Bewaar het pand ontmoetingsdag Urk

[Erasmiaan]

...gezangen zijn an sich natuurlijk geen onoverkomelijke zaken. Het gaat uiteindelijk om de prediking...

Ze zijn het wel als ze tegen de prediking indruisen.

Juist. Ds. Ledeboer had er zelfs de gevangenis voor over (dat is dan wel niet de brandstapel, zoals die door Luther vaker ten tonele wordt gevoerd, maar toch).

[freek]

...gezangen zijn an sich natuurlijk geen onoverkomelijke zaken. Het gaat uiteindelijk om de prediking...

Ze zijn het wel als ze tegen de prediking indruisen.

Juist. Ds. Ledeboer had er zelfs de gevangenis voor over (dat is dan wel niet de brandstapel, zoals die door Luther vaker ten tonele wordt gevoerd, maar toch).

Maar dat was in feite best overdreven. Veel van z'n rechtzinnige collega's hadden er geen moeite mee. En Kohlbrugge liet in z'n eerste preek in de NHK ook uit de Evangelische Gezangen zingen.

[Jongere]

...gezangen zijn an sich natuurlijk geen onoverkomelijke zaken. Het gaat uiteindelijk om de prediking...

Ze zijn het wel als ze tegen de prediking indruisen.

Klopt, maar dan heb je het dus niet meer over gezangen, maar over een verkeerde leer. Dat is nu juist het punt wat Luther maakt - dat je goed moet onderscheiden wat wel wezenlijk is en wat niet.

[Erasmiaan]

...gezangen zijn an sich natuurlijk geen onoverkomelijke zaken. Het gaat uiteindelijk om de prediking...

Ze zijn het wel als ze tegen de prediking indruisen.

Juist. Ds. Ledeboer had er zelfs de gevangenis voor over (dat is dan wel niet de brandstapel, zoals die door Luther vaker ten tonele wordt gevoerd, maar toch).

Maar dat was in feite best overdreven. Veel van z'n rechtzinnige collega's hadden er geen moeite mee. En Kohlbrugge liet in z'n eerste preek in de NHK ook uit de Evangelische Gezangen zingen.

Toch, als je naar de geschiedenis kijkt, heeft ds. Ledeboer het goed aangevoeld.

Er zijn ook goede gezangen, zeker. Maar het ging hem om de onrechtzinnige gezangen, die bovendien door de kerk niet op de juiste wijze waren geautoriseerd. Niet door middel van een nationale (generale) synode. Bovendien is het natuurlijk de geest die achter de vernieuwing zit. En dat heeft Ledeboer heel goed aangevoeld.

[Afgewezen]

Toch, als je naar de geschiedenis kijkt, heeft ds. Ledeboer het goed aangevoeld.

Er zijn ook goede gezangen, zeker. Maar het ging hem om de onrechtzinnige gezangen, die bovendien door de kerk niet op de juiste wijze waren geautoriseerd. Niet door middel van een nationale (generale) synode. Bovendien is het natuurlijk de geest die achter de vernieuwing zit. En dat heeft Ledeboer heel goed aangevoeld.

Eerlijk gezegd is het gedrag van ds. Ledeboer voor mij niet maatgevend.

[huisman]

Toch, als je naar de geschiedenis kijkt, heeft ds. Ledeboer het goed aangevoeld.

Er zijn ook goede gezangen, zeker. Maar het ging hem om de onrechtzinnige gezangen, die bovendien door de kerk niet op de juiste wijze waren geautoriseerd. Niet door middel van een nationale (generale) synode. Bovendien is het natuurlijk de geest die achter de vernieuwing zit. En dat heeft Ledeboer heel goed aangevoeld.

In de CGK was het zingen van gezangen in de eredienst altijd het begin van een verandering ten kwade. Het lust mij niet om al de gemeenten te noemen die na het introduceren van gezangen hun authentiek CG identiteit kwijt zijn geraakt. Maar laten wij daar toch van leren om alles maar bijzaak te noemen.
(voor de definitie van authentiek CG verwijs ik naar de kanselboodschap van 1953)

[Mara]

Maar bloemen in de kerk en gezangen zijn an sich natuurlijk geen onoverkomelijke zaken. Het gaat uiteindelijk om de prediking (daarover heeft huisman gisteren wat kernpunten genoemd) en de gehele levenshouding van de gemeente. Wat dat laatste betreft: vergis je niet. Dat gaat in andere kerkverbanden net zo hard als binnen de CGK.
Huisman heeft daarin objectief gezien gewoon een punt dat er de afgelopen 15 jaar op het gebied van levensstijl veel dingen radicaal veranderd zijn in de gereformeerde gezindte. Daaronder bevinden zich zaken die behoren tot de middelmatige dingen, maar helaas ook zaken die getuigen van een andere visie op de bijbelse boodschap en de zeggingskracht van Gods woord over het gehele leven.

Nee, zoals een vrolijke geelgestreepte stropdas bij het blauwe kostuum van de predikant ook niet.
Huisman heeft zeker een punt, daarom begrijp ik de wat laconieke houding van velen niet.
In jullie gemeente spelen dit soort zaken toch helemaal niet?
Noch hoor ik hier geluiden van in de ger gem of herst. herv.
Het klinkt goed dat we vooral op de Bijbelse boodschap moeten blijven focussen, of die klopt. Maar m.i. kan het één niet zonder het ander en is het gevolg, zoals ik eerder zei.
Ik begrijp niet dat veel mensen hun verandering willen doordrukken ten koste van vele anderen. Dat mag toch niet? Je hebt ook zorg te dragen voor elkaar? Je mag toch geen ergernis zijn voor de ander?
Mensen zijn vanaf hun doop lid van de CGK, hun hele leven lang en herkennen hem dan steeds minder. Ik vind dat heel triest.
Dus dan vind ik het makkelijk gezegd dat het an sich geen onoverkomelijke zaken zijn. Dat kunnen ze wel zijn voor iemand.

[Afgewezen]

In de CGK was het zingen van gezangen in de eredienst altijd het begin van een verandering ten kwade. Het lust mij niet om al de gemeenten te noemen die na het introduceren van gezangen hun authentiek CG identiteit kwijt zijn geraakt. Maar laten wij daar toch van leren om alles maar bijzaak te noemen.
(voor de definitie van authentiek CG verwijs ik naar de kanselboodschap van 1953)

Komt dat door het zingen van die gezangen of waren ze hun identiteit eigenlijk al kwijt en gingen ze daarna pas gezangen zingen? Dat scheelt nogal wat.
Persoonlijk ben ik helemaal niet tegen het zingen van gezangen in de kerk etc. etc., ik kan het ook niet helpen.

[Auto]

Toch, als je naar de geschiedenis kijkt, heeft ds. Ledeboer het goed aangevoeld.

Er zijn ook goede gezangen, zeker. Maar het ging hem om de onrechtzinnige gezangen, die bovendien door de kerk niet op de juiste wijze waren geautoriseerd. Niet door middel van een nationale (generale) synode. Bovendien is het natuurlijk de geest die achter de vernieuwing zit. En dat heeft Ledeboer heel goed aangevoeld.

In de CGK was het zingen van gezangen in de eredienst altijd het begin van een verandering ten kwade. Het lust mij niet om al de gemeenten te noemen die na het introduceren van gezangen hun authentiek CG identiteit kwijt zijn geraakt. Maar laten wij daar toch van leren om alles maar bijzaak te noemen.
(voor de definitie van authentiek CG verwijs ik naar de kanselboodschap van 1953)

Hierbij

De kanselboodschap van 1953
De Generale Synode, diep onder de indruk van de ernst der huidige geestelijke situatie in onze Kerken en verontrust over de hier en daar zich voordoende verschijnselen van inzinking, vervlakking, en zelfs van tegenstand somtijds ten opzichte van de praktijk der godzaligheid, voelt zich geroepen tot de Kerken een getuigeniswoord in alle liefde en vermaan te doen uitgaan. Het modern-religieuze "klimaat" in heel de wereld kenmerkt zich thans door een almeer loslaten van het verleden, en van het historisch gewordene, gepaard gaande met nog wel een overnemen van de religieuze symbolen, maar om inmiddels haar inhoud te vervagen of los te laten. In dit klimaat (in het algemeen geestelijk wereldproces) komen ook onze Kerken min of meer te staan. Dit roept op tot diep ernstige bezinning. Temeer daar wij helaas ook onder ons verschijnselen constateren, die ons met grote zorg vervullen. Onder welk wij als voorbeeld noemen een soms waar te nemen verslapping van de ernst in de behandeling der ons toe betrouwde zielen. Waarom wij allen allereerst oproepen om óp en ónder de kansel, en in al de ambtelijke arbeid diep doordrongen te zijn van het tijdelijk en eeuwig wel en wee, zowel der bekeerden als onbekeerden, opdat toch vooral het onderscheidend, ontdekkend, onderwerpelijk en bevindelijk element in prediking, catechisatie, huisbezoek etc. krachtig aanwezig zij.

Tevens niet minder om de gans algenoegzame rijkdom en levensvervulling welke in Christus is, zo uit te stallen, dat middellijkerwijs de zielen tot jaloersheid worden bewogen, opdat men onder de toepassing des Heiligen Geestes Christus zo lere kennen, dat men op Hem betrouwt en uit Hem leeft, tot openbaring van de blijdschap des geloofs en een beleving tot de verheerlijking Gods.

Om te beginnen worde daarbij uitgegaan, gelijk bijv. ook in het Doopformulier geschiedt, van ons van nature midden in de dood liggen in een gebroken werkverbond, om alzo de noodzakelijkheid en rijke inhoud van het Genadeverbond te leren verstaan. Zo blijft zalig worden een wonder, en wordt de noodzakelijkheid der wedergeboorte door de Heilige Geest niet uit het oog verloren. Op deze wijze zal men ook bewaard blijven voor een oppervlakkigheid, die maar al te gemakkelijk leidt tot wereldgelijkvormigheid, welke vooral hierin bestaat, dat men heden ten dage almeer vraagt: hoever kunnen wij gaan in het uitleven van onszelf, in plaats van: hoe dicht moeten wij wel bij de Heere blijven?

Hier ligt bijzonder een taak voor de ouderen, opdat zij onze jongeren tot een goed voorbeeld mogen zijn, en het meer dan thans het geval is, aan het licht trede, welk een zielvervullende rijkdom er in de waarachtige vreze en gemeenschap Gods is. Tevens wijzen wij erop, hoe bij het toch bekeerde volk van God vaak nog zulk een donkerheid en geesteloosheid heerst en hoe daar de grondoorzaak ook van is, dat het volk Gods almeer schijnt te willen leven uit zijn bekering en niet uit de Bron Zelf; een Drieënige verzoende en genaderijke Verbonds-Jehova. Hier moeten wij almeer nog "bekeerd" worden van onze "zelfgenoegzame bekeerdheid".

Bij al onze leraren, hoogleraren, ouderlingen en leiders willen wij met diepe ernst aandringen op een zich steeds meer oriënteren in de practicale Godgeleerdheid. Het is voorts niet te ontkennen, dat met name de Verbondsbeschouwing soms ontaardt tot een vervlakking in de beleving, alsof het voldoende ware, dat wij door geboorte onder de Verbondsbedeling zijn opgenomen, of dat wij zonder innerlijk wederbarende werkingen des Heiligen Geestes de weldaden des Verbonds ons zouden kunnen toeëigenen en deelachtig worden. Geloof en bekering zijn wel noodzakelijk in het licht des Verbonds, maar altijd zo, dat goed in het oog worde gehouden, dat ook dit alles genadegift des Verbonds is, tevens dat krachtens dit Verbond, hoe ellendig dat wij ook in onszelf zijn, wij een recht hebben om te geloven. Om daarvan gebruik te mogen maken is het noodzakelijk, dat wij in de bevindelijke weg leren, dat wij God kwijt zijn, en van nature in een verbroken werkverbond liggen, dood door de misdaden en de zonden, en wij alleen door een oprecht geloof Christus en al Zijn weldaden deelachtig kunnen worden, waartoe dan ook dit Verbond ons de volzalige weg ontsluit. Bij deze voorstelling van het Verbond en zijn beleving zal dan ook de toegang tot het Heilig Avondmaal zowel worden beperkt, als op goede gronden ontsloten.

Voorts brengen wij onder het oog, (het voorbeeld in de Handelingen der Apostelen vermeld) hoe de eerste gemeente zich kenmerkte niet door een drift om zo spoedig mogelijk de gelegenheid aan te grijpen tot onschriftuurlijke scheuring, maar door uit te gaan van het principe, dat Gods Kerk gesticht is om te vertonen het ongedeelde lichaam van Christus. En laten wij verstaan, dat ook het instituut der Kerk niet minder vrucht is van het functionerende werk van de Heilige Geest, dan de onzichtbare zijde der Kerk. Gelijk dan ook in de zendbrieven bij de toen reeds aanwezige botsingen en kwesties en afwijkingen nooit geadviseerd is om zonder Goddelijk bevel te scheiden.

Tenslotte, waar heden de jeugd almeer onze belangstelling vraagt, wekken wij op tot uiterste voorzichtigheid. In verband daarmee were men die middelen welke in feite aan de wereldse gebruiken zijn ontleend, en welke opkomen uit het vlees, om zich dan met een godsdienstig vernis te bedekken. Wie de jeugd wil behouden met de middelen aan de wereld ontleend of ook wel aan verkeerde jeugdlusten, zal daardoor de jeugd des te meer voeren in de armen van de jeugdvijand satan.

Met name willen wij hier noemen: het op jeugdmanier toneelspelen; te ernstiger en wanstaltiger als de zogenaamde toneelstukken nog met een godsdienstige tint aannemelijk moeten worden gemaakt. Tevens dienen weekendkampen waardoor de Dag des Heeren wordt ontheiligd absoluut veroordeeld te worden.

Geliefde broeders en zusters, jong en oud, heel de Kerk en elk der leden in het bijzonder wij wekken u bij deze op, in de Naam des Heeren, ons voor Zijn Aangezicht te verootmoedigen over onze bondsbreuken, om toch de Heilige Geest niet te bedroeven, maar om positief in de vreze des Heeren te wandelen.

De tijden zijn diep ernstig. Alles wijst erop, dat Christus toekomst almeer genaakt. Dat zal worden een zware tijd van benauwdheid voor Jacob, want het oordeel zal beginnen van het huis Gods uit. Wij horen van verre reeds het geroep: Ziet, de Bruidegom komt. Dit wekt op om meer dan ooit te zoeken de dingen, die Boven zijn en niet die op de aarde zijn.

Waakt en bidt, want de ure der verzoeking, die over de gehele aarde komen zal, genaakt. Daarom, gemeente van Christus, wees bereid, om de komende Rechter te ontmoeten; wees gereed, opdat Hij u in die dag en ure wakende vinde, staande midden in uw taak; wees gesierd met alle geestelijke sieraad op de dag Zijner heirkrachten, opdat ge uw verheerlijkte hemelse Bruidegom zult kunnen ontmoeten met de hosannah's op de lippen en Hij zal u, overwinnaars in Zijn Naam geven de kroon des levens.

[-DIA-]

Toch, als je naar de geschiedenis kijkt, heeft ds. Ledeboer het goed aangevoeld.

Er zijn ook goede gezangen, zeker. Maar het ging hem om de onrechtzinnige gezangen, die bovendien door de kerk niet op de juiste wijze waren geautoriseerd. Niet door middel van een nationale (generale) synode. Bovendien is het natuurlijk de geest die achter de vernieuwing zit. En dat heeft Ledeboer heel goed aangevoeld.

In de CGK was het zingen van gezangen in de eredienst altijd het begin van een verandering ten kwade. Het lust mij niet om al de gemeenten te noemen die na het introduceren van gezangen hun authentiek CG identiteit kwijt zijn geraakt. Maar laten wij daar toch van leren om alles maar bijzaak te noemen.
(voor de definitie van authentiek CG verwijs ik naar de kanselboodschap van 1953)

En als we die kanselboodschap lezen denk ik: Waren nu de Gereformeerde Gemeenten nog
maar zo... Die kanselboodschap is qua inhoud nog altijd actueel.

[huisman]

In de CGK was het zingen van gezangen in de eredienst altijd het begin van een verandering ten kwade. Het lust mij niet om al de gemeenten te noemen die na het introduceren van gezangen hun authentiek CG identiteit kwijt zijn geraakt. Maar laten wij daar toch van leren om alles maar bijzaak te noemen.
(voor de definitie van authentiek CG verwijs ik naar de kanselboodschap van 1953)

Komt dat door het zingen van die gezangen of waren ze hun identiteit eigenlijk al kwijt en gingen ze daarna pas gezangen zingen? Dat scheelt nogal wat.
Persoonlijk ben ik helemaal niet tegen het zingen van gezangen in de kerk etc. etc., ik kan het ook niet helpen.

Maakt niet veel uit:
1. Of gezangen zingen in de eredienst is teken van het verlies van identiteit.
2. Of gezangen zingen in de eredienst is oorzaak/begin van het verlies van identiteit.

(Disclaimer: Ik praat uitdrukkelijk alleen over de CGK .)

[Jongere]

En als we die kanselboodschap lezen denk ik: Waren nu de Gereformeerde Gemeenten nog
maar zo... Die kanselboodschap is qua inhoud nog altijd actueel.

En dan te bedenken dat in de tijd van deze kanselboodschap de Gereformeerde Gemeenten de nodige bezwaren hadden tegen de Christelijk Gereformeerde Kerk.
Het wordt wel ingewikkeld zo, DIA.

[Fjodor]

In de CGK was het zingen van gezangen in de eredienst altijd het begin van een verandering ten kwade. Het lust mij niet om al de gemeenten te noemen die na het introduceren van gezangen hun authentiek CG identiteit kwijt zijn geraakt. Maar laten wij daar toch van leren om alles maar bijzaak te noemen.
(voor de definitie van authentiek CG verwijs ik naar de kanselboodschap van 1953)

Komt dat door het zingen van die gezangen of waren ze hun identiteit eigenlijk al kwijt en gingen ze daarna pas gezangen zingen? Dat scheelt nogal wat.
Persoonlijk ben ik helemaal niet tegen het zingen van gezangen in de kerk etc. etc., ik kan het ook niet helpen. :)

Maakt niet veel uit:
1. Of gezangen zingen in de eredienst is teken van het verlies van identiteit.
2. Of gezangen zingen in de eredienst is oorzaak/begin van het verlies van identiteit.

(Disclaimer: Ik praat uitdrukkelijk alleen over de CGK .)

Laten we het bij het eerste houden. Dat is op dít moment het geval. Als er gemeenten zijn die weten dat ze een authentieke CG identiteit hebben, dan kunnen ze prima gezangen gaan zingen. Twee is namelijk niet het geval.

[Jongere]

Soms denk ik - waar is de reset-knop? Zouden we nog opnieuw kunnen beginnen?
In het buitenland (ook wel in ons land overigens) zijn talloze gemeenten met een zuivere leer waar ook gezangen een plaats hebben in de eredienst.

Maar hier in Nederland is elk liturgisch punt wat wordt aangesneden altijd gelijk een verandering. Je zit dan direct weer in de wat onduidelijke discussie over het verlies van identiteit of het hellend vlak of alle afschrikwekkende voorbeelden van vernieuwingen elders.
Zo is van een eerlijke discussie over de zaken zelf geen sprake meer. En wordt de status quo (of soms zelfs het verleden) iets wat vooral geconserveerd moet worden.

[-DIA-]

En als we die kanselboodschap lezen denk ik: Waren nu de Gereformeerde Gemeenten nog
maar zo... Die kanselboodschap is qua inhoud nog altijd actueel.

En dan te bedenken dat in de tijd van deze kanselboodschap de Gereformeerde Gemeenten de nodige bezwaren hadden tegen de Christelijk Gereformeerde Kerk.
Het wordt wel ingewikkeld zo, DIA.

Ik weet het, en ik geloof zelfs dat het er nog ingewikkelder en moeilijker op gaat worden.