Olevianus over de Heilige Doop

[DWW]

Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen, die daar verre zijn, zo velen als er de Heere, onze God, toe roepen zal, Hand. 2:39.


Deze profetische woorden moeten worden verstaan in hetzelfde verband als de profetische woorden van Paulus tot stokbewaarder. Ze beloofden dat God door de geslachten zou gaan werken, hetgeen Hij ook rijkelijk gedaan heeft. Lees hier :

Handelingen 16:26-34
En er geschiedde snellijk een grote aardbeving, alzo dat de fundamenten des kerkers bewogen werden; en terstond werden al de deuren geopend, en de banden van allen werden los. En de stokbewaarder, wakker geworden zijnde, en ziende de deuren der gevangenis geopend, trok een zwaard, en zou zichzelven omgebracht hebben, menende, dat de gevangenen ontvloden waren. Maar Paulus riep met grote stem, zeggende: Doe uzelven geen kwaad; want wij zijn allen hier. En als hij licht geeist had, sprong hij in, en werd zeer bevende, en viel voor Paulus en Silas neder aan de voeten; En hen buiten gebracht hebbende, zeide hij: Lieve heren, wat moet ik doen, opdat ik zalig worde? En zij zeiden: Geloof in den Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden, gij en uw huis. En zij spraken tot hem het woord des Heeren, en tot allen, die in zijn huis waren. En hij nam hen tot zich in dezelve ure des nachts, en wies hen van de striemen; en hij werd terstond gedoopt, en al de zijnen. En hij bracht hen in zijn huis, en zette hun de tafel voor, en verheugde zich, dat hij met al zijn huis aan God gelovig geworden was.


Deze profetische woorden van de apostel waren dus uitgekomen. Hetzelfde gold het nageslacht van de drieduizend pinksterlingen. Wie zegt ons, dat er op het moment van de prediking van Petrus geen kinderen van hen bij waren? Dat is toch zeer aannemelijk. Ten tweede, kunnen we ons afvragen of al hun kinderen zalig zijn geworden...?? Hierop kunnen we alleen antwoorden: "zo velen als er de Heere, onze God, toe roepen zal."

Hetgeen we dienen te verstaan in het licht en verband van :
Want die Hij te voren gekend heeft, die heeft Hij ook te voren verordineerd, den beelde Zijns Zoons gelijkvormig te zijn, opdat Hij de Eerstgeborene zij onder vele broederen. En die Hij te voren verordineerd heeft, dezen heeft Hij ook geroepen; en die Hij geroepen heeft, dezen heeft Hij ook gerechtvaardigd; en die Hij gerechtvaardigd heeft, dezen heeft Hij ook verheerlijkt.

[DWW]

Ik durf idd te beweren dat er mensen gedoopt werden door de apostelen die het ware geloof niet bezaten (Simon de tovenaar, Ananias en Saffira, velen uit de gemeente van Sardis die de naam hadden dat ze leefden maar ze waren dood).

Daaruit kunnen we leren dat zelfs de apostelen de vroegchristelijke kerk niet zuiver konden bewaren. Zij waren immers geen hartenkenners. Het geestelijke tarwe moest immers opwassen met het geestelijke onkruid. Zelfs Simon de Tovenaar scheen te geloven, Hand. 8:13. Daarom werd hij door Filippus gedoopt, Filippus was dus ook geen hartenkenner. Het gaat mij hier dus weer even om de volgorde die de apostelen en de diakenen volgden. Eerst geloof en dan de doop.

Daarom moeten wij onze (ongelovige) kinderen niet naar het doopvont brengen, maar door het geloof tot Jezus Christus brengen, zegt Spurgeon heel treffend in deze preek.

http://www.reformatorischebaptisten.nl/ ... opvont.htm

[huisman]

Ik durf idd te beweren dat er mensen gedoopt werden door de apostelen die het ware geloof niet bezaten (Simon de tovenaar, Ananias en Saffira, velen uit de gemeente van Sardis die de naam hadden dat ze leefden maar ze waren dood).

Daaruit kunnen we leren dat zelfs de apostelen de vroegchristelijke kerk niet zuiver konden bewaren. Zij waren immers geen hartenkenners. Het geestelijke tarwe moest immers opwassen met het geestelijke onkruid. Zelfs Simon de Tovenaar scheen te geloven, Hand. 8:13. Daarom werd hij door Filippus gedoopt, Filippus was dus ook geen hartenkenner. Het gaat mij hier dus weer even om de volgorde die de apostelen en de diakenen volgden. Eerst geloof en dan de doop.

Daarom moeten wij onze (ongelovige) kinderen niet naar het doopvont brengen, maar door het geloof tot Jezus Christus brengen, zegt Spurgeon heel treffend in deze preek.

http://www.reformatorischebaptisten.nl/ ... opvont.htm

Of je zegt dat zelfs de vroegste kerk bestond uit een verbondsgemeente met ware en schijn(on)gelovigen ,je weet wel tweeërlei kinderen des verbonds (Joh 15/1Kor 10 enz.)
Ga nog eens in op de eerste regels van mijn posting als je wil.

Dit vind ik pure speculatie (Door de doop van één persoon kwam iedereen automatisch tot geloof want dat zeg je met veel woorden). Raar hè dat dat nu niet meer zo is. Ik durf idd te beweren dat er mensen gedoopt werden door de apostelen die het ware geloof niet bezaten (Simon de tovenaar, Ananias en Saffira, velen uit de gemeente van Sardis die de naam hadden dat ze leefden maar ze waren dood)
Ik wil bij best laten overtuigen maar dan op grond van de Bijbel en niet op grond van verzonnen constructies.

Over de volgorde eerst geloof dan doop dat wordt in de reformatorische kerken ook geleerd voor diegen die al tot het verstand zijn gekomen (volwassendoop) Bij de tekst die vaak wordt aangehaald Marus 16:16 is m.i. het verschil dat de geloofsdopers deze tekst chronologisch lezen eerst geloof dan doop en de voorstanders van de kinderdoop (ik dus) het lezen in volgorde van belangrijkheid om zalig te worden (daar gaat het nl. over in deze tekst) Geloof gaat voorop in het zalig worden daarna volgt in belangrijkheid de doop .
Ik ben trouwens niet van plan om de discussie over de kinderdoop nog eens over te doen (afgewezen en Joannah hebben mij ook niet kunnen overtuigen sterker nog na die discussies ben ik nog meer overtuigd van de bijbelse grond voor de kinderdoop)


P.S.
Ik ken jou verder niet maar heb genoten van je website staat erg veel mooie info op als ik die website doorlees is er denk ik meer dat ons bindt dan scheidt

[Afgewezen]

"Maakt al de volken tot Mijn discipelen, hen dopende..." Wie 'discipel' is, wordt gedoopt. Inderdaad bediening van het genadeverbond, maar dán aan de gelovigen.

Dat staat er niet. Er staat "discipelt al de volken, hen dopende, (...), hen lerende onderhouden al wat Ik u geboden heb". Dat moet je zo vertalen als dat dit tegelijkertijd gebeurt: discipelen maken, dopen, onderwijzen en leren onderhouden.
We moeten allereerst bedenken dat het hier om een bevel gaat aan de apostelen (en in het verlengde ervan aan de christelijke kerk). Dit moeten zij doen: alle volken tot discipelen maken, hen dopen, hen onderwijzen en hen leren onderhouden wat Jezus geboden heeft.
Er staat niet dat die volken al onderwezen moeten zijn en alle geboden al hebben leren onderhouden, voordat ze discipelen genoemd kunnen worden en er gedoopt kan worden.
Sommige uitleggers vertalen Matth. 28:19 zelfs zo: "maakt discipelen onder al de volken, door ze te dopen". Duidelijk is wel dat voor de doop de dopeling geen kwalificaties moet hebben, behalve dan dat hij/zij onderwijs ontvangt.
Want een discipel is een leerling. Om leerling te zijn, hoef je niets mee te brengen of te hebben. Je hoeft "alleen maar" een Leermeester te hebben. Aangezien de kinderen van de gemeente dat onderwijs ook ontvangen, worden ze gedoopt.

Ja, hier moet ik natuurlijk toch nog even op reageren.
Hoe je het ook wendt of keert, in een zendingssituatie, ook als die uitgaat van een gereformeerde kerk, zullen toch ook alleen die mensen gedoopt worden, die hun geloof beleden hebben. Ze worden niet gedoopt terwijl ze het Evangelie horen, maar pas nadat ze belijdenis hebben afgelegd.
De vraag of de kinderen dan wel of niet mee 'meegedoopt' moeten worden, wordt in deze tekst niet beantwoord.

@Huisman, het is niet zo vreemd dat ik jou niet kan overtuigen. Als het zo simpel was, waren alle godsdiensttwisten snel beslecht.

[elbert]

Ja, hier moet ik natuurlijk toch nog even op reageren.
Hoe je het ook wendt of keert, in een zendingssituatie, ook als die uitgaat van een gereformeerde kerk, zullen toch ook alleen die mensen gedoopt worden, die hun geloof beleden hebben. Ze worden niet gedoopt terwijl ze het Evangelie horen, maar pas nadat ze belijdenis hebben afgelegd.

Voor volwassenen is dat inderdaad het geval. V.w.b. de kinderen van die volwassenen is van belang hoe je de bijbelse positie van de kinderen ziet.

De vraag of de kinderen dan wel of niet mee 'meegedoopt' moeten worden, wordt in deze tekst niet beantwoord.

Dat klopt. Dan is het wel vreemd dat een tekst als deze (en met name ook Mark. 16:16) wordt aangevoerd als bewijs tegen het dopen van kinderen. Want in deze teksten wordt de vraag naar het recht van de kinderdoop niet gesteld en ook niet beantwoord.
De vragen die wel worden beantwoord zijn:
- in Matth. 28:19 de vraag wat de opdracht van de apostelen (en dus de kerk) is: discipelen maken, dopen, onderwijzen, leren.
- in Mark. 16:16 (na de opdracht in vers 15) de vraag wie er zalig wordt: degenen die de prediking van de apostelen geloofd zullen hebben en gedoopt zullen zijn.
Ik heb het idee dat bij alle strijd rondom dit onderwerp regelmatig aan de context voorbij wordt gegaan.

[Afgewezen]

Dan is het wel vreemd dat een tekst als deze (en met name ook Mark. 16:16) wordt aangevoerd als bewijs tegen het dopen van kinderen. Want in deze teksten wordt de vraag naar het recht van de kinderdoop niet gesteld en ook niet beantwoord.
De vragen die wel worden beantwoord zijn:
- in Matth. 28:19 de vraag wat de opdracht van de apostelen (en dus de kerk) is: discipelen maken, dopen, onderwijzen, leren.
- in Mark. 16:16 (na de opdracht in vers 15) de vraag wie er zalig wordt: degenen die de prediking van de apostelen geloofd zullen hebben en gedoopt zullen zijn.
Ik heb het idee dat bij alle strijd rondom dit onderwerp regelmatig aan de context voorbij wordt gegaan.

Voor wat Mark. 16:16 betreft, is dat toch niet zo vreemd. Het ligt erg voor de hand om hier te lezen: "Wie geloofd zal hebben, en [vervolgens] gedoopt zal zijn..." Een uitzonderingsclausule voor kinderen bevat deze tekst niet.

[Jacobse]

Naar aanleiding van het vorenstaande toch graag een aanvullende vraag.
Er staat: " wie geloofd zal hebben en gedoopt zal zijn ";alsmede " maakt alle volken tot Mijn discipelen " ( kan men discipel zijn of zijn geworden zonder eerst geloofd te hebben ? )" en doopt hen... "; kan dat en mag dat -zullen Baptisten zeggen - anders gelezen worden dan: eerst geloof en dan doop, of ook: geen doop zonder geloof ; en mitsdien ( alleen ) doop van volwassenen ?
En, zo hoor ik de Baptisten verder zeggen, nergens staat in de Bijbel het voorschrift om kinderen te dopen, en nergens staat in de Bijbel ook maar een enkel geval genoemd dat er kinderen gedoopt geworden zijn.De gedachte dat, als er staat " hij en zijn huis " er kinderen bij geweest zouden kunnen zijn, is niets meer dan een -onbewezen - veronderstelling; en evenzo dat indien er wel kinderen bij geweest zouden kunnen zijn, die dan zo jong zouden zijn geweest dat ze aan geloof nog niet toe waren, is al evenzo een - onbewezen -veronderstelling.
En de Baptisten vragen dan aan de voorstanders van de kinderdoop: wat is daarop het Bijbelgetrouwe antwoord?
U, reformatorische christenen, zo zeggen de Baptisten, willen immers geen traditie of overlevering,maar
sola scriptura?
Thomas

[Zonderling]

Nee, vele zwakke schakels maken niet samen een sterke ketting. De kracht van je ketting, is de kracht van de sterkste schakel. Wanneer je het moet hebben van veronderstellingen, kan ik dat niet sterk noemen.

Ik heb niet de behoefte om te twisten welke argumenten het meest op veronderstelling gebaseerd zijn...

Wel is het duidelijk dat het beeld van de ketting en de schakels niet klopt.
Wanneer er vele argumenten zijn, en één argument is wellicht wat zwakker dan blijven de andere sterke argumenten eenvoudig overeind.
Het is als vele pijlers onder een fundament of huis. Al is één pijler wat minder duidelijk of overtuigend, dan zijn de overige pijlers nog altijd genoeg om het huis te dragen.

De diverse argumenten voor de Doop aan de kinderen worden ook door Th vd Groe heel duidelijk in zijn catechismuspreek over antwoord 74 uiteengezet.
Het zou goed zijn dat stuk hier op te nemen. Helaas heb ik dit niet elektronisch. Misschien iemand anders?

[Zonderling]

Dan is het wel vreemd dat een tekst als deze (en met name ook Mark. 16:16) wordt aangevoerd als bewijs tegen het dopen van kinderen. Want in deze teksten wordt de vraag naar het recht van de kinderdoop niet gesteld en ook niet beantwoord.
De vragen die wel worden beantwoord zijn:
- in Matth. 28:19 de vraag wat de opdracht van de apostelen (en dus de kerk) is: discipelen maken, dopen, onderwijzen, leren.
- in Mark. 16:16 (na de opdracht in vers 15) de vraag wie er zalig wordt: degenen die de prediking van de apostelen geloofd zullen hebben en gedoopt zullen zijn.
Ik heb het idee dat bij alle strijd rondom dit onderwerp regelmatig aan de context voorbij wordt gegaan.

Voor wat Mark. 16:16 betreft, is dat toch niet zo vreemd. Het ligt erg voor de hand om hier te lezen: "Wie geloofd zal hebben, en [vervolgens] gedoopt zal zijn..." Een uitzonderingsclausule voor kinderen bevat deze tekst niet.

De volgorde in Markus 16 is primair een volgorde waarin de belangrijkheid der zaken wordt uitgedrukt. Want alleen het geloof is zaligmakend, de doop is dat op zichzelf niet. Daarom is het wel heel begrijpelijk waarom het geloof voorop staat. Dat dit de primaire betekenis is van deze volgorde, blijkt ook heel duidelijk uit het ontbreken van de doop in de tegengestelde stelling die in dit vers volgt: 'die niet zal geloofd hebben, zal verdoemd worden'.
(P.S. ik zie nu dat Huisman ook al iets gezegd heeft hierover.)

Pas secundair kan het ook een logische orde uitdrukken, maar als bewijs tegen de kinderdoop is dat toch echt onvoldoende.

[Afgewezen]

De volgorde in Markus 16 is primair een volgorde waarin de belangrijkheid der zaken wordt uitgedrukt. Want alleen het geloof is zaligmakend, de doop is dat op zichzelf niet. Daarom is het wel heel begrijpelijk waarom het geloof voorop staat. Dat dit de primaire betekenis is van deze volgorde, blijkt ook heel duidelijk uit het ontbreken van de doop in de tegengestelde stelling die in dit vers volgt: 'die niet zal geloofd hebben, zal verdoemd worden'.

Het zou best kunnen, maar hoe weet je zoiets nu zeker? Het ligt meer voor de hand om de doop als bijkomend bij het geloof te zien. Maar dat kan ik net zomin bewijzen als dat jij jouw uitleg bewijzen kunt.
Nog iets anders, wat wél een rol speelt in het beroep op deze teksten.
Er zijn in het NT positieve uitspraken over wanneer de doop bediend moet worden, zonder dat hierop een voorbehoud wordt gemaakt in de tekst van het NT zelf.
Is het niet een meer voor de hand liggende weg om je te houden aan wat in het NT wél genoemd staat, dan tot een praktijk over te gaan die in het NT níét genoemd wordt? (Zie ook de post van Jacobse.)
In dát licht is Mark. 16:16 toch wel te zien als bewijstekst, omdat daarin toch de volgorde geloof-doop voorondersteld lijkt te zijn.

[MarthaMartha]

De volgorde in Markus 16 is primair een volgorde waarin de belangrijkheid der zaken wordt uitgedrukt. Want alleen het geloof is zaligmakend, de doop is dat op zichzelf niet. Daarom is het wel heel begrijpelijk waarom het geloof voorop staat. Dat dit de primaire betekenis is van deze volgorde, blijkt ook heel duidelijk uit het ontbreken van de doop in de tegengestelde stelling die in dit vers volgt: 'die niet zal geloofd hebben, zal verdoemd worden'.

Het zou best kunnen, maar hoe weet je zoiets nu zeker? Het ligt meer voor de hand om de doop als bijkomend bij het geloof te zien. Maar dat kan ik net zomin bewijzen als dat jij jouw uitleg bewijzen kunt.
Nog iets anders, wat wél een rol speelt in het beroep op deze teksten.
Er zijn in het NT positieve uitspraken over wanneer de doop bediend moet worden, zonder dat hierop een voorbehoud wordt gemaakt in de tekst van het NT zelf.
Is het niet een meer voor de hand liggende weg om je te houden aan wat in het NT wél genoemd staat, dan tot een praktijk over te gaan die in het NT níét genoemd wordt?
In dát licht is Mark. 16:16 toch wel te zien als bewijstekst, omdat daarin toch de volgorde geloof-doop voorondersteld lijkt te zijn.

dat impliceert dat je, om consequent te blijven, vrouwen moet uitsluiten van het HA, tenslotte waren bij de inzetting van het HA alleen mannen aanwezig en lees je nergens dat vrouwen deelnamen aan het HA.

Ik bedoel maar, sommige dingen staat niet in de bijbel, omdat ze zó gewoon erbij hoorden... Diverse keren is al genoemd dat mensen tot geloof kwamen en gedoopt werden met hun hele huis. Met een beetje kennis van die tijd weet je dat iemands huis bestond uit man, vrouw kinderen, kleinkinderen vaak, slaven met hun vrouwen en hun kinderen, die waren eigendom en behoorden dus ook tot het huis.... Het is veel lastiger om aan te nemen dat in al die situaties toevalligerwijs geen kinderen aanwezig waren in dat hele huis dan te veronderstellen dat het wel het geval is geweest.

Sommige dingen worden niet expliciet genoemd, maar zijn logisch als je de dingen ziet in die tijd en in die cultuur. Daarnaast de tekst die je noemt over het eerst geloven en dan dopen... al die keren dat dit in de bijbel staat, gaat het om een ongelovige die tot geloof komt op de prediking. Logisch dat die daarna dan ook gedoopt wordt. Bijzonder dat er dan bij staat in verschillende gevallen "en zijn hele huis"..... God pakt bij die bekering blijkbaar een verbondslijn op die verder gaat dan die ene persoon, er komt een verbondslijn in dat gezin, in dat huis.

Zo gaat het nu nog als iemand op het zendingsveld of een ongelovige/onkerkelijke hier in Nederland tot bekering komt, daarna wordt deze gedoopt, voegt zich bij de kerk en mag ook zijn/haar kinderen laten dopen....

[Zonderling]

Is het niet een meer voor de hand liggende weg om je te houden aan wat in het NT wél genoemd staat, dan tot een praktijk over te gaan die in het NT níét genoemd wordt?

Ik ben het met de opmerkingen van MarthaMartha eens.
Daarnaast: De praktijk mag dan wel niet onomstotelijk in het NT vaststaan (omdat de 'huis'teksten geen onomstotelijk bewijs geven dat daar jonge kinderen bijwaren), dat neemt niet weg dat in leerstelling opzicht er m.i. wél overtuigend bewijs is. De tekst 1 Korinthe 7:14 is daarin voor mij een heel belangrijke, daarnaast Handelingen 2:39, Romeinen 4 (over Abraham als de vader van alle gelovigen & de betekenis van de besnijdenis) en andere plaatsen.

Verder vind ik ook de interpretatie van de vroege kerk in dit verband van belang. Zij namen over wat zij van de apostelen ontvangen hadden. Hoewel in sommige opzichten het bederf al vroeg de kerk binnenkwam, mogen we toch niet aannemen dat de oude kerk de kinderdoop snel is gaan invoeren wanneer de apostelen deze praktijk al niet zouden hebben toegepast.

[Afgewezen]

dat impliceert dat je, om consequent te blijven, vrouwen moet uitsluiten van het HA, tenslotte waren bij de inzetting van het HA alleen mannen aanwezig en lees je nergens dat vrouwen deelnamen aan het HA.

Dat is zo. Maar iedereen voelt aan dat dit geen eerlijke vergelijking is. Want als het om het geloof gaat, is er in Christus "noch man noch vrouw", maar bij het dopen gaat het om de vraag 'is er überhaupt geloof aanwezig?'. En daar zegt de Bijbel toch wel iets over.

Ik bedoel maar, sommige dingen staat niet in de bijbel, omdat ze zó gewoon erbij hoorden... Diverse keren is al genoemd dat mensen tot geloof kwamen en gedoopt werden met hun hele huis. Met een beetje kennis van die tijd weet je dat iemands huis bestond uit man, vrouw kinderen, kleinkinderen vaak, slaven met hun vrouwen en hun kinderen, die waren eigendom en behoorden dus ook tot het huis.... Het is veel lastiger om aan te nemen dat in al die situaties toevalligerwijs geen kinderen aanwezig waren in dat hele huis dan te veronderstellen dat het wel het geval is geweest.

Op die manier kunnen we een heleboel gaan bedenken wat er niet staat, maar 'wat best wel eens zo zou geweest kunnen zijn'.

Sommige dingen worden niet expliciet genoemd, maar zijn logisch als je de dingen ziet in die tijd en in die cultuur. Daarnaast de tekst die je noemt over het eerst geloven en dan dopen... al die keren dat dit in de bijbel staat, gaat het om een ongelovige die tot geloof komt op de prediking. Logisch dat die daarna dan ook gedoopt wordt. Bijzonder dat er dan bij staat in verschillende gevallen "en zijn hele huis".....

Ja, dat is zeker bijzonder. Maar meer dan dat staat er ook niet. De rest bedenk je er allemaal bij.

Zo gaat het nu nog als iemand op het zendingsveld of een ongelovige/onkerkelijke hier in Nederland tot bekering komt, daarna wordt deze gedoopt, voegt zich bij de kerk en mag ook zijn/haar kinderen laten dopen....

De praktijk van nu is geen bewijs voor hoe het in het verleden toeging.

[Afgewezen]

Is het niet een meer voor de hand liggende weg om je te houden aan wat in het NT wél genoemd staat, dan tot een praktijk over te gaan die in het NT níét genoemd wordt?

Ik ben het met de opmerkingen van MarthaMartha eens.
Daarnaast: De praktijk mag dan wel niet onomstotelijk in het NT vaststaan (omdat de 'huis'teksten geen onomstotelijk bewijs geven dat daar jonge kinderen bijwaren), dat neemt niet weg dat in leerstelling opzicht er m.i. wél overtuigend bewijs is. De tekst 1 Korinthe 7:14 is daarin voor mij een heel belangrijke, daarnaast Handelingen 2:39, Romeinen 4 (over Abraham als de vader van alle gelovigen & de betekenis van de besnijdenis) en andere plaatsen.

Verder vind ik ook de interpretatie van de vroege kerk in dit verband van belang. Zij namen over wat zij van de apostelen ontvangen hadden. Hoewel in sommige opzichten het bederf al vroeg de kerk binnenkwam, mogen we toch niet aannemen dat de oude kerk de kinderdoop snel is gaan invoeren wanneer de apostelen deze praktijk al niet zouden hebben toegepast.

Als het dan allemaal zo onzeker is, waarom dan niet uitgaan van wat wat er wél staat? Waarom niet eenvoudig Christus' bevel en de praktijk van de apostelen nagevolgd? Waarom een dogmatische lijn trekken die tot een heel andere uitkomst leidt dan wat het NT ons in elk geval met zekerheid laat zien?
Waarom doen we zo moeilijk?

[huisman]

Is het niet een meer voor de hand liggende weg om je te houden aan wat in het NT wél genoemd staat, dan tot een praktijk over te gaan die in het NT níét genoemd wordt?

Ik ben het met de opmerkingen van MarthaMartha eens.
Daarnaast: De praktijk mag dan wel niet onomstotelijk in het NT vaststaan (omdat de 'huis'teksten geen onomstotelijk bewijs geven dat daar jonge kinderen bijwaren), dat neemt niet weg dat in leerstelling opzicht er m.i. wél overtuigend bewijs is. De tekst 1 Korinthe 7:14 is daarin voor mij een heel belangrijke, daarnaast Handelingen 2:39, Romeinen 4 (over Abraham als de vader van alle gelovigen & de betekenis van de besnijdenis) en andere plaatsen.

Verder vind ik ook de interpretatie van de vroege kerk in dit verband van belang. Zij namen over wat zij van de apostelen ontvangen hadden. Hoewel in sommige opzichten het bederf al vroeg de kerk binnenkwam, mogen we toch niet aannemen dat de oude kerk de kinderdoop snel is gaan invoeren wanneer de apostelen deze praktijk al niet zouden hebben toegepast.

Als het dan allemaal zo onzeker is, waarom dan niet uitgaan van wat wat er wél staat? Waarom niet eenvoudig Christus' bevel en de praktijk van de apostelen nagevolgd? Waarom een dogmatische lijn trekken die tot een heel andere uitkomst leidt dan wat het NT ons in elk geval met zekerheid laat zien?
Waarom doen we zo moeilijk?

Ja daar ben ik weer afgewezen Omdat de praktijk van de geloofsdoop niet gebaseerd is op heel de Schrift maar op een paar teksten uit het N.T. die je ook anders kunt uitleggen (o.a Markus 16:16) Als je Gods Woord (O.T. en N.T.) als één geheel neemt geïnspireerd door dezelfde Heilige Geest kun je niet anders dan op de kinderdoop uitkomen. Dat vonden de Na apostolische vaders ook (hadden ze natuurlijk van de apostelen overgenomen)