Nee!

De uitdrukking eerst bekering dan verkering komt wel van ds.Pieters.

Oorspronkelijk gepost door Matthijs
Nee!

De uitdrukking eerst bekering dan verkering komt wel van ds.Pieters.

Dan vergis ik mij.
Ik vond je posting namelijk echt in een "ds. Pieters-stijl" geschreven...:t


Een 'breekje' van Breekijzertje

Ik zag dat hier al (heel oud) topic over was. Gisteravond heb ik een preek van ds. W. Pieters beluisterd, het 7e gebod.
En ook hij benadrukte deze volgorde.
Zo strikt had ik het nog niet eerder gehoord.
Er zit natuurlijk een grote kern van waarheid in, maar is dit ten allen tijde "haalbaar"?
Als het inderdaad zo gebeurt, zullen er veel minder echtscheidingen plaatsvinden, dat is zeker.
Ds. Pieters gebruikt deze uitdrukking dus al heel lang, want de preek die ik beluisterd heb, was van recentere datum.
Ik vond het heel confronterend.
Toen ik in die leeftijd zat, hoorde ik hier niemand over, ook dominee(s) niet!

Mara schreef:Ik zag dat hier al (heel oud) topic over was. Gisteravond heb ik een preek van ds. W. Pieters beluisterd, het 7e gebod.
En ook hij benadrukte deze volgorde.
Zo strikt had ik het nog niet eerder gehoord.
Er zit natuurlijk een grote kern van waarheid in, maar is dit ten allen tijde "haalbaar"?
Als het inderdaad zo gebeurt, zullen er veel minder echtscheidingen plaatsvinden, dat is zeker.
Ds. Pieters gebruikt deze uitdrukking dus al heel lang, want de preek die ik beluisterd heb, was van recentere datum.
Ik vond het heel confronterend.
Toen ik in die leeftijd zat, hoorde ik hier niemand over, ook dominee(s) niet!

Deze is stelling (waar nik het helemaal mee eens ben) is inderdaad niet erg populair, dat blijkt ook als je dit oude topic nog eens doorleest. Bekering uitstellen hebben we in het algemeen blijkbaar geen moeite mee, verkering uitstellen vinden we vreemd. Ooit stelde ik in een klas op een reformatorische MBO voor om er in de verkeringstijd gewoonte van te maken samen te bidden omdat anders het risico groot is dat je het in je huwelijk ook niet zult doen. De leerlingen verklaarden me voor gek. 'Je gaat in je verkeringstijd toch niet bidden?".

Tja, of je liefde zo makkelijk laat sturen

Je moet maar net het juiste meisje tegen komen

Wij hebben een interkerkelijk huwelijk

We kregen eerst verkering, erna getrouwd ook in de kerk (maar met een geloof oppervlakkig, niet in het hart, niet veel zeggend, erna pas veel later bekering, ook in het hart.)

Het is namelijk zo'n verschil.
Je kan ontzettend verstandelijk geloven (en dan is het goed zo denk je, maar je houdt jezelf voor de gek)
Maar het is zo ontzettend fout, Geloven doe je voor 100 procent vanuit je hart alleen, en verstandelijk met kennis voedt je dit geloof en met meerdere zaken uiteraard, maar dat is niet voor dit topic)

Ben ontzettend dankbaar, dat ik dit heb mogen inzien. Daarmee vervallen veel door mensen bedachte onzinnige regeltjes van wat je wel en niet mag doen allemaal.
Dat deed je allemaal vanuit het verstand, maar nu doe je dingen juist wel, of laat je dingen juist, omdat je er vanuit je hart, vanuit je geloof niet erachter kan staan.

Zo kan het ook!

We zijn al jaren zeer gelukkig met elkaar, met vallen en opstaan ook, maar je wordt ook aangescherpt hierdoor en niets is vanzelf sprekend.

(Soms denk ik weleens, stel dat ik met iemand vanuit dezelfde kerkgenootschap was getrouwd, dan was ik misschien wel hier nooit op deze manier achter gekomen, en vervolg je samen "slapend" je geloofsweg (zoals ik dat lange tijd heb gedaan vroeger omdat alles nu eenmaal zo hoorde bij het geloof, maar het werkelijke geloof niet had in het hart)

Elke situatie kan persoonlijk weer anders zijn, vindt niet dat een dominee zo duidelijk de regels kan afbakenen.

Theoretisch kan dat heel makkelijk natuurlijk, maar de praktijk, zeker vandaag de dag, is toch wel een stuk ingewikkelder

Huwelijk is nog wel iets later als verkering, maar in het huwelijksformulier lijkt men toch echt uit te gaan van twee gelovigen die in het huwelijk treden.

Zonder bekering kun je niet leven..

Johann Gottfried Walther schreef:Huwelijk is nog wel iets later als verkering, maar in het huwelijksformulier lijkt men toch echt uit te gaan van twee gelovigen die in het huwelijk treden.

'Gelovigen' is in brede zin.
En daarbij behoren wij Godvrezenden te zijn.

PvS schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:Huwelijk is nog wel iets later als verkering, maar in het huwelijksformulier lijkt men toch echt uit te gaan van twee gelovigen die in het huwelijk treden.

'Gelovigen' is in brede zin.
En daarbij behoren wij Godvrezenden te zijn.

Die snap ik niet, wat bedoel je? Onbekeerden, dus ongelovigen, vallen ook onder gelovigen?

PvS schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:Huwelijk is nog wel iets later als verkering, maar in het huwelijksformulier lijkt men toch echt uit te gaan van twee gelovigen die in het huwelijk treden.

'Gelovigen' is in brede zin.
En daarbij behoren wij Godvrezenden te zijn.

Ik weet niet precies wat je met 'brede zin' bedoelt.
Maar met gelovigen worden in de kerkelijke formulieren de mensen aangeduid die openbare geloofsbelijdenis hebben afgelegd en dus lid zijn van de gemeente.

Tiberius schreef:

PvS schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:Huwelijk is nog wel iets later als verkering, maar in het huwelijksformulier lijkt men toch echt uit te gaan van twee gelovigen die in het huwelijk treden.

'Gelovigen' is in brede zin.
En daarbij behoren wij Godvrezenden te zijn.

Ik weet niet precies wat je met 'brede zin' bedoelt.
Maar met gelovigen worden in de kerkelijke formulieren de mensen aangeduid die openbare geloofsbelijdenis hebben afgelegd en dus lid zijn van de gemeente.

Heb jij hier bewijs voor want ik denk dat je dit niet zo maar kunt zeggen?Ik denk dat onze formulieren uitgaan van de situatie zoals hij zou moeten zijn. Dat de praktijk helaas anders is is schuld aan onze kant.

huisman schreef:

Tiberius schreef:

PvS schreef:

Johann Gottfried Walther schreef:Huwelijk is nog wel iets later als verkering, maar in het huwelijksformulier lijkt men toch echt uit te gaan van twee gelovigen die in het huwelijk treden.

'Gelovigen' is in brede zin.
En daarbij behoren wij Godvrezenden te zijn.

Ik weet niet precies wat je met 'brede zin' bedoelt.
Maar met gelovigen worden in de kerkelijke formulieren de mensen aangeduid die openbare geloofsbelijdenis hebben afgelegd en dus lid zijn van de gemeente.

Heb jij hier bewijs voor want ik denk dat je dit niet zo maar kunt zeggen? Ik denk dat onze formulieren uitgaan van de situatie zoals hij zou moeten zijn. Dat de praktijk helaas anders is is schuld aan onze kant.

Bedankt voor je aanvulling huisman, zo bedoelde ik het ook.
Th. van der Groe schrijft in zijn H.C. over 'gelovigen in waarheid' en 'gelovigen in schijn'.

huisman schreef:
Heb jij hier bewijs voor want ik denk dat je dit niet zo maar kunt zeggen?Ik denk dat onze formulieren uitgaan van de situatie zoals hij zou moeten zijn. Dat de praktijk helaas anders is is schuld aan onze kant.

Dat denk ik ook

Als er binnen het huwelijk één van de partners tot bekering komt, heeft dat ontzettend veel consequenties, op alle terreinen van het (huwelijks)leven.
Het geeft veel eenzaamheid, omdat je geestelijk niet met elkaar verbonden bent.
Daarom ja: eerst bekering en dan verkering.

Ik ben het er niet helemaal mee eens.

1. Wij kunnen toch niet tegen de Heere God zeggen, U moet mijn weg zo besturen dat ik eerst bekeerd word, en dat ik daarna een vriend/vriendin krijg. Wat een brutaliteit!
2. Er zijn vrienden die overlijden en daarna worden mensen bekeerd. Soms moet je van iemand houden om daarna stil gezet te worden.

In de Bijbel staat dat je de Heere moet zoeken in je jonge jaren. En dat een getrouwde vrouw meer aandacht voor de man heeft dan een ongetrouwde want die heeft geen man. Dus, dat kan ik niet ontkennen. Ook de wijsheid van de Bijbel zie ik in.

Ik heb er een aansluitend gezang bij.

Beveel gerust uw wegen,
Al wat u 't harte deert,
der trouwe hoed' en zegen
van Hem, die 't al regeert.
Die wolken, lucht en winden
wijst spoor en loop en baan,
zal ook wel wegen vinden
waarlangs uw voet kan gaan.
2
De Heer moet gij vertrouwen,
begeert gij de uitkomst goed,
op Hem uw hope bouwen,
zal slagen wat gij doet.
Door geen bekommeringen,
geen klagen en geen pijn
laat God zich iets ontwringen:
Hij wil gebeden zijn.
3
Uw trouw en uw genade,
o Vader, weet zo goed
wat voor de mens tot schade
of winste worden moet.
Wat Gij hebt uitgelezen,
dat werkt Gij, sterke held,
en brengt in stand en wezen,
wat Ge U hebt voorgesteld.
4
Een weg hebt Ge allerwegen,
geen middel, dat U faalt.
Uw doen is louter zegen,
uw gang met licht omstraald.
Niets kan uw werk verhind'ren,
uw plannen zijn gewis.
Gij doet voor al uw kindren
wat hun het heilzaamst is.
5
Laat Hem besturen, waken,
't is wijsheid wat Hij doet!
Zo zal Hij alles maken,
dat ge u verwond'ren moet,
als Hij, die alle macht heeft,
met wonderbaar beleid
geheel het werk volbracht heeft,
waarom gij thans nog schreit.
6
Wel kan zijn hulp vertragen,
en 't schijnt soms in de nacht,
alsof geen licht zal dagen,
alsof geen troost u wacht,
als u de angst doet beven
dat God u niet meer kent,
dat Hij zich van uw leven
voorgoed heeft afgewend.
7
Maar blijft gij met vertrouwen
naar God zien in de nacht;
dan doet Hij u aanschouwen
wat gij het minst verwacht.
Eens zal Hij u bevrijden
ook van de zwaarste last,
houd moedig bij het strijden
aan zijn beloften vast.
8
Hoor onze smeekgebeden;
Heer, red uit alle nood!
Sterk onze wank'le schreden
en leer ons tot de dood
vertrouwen op uw zegen
en vaderlijk beleid,
dan voeren onze wegen
naar 't rijk der heerlijkheid.