Orchidee schreef:Nou nee, ik zie dat toch anders...
Ik ben getrouwd maar moet iedere dag aan mijn huwelijk werken
Je TROUWDAG is maar een dag, het leven daarna is véél belangrijker en meestal intenser!
Er zijn idd gevallen bekend waar men in een huwelijk telkens verwijst naar die ene dag om wat er na die dag fout of anders gaat, goed te praten met: ja maar we zijn GETROUWD.
Zo zijn we niet getrouwd

Het gaat erom dat je het een niet moet wegstrepen tegen het andere. Zonder trouwdag is er geen legaal huwelijksleven mogelijk. Zonder éénmalige bekering is geen dagelijkse bekering mogelijk. Wanneer op de noodzaak van de eenmalige bekering gewezen wordt, is het niet zo ter zake om naar de dagelijkse bekering te verwijzen.

Forummer schreef:

-DIA- schreef:

Orchidee schreef:En dit moet je weten en kennen om een echt kind van God te zijn/worden?

Dat is geen moeten van de kant van de mens. Het is een onmogelijkheid van de kant van de mens, nochtans een noodzakelijkheid, al komt het niet bij een ieder zo bewust naar voren. Een ding is zeker: God rekent aan deze zijde van dood en graf met de verkoren zondaar af. Daar mag men over twisten, maar het kan niet anders.

Ik heb even een zin uit je reactie vet gemaakt DIA, met deze opmerking ben ik het namelijk van harte eens.

God rekent gelukkig helemaal niet met mensen af. Gelukkig niet. De psalmdichter zei het, en zo is het nog steeds: en ga niet in het gericht met uw knecht, want niemand die leeft, zal voor uw aangezicht rechtvaardig zijn.

DDD schreef:

Forummer schreef:

-DIA- schreef:

Orchidee schreef:En dit moet je weten en kennen om een echt kind van God te zijn/worden?

Dat is geen moeten van de kant van de mens. Het is een onmogelijkheid van de kant van de mens, nochtans een noodzakelijkheid, al komt het niet bij een ieder zo bewust naar voren. Een ding is zeker: God rekent aan deze zijde van dood en graf met de verkoren zondaar af. Daar mag men over twisten, maar het kan niet anders.

Ik heb even een zin uit je reactie vet gemaakt DIA, met deze opmerking ben ik het namelijk van harte eens.

God rekent gelukkig helemaal niet met mensen af. Gelukkig niet. De psalmdichter zei het, en zo is het nog steeds: en ga niet in het gericht met uw knecht, want niemand die leeft, zal voor uw aangezicht rechtvaardig zijn.

Dat is toch door de psalmdichter in de wensende zin geschreven of zit ik er nu naast?

DDD schreef:

Forummer schreef:

-DIA- schreef:

Orchidee schreef:En dit moet je weten en kennen om een echt kind van God te zijn/worden?

Dat is geen moeten van de kant van de mens. Het is een onmogelijkheid van de kant van de mens, nochtans een noodzakelijkheid, al komt het niet bij een ieder zo bewust naar voren. Een ding is zeker: God rekent aan deze zijde van dood en graf met de verkoren zondaar af. Daar mag men over twisten, maar het kan niet anders.

Ik heb even een zin uit je reactie vet gemaakt DIA, met deze opmerking ben ik het namelijk van harte eens.

God rekent gelukkig helemaal niet met mensen af. Gelukkig niet. De psalmdichter zei het, en zo is het nog steeds: en ga niet in het gericht met uw knecht, want niemand die leeft, zal voor uw aangezicht rechtvaardig zijn.

Openbaring 20:11-15. of bedoel je in dit leven ?

Als je goed het verband van de discussie leest, bedoelt hij inderdaad 'ín dit leven'.

Zelfs alleen het gequote was genoeg geweest om dat te constateren.

De afrekening wordt mee bedoeld dat de persoonlijke zondeschuld plaatsvervangend betaald wordt door Jezus Christus. En dat is inderdaad zoals DIA terecht opmerkt aan deze zijde van het graf, in de genade tijd. En dat zal niet buiten onszelf omgaan, we zullen daarvan af weten. En als we mogen weten dat Jezus Christus in onze plaats betaald heeft, zullen we daar ook zekerheid uit mogen hebben.

Jantje schreef:Als je goed het verband van de discussie leest, bedoelt hij inderdaad 'ín dit leven'.

Maar ook dat is niet waar. Ik noem Korach, Dathan en Abiram (O.T.) en Ananias en Safirra(N.T)

Wat DIA bedoeld gaat trouwens over de afrekening die elke wedergeborene meemaakt. Dat is een zalige afrekening.

huisman schreef:

Jantje schreef:Als je goed het verband van de discussie leest, bedoelt hij inderdaad 'ín dit leven'.

Maar ook dat is niet waar. Ik noem Korach, Dathan en Abiram (O.T.) en Ananias en Safirra(N.T)

Wat DIA bedoeld gaat trouwens over de afrekening die elke wedergeborene meemaakt. Dat is een zalige afrekening.

Het gaat over de verkoren zondaar. Daar vielen Korach, Dathan, Abiram, Ananias en Saffira niet onder.

Forummer schreef:

huisman schreef:

Jantje schreef:Als je goed het verband van de discussie leest, bedoelt hij inderdaad 'ín dit leven'.

Maar ook dat is niet waar. Ik noem Korach, Dathan en Abiram (O.T.) en Ananias en Safirra(N.T)

Wat DIA bedoeld gaat trouwens over de afrekening die elke wedergeborene meemaakt. Dat is een zalige afrekening.

Het gaat over de verkoren zondaar. Daar vielen Korach, Dathan, Abiram, Ananias en Saffira niet onder.

Dat had ik begrepen zoals je kunt lezen.
Even terug lezen. Ik reageerde op DDD.

Ik had haast tussen twee vergaderingen door. Maar inderdaad: ik had het over in dit leven, en meer specifiek over gelovigen.

Gelovigen leren juist te begrijpen dat God níet met hen afrekent. Dat is nu precies het wonder.

Overigens denk ik dat veel mensen die zulke ongelukkige uitdrukkingen gebruiken het uiteindelijk daar nog wel mee eens zouden zijn.

Voor de duidelijkheid: Ik bedoel de afrekening met de uitverkorenen Kerk. De afrekening betekent de betaling, en de toegerekende gerechtigheid van de Borg. Wat we lezen in het Avondmaalsformulier: Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood moest sterven.

Wat je bedoelt, is wel duidelijk. Maar dat klopt niet. Als ik bij de kassa van de AH voor jou betaal, dan rekent de caissière niet met jou af, maar met mij.

Hoe is de verhouding tussen geloof aan de ene kant en de bevinding aan de andere kant? Geeft zo de bevinding dan niet de doorslag met terzijdestelling van het geloof?
Als tot het geloof komen geconcentreerd wordt tot een duidelijk bevindelijk moment, dan kan ik dan moeilijk rijmen met bijv. het Avondmaalsformulier waar gelovigen worden gekenschetst als onwaardige zondaars die niet geroepen worden door te wijzen op hun ervaringsmoment maar op hun onwaardigheid. Om zwak geloof te sterken tot verzekering. Ik meen in dit draadje nu een standpunt waar te nemen dat verzekering door de bevinding wordt aangebracht buiten de middelen om. Hoe zien jullie dat?

DDD schreef:Wat je bedoelt, is wel duidelijk. Maar dat klopt niet. Als ik bij de kassa van de AH voor jou betaal, dan rekent de caissière niet met jou af, maar met mij.

Moet ik hier serieus op ingaan? Mag ik daar dan hartelijk voor bedanken? Verder wat zeggen heeft gewoon geen zin meer.
Luister eens naar een preek, van een leraar die door God is geleerd. En ik weet wel, al kwam er een engel uit de hemel, we zouden ons toch niet laten gezeggen. Daarom lijkt het me het beste hier te stoppen.

PS wat hierboven wordt opgemerkt is een andere zaak. Ik wens iedereen licht om daar over verder de filosoferen, want ik heb het idee dat het dat aan het worden is. Een gefilosofeer waar we met ons verstand nooit uitkomen.