Toename echtscheidingen

[Janique_]

Een meer beleidsmatige oplossing zou kunnen zijn om relatietherapie gratis te maken/te vergoeden. Verschillende Nederlandse gemeenten zijn hier momenteel mee aan het experimenteren (Bunschoten bijvoorbeeld: https://www.ad.nl/amersfoort/ruziende-o ... ~a7cd403b/). Ik ben heel benieuwd of dit werkt.

Ik denk dat dit goed is, al vraag ik me wel af hoe een overheid aan aanmeldingen komt. Er moet een signaal zijn, ik weet niet of dat van de betrokkenen zelf zal komen. Een meldpunt voor de buren of familie is ook zo wat

Ik denk juist dat het helemaal niet goed is. Waar blijft de eigen verantwoordelijkheid van mensen? Ik heb meerdere mensen om mij heen zien scheiden om kulredenen ( ik ben niet meer gelukkig) en 1 iemand die door iedereen gewaarschuwd was voor haar huwelijk is na 25 jaar gescheiden. De wijze waarop was niet netjes, maar iedereen begreep waarom ze het niet uithield.

Ik zie even de link niet tussen het vergoeden van relatietherapie door gemeenten en hoe dit in strijd zou zijn met de eigen verantwoordelijkheid van mensen. Of doel je meer op Ararats bericht? Kun je dat toelichten?

Uit wat ik gelezen heb over deze proef komt bij mij het beeld naar voren dat stellen met (gevorderde) relatieproblemen zichzelf aan kunnen melden bij de gemeente en dan relatietherapie vergoed kunnen krijgen. Dat kan denk ik de drempel naar het volgen van relatietherapie behoorlijk wegnemen. Het blijft dan wel de eigen verantwoordelijkheid van stellen om zich op tijd aan te melden natuurlijk, en niet als er al geen redden meer aan is. Hoe je dat voor elkaar krijgt, blijft dan de grootste uitdaging.

[Herman]

Volgens mij zijn er genoeg hulpmogelijkheden, zoals onder andere mediation. Maar de eerste vraag van de mediator is dan: willen jullie samen verder. Als van één van de partijen daar dan radicaal nee tegen zegt, dan is er geen kruid en dus ook geen mediator tegen opgewassen.
En dat is helaas vaak het probleem van mensen met een slechte huwelijksmoraal. Ze hebben bijvoorbeeld al een andere partner achter de hand en daar lijkt alles beter.

Met mediation los je een conflict op maar geen huwelijksproblemen. Daar is in 9 van de 10 gevallen therapie voor mogelijk om te leren op een andere manier met elkaar om te gaan en je eigen gedrag aan te passen. Dat leer je niet door een gesprekje van een uur in de week. Dat vaak een van de partners in eerste instantie nee zegt heeft te maken met de hopeloosheid van de situatie. Als iemand met cijfers kan aantonen wat de effecten zijn, gaat men daar in veel gevallen anders tegen aankijken. Daarbij is ook van belang dat wordt voorgehouden wat aan God is beloofd. Huwelijkscatechese is in deze tijd dan ook onmisbaar. Daar kan op worden teruggegrepen als in het huwelijk problemen ontstaan.

Mooi. Ik ken goede verhalen over mediation, vandaar. En ik heb wat minder met therapie achtige toestanden. Als je een goede wil hebt om je huwelijk te investeren, dan kom je vanzelf wel verder. Niettemin kan dat voor mensen die in een dieptepunt zitten overigens inderdaad dan een goede oplossing zijn.
De waarde van huwelijkscatechese zie ik vooral op het onderdeel dat God het huwelijk heeft ingesteld en dat daar dus een norm ligt waar je niet overheen mag. Die gedachte zie ik niet in lijn met therapie. Hoe zie jij die verhouding?

[Ditbenik]

Volgens mij zijn er genoeg hulpmogelijkheden, zoals onder andere mediation. Maar de eerste vraag van de mediator is dan: willen jullie samen verder. Als van één van de partijen daar dan radicaal nee tegen zegt, dan is er geen kruid en dus ook geen mediator tegen opgewassen.
En dat is helaas vaak het probleem van mensen met een slechte huwelijksmoraal. Ze hebben bijvoorbeeld al een andere partner achter de hand en daar lijkt alles beter.

Met mediation los je een conflict op maar geen huwelijksproblemen. Daar is in 9 van de 10 gevallen therapie voor mogelijk om te leren op een andere manier met elkaar om te gaan en je eigen gedrag aan te passen. Dat leer je niet door een gesprekje van een uur in de week. Dat vaak een van de partners in eerste instantie nee zegt heeft te maken met de hopeloosheid van de situatie. Als iemand met cijfers kan aantonen wat de effecten zijn, gaat men daar in veel gevallen anders tegen aankijken. Daarbij is ook van belang dat wordt voorgehouden wat aan God is beloofd. Huwelijkscatechese is in deze tijd dan ook onmisbaar. Daar kan op worden teruggegrepen als in het huwelijk problemen ontstaan.

Mooi. Ik ken goede verhalen over mediation, vandaar. En ik heb wat minder met therapie achtige toestanden. Als je een goede wil hebt om je huwelijk te investeren, dan kom je vanzelf wel verder. Niettemin kan dat voor mensen die in een dieptepunt zitten overigens inderdaad dan een goede oplossing zijn.
De waarde van huwelijkscatechese zie ik vooral op het onderdeel dat God het huwelijk heeft ingesteld en dat daar dus een norm ligt waar je niet overheen mag. Die gedachte zie ik niet in lijn met therapie. Hoe zie jij die verhouding?

Uiteraard is het huwelijk als instelling van God de grondslag en norm voor ons huwelijk. Maar in de huwelijkscatechese kun je ook spreken over problemen die zich in huwelijken voordoen, over communicatie, of signalen die er op wijze dat er verwijdering ontstaat. Gewoon hele praktische zaken dus. Wanneer er in de toekomst problemen ontstaan kan in het pastoraat daarop worden terug gegrepen en is de stap naar therapie veel logischer omdat daar voor het huwelijk al over gesproken is. Dat maakt ook dat mensen zich eerder melden en je niet pas wordt geconfronteerd als een van de twee partners is vertrokken.

[Ambtenaar]

Uiteraard is het huwelijk als instelling van God de grondslag en norm voor ons huwelijk. Maar in de huwelijkscatechese kun je ook spreken over problemen die zich in huwelijken voordoen, over communicatie, of signalen die er op wijze dat er verwijdering ontstaat. Gewoon hele praktische zaken dus. Wanneer er in de toekomst problemen ontstaan kan in het pastoraat daarop worden terug gegrepen en is de stap naar therapie veel logischer omdat daar voor het huwelijk al over gesproken is. Dat maakt ook dat mensen zich eerder melden en je niet pas wordt geconfronteerd als een van de twee partners is vertrokken.

Ik vind juist dat dit zaken zijn die thuishoren in relatietherapie.

[Ditbenik]

Uiteraard is het huwelijk als instelling van God de grondslag en norm voor ons huwelijk. Maar in de huwelijkscatechese kun je ook spreken over problemen die zich in huwelijken voordoen, over communicatie, of signalen die er op wijze dat er verwijdering ontstaat. Gewoon hele praktische zaken dus. Wanneer er in de toekomst problemen ontstaan kan in het pastoraat daarop worden terug gegrepen en is de stap naar therapie veel logischer omdat daar voor het huwelijk al over gesproken is. Dat maakt ook dat mensen zich eerder melden en je niet pas wordt geconfronteerd als een van de twee partners is vertrokken.

Ik vind juist dat dit zaken zijn die thuishoren in relatietherapie.

Tsja, ik ben niet zo slim. Dom geboren en nooit iets bijgeleerd. Ik heb altijd gedacht vanuit 'voorkomen is beter dan genezen'. Ik investeer liever flink tijd vooraf om te voorkomen dat het misloopt en probeer mensen al voor het huwelijk voor te houden wat Paulus leert in Efeze 5. Ik zie dagelijks de ellende van gebroken gezinnen om me heen en heb er in het pastoraat te vaak mee te maken gehad om te denken dat het bij problemen nog vroeg genoeg is om over therapie te beginnen. Dan moet je door een muur van onwil heen breken voordat beide partijen daartoe bereid zijn.

[HersteldHervormd]

Volgens mij zijn er genoeg hulpmogelijkheden, zoals onder andere mediation. Maar de eerste vraag van de mediator is dan: willen jullie samen verder. Als van één van de partijen daar dan radicaal nee tegen zegt, dan is er geen kruid en dus ook geen mediator tegen opgewassen.
En dat is helaas vaak het probleem van mensen met een slechte huwelijksmoraal. Ze hebben bijvoorbeeld al een andere partner achter de hand en daar lijkt alles beter.

Met mediation los je een conflict op maar geen huwelijksproblemen. Daar is in 9 van de 10 gevallen therapie voor mogelijk om te leren op een andere manier met elkaar om te gaan en je eigen gedrag aan te passen. Dat leer je niet door een gesprekje van een uur in de week. Dat vaak een van de partners in eerste instantie nee zegt heeft te maken met de hopeloosheid van de situatie. Als iemand met cijfers kan aantonen wat de effecten zijn, gaat men daar in veel gevallen anders tegen aankijken. Daarbij is ook van belang dat wordt voorgehouden wat aan God is beloofd. Huwelijkscatechese is in deze tijd dan ook onmisbaar. Daar kan op worden teruggegrepen als in het huwelijk problemen ontstaan.

Ik vind dat je behoorlijk stellig bepaalde punten naar voren brengt, ben jij dan een ervaringsdeskundige of een expert op dit gebied?

[Ditbenik]

Volgens mij zijn er genoeg hulpmogelijkheden, zoals onder andere mediation. Maar de eerste vraag van de mediator is dan: willen jullie samen verder. Als van één van de partijen daar dan radicaal nee tegen zegt, dan is er geen kruid en dus ook geen mediator tegen opgewassen.
En dat is helaas vaak het probleem van mensen met een slechte huwelijksmoraal. Ze hebben bijvoorbeeld al een andere partner achter de hand en daar lijkt alles beter.

Met mediation los je een conflict op maar geen huwelijksproblemen. Daar is in 9 van de 10 gevallen therapie voor mogelijk om te leren op een andere manier met elkaar om te gaan en je eigen gedrag aan te passen. Dat leer je niet door een gesprekje van een uur in de week. Dat vaak een van de partners in eerste instantie nee zegt heeft te maken met de hopeloosheid van de situatie. Als iemand met cijfers kan aantonen wat de effecten zijn, gaat men daar in veel gevallen anders tegen aankijken. Daarbij is ook van belang dat wordt voorgehouden wat aan God is beloofd. Huwelijkscatechese is in deze tijd dan ook onmisbaar. Daar kan op worden teruggegrepen als in het huwelijk problemen ontstaan.

Ik vind dat je behoorlijk stellig bepaalde punten naar voren brengt, ben jij dan een ervaringsdeskundige of een expert op dit gebied?

Wat ik ben is niet van belang. Ditbenik en meer is er niet van te maken

[DDD]

Je hoeft hiervoor geen expert te zijn. Wat het verschil is tussen mediation en therapie is iets waar meer mensen van op de hoogte zijn. Ik zie het precies zo als Ditbenik.

[HersteldHervormd]

Volgens mij zijn er genoeg hulpmogelijkheden, zoals onder andere mediation. Maar de eerste vraag van de mediator is dan: willen jullie samen verder. Als van één van de partijen daar dan radicaal nee tegen zegt, dan is er geen kruid en dus ook geen mediator tegen opgewassen.
En dat is helaas vaak het probleem van mensen met een slechte huwelijksmoraal. Ze hebben bijvoorbeeld al een andere partner achter de hand en daar lijkt alles beter.

Met mediation los je een conflict op maar geen huwelijksproblemen. Daar is in 9 van de 10 gevallen therapie voor mogelijk om te leren op een andere manier met elkaar om te gaan en je eigen gedrag aan te passen. Dat leer je niet door een gesprekje van een uur in de week. Dat vaak een van de partners in eerste instantie nee zegt heeft te maken met de hopeloosheid van de situatie. Als iemand met cijfers kan aantonen wat de effecten zijn, gaat men daar in veel gevallen anders tegen aankijken. Daarbij is ook van belang dat wordt voorgehouden wat aan God is beloofd. Huwelijkscatechese is in deze tijd dan ook onmisbaar. Daar kan op worden teruggegrepen als in het huwelijk problemen ontstaan.

Ik vind dat je behoorlijk stellig bepaalde punten naar voren brengt, ben jij dan een ervaringsdeskundige of een expert op dit gebied?

Wat ik ben is niet van belang. Ditbenik en meer is er niet van te maken

Apart, ontwijkend antwoord, maar dat maakt niet uit hoor.

[Ambtenaar]

Tsja, ik ben niet zo slim. Dom geboren en nooit iets bijgeleerd. Ik heb altijd gedacht vanuit 'voorkomen is beter dan genezen'. Ik investeer liever flink tijd vooraf om te voorkomen dat het misloopt en probeer mensen al voor het huwelijk voor te houden wat Paulus leert in Efeze 5. Ik zie dagelijks de ellende van gebroken gezinnen om me heen en heb er in het pastoraat te vaak mee te maken gehad om te denken dat het bij problemen nog vroeg genoeg is om over therapie te beginnen. Dan moet je door een muur van onwil heen breken voordat beide partijen daartoe bereid zijn.

Een catecheet is geen therapeut. Een catecheet kan het normenkader helder duiden. Een therapeut helpen binnen dit normenkader te handelen door o.a. praktische tips aan te reiken en een podium te bieden voor gesprek. Wat mij betreft hoef je een therapeut niet pas in te schakelen als de kloof tussen de partners al vrijwel onoverbrugbaar is.

[Ditbenik]

Tsja, ik ben niet zo slim. Dom geboren en nooit iets bijgeleerd. Ik heb altijd gedacht vanuit 'voorkomen is beter dan genezen'. Ik investeer liever flink tijd vooraf om te voorkomen dat het misloopt en probeer mensen al voor het huwelijk voor te houden wat Paulus leert in Efeze 5. Ik zie dagelijks de ellende van gebroken gezinnen om me heen en heb er in het pastoraat te vaak mee te maken gehad om te denken dat het bij problemen nog vroeg genoeg is om over therapie te beginnen. Dan moet je door een muur van onwil heen breken voordat beide partijen daartoe bereid zijn.

Een catecheet is geen therapeut. Een catecheet kan het normenkader helder duiden. Een therapeut helpen binnen dit normenkader te handelen door o.a. praktische tips aan te reiken en een podium te bieden voor gesprek. Wat mij betreft hoef je een therapeut niet pas in te schakelen als de kloof tussen de partners al vrijwel onoverbrugbaar is.

Ik schrijf nergens dat een catecheet een therapeut is. Ik heb het zelfs niet over een catecheet gehad. Een therapeut komt pas in beeld als de partners in therapie willen. Dan is de kloof vaak al vrijwel onoverbrugbaar. ik pleit juist voor een uitgebreide huwelijkscatechese om er voor te zorgen dat mensen veel eerder aan de bel trekken. Bij een kloof die vrijwel onoverbrugbaar is, schiet een podium voor gesprek ook te kort. Vandaar mijn pleidooi voor een centrum waar intern gedurende een langere periode groepstherapie geboden kan worden.
Het is duidelijk dat we er totaal verschillend in staan en het is jammer dat veel mensen in de kerken die instelling hebben. Vaak ook nog met het idee dat het in hun gemeente zo ver niet zal komen. De praktijk leert heel wat anders.

[DDD]

Tsja, ik ben niet zo slim. Dom geboren en nooit iets bijgeleerd. Ik heb altijd gedacht vanuit 'voorkomen is beter dan genezen'. Ik investeer liever flink tijd vooraf om te voorkomen dat het misloopt en probeer mensen al voor het huwelijk voor te houden wat Paulus leert in Efeze 5. Ik zie dagelijks de ellende van gebroken gezinnen om me heen en heb er in het pastoraat te vaak mee te maken gehad om te denken dat het bij problemen nog vroeg genoeg is om over therapie te beginnen. Dan moet je door een muur van onwil heen breken voordat beide partijen daartoe bereid zijn.

Een catecheet is geen therapeut. Een catecheet kan het normenkader helder duiden. Een therapeut helpen binnen dit normenkader te handelen door o.a. praktische tips aan te reiken en een podium te bieden voor gesprek. Wat mij betreft hoef je een therapeut niet pas in te schakelen als de kloof tussen de partners al vrijwel onoverbrugbaar is.

Dat is waar. Maar het is wel fijn als degene die huwelijkscatechisatie geeft (ook) therapeut is, of in ieder geval veel kennis heeft op dat gebied. Want curatieve kennis en preventieve kennis liggen niet ver uit elkaar.

[Ambtenaar]

Ik schrijf nergens dat een catecheet een therapeut is. Ik heb het zelfs niet over een catecheet gehad.

Je hebt het over huwelijkscatechese. Vandaar dat ik spreek over een catecheet.

Een therapeut komt pas in beeld als de partners in therapie willen. Dan is de kloof vaak al vrijwel onoverbrugbaar. ik pleit juist voor een uitgebreide huwelijkscatechese om er voor te zorgen dat mensen veel eerder aan de bel trekken. Bij een kloof die vrijwel onoverbrugbaar is, schiet een podium voor gesprek ook te kort. Vandaar mijn pleidooi voor een centrum waar intern gedurende een langere periode groepstherapie geboden kan worden.
Het is duidelijk dat we er totaal verschillend in staan en het is jammer dat veel mensen in de kerken die instelling hebben. Vaak ook nog met het idee dat het in hun gemeente zo ver niet zal komen. De praktijk leert heel wat anders.

Ik ben het redelijk eens met wat je constateert en schrijft, maar zie niet de centrale rol of de toegevoegde waarde van de huwelijkscatechese hierin.

[Ditbenik]

Ik schrijf nergens dat een catecheet een therapeut is. Ik heb het zelfs niet over een catecheet gehad.

Je hebt het over huwelijkscatechese. Vandaar dat ik spreek over een catecheet.

Een therapeut komt pas in beeld als de partners in therapie willen. Dan is de kloof vaak al vrijwel onoverbrugbaar. ik pleit juist voor een uitgebreide huwelijkscatechese om er voor te zorgen dat mensen veel eerder aan de bel trekken. Bij een kloof die vrijwel onoverbrugbaar is, schiet een podium voor gesprek ook te kort. Vandaar mijn pleidooi voor een centrum waar intern gedurende een langere periode groepstherapie geboden kan worden.
Het is duidelijk dat we er totaal verschillend in staan en het is jammer dat veel mensen in de kerken die instelling hebben. Vaak ook nog met het idee dat het in hun gemeente zo ver niet zal komen. De praktijk leert heel wat anders.

Ik ben het redelijk eens met wat je constateert en schrijft, maar zie niet de centrale rol of de toegevoegde waarde van de huwelijkscatechese hierin.

Ja, dat is onderdeel van de tijdgeest waar de kerk naar de rand gedreven wordt. Trouwdiensten worden tot familiebijeenkomsten. Ik hoorde vorige week zelfs over een dienst 'op locatie' waar alleen de genodigden voor de bruiloft welkom waren en gemeenteleden geen toegang hadden. Ik pleit voor een centrale rol van de kerk en een uitgebreide huwelijkscatechese voor de trouwdag. Dat is een investering die zich terug verdiend. Het voorkomt dat huwelijken gesneuveld zijn op het moment dat je er van hoort. Op de huwelijkscatechese leer je wat de Heere van ons vraagt als man en vrouw in het huwelijk en leer je wanneer en waar je aan de bel moet trekken. Het huwelijk is een instelling van God en daarom heeft de gemeente van Christus daarover te waken. Op je trouwdag de zegen van de Heere vragen over je huwelijk maar onvoorbereid het huwelijk is wat mij betreft niet mogelijk. De kerk moet alles op alles zetten om de geest van de tijd te keren en de gemeente ook met betrekking tot het huwelijk op te voeden in de Bijbelse leer. "Dit geheimenis is groot; maar ik spreek met het oog op Christus en de gemeente." zegt Paulus.

[refo]

Huwelijkscatechese is niet zo zinvol. De stellen hebben een trouwdatum en een huis. Dat komt te laat.
Een leergang 'omgaan met teleurstelling' in basis- en voortgezet onderwijs lijkt me zinvoller. Dat is ook op andere gebieden nuttig.