MBE schreef:

Marnix schreef:Het is de essentie van het geloof.... Onze ellende.... maar Gods werk dat leidt tot verlossing. Dus... hoe krijg ik die bijzondere genade? Of anders: Wie krijgt die, en hoe weet ik of die genade er ook voor mij is?

Zo moeilijk is de vraag volgens mij niet Zou je er antwoord op willen geven?

Als je gebukt gaat onder jouw schuld en jouw zonde (ellendekennis) is het niet zo eenvoudig om te zeggen dat die genade ook voor jou is.
Daar is Gods kracht bij nodig.
En als Zijn Geest erin mee komt (in het lezen van Gods woord of in de prediking) is het een kracht Gods tot de zaligheid.
Dan is daar ook geen twijfel.
Maar voor de duidelijkheid, iemand die zo over de aarde gaat die wacht niet af, maar verwacht! Zoals de wachters op de morgen.

Als ik het goed begrijp is geloven niet het middel, maar de kennis der ellende? Deze kennis geeft aanleiding om te verwachten en niet om af te wachten?

Waarop bazeer je dat als je onder je ellende pak druk het moeilijker zou zijn om te geloven dat God ook voor jou is gestorven? (je schrijft niet eenvoudig)

Wanneer vind volgens jou nu de wedergeboorte plaats, en wanneer de rechtvaardigmaking. Is rechtvaardigmaking nodig om zalig te worden. (de bewuste rechtvaardigmaking)

jacob schreef:Als ik het goed begrijp is geloven niet het middel, maar de kennis der ellende? Deze kennis geeft aanleiding om te verwachten en niet om af te wachten?

Waarop bazeer je dat als je onder je ellende pak druk het moeilijker zou zijn om te geloven dat God ook voor jou is gestorven? (je schrijft niet eenvoudig)

Wanneer vind volgens jou nu de wedergeboorte plaats, en wanneer de rechtvaardigmaking. Is rechtvaardigmaking nodig om zalig te worden. (de bewuste rechtvaardigmaking)

Om met je laatste zin te beginnen:
Als Gods Geest in je werkt, de eerste keer al, ben je wedergeboren, daarin ligt ook de rechtvaardigmaking. De bewuste rechtvaardigmaking is niet noodzakelijk om zalig te worden. De rechtvaardigmaking geschiedt door het geloof. En in het geloof is geen twijfel of de zaligheid voor mij is.
Je tweede zin:
De tollenaar riep uit: wees mij zondaar genadig. Hij zei niet: HEBBES, om het plat te zeggen.
Je eerste zin:
De kennis der ellende is niet het middel om te verwachten maar het geloof in Gods beloften. En het geloof ligt in de wedergeboorte.
En dan komen we bij het volgende:
Voor wie zijn Gods beloften. Daar mag jij nu eens antwoord op geven.
Of gaan we nu nog verder off-topic?
Nog een vraag voor je: Wie werkt het geloof?

MBE schreef:

jacob schreef:Als ik het goed begrijp is geloven niet het middel, maar de kennis der ellende? Deze kennis geeft aanleiding om te verwachten en niet om af te wachten?

Waarop bazeer je dat als je onder je ellende pak druk het moeilijker zou zijn om te geloven dat God ook voor jou is gestorven? (je schrijft niet eenvoudig)

Wanneer vind volgens jou nu de wedergeboorte plaats, en wanneer de rechtvaardigmaking. Is rechtvaardigmaking nodig om zalig te worden. (de bewuste rechtvaardigmaking)

Om met je laatste zin te beginnen:
Als Gods Geest in je werkt, de eerste keer al, ben je wedergeboren, daarin ligt ook de rechtvaardigmaking. De bewuste rechtvaardigmaking is niet noodzakelijk om zalig te worden. De rechtvaardigmaking geschiedt door het geloof. En in het geloof is geen twijfel of de zaligheid voor mij is.
Je tweede zin:
De tollenaar riep uit: wees mij zondaar genadig. Hij zei niet: HEBBES, om het plat te zeggen.
Je eerste zin:
De kennis der ellende is niet het middel om te verwachten maar het geloof in Gods beloften. En het geloof ligt in de wedergeboorte.
En dan komen we bij het volgende:
Voor wie zijn Gods beloften. Daar mag jij nu eens antwoord op geven.
Of gaan we nu nog verder off-topic?
Nog een vraag voor je: Wie werkt het geloof?

Hm, je haalt wel een interessant punt aan, waar de bijbel een hoop over zegt, waar ook een hoop verschil in zit.... Verwachting en niet zeggen "hebbes". Ik denk aan de woorden van Paulus: Niet dat ik het al heb, maar ik jaag er naar dat ik het ook grijpen mag. Aan de andere kant, het geloof geeft ook hoop en zekerheid, als je diezelfde Paulus hoort in Romeinen 8 bijvoorbeeld, of in Efeziers 1, wordt wel duidelijk dat Hij niewt twijfelt of hij gered is.

Ik denk dat die instelling van Paulus erg goed is, en dat we die ook moeten proberen te krijgen. Dat we de zekerheid van het geloof en van Gods liefde voor ons ervaren, maar tegelijkertijd niet doen alsof we er al zijn... of alsof we daar geen invloed op hebben. Dat we er naar jagen, of we het ook grijpen mogen, actief bezig zijn.... maar tegelijk niet in onzekerheid en angst hoeven zitten maar zeker mogen zijn van ons behoud.

Marnix schreef: Ik denk dat die instelling van Paulus erg goed is, en dat we die ook moeten proberen te krijgen. Dat we de zekerheid van het geloof en van Gods liefde voor ons ervaren, maar tegelijkertijd niet doen alsof we er al zijn... of alsof we daar geen invloed op hebben. Dat we er naar jagen, of we het ook grijpen mogen, actief bezig zijn.... maar tegelijk niet in onzekerheid en angst hoeven zitten maar zeker mogen zijn van ons behoud.

Met alles wat we hebben ontvangen blijven we als het goed is een arme zondaar. Dat is de hoogste 'stand' in het genade leven heb ik wel eens horen zeggen.

MBE schreef:

Marnix schreef: Ik denk dat die instelling van Paulus erg goed is, en dat we die ook moeten proberen te krijgen. Dat we de zekerheid van het geloof en van Gods liefde voor ons ervaren, maar tegelijkertijd niet doen alsof we er al zijn... of alsof we daar geen invloed op hebben. Dat we er naar jagen, of we het ook grijpen mogen, actief bezig zijn.... maar tegelijk niet in onzekerheid en angst hoeven zitten maar zeker mogen zijn van ons behoud.

Met alles wat we hebben ontvangen blijven we als het goed is een arme zondaar. Dat is de hoogste 'stand' in het genade leven heb ik wel eens horen zeggen.

Ben ik het niet mee eens. Waar staat dat in de Bijbel?
Het is in ieder geval slechts 1 kant van de medaille.
de andere is deze:

Ps 45:16 (45-17) In plaats van Uw vaderen zullen Uw zonen zijn; Gij zult hen tot vorsten zetten over de ganse aarde.
1Co 1:5 Dat gij in alles rijk zijt geworden in Hem, in alle rede en alle kennis;
Jak 2:5 Hoort, mijn geliefde broeders, heeft God niet uitverkoren de armen dezer wereld, [om] rijk [te] [zijn] in het geloof, en erfgenamen des Koninkrijks, hetwelk Hij belooft dengenen, die Hem liefhebben?
Ro 8:37 Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars, door Hem, Die ons liefgehad heeft.
Opb 5:10 En Gij hebt ons onzen God gemaakt tot koningen en priesteren; en wij zullen als koningen heersen op de aarde.

MBE schreef:Met alles wat we hebben ontvangen blijven we als het goed is een arme zondaar. Dat is de hoogste 'stand' in het genadeleven heb ik wel eens horen zeggen.

We blijven ten diepste wel arme zondaren, maar we moeten het werk van de Heilige Geest in het leven van een christen niet uitvlakken. Als het goed is, zijn er in het leven van een christen ook (steeds meer en 'rijpere') vruchten aanwezig. Een gezonde christen gaat steeds meer op Jezus Christus lijken.

De hoogste stand in het genadeleven is dus niet een arme zondaar, maar een christen die voor 100% lijkt op zijn Verlosser.

rekcor schreef:

MBE schreef:Met alles wat we hebben ontvangen blijven we als het goed is een arme zondaar. Dat is de hoogste 'stand' in het genadeleven heb ik wel eens horen zeggen.

We blijven ten diepste wel arme zondaren, maar we moeten het werk van de Heilige Geest in het leven van een christen niet uitvlakken. Als het goed is, zijn er in het leven van een christen ook (steeds meer en 'rijpere') vruchten aanwezig. Een gezonde christen gaat steeds meer op Jezus Christus lijken.

De hoogste stand in het genadeleven is dus niet een arme zondaar, maar een christen die voor 100% lijkt op zijn Verlosser.

Precies! Hij bereidt ze toe als een bruid.

Jes 61:10 ¶ Ik ben zeer vrolijk in den HEERE, mijn ziel verheugt zich in mijn God, want Hij heeft mij bekleed met de klederen des heils, den mantel der gerechtigheid heeft Hij mij omgedaan; gelijk een bruidegom zich met priesterlijk sieraad versiert, en als een bruid zich versiert met haar gereedschap.

Opb 21:2 En ik, Johannes, zag de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem, nederdalende van God uit den hemel, toebereid als een bruid, die voor haar man versierd is.

stsjonge jonge jonge, je zult hier het woord zondaar in je mond nemen zeg.

Paulus riep uit: Ik ellendig mens. Dat bleef hij in zichzelf. In Chirstus was hij meer dan overwinnaar.

Ik bedoel ermee te zeggen dat wij als mensen zo graag de hoogte in willen met alles wat we ontvangen hebben.
Ik rechtvaardiger dan jij.

Maar deze topic ging toch over het werk van de Heilige Geest?
Werkt Deze nu onrust of niet?
Wie zegt er van wel en wie van niet.
Ik zeg beiden.

rekcor schreef:

MBE schreef:Met alles wat we hebben ontvangen blijven we als het goed is een arme zondaar. Dat is de hoogste 'stand' in het genadeleven heb ik wel eens horen zeggen.

We blijven ten diepste wel arme zondaren, maar we moeten het werk van de Heilige Geest in het leven van een christen niet uitvlakken. Als het goed is, zijn er in het leven van een christen ook (steeds meer en 'rijpere') vruchten aanwezig. Een gezonde christen gaat steeds meer op Jezus Christus lijken.

De hoogste stand in het genadeleven is dus niet een arme zondaar, maar een christen die voor 100% lijkt op zijn Verlosser.

Het hoogste wat een chisten kan berijken, de hoogste stand, is volledige heiligheid. En juist door daarnaar te streven, wordt hij ontdekt aan eigen onmacht om die heiligheid te bereiken. Daarom blijft er niet meer over dan een arm zondaar.

Een christen moet vrolijk zijn, zeker. Echter, hij verblijd zich in God. In God verblijd, en jezelf een arm zondaar weten en voelen, gaan (vaak) hand in hand. Wie Christus ziet in Zijn heerlijkheid, ziet zijn eigen onreinheid. Wie Christus ziet is verblijd dat Hij een Middelaar wil zijn voor zo'n zondaar als jezelf bent.

Laten we die dingen niet gaan scheiden, want dan verzanden we in onevenwichtigheden...

Memento schreef:Wie Christus ziet in Zijn heerlijkheid, ziet zijn eigen onreinheid. Wie Christus ziet is verblijd dat Hij een Middelaar wil zijn voor zo'n zondaar als jezelf bent.

Je hebt gelijk, maar er is meer. Een christen gaat zich ook verheugen in de vruchten van zijn geloof. Hij gaat zich verheugen in de dingen die de Heilige Geest in zijn hart en leven ten goede veranderd. Hij gaat zich verheugen in het feit dat zijn leven steeds heiliger wordt. Hij gaat zich verheugen in onze Heilige God, die zo genadig, goed en gul is (Ps 81).

Daarnaast zijn er helaas (niet 'natuurlijk', want natuurlijk is in het nieuwe leven: groei) ook tijden dat hij zijn zonden ziet, enfin, zoals jij beschrijft.

MBE schreef:stsjonge jonge jonge, je zult hier het woord zondaar in je mond nemen zeg.

Paulus riep uit: Ik ellendig mens. Dat bleef hij in zichzelf. In Chirstus was hij meer dan overwinnaar.

Ik bedoel ermee te zeggen dat wij als mensen zo graag de hoogte in willen met alles wat we ontvangen hebben.
Ik rechtvaardiger dan jij.

Maar deze topic ging toch over het werk van de Heilige Geest?
Werkt Deze nu onrust of niet?
Wie zegt er van wel en wie van niet.
Ik zeg beiden.

Dat "ik rechtvaardiger dan jij" was niet in mij opgekomen.
Dat is hoogmoed.
De teksten die ik aanhaal hebben meer te maken met geloofsmoed.
Ik zeg ook niet dat de Heilige Geest nooit onrust werkt. Maar dat moet niet zo gepresenteerd worden alsof dat altijd zo is en dat het een voorwaarde is om in onszelf iets te ontdekken van Zijn werk.

MBE schreef:stsjonge jonge jonge, je zult hier het woord zondaar in je mond nemen zeg.

Paulus riep uit: Ik ellendig mens. Dat bleef hij in zichzelf. In Chirstus was hij meer dan overwinnaar.

Ik bedoel ermee te zeggen dat wij als mensen zo graag de hoogte in willen met alles wat we ontvangen hebben.
Ik rechtvaardiger dan jij.

Maar deze topic ging toch over het werk van de Heilige Geest?
Werkt Deze nu onrust of niet?
Wie zegt er van wel en wie van niet.
Ik zeg beiden.

Sowieso allebei. Alleen onrust altijd met het geven van rust als doel.

Verder, dat we arme zondaars zijn klopt... Maar juist arme zondaars mogen ook beseffen dat ze door Hem ontzettend rijk zijn... Arm en rijk liggen dan dus heel dicht bij elkaar... en we mogen beiden noemen... niet focussen op het een.... en het ander ook niet vergeten. In het feit dat we arme zondaars zijn verschillen we niks van de wereld, in het feit dat we kinderen van God zijn juist wel... daarom mag dat denk ik ook wel vaak gezegd worden

ja, maar dus inderdaad niet scheiden:
'Als ik zwak ben, ben ik machtig' zegt Paulus.
Als je inblikt in je zondige bestaan, heb je geen halve, maar volkomen Zaligmaker nodig. Maar Die is er ook!
Natuurlijk overheerst de ene keer de blijdschap in Hem, een andere keer meer je eigen verdorvenheid. Maar het moet samengaan.
Denk ik.... :roll:

Volgens mij mag je wel wat meer aan je nieuwe mens denken dan aan je oude mens, want die is dood

En je nieuwe mens met Hem opgestaan.

Marnix schreef:Volgens mij mag je wel wat meer aan je nieuwe mens denken dan aan je oude mens, want die is dood

En je nieuwe mens met Hem opgestaan.

Probleem is vaak dat wij de oude mens wel willen vergeten maar deze [de oude mens dus] ons niet vergeet en nog lang niet dood is en telkens weer opspeelt, vergelijk het met een vis die je hebt opgegeten, Die is weg en dood maar speelt telkens weer op.