Mannetje schreef:Dat rijtje schijnt al van een oudvader te komen

Opvallend is dat 'jezelf' er niet tussen staat...

Het forum kom ik in het rijtje ook niet tegen. Dus niet helemaal compleet inderdaad.

Wel denk ik dat @Mara in de beginpost een pint heeft met de vele informatievoorziening. Zo ontzettend veel prikkels. Voor mijn idee maakt dat ook veel vluchtiger en gejaagder. Echt onthaasten en ontspannen is een kunst die ik steeds opnieuw moet leren en moet blijven oefenen .

Mannetje schreef:Dat rijtje schijnt al van een oudvader te komen

Opvallend is dat 'jezelf' er niet tussen staat...

Ik zie het juist impliciet onder elk aspect staan. Het is toch jouw eigen relatie met God, van het gezin maak je zelf onderdeel uit en je eigen positie op het werk. Als er iets niets goed loopt in die eerste drie aspecten of als je daarmee je week kan vullen en dat " genoeg" is, kom je aan het vierde punt ( kerk) dus niet toe.

Op deze manier komen alle mensen met een baan er wel erg makkelijk vanaf, want daar kun je meestal ook onbeperkt tijd tijd in stoppen.

Onbeperkt tijd stoppen kan je ook in God en gezin en kerk. Denk dat daar geen verschil in zit. Ik denk dat dit rijtje heel mooi de prioriteiten in het leven weergeven.

Ja, dat is waar, maar niet op de manier waarop jij het schreef.

Mannetje schreef:Dat rijtje schijnt al van een oudvader te komen

Opvallend is dat 'jezelf' er niet tussen staat...

Dat is interessant ja. In iedere (burn-out) therapie wordt aangegeven ‘zorg eerst voor jezelf voor je anderen kunt zorgen’. Bij mij blijft er dan toch echt een stemmetje ‘egoïst’ roepen.

Zeeuw schreef:

Mannetje schreef:Dat rijtje schijnt al van een oudvader te komen

Opvallend is dat 'jezelf' er niet tussen staat...

Dat is interessant ja. In iedere (burn-out) therapie wordt aangegeven ‘zorg eerst voor jezelf voor je anderen kunt zorgen’. Bij mij blijft er dan toch echt een stemmetje ‘egoïst’ roepen.

Klopt. Maar toch zit er wel kern in. Als ik niet goed voor mijn lichaam zorg, mijn geest... en maar door blijf gaan zonder op te laden.... gaat het niet goed. Dat us wel gebleken, want due burn out... En ten diepste is dat nu juist egoïstisch. (Vond ik) Want waarom bleef ik doorjagen? Waarom of voor wie wilde ik perfect zijn. Waarom nam ik alles op me e gaf de ander geen vertrouwen om med te helpen?
En het mooie is. Sinds ik bewust die rustmomenten inbouw... ik ook meer rust heb om met het Woord bezig te zijn.

En geloof me. Toen het knapte.... kon ik ook niets meer. En was het zo donker. Beangstigend. Dat wil je niet nog een keer meemaken. Die herinnering geeft mij de rem om niet weer hetzelfde te gaan doen...

Eerder in dit draadje werd gesuggereerd dat mensen psychisch minder aankunnen die b.o. raken.
Het is juist zo dat veel mensen juist veel en lang aankunnen. Maar niet een tijd nemen om te rusten, te rouwen etc. En daar gaat het fout.

En ja ons hoofd raakt inderdaad vol van alle informatie, flodders etc. Ook hier ben ik veel bewuster mee om gaan gaan.

TSC schreef: Wel denk ik dat @Mara in de beginpost een pint heeft met de vele informatievoorziening. Zo ontzettend veel prikkels. Voor mijn idee maakt dat ook veel vluchtiger en gejaagder. Echt onthaasten en ontspannen is een kunst die ik steeds opnieuw moet leren en moet blijven oefenen .

Als je de generatie van onze (over)grootouders neemt, wat moesten die mensen hard werken. Lange werkdagen, zware lichamelijke arbeid, geen comfortabel vervoer, grote gezinnen veelal.
Er was armoede, spanning over toenemende oorlogen.
Maar als er iets in China gebeurde, hoorden ze dat pas weken later.
Ze namen het nieuws tot zich middels het radiojournaal, krant was soms te duur.
En nu heb je elk half uur de headlines van het nieuws, als je in een wachtkamer moet wachten, toont het beeldscherm ook allerlei informatie.
We hebben niet alleen kranten, maar ook opiniebladen.
Er wordt van je verwacht dat je een mening kunt vormen over iets.

Ik heb weleens het gevoel dat een onzichtbare hand mij vooruit duwt.
Er is nooit meer.... niets.
Niets om je zorgen over te maken, geheel lege agenda, telefoon blijft stil, mailbox leeg.
Nee dus.
Maar te weinig prikkels is ook niet gezond.
Dus zaak is om de juiste middenweg - die bij jou past - te vinden.

Van hard werken op zich gaat niemand dood. Wel als het veel spanning of frustratie oplevert. Of je krijgt geen waardering.
Als je continu alleen maar uit je rugzakje haalt, zonder dat iemand er iets leuks instopt, raakt het leeg.

Mara schreef:

TSC schreef: Wel denk ik dat @Mara in de beginpost een pint heeft met de vele informatievoorziening. Zo ontzettend veel prikkels. Voor mijn idee maakt dat ook veel vluchtiger en gejaagder. Echt onthaasten en ontspannen is een kunst die ik steeds opnieuw moet leren en moet blijven oefenen .

Als je de generatie van onze (over)grootouders neemt, wat moesten die mensen hard werken. Lange werkdagen, zware lichamelijke arbeid, geen comfortabel vervoer, grote gezinnen veelal.
Er was armoede, spanning over toenemende oorlogen.
Maar als er iets in China gebeurde, hoorden ze dat pas weken later.
Ze namen het nieuws tot zich middels het radiojournaal, krant was soms te duur.
En nu heb je elk half uur de headlines van het nieuws, als je in een wachtkamer moet wachten, toont het beeldscherm ook allerlei informatie.
We hebben niet alleen kranten, maar ook opiniebladen.
Er wordt van je verwacht dat je een mening kunt vormen over iets.

Ik heb weleens het gevoel dat een onzichtbare hand mij vooruit duwt.
Er is nooit meer.... niets.
Niets om je zorgen over te maken, geheel lege agenda, telefoon blijft stil, mailbox leeg.
Nee dus.
Maar te weinig prikkels is ook niet gezond.
Dus zaak is om de juiste middenweg - die bij jou past - te vinden.

Van hard werken op zich gaat niemand dood. Wel als het veel spanning of frustratie oplevert. Of je krijgt geen waardering.
Als je continu alleen maar uit je rugzakje haalt, zonder dat iemand er iets leuks instopt, raakt het leeg.

Herkenbaar.
Het kan met je karakter te maken hebben, maar ook de omstandigheden in je werk, gezin of welke situatie dan ook.

Mannetje schreef:

Mara schreef:

Mannetje schreef:In het kader van dit topic laat ik in ieder geval voorlopig een meeting aan mij voorbijgaan.

Heeft de bronchitis er toch harder op ingehakt dan je dacht?

Dat ook. Maar ook ik moet soms gewoon nog beter leren keuzes maken, daar heeft dit topic mij weer een keer op gewezen. En als ik zie wat er aan avonden van scholen, kerk, etc. weer aankomen, dan valt een meeting al gauw af.

Zoveel avonden van de kerk zijn er toch niet? En het is toch ook niet zo dat er elke week een ouderavond is op school.

Als je naar de kerkdiensten kijkt niet. Maar als je diverse verenigingen meetelt...
Ik werk op een school, mijn kinderen zitten op twee scholen, waarbij de oudste twee ook nog op verschillende locaties.
Dan moet je eens gaan tellen hoeveel avonden je wat hebt.

Jantje schreef:Zoveel avonden van de kerk zijn er toch niet? En het is toch ook niet zo dat er elke week een ouderavond is op school.

De 1 loopt fluitend 5 dagen per week allerlei avonden af, en voor de ander zijn 2 avonden een zware belasting. Ik heb geleerd om mezelf wat dat betreft niet met anderen te vergelijken.

Zeeuw schreef:

Mannetje schreef:Dat rijtje schijnt al van een oudvader te komen

Opvallend is dat 'jezelf' er niet tussen staat...

Dat is interessant ja. In iedere (burn-out) therapie wordt aangegeven ‘zorg eerst voor jezelf voor je anderen kunt zorgen’. Bij mij blijft er dan toch echt een stemmetje ‘egoïst’ roepen.

Mensen die jou egoïst noemen als je tijd neemt voor jezelf, zijn het niet waard je vrienden genaamd te worden. Zo sta ik erin.

ejvl schreef:

Zeeuw schreef:

Mannetje schreef:Dat rijtje schijnt al van een oudvader te komen

Opvallend is dat 'jezelf' er niet tussen staat...

Dat is interessant ja. In iedere (burn-out) therapie wordt aangegeven ‘zorg eerst voor jezelf voor je anderen kunt zorgen’. Bij mij blijft er dan toch echt een stemmetje ‘egoïst’ roepen.

Mensen die jou egoïst noemen als je tijd neemt voor jezelf, zijn het niet waard je vrienden genaamd te worden. Zo sta ik erin.

Dat stemmetje zit van binnen, hè?
Ik geloof niet dat die slogan uit de therapie helemaal de oplossing is. Ik zou het eerder zoeken in het op een juiste manier inrichten van je werk en nevenactiviteiten. Dan bedoel ik: meer focussen. En dat kan zeker ook inhouden dat je sommige nevenactiviteiten, of sommige delen van je werk, moet afstoten. Zodat je niet voortdurend moet schakelen tussen alle dingen die je aandacht vragen.

Op die manier is 'voor jezelf zorgen' zeker geen egoïsme. Ik heb ook wel meegemaakt dat mensen me dat probeerden aan te praten door voor een bepaalde nevenfunctie te bedanken. Daar had ik toen echt lak aan, terwijl ik van nature toch niet zo makkelijk nee zeg.

Ook predikanten raken soms burn out:
In Zaamslag, zijn tweede gemeente, ging het na zes jaar hard werken fout en kreeg ds. Van Ek een burn-out. Hij kon een tijdje zijn werk niet doen. „Alle energie was weg. Ik kon op een gegeven moment niet meer denken en wist zelfs niet meer hoe ik mijn koffiekopje moest optillen en naar mijn mond brengen. Ik voelde me geen predikant meer, alleen nog maar Arie.”
https://www.digibron.nl/search/detail/2 ... teeds-meer

Inmiddels is hij wederom volledig uitgeschakeld. Zo verdrietig!!