daar nu een antwoord opgeven? Maar twee waren er die het wisten, dat was de Heere Jezus Zelf en die vrouw.
Hier is het hetzelfde. God weet het, omdat Hij alwetend is en alles van eeuwigheid in Zijn ondoorgrondelijke raad is opgenomen en vastgelegd. Het wordt immers alles door God bepaald en bestuurd. Hij laat Zijn volk niet verzocht worden boven vermogen. Maar dat volk weet het ook, omdat zij het persoonlijk doorleven. Van Paulus lezen wij in 2 Cor. 12 : 4, dat hij opgetrokken was in het Paradijs, en gehoord had onuitsprekelijke woorden, die het een mens niet geoorloofd is te spreken. Het kon door Paulus ook niet beschreven worden. Daar waren geen woorden voor.
Ook lezen wij in Gods Woord, dat Christus na Zijn opstanding van Simon gezien is; doch een nadere 'beschrijving van wat daar heeft plaats gehad, kunnen wij ook nergens vinden.
Dat het volzalige openbaringen en verschijningen zijn geweest, daar kunnen wij wel iets van gevoelen. Het gaat alle beschrijving te boven. Zulke zaken behoren wel tot de zeldzaamheden, als in het leven van Paulus en Petrus, maar toch wat de eigenschappen betreft, een elk en een ieder van dat volk, in wier hart de gebaande wegen, zijn, mag toch smaken, dat de Heere goed is. Johannes op Patmos mocht als dood aan die voeten van de Heere Jezus vallen, en ook hij was niet bekwaam om mede te delen wat er toen in zijn hart is omgegaan. Het zijn voorproeven en voorsmaken van wat het eenmaal in de heerlijkheid zijn zal. Och, hadden wij er meer van! Maar het is ook de Heere bekend hoe lusteloos en behoefteloos dat wij daar heengaan. Wij moeten onszelf ook te dien opzichte zo vaak veroordelen, omdat wij ons niet recht veroordelen kunnen.
Ook anderzijds heeft er zoveel plaats uit- en inwendig, dat ook niet aan „de .pers" overgegeven kan worden.
Wie zal de afdwalingen verstaan? Reinig mij van mijn verborgen zonden. Er is naar Job 26 : 6, geen deksel voor het verderf. Arglistig is het hart, ja dodelijk, wie zal het kennen? En zegt de Waarheid het ons ook niet, dat niemand weet wat in de mens is, dan de geest des mensen, die in hem is? Ook horen wij Job zeggen in hoofdstuk 23 : 2: Mijn plage is zwaar boven mijn zuchten. Wij kunnen het zelfs tegen onze dierbaarste betrekkingen en bijzonderste vrienden niet 'alles zeggen, wat er plaats heeft. Soms zouden wij het wel willen, om ons hart eens te ontlasten, dat er eens niets meer bedekt bleef, maar hoe zal een mens er aan beginnen? Soms mag dat volk tegen de Heere alles vertellen. David zegt in Ps. 119: Ik heb U mijn wegen verteld. De Heere wekt er Zijn volk toe op on Ps. 62 : 9: Stort ulieder hart uit voor Zijn aangezicht. En wat heeft het menigmaal hun ziel ontlast en verruimd. Maar tegen mensen zeggen, of het in een boek schrijven, dat is onmogelijk.
Daarom, wat is die uitdrukking waar: „Er staat toch niet alles in". Wat zal ik er nog aan toevoegen? Het zijn uitdrukkingen en zaken, die door velen niet meer verstaan worden, en daarom.... veracht worden. Edoch indien wij tot dezulken behoren, dan is er wel reden om te vrezen, dat wij vreemdelingen zijn van het leven Gods. En zo wij van dat bevindelijke leven geen kennis krijgen, tussen de wieg en het graf, dan zal het vreselijk zijn om te vallen in de handen van de levende God.
Dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige en waarachtige God en Jezus Christus, Die Gij gezonden hebt. Joh. 17 : 3. Er is veel bevinding, die de toets van Gods Woord niet doorstaan kan. Alles wat niet gegrond en gefundeerd is op het eeuwige Woord van God, zal geen dageraad hebben. Ook met een overgenomen en gestolen bevinding zullen wij God niet kunnen ontmoeten. De zuivere bevinding is die bevinding, die Gods Woord tot richtsnoer heeft, en wat een vrucht is van de onderwijzingen des Heiligen Geestes in ons hart.
De verborgenheden des Heeren zijn voor degenen, die Hem vrezen, en dat gaat niet buiten ons om. Wat zal er veel wegvallen, waar wij mee gepocht hebben. Ook alles waarin en waarmee wij onszelf bedoeld hebben, zal als kaf verbranden, alleen wat van God is zal overblijven. In de dag des oordeels zullen de boeken geopend werden door Hem, aan Wie de Vader al het oordeel gegeven heeft.
Maar ook Gods volk zal eeuwig zingen van de wegen des Heeren, omdat de heerlijkheid des Heeren groot is; en ik denk ook van datgene wat hier nooit uitgedrukt of beschreven kon worden. Hier zijn de gedachten zo vaak vermenigvuldigd, de strijd zo zwaar geweest, en de afgronden zo diep, zichzelf zo tegengevallen, zo vaak besloten, dat zij niet konden uitkomen; maar daar zijn alle raadsels op'gelost, daar alle duisternissen voor eeuwig weggenomen, en God alles en in allen.
De Heere mocht deze enkele regelen om Zijns Zelfs wil nog zegenen voor dat zo menigmaal gejaagde en geplaagde volk, dat zo vaak als een onverklaarbaar raadsel voor zichzelf zwerft over de aarde.... Met de hypocrieten loopt het niet vast, maar Gods arme volk zit gedurig maar verward in de struiken. En zij moeten er telkens uit geholpen en verlost worden. Het ongeloof is vaak zo sterk en de twijfel zo groot, maar hun Verlosser is sterk, Heere der heirscharen is Zijn Naam. Christus is die Held, bij Wie hulp besteld is, en machtig om te verlossen.
Hij heeft de strijd gewonnen, en in Zijn overwinning ligt de zegepraal van de kerk voor eeuwig gewaarborgd. Straks zal eeuwige blijdschap op hun hoofden zijn, en treuring en zuchting voor eeuwig wegvlieden.
Van Christus staat ook niet alles beschreven, alles wat Hij gedaan heeft, naar Joh. 21 : 25. Hij heeft veel meer gedaan dan dat ons bekend en geopenbaard is. En daar kan ook wel onder geschaard worden, de Goddelijke ondersteuningen en bewaringen in die bange tijden, wat nooit door dat volk genoemd of beschreven is.
Houdt door Zijn kracht Gods volk in stand. O, dat onze ziel mocht opwassen meer en meer ia de kennis en in de genade van de Heere Jezus Christus, en dat Hij Hem mocht verheffen als het hoogste onzer blijdschap. Hem, Die Zijn volk een oorzaak geworden is der eeuwige zaligheid. Vertroost elkander met deze woorden.
Uit: De Saambinder (1950)
Het is bijna al 30 jaar geleden, dat de Heere één onzer oude geoefende leraars wegnam, en opnam uit de strijdende in de triomferende kerk. Algemeen was hij geacht en bemind. Na zijn dood verscheen er een levensbeschrijving van hem, waarin hij op zeer eenvoudige wijze verhaalde de weg, die de Heere met hem gehouden had, persoonlijk en ambtelijk.
Een boekverkoper kwam op zekere dag met dat boek bij een andere leraar, die de plaats van de ontslapen leraar had ingenomen. De karakters van die twee leraren verschilden zeer veel. Allen, die ze 'beiden gekend hebben, kunnen zich dat nog wel herinneren. Die eerste leraar waarover ik schreef, was zo kalm en bedaard, doch die tweede leraar was vaak erg kort, en wat kon hij toch pittige uitdrukkingen doen. Hij kon, zoals men dat wel eens zegt, de spijker op de kop slaan.
Ik herinner me nog altijd, dat een leraar, die ia 1928 te Veenendaal overleed, en in wiens gezelschap ik ook vaak als student verkeren mocht, eens van hem zei: „Hij kijkt scheel de wereld in, maar recht in je hart". (Hij had namelijk maar één goed oog). Maar nu terug naar de ontmoeting van die boekverkoper met die leraar.
Die leraar liet het voorkomen, alsof hij niet zoveel belang toonde voor dat uitgegeven werk. Het was niet zo bedoeld, maar hij zei tegen die boekverkoper: „Je kunt het wel mee terug nemen". „Wat", zo riep die man, „ik dacht dat u altijd zulk een grote achting en liefde voor die leraar had? " „Och ja", was het antwoord, „ik zal het wel nemen, maar er staat toch niet alles in". Of die man het begrepen heeft of niet, dat weet ik niet, maar vaak heb ik gedacht, en later nog veel meer dan toen, wat was dat toch een veelbetekenende uitdrukking. Wat een ware uitdrukking.
Welke bekeringsgeschiedenis ge ook ter hand neemt, het is inderdaad waar, al is het nog zo getrouw medegedeeld, toch staat er niet alles in. Als er alles in staan moest, zouden er niet veel exemplaren verkocht worden. Werkelijk, het kan niet alles op papier gezet worden. Alle dingen stichten niet. Er kan soms wel eens wat beschreven worden, maar alles, dat is onmogelijk. Allen, die geen vreemdeling zijn van het leven Gods, kennen dat bij eigen ervaring.
Wat brengt de Heere Zijn volk vaak in diepten en afgronden. De diepten des satans, de diepten dier zonde, de diepten van de vijandschap, de diepten van het verderf, de diepten van de aanvechtingen van die vorst der duisternis, van de verbergingen en van de verlatingen Gods. Het is in deze als eenmaal met de bloedvloeiende vrouw. De Heere Jezus vroeg aan Zijn discipelen: „Wie heeft mij aangeraakt? " En het antwoord van de discipelen was: „De schare Verdringt U". Alsof zij wilden zeggen: Wie kan daar nu een antwoord opgeven? Maar twee waren er die het wisten, dat was de Heere Jezus Zelf en die vrouw.
Hier is het hetzelfde. God weet het, omdat Hij alwetend is en alles van eeuwigheid in Zijn ondoorgrondelijke raad is opgenomen en vastgelegd. Het wordt immers alles door God bepaald en bestuurd. Hij laat Zijn volk niet verzocht worden boven vermogen. Maar dat volk weet het ook, omdat zij het persoonlijk doorleven. Van Paulus lezen wij in 2 Cor. 12 : 4, dat hij opgetrokken was in het Paradijs, en gehoord had onuitsprekelijke woorden, die het een mens niet geoorloofd is te spreken. Het kon door Paulus ook niet beschreven worden. Daar waren geen woorden voor.
Ook lezen wij in Gods Woord, dat Christus na Zijn opstanding van Simon gezien is; doch een nadere 'beschrijving van wat daar heeft plaats gehad, kunnen wij ook nergens vinden.
Dat het volzalige openbaringen en verschijningen zijn geweest, daar kunnen wij wel iets van gevoelen. Het gaat alle beschrijving te boven. Zulke zaken behoren wel tot de zeldzaamheden, als in het leven van Paulus en Petrus, maar toch wat de eigenschappen betreft, een elk en een ieder van dat volk, in wier hart de gebaande wegen, zijn, mag toch smaken, dat de Heere goed is. Johannes op Patmos mocht als dood aan die voeten van de Heere Jezus vallen, en ook hij was niet bekwaam om mede te delen wat er toen in zijn hart is omgegaan. Het zijn voorproeven en voorsmaken van wat het eenmaal in de heerlijkheid zijn zal. Och, hadden wij er meer van! Maar het is ook de Heere bekend hoe lusteloos en behoefteloos dat wij daar heengaan. Wij moeten onszelf ook te dien opzichte zo vaak veroordelen, omdat wij ons niet recht veroordelen kunnen.
Ook anderzijds heeft er zoveel plaats uit- en inwendig, dat ook niet aan „de .pers" overgegeven kan worden.
Wie zal de afdwalingen verstaan? Reinig mij van mijn verborgen zonden. Er is naar Job 26 : 6, geen deksel voor het verderf. Arglistig is het hart, ja dodelijk, wie zal het kennen? En zegt de Waarheid het ons ook niet, dat niemand weet wat in de mens is, dan de geest des mensen, die in hem is? Ook horen wij Job zeggen in hoofdstuk 23 : 2: Mijn plage is zwaar boven mijn zuchten. Wij kunnen het zelfs tegen onze dierbaarste betrekkingen en bijzonderste vrienden niet 'alles zeggen, wat er plaats heeft. Soms zouden wij het wel willen, om ons hart eens te ontlasten, dat er eens niets meer bedekt bleef, maar hoe zal een mens er aan beginnen? Soms mag dat volk tegen de Heere alles vertellen. David zegt in Ps. 119: Ik heb U mijn wegen verteld. De Heere wekt er Zijn volk toe op on Ps. 62 : 9: Stort ulieder hart uit voor Zijn aangezicht. En wat heeft het menigmaal hun ziel ontlast en verruimd. Maar tegen mensen zeggen, of het in een boek schrijven, dat is onmogelijk.
Daarom, wat is die uitdrukking waar: „Er staat toch niet alles in". Wat zal ik er nog aan toevoegen? Het zijn uitdrukkingen en zaken, die door velen niet meer verstaan worden, en daarom.... veracht worden. Edoch indien wij tot dezulken behoren, dan is er wel reden om te vrezen, dat wij vreemdelingen zijn van het leven Gods. En zo wij van dat bevindelijke leven geen kennis krijgen, tussen de wieg en het graf, dan zal het vreselijk zijn om te vallen in de handen van de levende God.
Dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige en waarachtige God en Jezus Christus, Die Gij gezonden hebt. Joh. 17 : 3. Er is veel bevinding, die de toets van Gods Woord niet doorstaan kan. Alles wat niet gegrond en gefundeerd is op het eeuwige Woord van God, zal geen dageraad hebben. Ook met een overgenomen en gestolen bevinding zullen wij God niet kunnen ontmoeten. De zuivere bevinding is die bevinding, die Gods Woord tot richtsnoer heeft, en wat een vrucht is van de onderwijzingen des Heiligen Geestes in ons hart.
De verborgenheden des Heeren zijn voor degenen, die Hem vrezen, en dat gaat niet buiten ons om. Wat zal er veel wegvallen, waar wij mee gepocht hebben. Ook alles waarin en waarmee wij onszelf bedoeld hebben, zal als kaf verbranden, alleen wat van God is zal overblijven. In de dag des oordeels zullen de boeken geopend werden door Hem, aan Wie de Vader al het oordeel gegeven heeft.
Maar ook Gods volk zal eeuwig zingen van de wegen des Heeren, omdat de heerlijkheid des Heeren groot is; en ik denk ook van datgene wat hier nooit uitgedrukt of beschreven kon worden. Hier zijn de gedachten zo vaak vermenigvuldigd, de strijd zo zwaar geweest, en de afgronden zo diep, zichzelf zo tegengevallen, zo vaak besloten, dat zij niet konden uitkomen; maar daar zijn alle raadsels op'gelost, daar alle duisternissen voor eeuwig weggenomen, en God alles en in allen.
De Heere mocht deze enkele regelen om Zijns Zelfs wil nog zegenen voor dat zo menigmaal gejaagde en geplaagde volk, dat zo vaak als een onverklaarbaar raadsel voor zichzelf zwerft over de aarde.... Met de hypocrieten loopt het niet vast, maar Gods arme volk zit gedurig maar verward in de struiken. En zij moeten er telkens uit geholpen en verlost worden. Het ongeloof is vaak zo sterk en de twijfel zo groot, maar hun Verlosser is sterk, Heere der heirscharen is Zijn Naam. Christus is die Held, bij Wie hulp besteld is, en machtig om te verlossen.
Hij heeft de strijd gewonnen, en in Zijn overwinning ligt de zegepraal van de kerk voor eeuwig gewaarborgd. Straks zal eeuwige blijdschap op hun hoofden zijn, en treuring en zuchting voor eeuwig wegvlieden.
Van Christus staat ook niet alles beschreven, alles wat Hij gedaan heeft, naar Joh. 21 : 25. Hij heeft veel meer gedaan dan dat ons bekend en geopenbaard is. En daar kan ook wel onder geschaard worden, de Goddelijke ondersteuningen en bewaringen in die bange tijden, wat nooit door dat volk genoemd of beschreven is.
Houdt door Zijn kracht Gods volk in stand. O, dat onze ziel mocht opwassen meer en meer ia de kennis en in de genade van de Heere Jezus Christus, en dat Hij Hem mocht verheffen als het hoogste onzer blijdschap. Hem, Die Zijn volk een oorzaak geworden is der eeuwige zaligheid. Vertroost elkander met deze woorden.
Uit: De Saambinder (1950)
© -DIA- 33.965 || ©Dianthus »since 03.10.2008«
Re: Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit
De vraag is vooral waarom jij zaken anders meldt, of niet (de bekladding bijvoorbeeld). Zonder inzicht daarin kun je hier toch geen conclusies aan verbinden?
Re: Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit
Dat kan zo zijn, maar je hebt wel veel letters weggelaten die je ook had kunnen citeren. Daarnaast negeer je dat Ds. P. Blok en zijn broer een belang hadden om de omvang en duur van de collaboratie te bagatelliseren.Hansknapen schreef: ↑03 sep 2025, 10:58 Feit is dat ik alleen uit het archief citeer. Ik heb daar geen letter aan toegevoegd.
Nee, het is een journalistieke afweging van het RD om te vertellen wat er te vertellen is en daarbij zo dicht mogelijk bij het volledige archief blijven en tegelijkertijd de opgenomen getuigenissen op waarde te schatten, tegenover de particuliere mening van Hans Knapen uit Boerenkoolstronkeradeel die met een vooringenomen houding alleen boven tafel laat komen wat bij de vooringenomen houding past.Hansknapen schreef: ↑03 sep 2025, 10:58Natuurlijk speelt mee dat je de persoon wellicht kent, maar daarom doe je als hobby onderzoeker dit werk.
Tja. Het is een mening van het RD tegen die van het archief. Ik heb geprobeerd er nuance in te brengen.
Re: Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit
Vanuit liefde voor deze dominee wil Hans zijn blazoen zuiveren, dat is ongetwijfeld goed bedoeld, maar het levert aan de voorkant eenzijdigheid op.
DIA, ik vind het 'niet noemen van alles' toch strijdig met de belijdenis van David: 'k Verborg geen kwaad dat in mij werd gevonden. Ik weet het: dat is een belijdenis aan God, maar desondanks: als we onszelf werkelijk niets waardig achten, kunnen we onszelf niet zwart genoeg afschilderen. Juist dan schittert de genade des te meer.
Hoe langer ik erover nadenk, hoe onbegrijpelijker ik het vind dat iemand een biografie over zichzelf voorbereidt. Wanneer je het ook nog postuum uitgeeft, maak je jezelf onkwetsbaar. Ik heb de biografie van ds. Blok hier staan maar ik ga hem in de papierbak doen. Het strijdt geweldig met de belijdenis als mens niets te zijn, stof en stank onrein.
Re: Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit
Onkwetsbaar?
Welnee: juist zeer vatbaar voor kritiek. Dat is nu juist het spijtige. Iedereen kan er nu van alles van vinden, zonder dat de precieze gang van zaken duidelijk wordt.
Er zal vast nog wel eens een biografie over ds. P. Blok verschijnen, maar dan een echte. Ik hoop dat die zo op tijd komt, dat er nog wat zinnigs te onderzoeken valt.
En verder houd ik mij aanbevolen voor de biografie, die heb ik nog niet, als je dat voor je geweten kunt verantwoorden. Kom je ook naar de meeting in september?
Maar ik ben het niet met je eens dat we onszelf niet zwart genoeg af kunnen schilderen. Als ik naar mijzelf kijk, stel dat ik dominee was, en alle ongepaste gedachten die bij het rondkijken door de gemeente in mij opkwamen zou ik altijd ter plekke melden, dan zou ik zo geschorst worden. En terecht.
Wij hoeven ons niet beter voor te doen dan we zijn, maar we hoeven onze gebreken ook niet tot ergernis te ventileren.
Welnee: juist zeer vatbaar voor kritiek. Dat is nu juist het spijtige. Iedereen kan er nu van alles van vinden, zonder dat de precieze gang van zaken duidelijk wordt.
Er zal vast nog wel eens een biografie over ds. P. Blok verschijnen, maar dan een echte. Ik hoop dat die zo op tijd komt, dat er nog wat zinnigs te onderzoeken valt.
En verder houd ik mij aanbevolen voor de biografie, die heb ik nog niet, als je dat voor je geweten kunt verantwoorden. Kom je ook naar de meeting in september?
Maar ik ben het niet met je eens dat we onszelf niet zwart genoeg af kunnen schilderen. Als ik naar mijzelf kijk, stel dat ik dominee was, en alle ongepaste gedachten die bij het rondkijken door de gemeente in mij opkwamen zou ik altijd ter plekke melden, dan zou ik zo geschorst worden. En terecht.
Wij hoeven ons niet beter voor te doen dan we zijn, maar we hoeven onze gebreken ook niet tot ergernis te ventileren.
-
Hansknapen
- Berichten: 24
- Lid geworden op: 03 sep 2025, 08:10
Re: Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit
Ten eerste: ik ben niet vooringenomen. Ik citeer feiten.
Ten tweede: de keuze om niet te delen in een levensbeschrijving was aan hem.
Ten derde: ik leg alleen uit wat er in een archief ligt meer niet.
Ten tweede: de keuze om niet te delen in een levensbeschrijving was aan hem.
Ten derde: ik leg alleen uit wat er in een archief ligt meer niet.
Re: Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit
De vraag is of je alles uit het dossier weergeeft. Met wat jij heb gedeeld beslaat het dossier nog geen A4-tje.Hansknapen schreef: ↑03 sep 2025, 13:45 Ten eerste: ik ben niet vooringenomen. Ik citeer feiten.
Ten tweede: de keuze om niet te delen in een levensbeschrijving was aan hem.
Ten derde: ik leg alleen uit wat er in een archief ligt meer niet.
Re: Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit
Klopt, dat laatste, maar hier ging het naar ik begrijp om openbaar bekende gebeurtenissen.DDD schreef: ↑03 sep 2025, 13:41 Onkwetsbaar?
Welnee: juist zeer vatbaar voor kritiek. Dat is nu juist het spijtige. Iedereen kan er nu van alles van vinden, zonder dat de precieze gang van zaken duidelijk wordt.
Er zal vast nog wel eens een biografie over ds. P. Blok verschijnen, maar dan een echte. Ik hoop dat die zo op tijd komt, dat er nog wat zinnigs te onderzoeken valt.
En verder houd ik mij aanbevolen voor de biografie, die heb ik nog niet, als je dat voor je geweten kunt verantwoorden. Kom je ook naar de meeting in september?
Maar ik ben het niet met je eens dat we onszelf niet zwart genoeg af kunnen schilderen. Als ik naar mijzelf kijk, stel dat ik dominee was, en alle ongepaste gedachten die bij het rondkijken door de gemeente in mij opkwamen zou ik altijd ter plekke melden, dan zou ik zo geschorst worden. En terecht.
Wij hoeven ons niet beter voor te doen dan we zijn, maar we hoeven onze gebreken ook niet tot ergernis te ventileren.
Met onkwetsbaarheid bedoel ik: je hoeft je niet meer te verantwoorden. Maar wat jij schrijft is ook waar, het kan nu een eigen leven gaan leiden (wat het ook inderdaad doet) en bovendien worden de nabestaanden ermee opgescheept.
Dan nog een toevoeging van Jobke:
Job moet niet van die rigoureuze beslissingen nemen. Dat peperdure boek blijft hier gewoon in de kast staan. Als we alle boeken, kranten en tijdschriften weg zouden doen waar we ons niet (helemaal) in kunnen vinden, kunnen we wel kleiner gaan wonen.
Re: Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit
Je begon met een uitgebreide posting over jouw onderzoek. Mooi dat je deze moeite hebt genomen. Ik begreep alleen niet wat je er nu mee wilde bereiken hier op RF.Hansknapen schreef: ↑03 sep 2025, 13:45 Ten eerste: ik ben niet vooringenomen. Ik citeer feiten.
Ten tweede: de keuze om niet te delen in een levensbeschrijving was aan hem.
Ten derde: ik leg alleen uit wat er in een archief ligt meer niet.
Zalig is de mens, welken de Heere de zonden niet toerekent.
Re: Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit
Je bent vooringenomen. Eigenlijk zou iemand die helemaal niks met onze gezindte heeft zoiets moeten duiden.Hansknapen schreef: ↑03 sep 2025, 13:45 Ten eerste: ik ben niet vooringenomen. Ik citeer feiten.
Ten tweede: de keuze om niet te delen in een levensbeschrijving was aan hem.
Ten derde: ik leg alleen uit wat er in een archief ligt meer niet.
Dat hoeft van mij niet. Mw. Biemond heeft destijds op een integere manier onderzoek gedaan naar het gedrag van ds. Blok alsook de brieven van zijn latere vrouw en haar familie.
Ook mw. Biemond zat als inwoner van Goeree Overflakkee en insider in de reformatorische gezindte dicht bij het vuur.
Inderdaad is de levensbeschrijving door ds. Blok zelf geïnitieerd. Ik vind het geen fijn boek. Heb het eens doorgebladerd en snel weg gelegd. Ik merk niet echt veel na de onthulling van de feiten over ds. Blok terwijl ik toch dicht bij het vuur zit. Het was hier ook een publiek geheim. Ik snap daarom wel dat het RD ook daarom niet nuttig vindt om nog iets te plaatsen. Ik vind dat wel verstandig.
Re: Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit
Is Jobke jouw partner?Job schreef: ↑03 sep 2025, 14:08Klopt, dat laatste, maar hier ging het naar ik begrijp om openbaar bekende gebeurtenissen.DDD schreef: ↑03 sep 2025, 13:41 Onkwetsbaar?
Welnee: juist zeer vatbaar voor kritiek. Dat is nu juist het spijtige. Iedereen kan er nu van alles van vinden, zonder dat de precieze gang van zaken duidelijk wordt.
Er zal vast nog wel eens een biografie over ds. P. Blok verschijnen, maar dan een echte. Ik hoop dat die zo op tijd komt, dat er nog wat zinnigs te onderzoeken valt.
En verder houd ik mij aanbevolen voor de biografie, die heb ik nog niet, als je dat voor je geweten kunt verantwoorden. Kom je ook naar de meeting in september?
Maar ik ben het niet met je eens dat we onszelf niet zwart genoeg af kunnen schilderen. Als ik naar mijzelf kijk, stel dat ik dominee was, en alle ongepaste gedachten die bij het rondkijken door de gemeente in mij opkwamen zou ik altijd ter plekke melden, dan zou ik zo geschorst worden. En terecht.
Wij hoeven ons niet beter voor te doen dan we zijn, maar we hoeven onze gebreken ook niet tot ergernis te ventileren.
Met onkwetsbaarheid bedoel ik: je hoeft je niet meer te verantwoorden. Maar wat jij schrijft is ook waar, het kan nu een eigen leven gaan leiden (wat het ook inderdaad doet) en bovendien worden de nabestaanden ermee opgescheept.
Dan nog een toevoeging van Jobke:
Job moet niet van die rigoureuze beslissingen nemen. Dat peperdure boek blijft hier gewoon in de kast staan. Als we alle boeken, kranten en tijdschriften weg zouden doen waar we ons niet (helemaal) in kunnen vinden, kunnen we wel kleiner gaan wonen.
Zalig is de mens, welken de Heere de zonden niet toerekent.
Re: Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit
De vetgedrukte zinnen hieronder:Hansknapen schreef: ↑03 sep 2025, 13:45 Ten eerste: ik ben niet vooringenomen. Ik citeer feiten.
Ten tweede: de keuze om niet te delen in een levensbeschrijving was aan hem.
Ten derde: ik leg alleen uit wat er in een archief ligt meer niet.
Tonen aan dat je vooringenomen bent.Hansknapen schreef: ↑03 sep 2025, 09:52 Voor mijzelf begon deze zoektocht heel dichtbij. Op 2 januari bleek dat een bekende van onze familie, iemand voor wie wij jarenlang goed hadden gezorgd, een interneringsdossier had. Wij wisten niets van zijn oorlogsverleden. Dat persoonlijke verhaal gaf mij de aanleiding om vanuit interesse naast mijn werk en gezin dieper in de archieven te duiken.
Toen ik in de krant van 25 januari de naam van wijlen dominee P. Blok las, trof mij dat diep. Ik kende hem nog uit mijn jeugd als een vriendelijke, aimabele man. Het harde oordeel in de krant en de later opgenomen podcast herkende ik totaal niet. Ik kon mij nauwelijks voorstellen dat hij bewust bij de NSB betrokken zou zijn geweest. Daarom ben ik op 24 juli en 21 augustus 2025 naar het Nationaal Archief gegaan om zijn dossier zelf te lezen. Voor mijzelf en puur om het beter te begrijpen.