Roeline schreef:

Mara schreef: Wij hebben nog geleerd dat de mooiste taak van een vrouw/moeder/echtgenote is: het dienen. En juist dat is zooooo moeilijk. Want dat is onzichtbaar, lijkt niet op te vallen, totdat het wegvalt!

Hier val ik van harte bij. Met de uitspraak decimeert mevr. Baan het fulltime moederschap op een laatdunkende wijze tot aardappels schillen. Wat een aanfluiting voor full-time moeders want natuurlijk doen die aardappels er he-le-maal niet toe. Aardappels schillen hoeft je hobby niet te zijn en je mag het gerust uitbesteden. Maar fulltime moeder zijn houdt wel wat anders in!

Roeline schreef:

DDD schreef:Maar volgens mij was dat wel wat Roeliene suggereerde. Omdat het allemaal ongemotiveerd bleef, is het tamelijk vaag wat ze de ander verwijt, dat moet ik toegeven.

Zo, beste meneer of mevrouw DDD, ik ga u op uw wenken bedienen. Niet iedereen heeft evenveel tijd als u om online te zijn. Maar oké, ik heb een balletje opgegooid en wil mezelf graag nader verklaren.

DDD schreef: En wat betreft de opvattingen van Roeline: daar kan ik mij werkelijk niets bij voorstellen. Ik vind het echt uitzonderlijk dat iemand een ander al raar vindt vanwege zulke -in mijn ogen volstrekt normale- dingen. Alleen al het feit dat mensen zich aangevallen voelen, is mij vreemd. Laat gewoon iedereen in zijn waarde, in plaats van overal een negatieve kwalificatie aan te verbinden.

U ook dank voor de kwalificaties. Heb eea van u teruggelezen op dit forum om enigszins een beeld te krijgen van wie ik voor me heb. Heb wel gelachen, het is grappig om te zien dat ik geen mening van u mag hebben en dat uw kerkelijke - en refoforumleven voor een aanzienlijk deel lijkt te bestaan bij de gratie van kwalificeren. Uw goed recht.

DDD schreef: Los daarvan vind ik de reactie helemaal niet ingetogen. Door iemand als raar te bestempelen (of het wat aardiger te formuleren, dat iemand bevreemdend overkomt) diskwalificeer je zonder enige motivering. Inmiddels zie ik enige onderbouwing. Maar het is onzin dat het aardiger of ingetogen zou zijn als je iemand veroordeelt zonder de concrete reden daarvoor te noemen.

Met bevreemdend bedoelde ik opvallend en vooral: ik voelde me er persoonlijk niet thuis bij. Bevreemdend, omdat het, voor mij althans, zo'n ander beeld geeft van wat ik zondags hoor (zal er straks meer op ingaan), wat in ons kerkverband wordt uitgedragen en van wat ik lees in de Saambinder. Is dat dan gelijk verkeerd? Nee, want we hebben maar één toetssteen: de Bijbel. Maar ik behoud me het recht voor om het bevreemdend te vinden. Raar is absoluut niet de juiste kwalificatie. Inlegkunde. “Er wordt dan gezegd dat ik (…) moet doen wat normaal is”, zegt mevrouw Baan zelf. Blijkbaar hoort ze vaker deze geluiden. Natuurlijk, zoals ik al eerder zei, hoeven we geen eenheidsworsten te zijn/worden. Je mag er anders in staan (ook op een forum als dit) maar het getuigt niet van fijnzinnigheid om je er niet een beetje maar zó robuust tegen te verzetten.

Roeline schreef:Maar concreet: bij de manier van spreken over de wijze van geloven.. ..voel ik me helemaal niet thuis.

Jeremiah schreef:Zou je dat wat nader kunnen toelichten?

Natuurlijk. Allereerst komt het erg merkwaardig op me over dat ze spreekt over een soort tegenstelling tussen het nest waar ze beiden uitkomen en hoe ze er nu instaan. Dat oorspronkelijke nest is overduidelijk het soort nest wat voorgeleefd wordt binnen het overgrote deel van de Gereformeerde Gemeenten. DDD mag de kat wijs maken dat dat anders is. “Een geloofscultuur met regels”, en: “rollen waarin keuzes het al gauw afleggen tegen verwachtingen.” Of dat nu woorden zijn van de journalist of de letterlijke woorden van mevr. Baan zelf, het is in ieder geval een intonatie waarover ik me verbaas. “Later was ik domineesvrouw en voelde me opnieuw niet lekker bij de opgelegde normen en cultuur. (…) Ik verlangde naar (…) echt geloof. Over kwalificaties gesproken. “Sindsdien (…) voegden vrijheid en vrijmoedigheid zich bij haar gedrevenheid”. Prima. Niets op tegen. “Nu zij en haar man in geloof één zijn, hopen ze juist in eigen kring te kunnen uitdragen wat geloven is”. Mijn rok zakt daarvan af, echt. Is ze zich in haar positie bewust van de verwijten die in deze uitspraken liggen?

Verder, de hele toonzetting… ik wil hier niet over uitweiden omdat het heilig is en ons geen oordeel past. Maar mea culpa, je voelt wel aan dat ik onbewust toch een oordeel voelde opkomen over haar geloofsleven. Dat mag niet en daar vraag ik vergeving om! Ik had in dat licht mijn reactie beter niet kunnen plaatsen omdat ik daar de schijn van verdenking van Gods werk mee heb gewekt. Dat mag nooit en het ligt voor de Heere.

Roeline schreef:Verder legt het artikel mijns inziens zeer de kloof bloot die zich aan het voltrekken is in onze gemeenten. Het kan me niet anders dan met zorg vervullen.

Jeremiah schreef:Zou je dat wat nader kunnen toelichten?

Ja! Als een domineesvrouw (in haar positie!) in een christelijke krant uitspraken doet zoals hierboven waarmee je een bepaald kerkelijk milieu waarin je zelf leeft afkraakt, dan is doet dat de kerk geen goed en het is niet kies.

helma schreef:Hou ook even rekening met de manier waarop het ND dingen verwoordt en de manier waarop journalisten werken. Het zou zomaar iets genuanceerder kunnen zijn dan in het interview is gepubliceerd. Ook weerspiegelt een interview nooit alles wat gezegd is. Als journalist kan je daar nogal 'creatief' mee omgaan. Als je bewust iemands eigen persoonlijkheid naar voren wil halen dan kies je juist die aspecten waar dat uit blijkt.

Eens.

Mara schreef: Wij hebben nog geleerd dat de mooiste taak van een vrouw/moeder/echtgenote is: het dienen. En juist dat is zooooo moeilijk. Want dat is onzichtbaar, lijkt niet op te vallen, totdat het wegvalt!

Hier val ik van harte bij. Met de uitspraak decimeert mevr. Baan het fulltime moederschap op een laatdunkende wijze tot aardappels schillen. Wat een aanfluiting voor full-time moeders want natuurlijk doen die aardappels er he-le-maal niet toe. Aardappels schillen hoeft je hobby niet te zijn en je mag het gerust uitbesteden. Maar fulltime moeder zijn houdt wel wat anders in!

Ambtenaar schreef: Volgens mij moet je het zo interpreteren dat ze niet echt uitdaging zag in het laten reilen en zeilen van een huishouden. En dat kan ik mij goed voorstellen. Veel talenten die je hebt worden niet echt aangesproken als je je activiteiten beperkt tot het huishouden.

Eens, maar dat is toch bij lange na geen goede samenvatting van het full-time moederschap? Wat een vergelijking.

Waarom zou de vrouw van een dominee een taak hebben in de gemeente? Het is toch de baan van haar man, niet van haar.

Dat is puur op de letter gezien zo ja. Niemand mag haar verbieden een baan te hebben, ik zou niet willen en durven. Maar ik weet wel van een Russische voorganger die bevestigd werd in zijn ambt, waarbij zijn vrouw als eerste het ja-woord moest geven. Dat vind ik veelzeggend. Wat ik vooral belangrijk vind in deze is: wat draag je uit naar buiten? Je hebt een voorbeeldpositie. Bij ons worden vanaf de kansel moeders gewaarschuwd niet te werken. Niet omdat ze dat misgund wordt maar omdat er zo'n heel grote en heel belangrijke taak thuis ligt te wachten. Een eeuwigheidstaak. Zielen opkweken. En als je geen kinderen hebt, of de kinderen het huis uit zijn, om toch ook te willen denken aan de zielen van de toevertrouwde gemeente! Het hoort bij de christelijke vrijheid om ieder hier vrij in te laten. Maar als een domineesvrouw, in haar positie, zich zo nadrukkelijk afzet tegen iets waarvan ze weet dat er in haar kerkverband voor gewaarschuwd wordt, dan vind ik dat niet getuigen van fijngevoeligheid.

helma schreef: Dat niet iedereen begrijpt dat ze dat dienen niet in haar eigen gemeente doet snap ik wel; maar dat is geen reden om het te veroordelen.

Eens.
Het mag wel bevreemden. Die vrijheid behoud ik mezelf voor.

keesjanm schreef: Een prachtig getuigend interview (...) Heerlijk dat er mensen zijn zie zich durven te ontworstelen aan de strakke GG kaders die vooral sociologisch en traditioneel bepaald zijn, maar door velen als een knellend juk ervaren worden.

ejvl schreef:Wat ik niet begrijp is waarom mevrouw Baan laatdunkend zou zijn over de rol van huisvrouw.
Als ik een tijdje vuilnisman geweest zou zijn, en ik zou schrijven, elke dag die containers opladen, dat doe ik dan over 40 jaar nog.
Dan spreek ik toch niet laatdunkend over het beroep van vuilnisman? Ik ben blij dat ze er zijn, en er zijn gelukkig mensen die prima tevreden zijn met deze werkzaamheden voor langere tijd. Alleen is het niets voor mij. Maar daarom bedoel ik niets laatdunkend.

eilander schreef:

ejvl schreef:Wat ik niet begrijp is waarom mevrouw Baan laatdunkend zou zijn over de rol van huisvrouw.
Als ik een tijdje vuilnisman geweest zou zijn, en ik zou schrijven, elke dag die containers opladen, dat doe ik dan over 40 jaar nog.
Dan spreek ik toch niet laatdunkend over het beroep van vuilnisman? Ik ben blij dat ze er zijn, en er zijn gelukkig mensen die prima tevreden zijn met deze werkzaamheden voor langere tijd. Alleen is het niets voor mij. Maar daarom bedoel ik niets laatdunkend.

Ik begrijp op mijn beurt niet zo goed dat er mensen zijn die dit niet aanvoelen.
Huisvrouw en moeder zijn is een verantwoordelijke en prachtige taak, waarvoor veel zelfverloochening, genade en wijsheid nodig is.
We leven in een samenleving waar (hoe je het ook wendt of keert) neergekeken wordt op iemand die fulltime moeder is.
Wie met dit gegeven in het achterhoofd, het moeder- en huisvrouw-zijn samenvat met de woorden 'Vandaag schil ik een aardappel, morgen, en over veertig jaar nog – en waar ben ik dan?’ heeft op dat moment niet z'n meest tactvolle dag...

ejvl schreef:

eilander schreef:

ejvl schreef:Wat ik niet begrijp is waarom mevrouw Baan laatdunkend zou zijn over de rol van huisvrouw.
Als ik een tijdje vuilnisman geweest zou zijn, en ik zou schrijven, elke dag die containers opladen, dat doe ik dan over 40 jaar nog.
Dan spreek ik toch niet laatdunkend over het beroep van vuilnisman? Ik ben blij dat ze er zijn, en er zijn gelukkig mensen die prima tevreden zijn met deze werkzaamheden voor langere tijd. Alleen is het niets voor mij. Maar daarom bedoel ik niets laatdunkend.

Ik begrijp op mijn beurt niet zo goed dat er mensen zijn die dit niet aanvoelen.
Huisvrouw en moeder zijn is een verantwoordelijke en prachtige taak, waarvoor veel zelfverloochening, genade en wijsheid nodig is.
We leven in een samenleving waar (hoe je het ook wendt of keert) neergekeken wordt op iemand die fulltime moeder is.
Wie met dit gegeven in het achterhoofd, het moeder- en huisvrouw-zijn samenvat met de woorden 'Vandaag schil ik een aardappel, morgen, en over veertig jaar nog – en waar ben ik dan?’ heeft op dat moment niet z'n meest tactvolle dag...

Ik ben denk ik niet zo goed in inleven, of de boodschap achter de boodschap in te zien.
Zoals ik het lees, vind zij desbetreffende taak niets voor haar, zij vindt dat het niet aan haar ambities voldoet kennelijk.
Net zoals ik vuilnisman of automonteur of plantsoenendienst of stratenmaker niets voor mijzelf vind en niet aan mijn ambities voldoet. (kies ieder willekeurig beroep waar laatdunkend over gedacht kan worden). Maar daarmee beoordeel of veroordeel ik die beroepen niet, integendeel, ik ben blij dat er mensen zijn waar deze beroepen wel in hun ambities passen.

Roeline schreef: Eens, maar dat is toch bij lange na geen goede samenvatting van het full-time moederschap? Wat een vergelijking.

Roeline schreef: Dat is puur op de letter gezien zo ja. Niemand mag haar verbieden een baan te hebben, ik zou niet willen en durven. Maar ik weet wel van een Russische voorganger die bevestigd werd in zijn ambt, waarbij zijn vrouw als eerste het ja-woord moest geven. Dat vind ik veelzeggend. Wat ik vooral belangrijk vind in deze is: wat draag je uit naar buiten? Je hebt een voorbeeldpositie. Bij ons worden vanaf de kansel moeders gewaarschuwd niet te werken. Niet omdat ze dat misgund wordt maar omdat er zo'n heel grote en heel belangrijke taak thuis ligt te wachten. Een eeuwigheidstaak. Zielen opkweken. En als je geen kinderen hebt, of de kinderen het huis uit zijn, om toch ook te willen denken aan de zielen van de toevertrouwde gemeente! Het hoort bij de christelijke vrijheid om ieder hier vrij in te laten. Maar als een domineesvrouw, in haar positie, zich zo nadrukkelijk afzet tegen iets waarvan ze weet dat er in haar kerkverband voor gewaarschuwd wordt, dan vind ik dat niet getuigen van fijngevoeligheid.

Vorst schreef:Los van het feit dat ik het een interessant artikel vond en deze dame wat mij betreft mooi werk doet, houd je natuurlijk vooral jezelf voor de gek als je beweert dat dit normaal en gebruikelijk is binnen rechts reformatorisch Nederland in het algemeen en de gereformeerde gemeenten in het bijzonder.

Gemeente, er is een fout in ons denken hierover. In een overreactie op kerken om ons heen die het verbond overwaarderen, zijn wij in de tegenovergestelde richting gegaan. Wij onderwaarderen het verbond. En niet zo’n beetje ook.
Ik wil eens een vraag stellen aan de kinderen. Wanneer heeft je vader heel persoonlijk tegen jou over de doop gesproken? Nou, ik ben bang dat dit lang geleden is. En wanneer is het de laatste keer dat u, jij over de doop hebt nagedacht? Dat je tot God naderde in je gebed op grond van de verbondsrelatie die Hij met jou is aangegaan? En dat je gepleit hebt op de beloften van het verbond? Heb je ooit gezegd: ‘U bent mijn Vader, wij zijn Uw volk. Wees niet toornig meer op me, wees mij genadig’? Heb je ooit zo gebeden?
Het maakt nogal een verschil als laat op een regenachtige avond iemand op de deurbel drukt en een kind uit de buurt staat voor de deur: ‘O meneer, wilt u mij alstublieft helpen? Ik heb veel verkeerde dingen gedaan, maar ik heb het zo koud en ik heb zo’n honger. Wilt u mij alstublieft helpen?’
En een uur later hoor ik weer de deurbel. En ik doe open en er staat weer een jongen voor de deur en zegt: ’Vader, ik heb veel verkeerde dingen gedaan, maar ik heb het koud en ik heb honger. Wilt u mij alstublieft helpen?’ En… daar staat je bloedeigen zoon voor je. Natuurlijk help je beiden, maar je voelt het verschil. En dat is wat ik onder uw aandacht wil brengen. Een ongelooflijke rijke en noodzakelijke manier van denken.
Het doel van de preek, die gebaseerd is op 1 Kronieken 16, is om in herinnering te brengen en te vernieuwen en te verdiepen ons verstaan van Gods verbondsrelatie met ons. Want onwetendheid leidt tot ongeloof. Onwetendheid is ook de oorzaak van afvalligheid en opstandigheid, maar ook van een verkeerde vooronderstelling. Het maakt de duivel niet uit wat voor fout je maakt in je denken. Ze leiden allemaal tot hetzelfde einde. Maar God spreekt tot ons in deze dienst. We moeten niet wandelen in een vooronderstelling of onderwaardering of overwaardering van het verbond of van wat dan ook.

Luther schreef:Verrassende preek op http://www.prekenweb.nl! http://www.prekenweb.nl/nl/Preek/Open/22544

GJdeBruijn schreef:

Luther schreef:Verrassende preek op http://www.prekenweb.nl! http://www.prekenweb.nl/nl/Preek/Open/22544

In de US zijn de predikanten wellicht niet 'gebonden' aan 1931? Ik begrijp dat je als CGK-er dit een verrassende preek vindt. Klinkt als een CGK preek