jvdg schreef:

DWW schreef:JVDG schreef aan mij :[/b] "Overigens heb je me op basis van deze teksten niet kunnen overtuigen van jouw stellingen."


Antwoord : Dat kan ik ook niet, want daar moet de Geest je van overtuigen. Ik laat slechts het Woord maar spreken. Velen komen met allerlei oudvaders, maar weten veelal zelf de geestelijke zaken uit het Woord niet meer te verstaan, en maken daarom meestendtijds de verkeerde toepassingen.

Dat is gemakkelijk geantwoord.
Dat de Heilige Geest moet overtuigen is vast en zeker.
Ik heb het niet over oud- noch jongvaders.

Maar zoals jij het stelt, weet en ken jij precies de mening des Geestes.
Die mening laat je zgn. (en daar bedoel ik mee: niet helder) vanuit het Woord opkomen.
Maar wat je citeert uit Gods Woord overtuigt mij nu juist niet.
En die kritiek pareer je dan weer met je openingszin.
Zo blijven we ronddraaien.

memento schreef: Als je de kanttekeningen bij betreffende teksten die je aanhaalt lees, zal je zien dat je iets in de tekst legt, wat er niet in zin.

Je kan een mooi verhaal houden over "hoe dat gaat", maar mijn vraag is en blijf: Waar lees ik zo'n beschrijving in de Schrift? De Schrift is nogal stil (althans, wie de exegese van Calvijn, de kanttekeningen, etc volgt) over de precieze weg. Het enige wat we in de Schrift steeds weer lezen, is dat een zondig mens inziet dat hij Jezus nodig heeft, en dat hij door het geloof in Hem behouden wordt. Over "hoe dat precies gaat" zwijgt de Schrift. Waarom zouden wij moeten willen spreken, waar God zelf gezwegen heeft?

Ik zeg daarmee niet dat bekering geen bevindelijke zaak is. Zie daarvoor bv de psalmen, Hooglied, Paulus bekering, etc. Maar wél stel ik, dat het erg gevaarlijk is om búiten hetgeen het Woord erover zegt, zelf te gaan bepalen hoe de weg moet lopen. Niet alleen doen we daarmee tekort aan de rijkdom en de verscheidenheid van Gods werk, maar ook is het gevaar zeer groot dat de grote focus op een eigengemaakt systeem de aandacht afhoudt van Hem, onze Heere Jezus Christus, naar Wie alle aandacht uit móet gaan.

DWW schreef:@ Memento

Jij schreef :[/b] Als je de kanttekeningen bij betreffende teksten die je aanhaalt lees, zal je zien dat je iets in de tekst legt, wat er niet in zin. Je kan een mooi verhaal houden over "hoe dat gaat", maar mijn vraag is en blijf: Waar lees ik zo'n beschrijving in de Schrift? De Schrift is nogal stil (althans, wie de exegese van Calvijn, de kanttekeningen, etc volgt) over de precieze weg. Het enige wat we in de Schrift steeds weer lezen, is dat een zondig mens inziet dat hij Jezus nodig heeft, en dat hij door het geloof in Hem behouden wordt. Over "hoe dat precies gaat" zwijgt de Schrift. Waarom zouden wij moeten willen spreken, waar God zelf gezwegen heeft? Ik zeg daarmee niet dat bekering geen bevindelijke zaak is. Zie daarvoor bv de psalmen, Hooglied, Paulus bekering, etc. Maar wél stel ik, dat het erg gevaarlijk is om búiten hetgeen het Woord erover zegt, zelf te gaan bepalen hoe de weg moet lopen. Niet alleen doen we daarmee tekort aan de rijkdom en de verscheidenheid van Gods werk, maar ook is het gevaar zeer groot dat de grote focus op een eigengemaakt systeem de aandacht afhoudt van Hem, onze Heere Jezus Christus, naar Wie alle aandacht uit móet gaan.

Mijn antwoord aan Memento :[/b]


De Schrift houdt Zich hier niet stil over...!! Maar Christus, het vleesgeworden Woord, heeft gezegd dat Hij deze zaken (Zich) verborgen heeft gehouden voor de wijzen en de verstandigen, en het Zijn kinderkens heeft geopenbaard. Dat was namelijk ondermeer de reden waarom Hij door gelijkenissen sprak, lees Markus 4:11-12

DWW schreef:Smytegelt schreef : "U leest zaken in die er niet staan...etc."


Mijn antwoord aan hem : 'u ziet de zaken niet die er geestelijk in verborgen liggen', Markus 4:11

backtobasic schreef:

DWW schreef:Smytegelt schreef : "U leest zaken in die er niet staan...etc."


Mijn antwoord aan hem : 'u ziet de zaken niet die er geestelijk in verborgen liggen', Markus 4:11

hieropvolgend vers 12.... waarom wilde Jezus niet dat zij die buiten stonden het hoorden (begrepen) en zich zouden bekeren, en ,erg belangrijk, de zonden vergeven zouden worden?

memento schreef:

DWW schreef:@ Memento

Jij schreef :[/b] Als je de kanttekeningen bij betreffende teksten die je aanhaalt lees, zal je zien dat je iets in de tekst legt, wat er niet in zin. Je kan een mooi verhaal houden over "hoe dat gaat", maar mijn vraag is en blijf: Waar lees ik zo'n beschrijving in de Schrift? De Schrift is nogal stil (althans, wie de exegese van Calvijn, de kanttekeningen, etc volgt) over de precieze weg. Het enige wat we in de Schrift steeds weer lezen, is dat een zondig mens inziet dat hij Jezus nodig heeft, en dat hij door het geloof in Hem behouden wordt. Over "hoe dat precies gaat" zwijgt de Schrift. Waarom zouden wij moeten willen spreken, waar God zelf gezwegen heeft? Ik zeg daarmee niet dat bekering geen bevindelijke zaak is. Zie daarvoor bv de psalmen, Hooglied, Paulus bekering, etc. Maar wél stel ik, dat het erg gevaarlijk is om búiten hetgeen het Woord erover zegt, zelf te gaan bepalen hoe de weg moet lopen. Niet alleen doen we daarmee tekort aan de rijkdom en de verscheidenheid van Gods werk, maar ook is het gevaar zeer groot dat de grote focus op een eigengemaakt systeem de aandacht afhoudt van Hem, onze Heere Jezus Christus, naar Wie alle aandacht uit móet gaan.

Mijn antwoord aan Memento :[/b]


De Schrift houdt Zich hier niet stil over...!! Maar Christus, het vleesgeworden Woord, heeft gezegd dat Hij deze zaken (Zich) verborgen heeft gehouden voor de wijzen en de verstandigen, en het Zijn kinderkens heeft geopenbaard. Dat was namelijk ondermeer de reden waarom Hij door gelijkenissen sprak, lees Markus 4:11-12

Dus de kerk der eeuwen (Augustinus, Calvijn, de kanttekenaren, etc) misten dus de werkelijke betekenis van de Schrift, in hun uitleg?

DWW schreef:

memento schreef:

DWW schreef:@ Memento

Jij schreef :[/b] Als je de kanttekeningen bij betreffende teksten die je aanhaalt lees, zal je zien dat je iets in de tekst legt, wat er niet in zin. Je kan een mooi verhaal houden over "hoe dat gaat", maar mijn vraag is en blijf: Waar lees ik zo'n beschrijving in de Schrift? De Schrift is nogal stil (althans, wie de exegese van Calvijn, de kanttekeningen, etc volgt) over de precieze weg. Het enige wat we in de Schrift steeds weer lezen, is dat een zondig mens inziet dat hij Jezus nodig heeft, en dat hij door het geloof in Hem behouden wordt. Over "hoe dat precies gaat" zwijgt de Schrift. Waarom zouden wij moeten willen spreken, waar God zelf gezwegen heeft? Ik zeg daarmee niet dat bekering geen bevindelijke zaak is. Zie daarvoor bv de psalmen, Hooglied, Paulus bekering, etc. Maar wél stel ik, dat het erg gevaarlijk is om búiten hetgeen het Woord erover zegt, zelf te gaan bepalen hoe de weg moet lopen. Niet alleen doen we daarmee tekort aan de rijkdom en de verscheidenheid van Gods werk, maar ook is het gevaar zeer groot dat de grote focus op een eigengemaakt systeem de aandacht afhoudt van Hem, onze Heere Jezus Christus, naar Wie alle aandacht uit móet gaan.

Mijn antwoord aan Memento :[/b]


De Schrift houdt Zich hier niet stil over...!! Maar Christus, het vleesgeworden Woord, heeft gezegd dat Hij deze zaken (Zich) verborgen heeft gehouden voor de wijzen en de verstandigen, en het Zijn kinderkens heeft geopenbaard. Dat was namelijk ondermeer de reden waarom Hij door gelijkenissen sprak, lees Markus 4:11-12

Dus de kerk der eeuwen (Augustinus, Calvijn, de kanttekenaren, etc) misten dus de werkelijke betekenis van de Schrift, in hun uitleg?

Leg het uit zoals je wenst, maar je neemt sommige zaken te letterlijk. Het Woord heeft een letterlijke betekenis, die iedereen kan verstaan, maar ook een geestelijke betekenis, die Hij aan Zijn kinderen heeft geopenbaard. Waren Calvijn en Augustinus dan geen kinderen? Hier geef ik niet eens een antwoord op. Vroeger zeiden de oudjes weleens : "Wie de Bijbel leest zoals Hij is, die valt ermee in de verdoemenis...!"

refo schreef:

DWW schreef:

memento schreef:

DWW schreef:@ Memento

Jij schreef :[/b] Als je de kanttekeningen bij betreffende teksten die je aanhaalt lees, zal je zien dat je iets in de tekst legt, wat er niet in zin. Je kan een mooi verhaal houden over "hoe dat gaat", maar mijn vraag is en blijf: Waar lees ik zo'n beschrijving in de Schrift? De Schrift is nogal stil (althans, wie de exegese van Calvijn, de kanttekeningen, etc volgt) over de precieze weg. Het enige wat we in de Schrift steeds weer lezen, is dat een zondig mens inziet dat hij Jezus nodig heeft, en dat hij door het geloof in Hem behouden wordt. Over "hoe dat precies gaat" zwijgt de Schrift. Waarom zouden wij moeten willen spreken, waar God zelf gezwegen heeft? Ik zeg daarmee niet dat bekering geen bevindelijke zaak is. Zie daarvoor bv de psalmen, Hooglied, Paulus bekering, etc. Maar wél stel ik, dat het erg gevaarlijk is om búiten hetgeen het Woord erover zegt, zelf te gaan bepalen hoe de weg moet lopen. Niet alleen doen we daarmee tekort aan de rijkdom en de verscheidenheid van Gods werk, maar ook is het gevaar zeer groot dat de grote focus op een eigengemaakt systeem de aandacht afhoudt van Hem, onze Heere Jezus Christus, naar Wie alle aandacht uit móet gaan.

Mijn antwoord aan Memento :[/b]


De Schrift houdt Zich hier niet stil over...!! Maar Christus, het vleesgeworden Woord, heeft gezegd dat Hij deze zaken (Zich) verborgen heeft gehouden voor de wijzen en de verstandigen, en het Zijn kinderkens heeft geopenbaard. Dat was namelijk ondermeer de reden waarom Hij door gelijkenissen sprak, lees Markus 4:11-12

Dus de kerk der eeuwen (Augustinus, Calvijn, de kanttekenaren, etc) misten dus de werkelijke betekenis van de Schrift, in hun uitleg?

Leg het uit zoals je wenst, maar je neemt sommige zaken te letterlijk. Het Woord heeft een letterlijke betekenis, die iedereen kan verstaan, maar ook een geestelijke betekenis, die Hij aan Zijn kinderen heeft geopenbaard. Waren Calvijn en Augustinus dan geen kinderen? Hier geef ik niet eens een antwoord op. Vroeger zeiden de oudjes weleens : "Wie de Bijbel leest zoals Hij is, die valt ermee in de verdoemenis...!"

Dan waren die oudjes wel een beetje in de war.
Ik hoop dat ze op tijd hun fout hebben ingezein.
De bijbel is geen verzameling cryptogrammen, maar het Woord.

DWW schreef:
Leg het uit zoals je wenst, maar je neemt sommige zaken te letterlijk. Het Woord heeft een letterlijke betekenis, die iedereen kan verstaan, maar ook een geestelijke betekenis, die Hij aan Zijn kinderen heeft geopenbaard. Waren Calvijn en Augustinus dan geen kinderen? Hier geef ik niet eens een antwoord op. Vroeger zeiden de oudjes weleens : "Wie de Bijbel leest zoals Hij is, die valt ermee in de verdoemenis...!"

Bert Mulder schreef:

memento schreef: Als je de kanttekeningen bij betreffende teksten die je aanhaalt lees, zal je zien dat je iets in de tekst legt, wat er niet in zin.

Je kan een mooi verhaal houden over "hoe dat gaat", maar mijn vraag is en blijf: Waar lees ik zo'n beschrijving in de Schrift? De Schrift is nogal stil (althans, wie de exegese van Calvijn, de kanttekeningen, etc volgt) over de precieze weg. Het enige wat we in de Schrift steeds weer lezen, is dat een zondig mens inziet dat hij Jezus nodig heeft, en dat hij door het geloof in Hem behouden wordt. Over "hoe dat precies gaat" zwijgt de Schrift. Waarom zouden wij moeten willen spreken, waar God zelf gezwegen heeft?

Ik zeg daarmee niet dat bekering geen bevindelijke zaak is. Zie daarvoor bv de psalmen, Hooglied, Paulus bekering, etc. Maar wél stel ik, dat het erg gevaarlijk is om búiten hetgeen het Woord erover zegt, zelf te gaan bepalen hoe de weg moet lopen. Niet alleen doen we daarmee tekort aan de rijkdom en de verscheidenheid van Gods werk, maar ook is het gevaar zeer groot dat de grote focus op een eigengemaakt systeem de aandacht afhoudt van Hem, onze Heere Jezus Christus, naar Wie alle aandacht uit móet gaan.

Precies.

En nooit vergeten, dat de voldoening, de gehoorzaamheid van Christus onze rechtvaardiging voor Gods rechterstoel is, niet onze boetvaardigheid, niet onze bevinding.

Nee, het werk van Christus ALLEEN. uit genade ALLEEN!

Dus niet onze ellendekennis maar waar als een eigen werk opstellen, waarom we tot Christus mogen komen, om weer zelf iets aan onze zaligheid toe te doen. Want er zijn geen voorwaarden om tot Christus te komen. Onze zaligheid is eenzijdig Godswerk.

Bert Mulder schreef:

DWW schreef:
Leg het uit zoals je wenst, maar je neemt sommige zaken te letterlijk. Het Woord heeft een letterlijke betekenis, die iedereen kan verstaan, maar ook een geestelijke betekenis, die Hij aan Zijn kinderen heeft geopenbaard. Waren Calvijn en Augustinus dan geen kinderen? Hier geef ik niet eens een antwoord op. Vroeger zeiden de oudjes weleens : "Wie de Bijbel leest zoals Hij is, die valt ermee in de verdoemenis...!"

Maar die geestelijke Waarheid is heus niks anders dan de letterlijke tekst hoor. Het verschil is, dat men oren gekregen heeft om het waarlijk te horen.

Zoals de Schrift leert, dat geestelijke dingen geestelijk verstaan moeten worden.

memento schreef:@DWW:

Hoe bedoel je, Gal 2:19-20? Volgens mij lees jij er meer in, dan de kanttekenaren:


Gal 2:19-20: Want ik ben door de wet der wet gestorven, opdat ik Gode leven zou. Ik ben met Christus gekruist;88) en ik leef, doch89) niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft.94)

De kanttekeningen
Want ik ben
Dat deze leer des apostels uit zichzelve de mensen tot zondigen niet verwekt, bewijst hij met zijn eigen voorbeeld, voorbijgaande de voorbeelden van anderen, omdat het kan gebeuren, dat deze leer van sommigen wel daartoe misbruikt zou worden. Doch hetgeen hij van zichzelven zegt, is ook waar in alle ware gelovigen.

door de wet
Dat is, door den dienst der wet.

der wet gestorven
Dat is, ik heb door de wet geleerd dat ik een groot zondaar ben, naar de wet den vloek en dood onderworpen, en dat de gerechtigheid, die de wet eist, in mij niet is, en dienvolgens dat de wet mij in den dood laat.

DWW schreef:

memento schreef:@DWW:

Hoe bedoel je, Gal 2:19-20? Volgens mij lees jij er meer in, dan de kanttekenaren:


Gal 2:19-20: Want ik ben door de wet der wet gestorven, opdat ik Gode leven zou. Ik ben met Christus gekruist;88) en ik leef, doch89) niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft.94)

De kanttekeningen
Want ik ben
Dat deze leer des apostels uit zichzelve de mensen tot zondigen niet verwekt, bewijst hij met zijn eigen voorbeeld, voorbijgaande de voorbeelden van anderen, omdat het kan gebeuren, dat deze leer van sommigen wel daartoe misbruikt zou worden. Doch hetgeen hij van zichzelven zegt, is ook waar in alle ware gelovigen.

door de wet
Dat is, door den dienst der wet.

der wet gestorven
Dat is, ik heb door de wet geleerd dat ik een groot zondaar ben, naar de wet den vloek en dood onderworpen, en dat de gerechtigheid, die de wet eist, in mij niet is, en dienvolgens dat de wet mij in den dood laat.

Dag Memento,

Gal. 2:19-20 is geestelijk gezien, eigenlijk de toetsteen van ieders bekering. Hierin wordt namelijk volkomen het Heilige Recht Gods verklaard. Wanneer we hier niets van verstaan, verstaan we werkelijk NIETS van het Woord. Het is goed dat je veel de kanttekeningen ernaast neemt, doe ik ook trouwens, maar je moet ze wél geestelijk goed verstaan. Hier in Gal. 2:19-20 wordt namelijk gesproken over de geestelijke bediening der Wet ten dode, en de geestelijke bediening des Evangeliums ten leve. Lees ook Rom. 6:6-8 & Rom. 7:4-6.

Lees het begin van Joh. 16. Christus spreekt hier van de Heilige Geest die de wereld zal overtuigen van zonden, gerechtigheid en oordeel. Wanneer Gods Geest een zondaar daarvan gaat overtuigen, eist God Zijn Beeld op in het hart van de zondaar, dat is het Beeld van Christus, c.q. het Beeld van kennis, gerechtigheid en heiligheid, en overtuigd hem van zijn ongeloof, dat is dat die zondaar NIET in Hem gelooft etc....c.q. buiten Christus alles mist tot zijn eeuwige oordeel. Dit alles geschiedt middels een onhoudbare nood en een ontzaggelijk berouw.

De zondaar gaat met Jona overboord, valt als in een oogwenk in de golven van Gods toorn, waarin God een Vis beschikt tot zijn redding, Jona in de buik van de Vis, en de zee is gestild van haar verbolgenheid, en de aanbidding tot God blijft over, lees Jona 2. Je kunt me verder vertellen, wat of hoe je wilt, maar dit is het heilige Recht Gods, trap en mate zij Gode alleen bekend, en wanneer men dit NIET ziet c.q. verstaat, dan is men geestelijk (nog) stekeblind, en verstaat men NIETS van de geestelijkheid van Gods Woord.