TSD schreef:

Maanenschijn schreef:Ik weet niet of het hier thuis hoort, maar een stevig oordeel van dr. Van den Brink over het boekje Verbond en Doop (GGiN).

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/29 ... nederland/

‘Niet Gereformeerd’ luidt het oordeel. Ik vond het interssant om er kennis van te nemen.

Zomaar een citaat uit de reactie:

Als dit waar is voor de doop, dan geldt dit ook bij de kinderdoop. Als een kind wordt gedoopt, is dit even persoonlijk en specifiek, als wanneer iemand aan het avondmaal gaat of als volwassene wordt gedoopt. Want ook de kinderdoop is een sacrament. Kinderen ontvangen het sacrament van de doop als teken van wat Christus voor hen (!) gedaan heeft (NGB 34). Daarom wordt bij de kinderdoop de vraag gesteld of de ouders geloven dat dit kind (specifiek, persoonlijk, individueel!) in Christus geheiligd is (vgl. 1 Kor. 7:14). Daarom danken we na de doop dat God “ons en onze kinderen (persoonlijk!) al onze zonden vergeven heeft.”

Ik vind het zeer, zeer gevaarlijk wat deze dominee schrijft, dat riekt naar veronderstelde wedergeboorte en op zijn minst zwakt het de noodzaak van het preken van het wonder van de wedergeboorte van de gedoopten af. We hebben immers te geloven dat deze gedoopte kinderen alreeds in Christus zijn en dat hun zonden vergeven zijn?

Dr. Vd Brink heeft het primair over de (kleine) kinderen. En beargumenteert vanuit de belijdenisgeschriften. Doet hij dit onjuist, of zijn in jouw optiek de belijdenisgeschriften onjuist?

Maanenschijn schreef:

TSD schreef:

Maanenschijn schreef:Ik weet niet of het hier thuis hoort, maar een stevig oordeel van dr. Van den Brink over het boekje Verbond en Doop (GGiN).

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/29 ... nederland/

‘Niet Gereformeerd’ luidt het oordeel. Ik vond het interssant om er kennis van te nemen.

Zomaar een citaat uit de reactie:

Als dit waar is voor de doop, dan geldt dit ook bij de kinderdoop. Als een kind wordt gedoopt, is dit even persoonlijk en specifiek, als wanneer iemand aan het avondmaal gaat of als volwassene wordt gedoopt. Want ook de kinderdoop is een sacrament. Kinderen ontvangen het sacrament van de doop als teken van wat Christus voor hen (!) gedaan heeft (NGB 34). Daarom wordt bij de kinderdoop de vraag gesteld of de ouders geloven dat dit kind (specifiek, persoonlijk, individueel!) in Christus geheiligd is (vgl. 1 Kor. 7:14). Daarom danken we na de doop dat God “ons en onze kinderen (persoonlijk!) al onze zonden vergeven heeft.”

Ik vind het zeer, zeer gevaarlijk wat deze dominee schrijft, dat riekt naar veronderstelde wedergeboorte en op zijn minst zwakt het de noodzaak van het preken van het wonder van de wedergeboorte van de gedoopten af. We hebben immers te geloven dat deze gedoopte kinderen alreeds in Christus zijn en dat hun zonden vergeven zijn?

Dr. Vd Brink heeft het primair over de (kleine) kinderen. En beargumenteert vanuit de belijdenisgeschriften. Doet hij dit onjuist, of zijn in jouw optiek de belijdenisgeschriften onjuist?

Die kleine kinderen worden toch ook groter? Er zijn ook kleine kinderen geweest, die niet meer lid zijn van de kerk Maar zijn zij ondanks de doop alsnog wedergeboren?

Ik denk inderdaad dat de GGiN op dat punt niet gereformeerd meer te noemen zijn. Maar dat geldt ook voor de meer baptistische stroming in de GG. Ds. Verschuure heeft grotendeels dezelfde opvattingen.

Geytenbeekje schreef:

Maanenschijn schreef:

TSD schreef:

Maanenschijn schreef:Ik weet niet of het hier thuis hoort, maar een stevig oordeel van dr. Van den Brink over het boekje Verbond en Doop (GGiN).

https://www.refoweb.nl/vrag ... nederland/

‘Niet Gereformeerd’ luidt het oordeel. Ik vond het interssant om er kennis van te nemen.

Zomaar een citaat uit de reactie:

Als dit waar is voor de doop, dan geldt dit ook bij de kinderdoop. Als een kind wordt gedoopt, is dit even persoonlijk en specifiek, als wanneer iemand aan het avondmaal gaat of als volwassene wordt gedoopt. Want ook de kinderdoop is een sacrament. Kinderen ontvangen het sacrament van de doop als teken van wat Christus voor hen (!) gedaan heeft (NGB 34). Daarom wordt bij de kinderdoop de vraag gesteld of de ouders geloven dat dit kind (specifiek, persoonlijk, individueel!) in Christus geheiligd is (vgl. 1 Kor. 7:14). Daarom danken we na de doop dat God “ons en onze kinderen (persoonlijk!) al onze zonden vergeven heeft.”

Ik vind het zeer, zeer gevaarlijk wat deze dominee schrijft, dat riekt naar veronderstelde wedergeboorte en op zijn minst zwakt het de noodzaak van het preken van het wonder van de wedergeboorte van de gedoopten af. We hebben immers te geloven dat deze gedoopte kinderen alreeds in Christus zijn en dat hun zonden vergeven zijn?

Dr. Vd Brink heeft het primair over de (kleine) kinderen. En beargumenteert vanuit de belijdenisgeschriften. Doet hij dit onjuist, of zijn in jouw optiek de belijdenisgeschriften onjuist?

Die kleine kinderen worden toch ook groter? Er zijn ook kleine kinderen geweest, die niet meer lid zijn van de kerk Maar zijn zij ondanks de doop alsnog wedergeboren?

Vandaar ook mijn vraag, ook aan jou: zijn de belijdenisgeschriften (gefundeerd in de Bijbel) dan onjuist?

Ik ben met je eens dat het verbond ook iets is wat van geslacht op geslacht gaat. (Al zie ik de visie van de GGiN ook als een gereformeerde visie). Maar wedegeboorte is een persoonlijke zaak.
Dan kan je troost hebben als je als ouders gelovig bent en je kindje overlijd, maar als het kind tot verstand gekomen is en ouder geworden is, dan kan je toch niet zomaar klakkeloos overnemen dat het kind wedergeboren is toch? Vooral niet als het met de kerk breekt en je niet aan zijn leven kan zien dat hij/zij de Heere dient. Je hebt ook zoiets als de verbondswraak, ik heb hem daar nooit over gehoord. Sodom en Gomorra zal het verdraaglijker hebben dan jullie etc. Wat vrij vertaald.

Maanenschijn schreef:

TSD schreef:

Maanenschijn schreef:Ik weet niet of het hier thuis hoort, maar een stevig oordeel van dr. Van den Brink over het boekje Verbond en Doop (GGiN).

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/29 ... nederland/

‘Niet Gereformeerd’ luidt het oordeel. Ik vond het interssant om er kennis van te nemen.

Zomaar een citaat uit de reactie:

Als dit waar is voor de doop, dan geldt dit ook bij de kinderdoop. Als een kind wordt gedoopt, is dit even persoonlijk en specifiek, als wanneer iemand aan het avondmaal gaat of als volwassene wordt gedoopt. Want ook de kinderdoop is een sacrament. Kinderen ontvangen het sacrament van de doop als teken van wat Christus voor hen (!) gedaan heeft (NGB 34). Daarom wordt bij de kinderdoop de vraag gesteld of de ouders geloven dat dit kind (specifiek, persoonlijk, individueel!) in Christus geheiligd is (vgl. 1 Kor. 7:14). Daarom danken we na de doop dat God “ons en onze kinderen (persoonlijk!) al onze zonden vergeven heeft.”

Ik vind het zeer, zeer gevaarlijk wat deze dominee schrijft, dat riekt naar veronderstelde wedergeboorte en op zijn minst zwakt het de noodzaak van het preken van het wonder van de wedergeboorte van de gedoopten af. We hebben immers te geloven dat deze gedoopte kinderen alreeds in Christus zijn en dat hun zonden vergeven zijn?

Dr. Vd Brink heeft het primair over de (kleine) kinderen. En beargumenteert vanuit de belijdenisgeschriften. Doet hij dit onjuist, of zijn in jouw optiek de belijdenisgeschriften onjuist?

Hij heeft het over alle kinderen die het sacrament van de kinderdoop ontvangen. Ik vind het punt van jonggestorven kinderen een heel ander (teer punt).

De belijdenisgeschriften zijn zeker niet onjuist, ik vind dat dr. van den Brink daar nogal selectief uit citeert. Zo is zijn interpretatie van "in Christus geheiligd zijn" denk ik niet bepaald de enige juiste. Het doopformulier spreekt nadrukkelijk over de noodzaak van wedergeboorte en bid in het formuliergebed of de Heere het te dopen kind, door de Heilige Geest in Christus Jezus wil inlijven. Als dan net (via de vragen) beleden is dat dit kind in Christus geheiligd is, dan volgt daar uit in mijn ogen dat het over 2 verschillende zaken gaat. Ik krijg bij dr. van den Brink het gevoel dat het bij hem om 1 en dezelfde zaak gaat. We hebben immers te geloven dat de zonden van dit kind zijn vergeven?

Verder was het in het geheel niet mijn bedoeling om theologische discussie over de doop te starten, maar ik wilde wel aanstippen hoe gevaarlijk ik dergelijke stellingnames vind. Het zet de deur open voor veronderstelde wedergeboorte en je komt gemakkelijk bij andere remonstrantse dwalingen uit (ik zeg niet dat dit bij dr. van den Brink zo is, daarvoor ken ik hem niet goed genoeg, maar ik benoem alleen het gevaar wat ik zie).

Ik geloof dat de Heere een Waarmaker is van Zijn Woord en dat niet 1 belofte op de aarde zal vallen, niet 1! Het eenvoudige feit dat bij vele als kind gedoopten openbaar komt dat ze in het geheel niet wedergeboren zijn en dat dus ook in het geheel hun zonden niet vergeven zijn is voor mij voldoende om er vast van overtuigt te zijn dat de richting die dr. van den Brink op wil nooit de juiste, Bijbelse richting kan zijn. Voor mij haalt dit het fundament weg onder de troostrijke leer dat al Gods beloften in Hem ja en amen zijn en dat dit niet en nooit afhangt van mij of wie dan ook.

Geytenbeekje schreef:Ik ben met je eens dat het verbond ook iets is wat van geslacht op geslacht gaat. (Al zie ik de visie van de GGiN ook als een gereformeerde visie). Maar wedegeboorte is een persoonlijke zaak.
Dan kan je troost hebben als je als ouders gelovig bent en je kindje overlijd, maar als het kind tot verstand gekomen is en ouder geworden is, dan kan je toch niet zomaar klakkeloos overnemen dat het kind wedergeboren is toch? Vooral niet als het met de kerk breekt en je niet aan zijn leven kan zien dat hij/zij de Heere dient. Je hebt ook zoiets als de verbondswraak, ik heb hem daar nooit over gehoord. Sodom en Gomorra zal het verdraaglijker hebben dan jullie etc. Wat vrij vertaald.

Zeker ben ik het met je eens. De doop geeft geen wedergeboorte. En die mogen we ook niet veronderstellen. Ik lees ook niet dat Dr vd Brink dat doet. Wel dat hij onderbouwt vanuit de belijdenisgeschriften dat jonge kinderen gedoopt behoren te wezen en in het verbond der genade vervat zijn. Daarom misschien mijn scherpe vraag (overig helemaal niet vervelend bedoeld of om je ‘schaak’ te zetten): hebben onze belijdenisgeschriften het dan mis? Of versmallen we uit vrees voor de suggestie van de veronderstelde wedergeboorte niet de beloften die onze belijdenisgeschriften voor kleine kinderen, op grond van Gods Woord hebben verwoord?

Dat is een vraag ook voor mij zelf, maar misschien ook wel als basis voor een waardige discussie hier, om over na te denken. Iets waar ik in ieder geval de nacht maar eens mee in ga. .

DDD schreef:Maar dat geldt ook voor de meer baptistische stroming in de GG. Ds. Verschuure heeft grotendeels dezelfde opvattingen.

Jaja, dat weten we wel hoor. Die herhalingen zijn niet steeds nodig.

Op zich heb je gelijk. Maar anderzijds: je houdt jezelf ook niet in als het gaat om herhalingen.

DDD schreef:Op zich heb je gelijk. Maar anderzijds: je houdt jezelf ook niet in als het gaat om herhalingen.

Daar hoor ik graag een voorbeeld van.

Maar goed, het gebeurt niet vaak dat je me volmondig gelijk geeft, dus deze momenten koester ik zeer.

TSD schreef:

Maanenschijn schreef:

TSD schreef:

Maanenschijn schreef:Ik weet niet of het hier thuis hoort, maar een stevig oordeel van dr. Van den Brink over het boekje Verbond en Doop (GGiN).

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/29 ... nederland/

‘Niet Gereformeerd’ luidt het oordeel. Ik vond het interssant om er kennis van te nemen.

Zomaar een citaat uit de reactie:

Als dit waar is voor de doop, dan geldt dit ook bij de kinderdoop. Als een kind wordt gedoopt, is dit even persoonlijk en specifiek, als wanneer iemand aan het avondmaal gaat of als volwassene wordt gedoopt. Want ook de kinderdoop is een sacrament. Kinderen ontvangen het sacrament van de doop als teken van wat Christus voor hen (!) gedaan heeft (NGB 34). Daarom wordt bij de kinderdoop de vraag gesteld of de ouders geloven dat dit kind (specifiek, persoonlijk, individueel!) in Christus geheiligd is (vgl. 1 Kor. 7:14). Daarom danken we na de doop dat God “ons en onze kinderen (persoonlijk!) al onze zonden vergeven heeft.”

Ik vind het zeer, zeer gevaarlijk wat deze dominee schrijft, dat riekt naar veronderstelde wedergeboorte en op zijn minst zwakt het de noodzaak van het preken van het wonder van de wedergeboorte van de gedoopten af. We hebben immers te geloven dat deze gedoopte kinderen alreeds in Christus zijn en dat hun zonden vergeven zijn?

Dr. Vd Brink heeft het primair over de (kleine) kinderen. En beargumenteert vanuit de belijdenisgeschriften. Doet hij dit onjuist, of zijn in jouw optiek de belijdenisgeschriften onjuist?

Hij heeft het over alle kinderen die het sacrament van de kinderdoop ontvangen. Ik vind het punt van jonggestorven kinderen een heel ander (teer punt).

De belijdenisgeschriften zijn zeker niet onjuist, ik vind dat dr. van den Brink daar nogal selectief uit citeert. Zo is zijn interpretatie van "in Christus geheiligd zijn" denk ik niet bepaald de enige juiste. Het doopformulier spreekt nadrukkelijk over de noodzaak van wedergeboorte en bid in het formuliergebed of de Heere het te dopen kind, door de Heilige Geest in Christus Jezus wil inlijven. Als dan net (via de vragen) beleden is dat dit kind in Christus geheiligd is, dan volgt daar uit in mijn ogen dat het over 2 verschillende zaken gaat. Ik krijg bij dr. van den Brink het gevoel dat het bij hem om 1 en dezelfde zaak gaat. We hebben immers te geloven dat de zonden van dit kind zijn vergeven?

Verder was het in het geheel niet mijn bedoeling om theologische discussie over de doop te starten, maar ik wilde wel aanstippen hoe gevaarlijk ik dergelijke stellingnames vind. Het zet de deur open voor veronderstelde wedergeboorte en je komt gemakkelijk bij andere remonstrantse dwalingen uit (ik zeg niet dat dit bij dr. van den Brink zo is, daarvoor ken ik hem niet goed genoeg, maar ik benoem alleen het gevaar wat ik zie).

Ik geloof dat de Heere een Waarmaker is van Zijn Woord en dat niet 1 belofte op de aarde zal vallen, niet 1! Het eenvoudige feit dat bij vele als kind gedoopten openbaar komt dat ze in het geheel niet wedergeboren zijn en dat dus ook in het geheel hun zonden niet vergeven zijn is voor mij voldoende om er vast van overtuigt te zijn dat de richting die dr. van den Brink op wil nooit de juiste, Bijbelse richting kan zijn. Voor mij haalt dit het fundament weg onder de troostrijke leer dat al Gods beloften in Hem ja en amen zijn en dat dit niet en nooit afhangt van mij of wie dan ook.

Juist ds. van den Brink heeft een hele duidelijke uitleg gegeven over een aantal zaken in het licht van het Remonstrantse. Zoek maar eens op de site van geloofstoerusting. Een hele serie, hij wordt 'geinterviewd' door Marcel Vroegop. Heel erg leerzaam!

Iets van heel andere orde: het valt mij op dat veel mensen hem dr. van den Brink noemen in plaats van ds. van den Brink, ook toen hij nog fulltime predikant was al. Is daar een reden voor, zoals dat een doctor titel hoger is dan een dominee titel of zoiets? Of heeft dat een andere reden?

Maanenschijn schreef:

Geytenbeekje schreef:Ik ben met je eens dat het verbond ook iets is wat van geslacht op geslacht gaat. (Al zie ik de visie van de GGiN ook als een gereformeerde visie). Maar wedegeboorte is een persoonlijke zaak.
Dan kan je troost hebben als je als ouders gelovig bent en je kindje overlijd, maar als het kind tot verstand gekomen is en ouder geworden is, dan kan je toch niet zomaar klakkeloos overnemen dat het kind wedergeboren is toch? Vooral niet als het met de kerk breekt en je niet aan zijn leven kan zien dat hij/zij de Heere dient. Je hebt ook zoiets als de verbondswraak, ik heb hem daar nooit over gehoord. Sodom en Gomorra zal het verdraaglijker hebben dan jullie etc. Wat vrij vertaald.

Zeker ben ik het met je eens. De doop geeft geen wedergeboorte. En die mogen we ook niet veronderstellen. Ik lees ook niet dat Dr vd Brink dat doet. Wel dat hij onderbouwt vanuit de belijdenisgeschriften dat jonge kinderen gedoopt behoren te wezen en in het verbond der genade vervat zijn. Daarom misschien mijn scherpe vraag (overig helemaal niet vervelend bedoeld of om je ‘schaak’ te zetten): hebben onze belijdenisgeschriften het dan mis? Of versmallen we uit vrees voor de suggestie van de veronderstelde wedergeboorte niet de beloften die onze belijdenisgeschriften voor kleine kinderen, op grond van Gods Woord hebben verwoord?

Dat is een vraag ook voor mij zelf, maar misschien ook wel als basis voor een waardige discussie hier, om over na te denken. Iets waar ik in ieder geval de nacht maar eens mee in ga. .

Daarom danken we na de doop dat God “ons en onze kinderen (persoonlijk!) al onze zonden vergeven heeft.”
Dit impliceert het wel degelijk. Vind je het ook niet wat vreemd dat andere dominees binnen de HHK dit niet leren?

GerefGemeente-lid schreef:

DDD schreef:Maar dat geldt ook voor de meer baptistische stroming in de GG. Ds. Verschuure heeft grotendeels dezelfde opvattingen.

Jaja, dat weten we wel hoor. Die herhalingen zijn niet steeds nodig.

Juist mooi die constateringen elke weer van DDD, ik hou wel van deze stroming!

TSD schreef:

Maanenschijn schreef:Ik weet niet of het hier thuis hoort, maar een stevig oordeel van dr. Van den Brink over het boekje Verbond en Doop (GGiN).

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/29 ... nederland/

‘Niet Gereformeerd’ luidt het oordeel. Ik vond het interssant om er kennis van te nemen.

Zomaar een citaat uit de reactie:

Als dit waar is voor de doop, dan geldt dit ook bij de kinderdoop. Als een kind wordt gedoopt, is dit even persoonlijk en specifiek, als wanneer iemand aan het avondmaal gaat of als volwassene wordt gedoopt. Want ook de kinderdoop is een sacrament. Kinderen ontvangen het sacrament van de doop als teken van wat Christus voor hen (!) gedaan heeft (NGB 34). Daarom wordt bij de kinderdoop de vraag gesteld of de ouders geloven dat dit kind (specifiek, persoonlijk, individueel!) in Christus geheiligd is (vgl. 1 Kor. 7:14). Daarom danken we na de doop dat God “ons en onze kinderen (persoonlijk!) al onze zonden vergeven heeft.”

Ik vind het zeer, zeer gevaarlijk wat deze dominee schrijft, dat riekt naar veronderstelde wedergeboorte en op zijn minst zwakt het de noodzaak van het preken van het wonder van de wedergeboorte van de gedoopten af. We hebben immers te geloven dat deze gedoopte kinderen alreeds in Christus zijn en dat hun zonden vergeven zijn?

Wat je ook van het antwoord vindt, dit staat meer in de lijn van het formulier en de reformatie dan de uitleg van de H. Doop die je van veel kansels hoort binnen onze gezindte.
Dat we daar niet mee overweg kunnen is wat anders. Dan is een herschrijving van het formulier misschien een beter idee. Maar dan breken we wel met de reformatorische visie.

pierre27 schreef: Juist mooi die constateringen elke weer van DDD, ik hou wel van deze stroming!

Wat spreekt je aan in die "meer baptistische" stroming binnen de GG? En ben je niet bang dat die stroming te ver is afgedreven van de hoofdstroom van het christendom?