Lauwheid, achterdocht en kritiek BINNEN kerken verbeteren

[refo]

I rest my case.
(Wordt ook niet weersproken eigenlijk)

Wat je om je heen hoort over de preek is:
a) Waar ging het ook weer over? (Tja!)
b) Wel mooie preek hè? Zo duidelijk! (Maar je wist niet meer waar het over ging?)
c) Hij sprak de kinderen zo aan! (Meestal zegt een predikant dan een paar keer 'kinderen', om in dezelfde trant verder te gaan.)

Het lek is eigenlijk wel boven getraceerd: de GG geeft de Geest een veel te grote plaats. Alles wordt vergeestelijkt. De gemeente wordt eigenlijk niets meer geboden dan wat entertainment. 'mooie preek'. Een preek hoort standaard zo genoemd te worden. Als de bekende termen er maar in zitten, is het goed. Remonstrantisme is een ver van ons bed show. We zijn zo ultra-contra-remonstrants geworden dat er zelfs niets meer aangeboden wordt. Wat de dominee in wensende zin zegt word al snel als 'gunnend' ervaren. Het feit dat je iemand iets 'gunt' is iets heel anders dan 'uitdeler zijn van menigerlei genade'. Men vindt oprecht dat ze de hoorder niets kunnen geven, terwijl we toch af zeggen te stammen van Sola Scriptura. En niemand neemt ze dat kwalijk.
Kortom, niemand hoeft er rechtvaardig gemaakt te worden. Of je bent het al, Maar voelt dat nog niet zo en krijgt een hart onder de riem. Of je bent het niet en dat is ook best. Vooral niets zelf doen. God doet het immers?

Ik kan het ook niet helpen dat ik er saggerijnig van word. Het heil ligt voor het oprapen en degenen die het mogen uitdelen spannen zich in om er omheen te lopen. Wat meer profileren als 'aanbieders van genade aan alle hoorders' zoals in 1953 zou al grote winst zijn.

[Oude Paden]

I rest my case.
(Wordt ook niet weersproken eigenlijk)

Wat je om je heen hoort over de preek is:
a) Waar ging het ook weer over? (Tja!)
b) Wel mooie preek hè? Zo duidelijk! (Maar je wist niet meer waar het over ging?)
c) Hij sprak de kinderen zo aan! (Meestal zegt een predikant dan een paar keer 'kinderen', om in dezelfde trant verder te gaan.)

Het lek is eigenlijk wel boven getraceerd: de GG geeft de Geest een veel te grote plaats. Alles wordt vergeestelijkt. De gemeente wordt eigenlijk niets meer geboden dan wat entertainment. 'mooie preek'. Een preek hoort standaard zo genoemd te worden. Als de bekende termen er maar in zitten, is het goed. Remonstrantisme is een ver van ons bed show. We zijn zo ultra-contra-remonstrants geworden dat er zelfs niets meer aangeboden wordt. Wat de dominee in wensende zin zegt word al snel als 'gunnend' ervaren. Het feit dat je iemand iets 'gunt' is iets heel anders dan 'uitdeler zijn van menigerlei genade'. Men vindt oprecht dat ze de hoorder niets kunnen geven, terwijl we toch af zeggen te stammen van Sola Scriptura. En niemand neemt ze dat kwalijk.
Kortom, niemand hoeft er rechtvaardig gemaakt te worden. Of je bent het al, Maar voelt dat nog niet zo en krijgt een hart onder de riem. Of je bent het niet en dat is ook best. Vooral niets zelf doen. God doet het immers?

Ik kan het ook niet helpen dat ik er saggerijnig van word. Het heil ligt voor het oprapen en degenen die het mogen uitdelen spannen zich in om er omheen te lopen. Wat meer profileren als 'aanbieders van genade aan alle hoorders' zoals in 1953 zou al grote winst zijn.

Refo, je posting is ver onder de "fatsoens" maat.

Je praat over deze zaken als over een zak aardappels! en over de dominees als een stelleltje onbenullen!
Genade is een onuitsprekelijk voorrecht! en dominees zijn door God gezonden knechten!

Ik vind het een verdrietige posting...........

[Ariene]

OP, ben het met je eens dat de toon van de posting niet de juiste is.

Ik denk ook dat, wanneer wij elkaar op bepaalde dingen willen wijzen deze postings juist een defensievere reactie uitlokken.
en dat is jammer want de posting lijkt nu wellicht een karikatuur terwijl er wel waarheid in zit.

Ik pleit niet voor volle Avondmaalstafels, maar ook lege tafels klagen de Heere aan.
Twijfel wordt gezien als een teken van het ware geloof terwijl we twijfel juist moeten bestrijden.
Jakobus 1 [1 v.] Maar dat hij ze begere in geloof, niet twijfelende; want die twijfelt, is een baar der zee gelijk, die van den wind gedreven en op geworpen en nedergeworpen wordt

Open, eerlijke (van beide zijden) beleefde postings zullen opbouwender zijn

[Tiberius]

Refo, je posting is ver onder de "fatsoens" maat.

Eens met OP. Bovendien is je posting ver onder de "waarheids" maat.

Ik weet niet precies welk beeld jij van de GG hebt, maar in ieder geval niet reeel. Je zou eens kennis moeten nemen, al is het maar uitwendig, van de prediking van meerdere predikanten.

Ik kan het ook niet helpen dat ik er saggerijnig van word.

Die indruk had ik al.

[Toeschouwer]

Een enkele week geleden las ik dit in het RD een predikant die sprak over Cornelius de hoofdman over honderd. Ik citeer: . „Hij was een belangrijke man. De evangelist Lukas echter tekent hem als een zeker man. Niet meer dan een Adamskind, verloren voor God. Maar in het leven van Cornelius was iets gebeurd. Hij was wedergeboren, hij vreesde God. Het voorbeeld van Cornelius laat zien dat niemand te zwart, te hard, te koud is om bekeerd te worden.”
De bekering van Cornelius had invloed op zijn omgeving, aldus ........ „Zijn knechten zagen hem soms zwaarmoedig kijken vanwege de zonde, maar ze merkten ook iets van een hartelijke vreugde in zijn leven. Godzaligheid gaat altijd gepaard met breken en helen. We gaan de zonde haten en we krijgen de dienst des Heeren lief.”

Ik noem de naam van de predikant niet en welk kerkverband, daar gaat het me niet om, maar het gedeelte met vette letters (is van mij), ik lees dat nergens in dit gedeelte van de Schrift.
Ik zou willen vragen: waarom wordt dat gezegd?

[Ariene]

Ik denk dat dit één van de kernen raakt van het probleem.

De leer is ondertussen zo geworden dat wanneer er wij "gebukt zijn onder de zonden" dit ook door de hele wereld gezien moet worden.
In dit beeld klopt leertechnisch deze zin.

maar ik denk dat we onze eigen invulling hieraan gegeven hebben.
velen van jullie zullen zeker met regelmaat veel verdriet hebben van onze zonden.
Ik kan er soms ook zeer naar verlangen daarvan verlost te zijn, maar ik ben op zich een opgeruimd vrolijk mens waar mensen dat niet aan zien.

dat hoeft ook niet,. Ik ben geschapen om God groot te maken, dat is mijn en onze taak binnen de samenleving.
Mijn verdriet om de zonden hoeft de buitenwereld niet te zien, daar weet God van en dat is genoeg!

Wij komen dan ook veel te dichtbij de Farizeeërs...

[Tiberius]

Een enkele week geleden las ik dit in het RD een predikant die sprak over Cornelius de hoofdman over honderd. Ik citeer: . „Hij was een belangrijke man. De evangelist Lukas echter tekent hem als een zeker man. Niet meer dan een Adamskind, verloren voor God. Maar in het leven van Cornelius was iets gebeurd. Hij was wedergeboren, hij vreesde God. Het voorbeeld van Cornelius laat zien dat niemand te zwart, te hard, te koud is om bekeerd te worden.”
De bekering van Cornelius had invloed op zijn omgeving, aldus ........ „Zijn knechten zagen hem soms zwaarmoedig kijken vanwege de zonde, maar ze merkten ook iets van een hartelijke vreugde in zijn leven. Godzaligheid gaat altijd gepaard met breken en helen. We gaan de zonde haten en we krijgen de dienst des Heeren lief.”

Ik noem de naam van de predikant niet en welk kerkverband, daar gaat het me niet om, maar het gedeelte met vette letters (is van mij), ik lees dat nergens in dit gedeelte van de Schrift.
Ik zou willen vragen: waarom wordt dat gezegd?

Jij gelooft dus niet dat Cornelius de waarachtige bekering deelachtig was?
Want de waarachtige bekering is een afsterven van de oude mens (=een hartelijk leedwezen dat wij God door onze zonden vertoornd hebben) en een opstanding van de nieuwe mens (=een hartelijke vreugde in God door Christus).

Hoe dat hartelijk leedwezen gestalte vond, staat niet in de Bijbel, nee. Wel dat het plaats vond.

Evenmin als dat er in de Bijbel staat dat Cornelius uberhaupt kon kijken, trouwens. Maar daar kunnen we wel van uit gaan. Of vind je dat ook inlegkunde?

[Ariene]

Tiberius,

Wil jij weleens ergens eerlijk en duidelijk op ingaan,
of blijf je in je harnas jezelf verdedigen?

[Tiberius]

Ja juf.

Maar wat is je precies je probleem bij mijn vorige posting?
Laat ik het anders formuleren dan; misschien is het niet helemaal duidelijk zo.

Als je op grond van de Bijbel en de 3Fve belijdt dat de bekering van de mens via de bekende 3 stukken ellende, verlossing en dankbaarheid verlopen (en ik mag aannemen dat ieder geregistreerd dat hier doet), dan geloof je dat toch ook van mensen uit de Bijbel? Ook al staat het niet bij iedereen expliciet aangegeven?
Of wil je zeggen, dat die op een andere wijze zalig zijn geworden?

[Ariene]

Ja juf.

Keurig, zo wil ik het horen

Het probleem heb ik in mijn eerste posting uitgelegd.

Dit is inlegkunde

De munt heeft twee kanten
éen kant ellende, andere kant verlossing en dankbaarheid.

Zorg dat de munt de verlossing en dankbaarheid naar de wereld uitstraalt
en hou de ellende voor de binnenkamer.

God ziet alles!

Wij mogen er niet vanuit gaan dat alle kinderen van God regelmatig zwaarmoedig kijkend door de wereld gingen.
Ik zou dan geen kind van God zijn want ik vind dit nl niets uitstralen van de liefde van God die in mij is

[Toeschouwer]

Een enkele week geleden las ik dit in het RD een predikant die sprak over Cornelius de hoofdman over honderd. Ik citeer: . „Hij was een belangrijke man. De evangelist Lukas echter tekent hem als een zeker man. Niet meer dan een Adamskind, verloren voor God. Maar in het leven van Cornelius was iets gebeurd. Hij was wedergeboren, hij vreesde God. Het voorbeeld van Cornelius laat zien dat niemand te zwart, te hard, te koud is om bekeerd te worden.”
De bekering van Cornelius had invloed op zijn omgeving, aldus ........ „Zijn knechten zagen hem soms zwaarmoedig kijken vanwege de zonde, maar ze merkten ook iets van een hartelijke vreugde in zijn leven. Godzaligheid gaat altijd gepaard met breken en helen. We gaan de zonde haten en we krijgen de dienst des Heeren lief.”

Ik noem de naam van de predikant niet en welk kerkverband, daar gaat het me niet om, maar het gedeelte met vette letters (is van mij), ik lees dat nergens in dit gedeelte van de Schrift.
Ik zou willen vragen: waarom wordt dat gezegd?

Tiberius schrijft:
Jij gelooft dus niet dat Cornelius de waarachtige bekering deelachtig was?

Dit vind ik gemeen, dat kun je nergens uit mijn bijdrage opmaken. Ik vraag alleen waar staat dat Cornelius zwaarmoedig keek, niet meer en niet minder.


Want de waarachtige bekering is een afsterven van de oude mens (=een hartelijk leedwezen dat wij God door onze zonden vertoornd hebben) en een opstanding van de nieuwe mens (=een hartelijke vreugde in God door Christus).

Hoe dat hartelijk leedwezen gestalte vond, staat niet in de Bijbel, nee. Wel dat het plaats vond."


Tiberius schreef
Evenmin als dat er in de Bijbel staat dat Cornelius uberhaupt kon kijken, trouwens.
Jij mag best leuk wezen al je dat prettig vindt.

Maar daar kunnen we wel van uit gaan. Of vind je dat ook inlegkunde?

[Tiberius]

Tiberius schrijft:
Jij gelooft dus niet dat Cornelius de waarachtige bekering deelachtig was?

Dit vind ik gemeen, dat kun je nergens uit mijn bijdrage opmaken. Ik vraag alleen waar staat dat Cornelius zwaarmoedig keek, niet meer en niet minder.

Sorry, maar dat impliceerde je vraag wel.
Ik lees uit je posting, dat je in twijfel trekt, dat hij gebukt ging onder zijn zonden. Of niet?
En geloof me: dat ziet een ander heus wel. Niet dat daar altijd sprake van is, dat ben ik wel weer met Ariene eens. Maar zeker in het begin, als God in een mens zijn leven komt. Dan loopt hij heus niet vrolijk huppelend over de aarde hoor!
Dan kan het wel eens zijn, dat mensen die je helemaal niet zo kennen, aan je vragen: "Wat kijk je triest? Is er wat? Waar zit je over te tobben?"

Wat ik tegen Ariene al typte: Als je op grond van de Bijbel en de 3Fve belijdt dat de bekering van de mens via de bekende 3 stukken ellende, verlossing en dankbaarheid verlopen, dan geloof je dat toch ook van mensen uit de Bijbel? Ook al staat dat niet bij iedereen expliciet aangegeven?

[Afgewezen]

Jij gelooft dus niet dat Cornelius de waarachtige bekering deelachtig was?
Want de waarachtige bekering is een afsterven van de oude mens (=een hartelijk leedwezen dat wij God door onze zonden vertoornd hebben) en een opstanding van de nieuwe mens (=een hartelijke vreugde in God door Christus).

Hoe dat hartelijk leedwezen gestalte vond, staat niet in de Bijbel, nee. Wel dat het plaats vond.

Evenmin als dat er in de Bijbel staat dat Cornelius uberhaupt kon kijken, trouwens. Maar daar kunnen we wel van uit gaan. Of vind je dat ook inlegkunde?

Tiberius, op deze wijze kun je over elke tekst exact dezelfde preek houden. Want in de hele Bijbel gaat het over kinderen van God. Kinderen van God maken dit en dat mee en zijn zus en zo gesteld, dus elke preek kan ik gaan vertellen dat Abraham, Jozef, David, Cornelius, Paulus, noem maar op, dit en dat meemaakten.
Ik vraag me alleen af of dát nu de bedoeling is van de prediking.

Ik vind de toon van refo ook niet al te geweldig, al begrijp ik zijn 'saggerijnigheid' maar al te goed.
Laat ik maar weer eens naar het befaamde dagboek grijpen (weet je wel, Tiberius). Ds. X. schrijft daar (even in eigen woorden weergegeven, want ik heb het dagboek zelf niet): Bij de levendmaking plant God het geloof in. Dan gaat een zondaar inzien dat hij tegen God gezondigd heeft, enz. Vervolgens leert het geloof Christus omhelzen, en ziet hij dat enz.
Het is een opgezegd lesje geworden, waar reuk noch smaak aan zit. En zo gaat het steeds: het is allemaal zóóóó ontzettend voorspelbaar geworden, dat er vaak niets meer van uitgaat.

Ik geloof dat het pas weer 'goed' kan komen als predikanten zelf weer onder beslag van het Woord komen. En dat merk je: als een predikant zelf gegrepen is door het Woord, onder de indruk is van het Woord, verblijd is dóór het Woord.
Pas dan kan er ook weer beslag op de gemeente komen.

[Kaw]

De Geest spreekt door het Woord ter vermaning en ter opbouw. In den beginne was een preek een boodschap van de Geest tot de gemeente ter vermaning en ter opbouw aan de hand van een bijbeltekst. (Het begin van openbaringen is daar een mooi voorbeeld van) Vergeef me mijn verwoording wat preken in veel gevallen nu zijn geworden, maar het zijn min of meer samenvattingen geworden van de leer waar de dominee voor staat en de bijbeltekst moet zijn opvatting ondersteunen en verdedigen. Een preek over het zout der aarde is dan een 'dwaalpreek', al is het strikt genomen een bijbelse preek, want het bedekt niet de totale leer en mist essentiële leerstellingen en uitgangspunten. Het wordt vervolgens onmogelijk geacht dat over een jaar genomen er een evenwichtige Geest gedreven prekenserie is waar de onbekeerden en de bekeerden allen hun voedsel in vinden. Een onbekeerde kan in een preek over het zout der aarde ook zijn gemis in gaan zien. Een onbekeerde kan zich ook er buiten voelen vallen als de dominee de gemeente aanspreekt als de Gemeente van Jezus Christus. De dominee kan die ochtend of middag nog wel over Hebr. 4 hebben gepreekt om degenen die achter zijn gebleven op te wekken tot bekering. Ik denk dat die dominee over een jaar genomen preken preekt die als geheel meer van het NT bedekken dan de meest uitnemende spreker van de Gereformeerde Gemeente. Geest gedreven. Dat werkt. Leer gedreven is de dood in de pot.

[Ariene]

Maar zeker in het begin, als God in een mens zijn leven komt. Dan loopt hij heus niet vrolijk huppelend over de aarde hoor

Waar baseer je dit op?

Juist in het begin liep ik huppelend rond.
Wat is er mooier dan te beseffen dat je ziek was, maar Christus je heeft genezen?

Er is denk geen vrolijker tijd dan de tijd van de eerste liefde.

Pas later kwam ik erachter dat bekeerd zijn en volmaakt zijn twee tegenpolen waren...

(Tib, bedankt voor de goede manier van discuseren!)