Marnix schreef:Lees mijn toelichting nou eens even. De situatie is nu dat die keuze er sowieso al is en men kiest nu voor het ene wat tegen de Bijbel ingaat: Onbekeerden in het ambt. Mijn vraag is: Is het dan niet altijd nog beter om een bekeerde vrouw in het ambt te hebben dan een onbekeerde man, waar men nu dus voor kiest?

Of de derde optie: beter niet dan fout? Het alternatief kan ook zijn, dat er geen tweetal wordt gesteld, maar iemand wordt voorgedragen. Of dat het aantal ambtsdragers wordt beperkt, eventueel door taken opnieuw te verdelen, waarbij je er aan kunt denken dat taken die traditioneel door een ambtsdrager worden gedaan nu worden uitgevoerd die daarvoor een speciale 'aanstelling' heeft, maar geen ouderling is. Zoals bijvoorbeeld een broeder of zuster die catechesatie geeft.

Ik heb inmiddels wat vleugjes kerkenraad mogen smaken en wat mij opvalt is dat er mensen zijn die in alle bewogenheid bepaalde dingen bij de kerkenraad inbrengen en de kerkenraad is daar alleen maar blij mee, al zijn de ingebrachte punten soms erg lastig voor de kerkenraad. Maar een deel zeurt. Ik kan het niet anders omschrijven. Botte emails, boze telefoontjes en gesprekken waar de honden geen brood van lusten. Naar het antwoord van de kerkenraad wordt niet eens geluisterd en er is vaak geen ruimte om deze klagers aan te spreken, omdat ze dan wegdraaien, de emails niet beantwoorden, weigeren afspraken te maken en soms zelfs zonder overleg de kerk verlaten.
Als je dat meemaakt, dan zit het gevaar er in dat je als kerkenraad wat cynisch wordt over inkomende punten, maar je MOET ze met respect en met gedult beantwoorden. Mensen beseffen niet hoeveel tijd het de kerkenraad kost om die domme wekelijks binnenkomende zeurmailtjes keurig te beantwoorden binnen redelijke tijd, want die keurigheid en snelheid wordt vervolgens wel weer van de kerkenraad geëist. Ik heb in de korte tijd heel veel respect gekregen voor de kerkenraad op dit punt.

Maar nu terug naar dit topic. Dat van die burnout is lastig in te schatten. De kerkenraad kan niet altijd alle informatie geven en als de kerkenraad je vraagt om te vertrouwen dat hun keuze weloverwogen is gedaan, dan zou ik als ik jou was je er in berusten en het dan maar laten gaan. De persoon zelf kan altijd nog aangeven dat hij het beroep moet afwijzen, omdat hij niet in staat zal zijn om het ambt goed te kunnen uitvoeren. Burnout betekent niet dat je vervolgens niets meer kan.
Dat van het avondmaal is nog lastiger. Het kan zijn dat de kerkenraad (heb het van naderbij mogen meemaken en nee niet bij mijzelf) heeft mogen ondervinden dat God voorziet in de nood en de bekering wonderwel toch vooraf laat gaan aan de verkiezingstelling, waardoor de ouderling of diaken naar waarheid kan zeggen een kind van God te zijn en met het eerstkomende avondmaal zonder enige probleem kan aangaan. Dat soort dingen kan de kerkenraad zien en het kan zijn dat jij daar niet over wordt geinformeerd, dus daar is buigen onder het besluit ook de enige optie.

Wat ik zou doen is een nette brief schrijven waarin je je zorgen aangeeft, maar dat je vertrouwt dat de kerkenraad weet wat ze doen, dus dat de burnout en de (op het oog) onbekeerde broeder geen rol meer spelen bij de kandidaatstelling en dat ze anders naar jou mening onverstandig handelen, maar dat je ongeacht de uitkomst zal buigen voor hun besluit. Als het dan toch fout gaat, dan heb jij als rechtgeaarde zuster je taak ten volle gedaan.

Marnix schreef:Lees mijn toelichting nou eens even. De situatie is nu dat die keuze er sowieso al is en men kiest nu voor het ene wat tegen de Bijbel ingaat: Onbekeerden in het ambt. Mijn vraag is: Is het dan niet altijd nog beter om een bekeerde vrouw in het ambt te hebben dan een onbekeerde man, waar men nu dus voor kiest?

die toelichting had ik gelezen. En nog steeds acht ik beide keuzen onbijbels (dus ook de huidige situatie).

Kaw schreef:Wat ik zou doen is een nette brief schrijven waarin je je zorgen aangeeft, maar dat je vertrouwt dat de kerkenraad weet wat ze doen, dus dat de burnout en de (op het oog) onbekeerde broeder geen rol meer spelen bij de kandidaatstelling en dat ze anders naar jou mening onverstandig handelen, maar dat je ongeacht de uitkomst zal buigen voor hun besluit. Als het dan toch fout gaat, dan heb jij als rechtgeaarde zuster je taak ten volle gedaan.

De brief is geschreven, mijn zorgen zijn gedeeld.
Er is bij mij een buigen onder het besluit en een vertrouwen op God.

De ouderling zei bij het weggaan dat hij het alleen maar fijn vond om in deze sfeer de zorgen te bespreken.

Maar ik begrijp ook dat er héél veel op de kerkenraad afkomt.
Zelf werk ik nauw met de diakenen samen omdat ik coördinator ben van de Praktische diakonie.
Dan wordt inderdaad snel duidelijk dat er een grote druk ligt op de kerkenraad.
In die zin mag ik ze ook vaak verdedigen als er commentaar is van buitenaf.

Zita schreef:

Marnix schreef:Lees mijn toelichting nou eens even. De situatie is nu dat die keuze er sowieso al is en men kiest nu voor het ene wat tegen de Bijbel ingaat: Onbekeerden in het ambt. Mijn vraag is: Is het dan niet altijd nog beter om een bekeerde vrouw in het ambt te hebben dan een onbekeerde man, waar men nu dus voor kiest?

die toelichting had ik gelezen. En nog steeds acht ik beide keuzen onbijbels (dus ook de huidige situatie).

Wat stel jij dan voor? Ik snap je punt, ik mis alleen de oplossing.

Kaw schreef:Ik heb inmiddels wat vleugjes kerkenraad mogen smaken en wat mij opvalt is dat er mensen zijn die in alle bewogenheid bepaalde dingen bij de kerkenraad inbrengen en de kerkenraad is daar alleen maar blij mee, al zijn de ingebrachte punten soms erg lastig voor de kerkenraad. Maar een deel zeurt. Ik kan het niet anders omschrijven. Botte emails, boze telefoontjes en gesprekken waar de honden geen brood van lusten. Naar het antwoord van de kerkenraad wordt niet eens geluisterd en er is vaak geen ruimte om deze klagers aan te spreken, omdat ze dan wegdraaien, de emails niet beantwoorden, weigeren afspraken te maken en soms zelfs zonder overleg de kerk verlaten.
Als je dat meemaakt, dan zit het gevaar er in dat je als kerkenraad wat cynisch wordt over inkomende punten, maar je MOET ze met respect en met gedult beantwoorden. Mensen beseffen niet hoeveel tijd het de kerkenraad kost om die domme wekelijks binnenkomende zeurmailtjes keurig te beantwoorden binnen redelijke tijd, want die keurigheid en snelheid wordt vervolgens wel weer van de kerkenraad geëist. Ik heb in de korte tijd heel veel respect gekregen voor de kerkenraad op dit punt.

Maar nu terug naar dit topic. Dat van die burnout is lastig in te schatten. De kerkenraad kan niet altijd alle informatie geven en als de kerkenraad je vraagt om te vertrouwen dat hun keuze weloverwogen is gedaan, dan zou ik als ik jou was je er in berusten en het dan maar laten gaan. De persoon zelf kan altijd nog aangeven dat hij het beroep moet afwijzen, omdat hij niet in staat zal zijn om het ambt goed te kunnen uitvoeren. Burnout betekent niet dat je vervolgens niets meer kan.
Dat van het avondmaal is nog lastiger. Het kan zijn dat de kerkenraad (heb het van naderbij mogen meemaken en nee niet bij mijzelf) heeft mogen ondervinden dat God voorziet in de nood en de bekering wonderwel toch vooraf laat gaan aan de verkiezingstelling, waardoor de ouderling of diaken naar waarheid kan zeggen een kind van God te zijn en met het eerstkomende avondmaal zonder enige probleem kan aangaan. Dat soort dingen kan de kerkenraad zien en het kan zijn dat jij daar niet over wordt geinformeerd, dus daar is buigen onder het besluit ook de enige optie.

Wat ik zou doen is een nette brief schrijven waarin je je zorgen aangeeft, maar dat je vertrouwt dat de kerkenraad weet wat ze doen, dus dat de burnout en de (op het oog) onbekeerde broeder geen rol meer spelen bij de kandidaatstelling en dat ze anders naar jou mening onverstandig handelen, maar dat je ongeacht de uitkomst zal buigen voor hun besluit. Als het dan toch fout gaat, dan heb jij als rechtgeaarde zuster je taak ten volle gedaan.

Ik had deze insteek van jou niet verwacht, Kaw.

Erasmiaan schreef:Ik had deze insteek van jou niet verwacht, Kaw.

In welk opzicht?

Kaw schreef:

Erasmiaan schreef:Ik had deze insteek van jou niet verwacht, Kaw.

In welk opzicht?

Deze insteek:

Dat van het avondmaal is nog lastiger. Het kan zijn dat de kerkenraad (heb het van naderbij mogen meemaken en nee niet bij mijzelf) heeft mogen ondervinden dat God voorziet in de nood en de bekering wonderwel toch vooraf laat gaan aan de verkiezingstelling, waardoor de ouderling of diaken naar waarheid kan zeggen een kind van God te zijn en met het eerstkomende avondmaal zonder enige probleem kan aangaan. Dat soort dingen kan de kerkenraad zien en het kan zijn dat jij daar niet over wordt geinformeerd, dus daar is buigen onder het besluit ook de enige optie.

Maar 't zal wel komen doordat het niet over een GerGem gemeente gaat. Of is dat te negatief van mij?

Erasmiaan schreef:Maar 't zal wel komen doordat het niet over een GerGem gemeente gaat. Of is dat te negatief van mij?

Tip: Haal die halve citroen eens achter je kiezen weg. Scheelt een hoop.

Kaw schreef:

Erasmiaan schreef:Maar 't zal wel komen doordat het niet over een GerGem gemeente gaat. Of is dat te negatief van mij?

Tip: Haal die halve citroen eens achter je kiezen weg. Scheelt een hoop.

Nu ja, toch vind ik dit een hele andere insteek dan ik van je gewend ben en die insteek waardeer ik positief.

Marnix schreef:

Zita schreef:

Marnix schreef:Lees mijn toelichting nou eens even. De situatie is nu dat die keuze er sowieso al is en men kiest nu voor het ene wat tegen de Bijbel ingaat: Onbekeerden in het ambt. Mijn vraag is: Is het dan niet altijd nog beter om een bekeerde vrouw in het ambt te hebben dan een onbekeerde man, waar men nu dus voor kiest?

die toelichting had ik gelezen. En nog steeds acht ik beide keuzen onbijbels (dus ook de huidige situatie).

Wat stel jij dan voor? Ik snap je punt, ik mis alleen de oplossing.

het feit dat ik geen oplossing weet (of dat er misschien geen oplossing is), maakt onbijbels handelen niet bijbels verantwoord. De bijbelse oplossing is natuurlijk bekering. En een pragmatische 'oplossing' kun je vinden in de post van Marco: wijken opnieuw indelen en de taken die niet noodzakelijkerwijs ambtelijk uitgevoerd moeten worden overhevelen naar andere personen (bijvoorbeeld vrouwen). Ik ken een kerkenraad die voor het niet-besloten deel van de kerkenraadsvergadering een notuliste heeft. Scheelt de ouderlingen wellicht een hoop werk. Ouderling-kerkrentmeesterschap/kerkvoogd kan uit elkaar gehaald worden, voor het geval die taken nog verweven zijn. Zo zijn er vast wel meer dingen te bedenken.

Daarnaast denk ik, is het belangrijk om de taken van ouderlingen en diakenen ook te laten aansluiten bij hun persoonlijke kwaliteiten. Hetzelfde geldt overigens voor predikanten. Met name van predikanten wordt zoveel verwacht, dat het niet reeël is aan te nemen dat een predikant geschikt is om al die taken uit te voeren.

Indien iemand een burnout heeft, dan is hij mijns inziens niet geschikt, omdat hij meer tijd en energie kwijt is aan zichzelf dan dat hij aan anderen kan geven. En dat is toch de meest belangrijke taak van ouderlingen, er zijn voor de gemeente.

Wanneer iemand niet aan het Avondmaal gaat, kan er ook geen sprake zijn van ouderlingschap. Juist aan het Avondmaal ervaart een christen de diepe gemeenschap met zijn Verlosser.

Oke, bedankt voor je reactie. Ik ben het met die aanpak inderdaad helemaal eens. Zo moet dat dan maar... en de gemeente moet zich inderdaad bekeren / bekeerd worden.

Ik kan er na jaren forummen nog steeds met mijn verstand niet bij dat er kerken zijn waar zoveel onbekeerden zitten dat er niets eens meer genoeg oudsten gevonden kunnen worden die zich in Hem gered weten.

Een schrijnende situatie.

Erasmiaan schreef:

Kaw schreef:

Erasmiaan schreef:Maar 't zal wel komen doordat het niet over een GerGem gemeente gaat. Of is dat te negatief van mij?

Tip: Haal die halve citroen eens achter je kiezen weg. Scheelt een hoop.

Nu ja, toch vind ik dit een hele andere insteek dan ik van je gewend ben en die insteek waardeer ik positief.

Helemaal mee eens, Kaw.

Ariene,

Nu de verkiezing is geweest; hoe kijk je er nu tegenaan?