JolandaOudshoorn schreef:

Lassie schreef:

Unionist schreef:Alsof ze je missen in een megakerk.

precies.

Je hebt toch wijken? met eigen ouderlingen? en mede-kerkgangers? Ik zit ook in een vrij grote gemeente, maar als ik een paar weken achter elkaar niet kom, dan merken ze dat echt wel. En komen ze ook even informeren wat er aan de hand is. (dat gebeurde nl bij mijn vorige zwangerschap toen ik niet zo lang achter elkaar kon zitten en ik thuis meeluisterde)

Zo werkt dat in onze gemeente ook.
Als je er een paar keer niet bent (behalve in de vakantieperiode dan), krijg je al feedback.

Bovendien: de gemeente ben je zelf.
Zo miste ik een paar maanden geleden ook een man gedurende enkele weken, die normaal gesproken dichtbij ons in de kerk zit en met wie ik af en toe een (vrij oppervlakkig) praatje had.
Er heen gebeld en een heel verhaal kwam los met allerlei frustraties. Na een poosje met hem gesproken te hebben, komt hij nu weer elke zondag.

Tiberius schreef:

JolandaOudshoorn schreef:

Lassie schreef:

Unionist schreef:Alsof ze je missen in een megakerk.

precies.

Je hebt toch wijken? met eigen ouderlingen? en mede-kerkgangers? Ik zit ook in een vrij grote gemeente, maar als ik een paar weken achter elkaar niet kom, dan merken ze dat echt wel. En komen ze ook even informeren wat er aan de hand is. (dat gebeurde nl bij mijn vorige zwangerschap toen ik niet zo lang achter elkaar kon zitten en ik thuis meeluisterde)

Zo werkt dat in onze gemeente ook.
Als je er een paar keer niet bent (behalve in de vakantieperiode dan), krijg je al feedback.

Bovendien: de gemeente ben je zelf.
Zo miste ik een paar maanden geleden ook een man gedurende enkele weken, die normaal gesproken dichtbij ons in de kerk zit en met wie ik af en toe een (vrij oppervlakkig) praatje had.
Er heen gebeld en een heel verhaal kwam los met allerlei frustraties. Na een poosje met hem gesproken te hebben, komt hij nu weer elke zondag.

Mooi zo Tiberius!
Laten we ook naar ons zelf kijken missen we andere ook?

Tiberius schreef: Bovendien: de gemeente ben je zelf.

Juist !

Vaak, en nu bedoel ik niemand persoonlijk, krijgt de kerkenraad de schuld en wordt hen verweten niet naar de gemeenteleden om te zien in dit soort situatie's.
Maar men vergeet dan dat men zelf allereerst de schuldige is.
Zelf komt men niet naar de kerk en als dan bezoek uitblijft krijgt de kerkenraad een golf van kritiek.
Dan kruipt men opeens in een slachtofferrol.
Jammer...

Meende dat de definitie van de gemeente was de gemeenschap der heiligen.

Dus als die gemeenschap er niet is, als je allemaal maar langs elkaar op leeft, dan houd je toch niets over? Waar is dan de onderlinge liefde?

(Dat is natuurlijk een GROOT probleem met die grote gemeentes, ze zouden beter opgesplitst kunnen worden)

geledu schreef:

Tiberius schreef: Bovendien: de gemeente ben je zelf.

Juist !

Vaak, en nu bedoel ik niemand persoonlijk, krijgt de kerkenraad de schuld en wordt hen verweten niet naar de gemeenteleden om te zien in dit soort situatie's.
Maar men vergeet dan dat men zelf allereerst de schuldige is.
Zelf komt men niet naar de kerk en als dan bezoek uitblijft krijgt de kerkenraad een golf van kritiek.
Dan kruipt men opeens in een slachtofferrol.
Jammer...

Als mensen lijden aan de kerk, krijgen ze vaak direct het verwijt (ook van binnen) dat het aan henzelf ligt. Als een dominee zich lomp gedraagt, ouderlingen direct boos worden bij een kritische opmerking, mensen met problemen genegeerd worden etc etc is dat een zeer moeilijke weg. Je blijft niet zomaar weg uit je eigen gemeente. En eerst denk je: het zal wel aan mij liggen. Vervolgens krijg je te horen: je bidt niet genoeg voor de kerk en je moet zelf meer voor de gemeente betekenen en er niets zelf uit verwachten. En als je dan iedere keer met een knoop in je maag in de kerk zit, de dingen die je meegemaakt hebt je hinderen in luisteren en bidden, en je denkt op een gegeven moment: Bekijk het dan maar, dan is er altijd wel een medebroeder die heel pastoraal zegt: Eigen schuld dikke bult.

Heb je iemand in de kerkenraad met wie je hierover vertrouwelijk kan praten?
Of iemand uit de "inner circle" van je gemeente?

Want ik kan me niet voorstellen dat je een gemeente met uitsluitend lomperiken en boosaards hebt. Wel allemaal mensen van gelijke bewegingen als ieder ander.

Echt een nadeel dat je in grote kerken zo weinig zicht heb op gemeenteleden.
dat geldt zowel voor kerkenraad als gemeentelid zelf.
Als je niet eens alle mede- Avondmaalgangers kent; als je niet in de gaten heb wie er wel of niet is; alleen in je eigen omgeving.
Daar moet echt voor gewaakt worden.

Maar gemeentezijn begint niet in de laatste plaats bij jezelf; hoe je eigen houding is t.o.v. andere gemeenteleden.
Als je zelf wat mankeert; of er is iets in je gezin; besef je ineens hoe fijn het is als mensen meeleven en realiseer je je ineens weer hoe vaak jezelf daarin achterwege blijft.
Een simpel kaartje of belletje doet zoveel goed.

Maar het kan inderdaad pijn doen als je het idee hebt dat je er niet bij hoort; dat je niet open en eerlijk kan zijn omdat het gelijk bestempeld wordt als vijandschap als je vragen stelt.

Vertoonden we állemaal maar meer het beeld van Christus in de gemeente; zowel ambtsdragers als gemeenteleden. De voetwassing is voor iedereen nog steeds een navolgenswaardig voorbeeld.

We leven in een periode waarin merkbaar wordt dat de liefde van velen zal verkouden. Zeker naar de buitenwerled toe is het belangrijk dat we de liefde van Christus uitstralen; ".......opdat de wereld bekenne dat Ik van de Vader gezonden ben"
Er hangt zoveel van af!

geledu schreef:

Tiberius schreef: Bovendien: de gemeente ben je zelf.

Juist !

Vaak, en nu bedoel ik niemand persoonlijk, krijgt de kerkenraad de schuld en wordt hen verweten niet naar de gemeenteleden om te zien in dit soort situatie's.
Maar men vergeet dan dat men zelf allereerst de schuldige is.
Zelf komt men niet naar de kerk en als dan bezoek uitblijft krijgt de kerkenraad een golf van kritiek.
Dan kruipt men opeens in een slachtofferrol.
Jammer...

Beetje kort door de bocht...doe eens iets pastoraler :

uitgeworpen schreef:

geledu schreef:

Tiberius schreef: Bovendien: de gemeente ben je zelf.

Juist !

Vaak, en nu bedoel ik niemand persoonlijk, krijgt de kerkenraad de schuld en wordt hen verweten niet naar de gemeenteleden om te zien in dit soort situatie's.
Maar men vergeet dan dat men zelf allereerst de schuldige is.
Zelf komt men niet naar de kerk en als dan bezoek uitblijft krijgt de kerkenraad een golf van kritiek.
Dan kruipt men opeens in een slachtofferrol.
Jammer...

Beetje kort door de bocht...doe eens iets pastoraler :

Hoe bedoel je dit ?

geledu schreef:

Tiberius schreef: Bovendien: de gemeente ben je zelf.

Juist !

Vaak, en nu bedoel ik niemand persoonlijk, krijgt de kerkenraad de schuld en wordt hen verweten niet naar de gemeenteleden om te zien in dit soort situatie's.
Maar men vergeet dan dat men zelf allereerst de schuldige is.
Zelf komt men niet naar de kerk en als dan bezoek uitblijft krijgt de kerkenraad een golf van kritiek.
Dan kruipt men opeens in een slachtofferrol.
Jammer...

erg jammer dat je zo uit valt!

Toen ik behoorlijk depressief was, en psychisch helemaal in de knoop zat en daar weer met Gods hulp eruit ben gekomen heeft de kerkenraad nog de dominee niet eens gevraagd hoe het met me ging. (zelfs niet tijdens de huisbezoeken) Terwijl ze er wel vanaf wisten.

geledu schreef:

Tiberius schreef: Bovendien: de gemeente ben je zelf.

Juist !

Vaak, en nu bedoel ik niemand persoonlijk, krijgt de kerkenraad de schuld en wordt hen verweten niet naar de gemeenteleden om te zien in dit soort situatie's.
Maar men vergeet dan dat men zelf allereerst de schuldige is.
Zelf komt men niet naar de kerk en als dan bezoek uitblijft krijgt de kerkenraad een golf van kritiek.
Dan kruipt men opeens in een slachtofferrol.
Jammer...

erg jammer dat je zo uit valt!

Toen ik behoorlijk depressief was, en psychisch helemaal in de knoop zat en daar weer met Gods hulp eruit ben gekomen heeft de kerkenraad nog de dominee niet eens gevraagd hoe het met me ging. (zelfs niet tijdens de huisbezoeken) Terwijl ze er wel vanaf wisten.

Lassie schreef:

geledu schreef:

Tiberius schreef: Bovendien: de gemeente ben je zelf.

Juist !

Vaak, en nu bedoel ik niemand persoonlijk, krijgt de kerkenraad de schuld en wordt hen verweten niet naar de gemeenteleden om te zien in dit soort situatie's.
Maar men vergeet dan dat men zelf allereerst de schuldige is.
Zelf komt men niet naar de kerk en als dan bezoek uitblijft krijgt de kerkenraad een golf van kritiek.
Dan kruipt men opeens in een slachtofferrol.
Jammer...

erg jammer dat je zo uit valt!

Toen ik behoorlijk depressief was, en psychisch helemaal in de knoop zat en daar weer met Gods hulp eruit ben gekomen heeft de kerkenraad nog de dominee niet eens gevraagd hoe het met me ging. (zelfs niet tijdens de huisbezoeken) Terwijl ze er wel vanaf wisten.

Zijn zulk soort voorvallen dan gelijk een reden om de diensten te verletten of zelfs je lidmaatschap op te zeggen ?
Dan zou het een mooie duiventil worden zeg.

geledu schreef:

Lassie schreef:

geledu schreef:

Tiberius schreef: Bovendien: de gemeente ben je zelf.

Juist !

Vaak, en nu bedoel ik niemand persoonlijk, krijgt de kerkenraad de schuld en wordt hen verweten niet naar de gemeenteleden om te zien in dit soort situatie's.
Maar men vergeet dan dat men zelf allereerst de schuldige is.
Zelf komt men niet naar de kerk en als dan bezoek uitblijft krijgt de kerkenraad een golf van kritiek.
Dan kruipt men opeens in een slachtofferrol.
Jammer...

erg jammer dat je zo uit valt!

Toen ik behoorlijk depressief was, en psychisch helemaal in de knoop zat en daar weer met Gods hulp eruit ben gekomen heeft de kerkenraad nog de dominee niet eens gevraagd hoe het met me ging. (zelfs niet tijdens de huisbezoeken) Terwijl ze er wel vanaf wisten.

Zijn zulk soort voorvallen dan gelijk een reden om de diensten te verletten of zelfs je lidmaatschap op te zeggen ?
Dan zou het een mooie duiventil worden zeg.

dat hoor je mij niet zeggen!

Het ging er om dat de kerkenraad weer een golf van kritiek overzich heen kreeg wat niet terrecht was. En ik gaf een klein voorbeeld over hoe ik daar over dacht.

geledu schreef:

Lassie schreef:

geledu schreef:

Tiberius schreef: Bovendien: de gemeente ben je zelf.

Juist !

Vaak, en nu bedoel ik niemand persoonlijk, krijgt de kerkenraad de schuld en wordt hen verweten niet naar de gemeenteleden om te zien in dit soort situatie's.
Maar men vergeet dan dat men zelf allereerst de schuldige is.
Zelf komt men niet naar de kerk en als dan bezoek uitblijft krijgt de kerkenraad een golf van kritiek.
Dan kruipt men opeens in een slachtofferrol.
Jammer...

erg jammer dat je zo uit valt!

Toen ik behoorlijk depressief was, en psychisch helemaal in de knoop zat en daar weer met Gods hulp eruit ben gekomen heeft de kerkenraad nog de dominee niet eens gevraagd hoe het met me ging. (zelfs niet tijdens de huisbezoeken) Terwijl ze er wel vanaf wisten.

Zijn zulk soort voorvallen dan gelijk een reden om de diensten te verletten of zelfs je lidmaatschap op te zeggen ?
Dan zou het een mooie duiventil worden zeg.

Nounou...

geledu schreef:

Lassie schreef:

geledu schreef:

Tiberius schreef: Bovendien: de gemeente ben je zelf.

Juist !

Vaak, en nu bedoel ik niemand persoonlijk, krijgt de kerkenraad de schuld en wordt hen verweten niet naar de gemeenteleden om te zien in dit soort situatie's.
Maar men vergeet dan dat men zelf allereerst de schuldige is.
Zelf komt men niet naar de kerk en als dan bezoek uitblijft krijgt de kerkenraad een golf van kritiek.
Dan kruipt men opeens in een slachtofferrol.
Jammer...

erg jammer dat je zo uit valt!

Toen ik behoorlijk depressief was, en psychisch helemaal in de knoop zat en daar weer met Gods hulp eruit ben gekomen heeft de kerkenraad nog de dominee niet eens gevraagd hoe het met me ging. (zelfs niet tijdens de huisbezoeken) Terwijl ze er wel vanaf wisten.

Zijn zulk soort voorvallen dan gelijk een reden om de diensten te verletten of zelfs je lidmaatschap op te zeggen ?
Dan zou het een mooie duiventil worden zeg.

Ik denk dat je moet uitkijken om te oordelen. Ik heb in een gemeente gezeten waar men idd niet naar elkaar omkijkt in positieve zin. Wat was ik blij dat ik daar weg kon (uiteindelijk, want van een kerk/gemeente afscheid nemen, doe je niet zomaar!!!!!!!)
Nu zit ik in een heel fijne gemeente en ben ik dankbaar dat ik mocht ontdekken dat het gemeente-zijn ook heel anders kan!!