De bekering van John Warburton : Wet & Evangelie

[Gian]

Binnenkort hebben we een mijlpaal op rf.
Dan is voor de 100.000e keer de bekering ontrafeld, ontleed, uitgelegd en voorgeschreven.

[Bert Mulder]

Binnenkort hebben we een mijlpaal op rf.
Dan is voor de 100.000e keer de bekering ontrafeld, ontleed, uitgelegd en voorgeschreven.

Oh, nog maar een honderdduizend keer? Meende dat ik het zelf al zoveel keer uitgelegd had....

[jvdg]

Binnenkort hebben we een mijlpaal op rf.
Dan is voor de 100.000e keer de bekering ontrafeld, ontleed, uitgelegd en voorgeschreven.

Hoe dan ook, maar het is de moeite waard hierover na te denken en te discussieren.
Het is immers het allerbelangrijkste onderwerp in het leven van een mens.

Zonder de bekering is..........vul zelf maar in.

[zusterelly]

Binnenkort hebben we een mijlpaal op rf.
Dan is voor de 100.000e keer de bekering ontrafeld, ontleed, uitgelegd en voorgeschreven.

Hoe dan ook, maar het is de moeite waard hierover na te denken en te discussieren.
Het is immers het allerbelangrijkste onderwerp in het leven van een mens.

Zonder de bekering is..........vul zelf maar in.

Mee eens, alleen vraag ik me wel eens af wanneer stopt de mens nu eens met discussieren en ontrafelen en gaat hij/zij God op Zijn Woord geloven?

[Ander]

Ik zit er even over na te denken en te zoeken naar een voorbeeld:

Ik bevind me in gevaarlijk gebied. De kans is verkeken dat ik in leven blijf tenzij ik het huis bereik in de verte. Nu sta ik op, en ga naar dat huis lopen. Ben ik door te gaan lopen al gered van het gevaar? Nee, ik ben pas gered als ik in het huis ben en niet eerder.

Is dit een goed voorbeeld?

Nee

Want, je bevind je niet in een gevaarlijk gebied. Maar je bent al dood. En Christus, door Zijn Geest, en het Woord, maakt zelf levend, zonder dat je er iets aan doet.

Je hebt gelijk, fout voorbeeld.

[Afgewezen]

Binnenkort hebben we een mijlpaal op rf.
Dan is voor de 100.000e keer de bekering ontrafeld, ontleed, uitgelegd en voorgeschreven.

Hoe dan ook, maar het is de moeite waard hierover na te denken en te discussieren.
Het is immers het allerbelangrijkste onderwerp in het leven van een mens.

Zonder de bekering is..........vul zelf maar in.

Mee eens, alleen vraag ik me wel eens af wanneer stopt de mens nu eens met discussieren en ontrafelen en gaat hij/zij God op Zijn Woord geloven?

Volgens mij heb je het nu over twee dingen die heel goed samen kunnen gaan.

[Ander]

Vraag aan DJK:

Welke consequenties heeft uw visie nu op de prediking?

Het besef van zonde, de bewustwording dat een mens schuldig is, omdat hij niet kan voldoen aan wat God in de Thora gebiedt doet de mens op enig moment vluchten. U zegt: voor de eisende wet, die hem achtervolgt, beschuldigt en veroordeelt. Hoewel dit besef is doorgedrongen en er naar mijn mening dus iets is veranderd ten opzichte van het zorgeloze leven voordien, kwalificeert u deze verandering toch niet als een vrucht van een ingeplant nieuw leven, het mag nog niet de uitkomst van wedergeboorte heten.

Welke mensen hebt u nu op het oog onder de prediking. Het zondebesef, dat in mensen is opgekomen, kan niet de vrucht zijn van de prediking van het Evangelie. Immers, dat Woord is een kracht van God tot de zaligheid. Dat Woord keert nooit ledig tot God terug. En dat Woord is in staat, zoals wij weten vanuit de prediking van de apostelen, velen tot het geloof te bewegen.
U schetst echter een beeld van mensen, die weliswaar innerlijk bewogen worden, verontrust, angstig misschien, aangeklaagd en wanhopig, maar deze mensen zijn in uw optiek toch nog niet in aanraking gekomen met het levenwekkende Woord, met het Evangelie. Er is immers nog geen leven?

Waar zijn ze dan mee in aanraking gekomen? Want een verandering is er. Onmiskenbaar. Ze vluchten, met de wet, de duivel en zijn gansche heir op de hielen. Wie of wat heeft dat bewerkstelligd? Is dit een voorwerk in het hart van de mens, dat geheel buiten de prediking om kan geschieden? Is dit een voorwerk in de mens, dat tijdens de prediking kan geschieden, maar waarbij het de voorwaarde is, dat het Evangelie nog niet ter sprake is gekomen. Een pure wetsprediking dus, waarbij men veroordeeld, schuldig bevonden en zondaar geworden naar huis wordt gestuurd, maar waarbij er nauwlettend voor is gewaakt om het Evangelie niet ter sprake te brengen?
En waar is de soevereine, almachtige, alleskennende en alleswerkende God in uw verhaal. Kunnen doden bewegen, zonder de adem Gods?

Is het dan zo, dat er een voorfase is in de bekering van een mens, die gewoonlijk plaatsvindt buiten de kerk en de prediking van het Evangelie? Is de prediking alleen bedoeld voor voor-bewerkte mensen, die zich reeds schuldig weten, maar nog geen genade hebben ontvangen? Uit welke bron hebben zij die ellendekennis ontvangen. Buiten de kerk? Buiten de prediking? Buiten het Woord?

Is dat de reden, dat u er geen moeite mee heeft om zich op te houden buiten de kerk? Heeft de gnostiek u zozeer te pakken, dat u zich begenadigd voelt boven degenen, die trouw de ambten van Christus voor kerk en wereld vervullen. Is er een buitenkerkelijke bron aangeboord, die u direct en zonder de "omweg" van de prediking voorbereidt op de genade?

Het zijn wel heel herkenbare begrippen, die u gebruikt. Veel ellende, veel wet, veel recht, veel toorn en verdoemenis. Maar ik zie zo weinig verbindingen met de gemeenschap der heiligen, met het Lichaam van Christus en met de prediking van het heerlijk Evangelie.

Nogmaals mijn vraag: kunt u nu eens concreet aanwijzen welke mensen in de kerk (belangrijk voor mij!) er voor u beantwoorden aan zeg maar de voorfase van ellende-kennis en bewustheid van de eis der wet, waarbij zij dus wel ontdekt zijn, maar nog niet levendgemaakt.

Kunt u mij dan ook zeggen of dat in een kerk gebeurt, waar God geen vat heeft op deze zaken?

Mijn beste, de liefde Gods in Christus opent ons de ogen voor ons armelijke, schamele en lege verleden. Hoe heb ik ooit zo oppervlakkig en op mij zelf gericht kunnen leven, nu ik gehoord heb wat God voor mij voelt! De prediking van het Evangelie, Pinksteren komt na en vanuit Goede Vrijdag en Pasen. In die prediking komt alles, alles aan de orde. Onze afkomst, onze onkunde en ons ongeloof, Gods genadegave in Zijn Zoon, de smartelijke weg, die Hij is gegaan en de heerlijke overwinning van Pasen. Dat laatste, Pasen, is de eigenlijke reden dat er nu verkondigd kan gaan worden: nu gaat het Evangelie de wereld in. Nu werkt de Geest, die zowel overtuigt van zonde en gerechtigheid, als levenwekkend werkt in het hart van de hoorders. Pasen is het hart van het christelijke geloof. Daarmee wordt zowel uitgedrukt, dat we onder de macht van zonde en dood liggen, als gezegd, dat God bevrijdend en verlossend heeft gehandeld.

gravo

Gravo=DJK?

[Afgewezen]

Ik zit er even over na te denken en te zoeken naar een voorbeeld:

Ik bevind me in gevaarlijk gebied. De kans is verkeken dat ik in leven blijf tenzij ik het huis bereik in de verte. Nu sta ik op, en ga naar dat huis lopen. Ben ik door te gaan lopen al gered van het gevaar? Nee, ik ben pas gered als ik in het huis ben en niet eerder.

Is dit een goed voorbeeld?

Het blijft een vergelijking, maar er zit wel iets in.
Je krijgt het nooit kloppend. Het roepen om genade is al genade, maar toch zullen we de genade waarom we roepen, wel moeten ontvangen. Waar roepen we anders om?

[Afgewezen]

Ik zit er even over na te denken en te zoeken naar een voorbeeld:

Ik bevind me in gevaarlijk gebied. De kans is verkeken dat ik in leven blijf tenzij ik het huis bereik in de verte. Nu sta ik op, en ga naar dat huis lopen. Ben ik door te gaan lopen al gered van het gevaar? Nee, ik ben pas gered als ik in het huis ben en niet eerder.

Is dit een goed voorbeeld?

Nee

Want, je bevind je niet in een gevaarlijk gebied. Maar je bent al dood. En Christus, door Zijn Geest, en het Woord, maakt zelf levend, zonder dat je er iets aan doet.

Dat klopt ook niet. Want je bent niet dood. Dat is slechts een metafoor voor mensen die het evangelie nooit hoorden. Zij die het hoorden krijgen steeds de keus: gehoorzamen of afwijzen. In de preek van de apostelen hoor je dat ook: de oproep tot bekering. Ik hoor ze nooit zeggen: u bent dood etc.

"Doden zullen horen..." (ach, laat maar zitten ook)

[Ander]

Je krijgt het nooit kloppend.

Precies, en de verborgen dingen hoeven we niet te weten.

[Bert Mulder]

3/4-11. Voorts, wanneer God dit Zijn welbehagen in de uitverkorenen uitvoert, en de ware bekering in hen werkt, zo is het dat Hij niet alleen het Evangelie hun uiterlijk doet prediken, en hun verstand krachtiglijk door den Heiligen Geest verlicht, opdat zij recht zouden verstaan en onderscheiden die dingen, die des Geestes Gods zijn; maar Hij dringt ook in tot de binnenste delen des mensen met de krachtige werking van denzelfden wederbarenden Geest; Hij opent het hart, dat gesloten is; Hij vermurwt dat hard is; Hij besnijdt dat onbesneden is. In den wil stort Hij nieuwe hoedanigheden en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos was, goed wordt; die niet wilde, nu metterdaad wil; die wederspannig was, gehoorzaam wordt; Hij beweegt en sterkt dien wil alzo, dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen.

3/4-12. En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. En deze wordt in ons niet teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen, noch door aanrading, of zulke manier van werking, dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft, het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden of niet wedergeboren te worden, bekeerd te worden of niet bekeerd te worden. Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking, dewelke, naar het getuigenis der Schrift (die van den Auteur van deze werking is ingegeven), in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden; alzo dat al diegenen, in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt, zekerlijk, onfeilbaar en krachtiglijk wedergeboren worden en daadwerkelijk geloven. En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen van God gedreven en bewogen, maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert.

3/4-13. De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet volkomenlijk begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust, dat zij weten en gevoelen, dat zij door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben.

[DJK]

Dus het opstaan en tot zijn vader gaan van die zoon had hij beter niet kunnen doen? Hoe deed hij dat eigenlijk, als dode zondaar? Dat betekende nog niets? Of is het opstaan en tot de vader gaan iets wat tegenwoordig alle misleide kerkmensen doen, als het daar blijkbaar niet om de levendmakende genade gaat?

Dit zijn / heten de werkzaamheden van een ontwaakte ziel....

De Bijbel leert ons overduidelijk, dat er geen leven (uit Christus) bestaat, aleer de ziel (geestelijk) is gestorven, Gal.2:19a

Paulus leert ons in de Galatenbrief, ik predik u een Evangelie wat niet naar de mens, en niet naar het vlees is, en ik hoor van bijna allen hier op dit forum, alleen maar vleselijke uitleggingen...

[DJK]

Ik zit er even over na te denken en te zoeken naar een voorbeeld:

Ik bevind me in gevaarlijk gebied. De kans is verkeken dat ik in leven blijf tenzij ik het huis bereik in de verte. Nu sta ik op, en ga naar dat huis lopen. Ben ik door te gaan lopen al gered van het gevaar? Nee, ik ben pas gered als ik in het huis ben en niet eerder.

Is dit een goed voorbeeld?

Jouw voorbeeld met het lopen naar je huisje, kan je goed vergelijken met de vluchter naar de Vrijstad(Num.35), want die was ook pas veilig in die Vrijstad...

[Bert Mulder]

Dus het opstaan en tot zijn vader gaan van die zoon had hij beter niet kunnen doen? Hoe deed hij dat eigenlijk, als dode zondaar? Dat betekende nog niets? Of is het opstaan en tot de vader gaan iets wat tegenwoordig alle misleide kerkmensen doen, als het daar blijkbaar niet om de levendmakende genade gaat?

Dit zijn / heten de werkzaamheden van een ontwaakte ziel....

De Bijbel leert ons overduidelijk, dat er geen leven (uit Christus) bestaat, aleer de ziel (geestelijk) is gestorven, Gal.2:19a

Paulus leert ons in de Galatenbrief, ik predik u een Evangelie wat niet naar de mens, en niet naar het vlees is, en ik hoor van bijna allen hier op dit forum, alleen maar vleselijke uitleggingen...

Dus kan, volgens jou, een dood mens horen.

Oftewel, de mens, volgens jou, is niet dood gevallen, maar ziek gevallen...

De mens, volgens jou, (uit eigen kracht), begeeft zich naar de redding...

Maar, de Schrift leert anders, maakt mij geen zier uit wat de afgod 'bevinding' zegt.

Hoe komt, volgens jou, God aan Zijn eer dan?

[DJK]

Ik zit er even over na te denken en te zoeken naar een voorbeeld:

Ik bevind me in gevaarlijk gebied. De kans is verkeken dat ik in leven blijf tenzij ik het huis bereik in de verte. Nu sta ik op, en ga naar dat huis lopen. Ben ik door te gaan lopen al gered van het gevaar? Nee, ik ben pas gered als ik in het huis ben en niet eerder.

Is dit een goed voorbeeld?

Het blijft een vergelijking, maar er zit wel iets in.
Je krijgt het nooit kloppend. Het roepen om genade is al genade, maar toch zullen we de genade waarom we roepen, wel moeten ontvangen. Waar roepen we anders om?

Afgewezen schreef :

Het roepen om genade is al genade....

DJK : Dit is de leer en uitleg van William Perkins, maar de Bijbel leert ons anders, en de Reformatoren hebben dit ook nooit geleerd, noch minder verdedigd!!