Oorspronkelijk gepost door Refojongere
quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Jaar in, jaar uit preekt ds Moerkerken in Gouda dat als God een mens bekeert, deze in het begin de ongelukkigste is van alle mensen en dat Christus de meest verborgen Persoon is, voor die mensen.
--------------------------------------------------------------------------------
En zo is het. Als God in een mensenleven gaat werken, dan begint God met het laten zien van zijn gemis, in plaats van zijn bezit, begint Hij met het overtuigen van zonde, in plaats van het laten zien dat Hij de zondaar vergeven heeft. De kennis der ellende behoort tot de algehele omkering van de zondaar tot God.
Mag ik een vraag stellen RJ? Refo zegt n.a.v. uitspraken van ds. Moerkerken Als God een mens bekeert, jij zegt als God in een mens gaat werken. Is dit hetzelfde in jouw opinie. In een discussie moet je altijd dezelfde definities gebruiken anders praat men langs elkaar heen. Volgende vraag hierbij horend is dit mits ik dit voorbeeld mag gebruiken exegeten onder ons, anders hoor ik het graag! Toen de verloren zoon bij de varkens doorkreeg dat hij verkeerd zat, was hij toen bekeerd of werd hij stilgezet. of is dit hetzelfde? Toen deze later werd omarmd en weer aangenomen als zoon was dat de bekering of een volgende trap in het genadeleven. Deze vragen zijn m.i. van belang met het oog op de bovenstaande uitspraken. Als n.l. de verloren zoon bij de varkens is bekeerd klopt de uitspraak van ds. Moerkerken en anders niet. Wie geeft mij uitsluitsel of een draai om de oren omdat ik de verkeerde voorbeelden gebruik? .
Met vriendelijke groet, Egbert.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Als God een mens bekeert, jij zegt als God in een mens gaat werken. Is dit hetzelfde in jouw opinie.
Je voorbeelden zijn prima.
Ik meen dat als God een mens stilzet, zodanig dat diegene Hem gaat zoeken, dan is er sprake van een begin van de bekering, een ommekeer waarin de mens zijn ongelukkige toestand gaat inzien. Het behoort bij de bekering dus. Echter, of het een echte bekering is geweest blijkt uit het feit of deze zondaar Christus gaat zoeken en met een bevende hand aanneemt en ingaat op Zijn liefelijke nodiging. Om te kijken of een mens werkelijk Christus heeft aangenomen, moet men naar de vruchten van dankbaarheid kijken.
Dus, als God een mens stilzet, dan behoort dat bij het trekkende werk van de Heilige Geest tot Christus. Het is een begin van de bekering, daarom kun je van een mens die inziet dat hij God mist, nog niet zeggen dat hij bekeerd is. Daarvoor zijn drie zaken nodig volgens onze HC, zondag 1. Drie zaken behoren gevonden te worden in een mens voordat je kunt spreken van een bekeerd mens.
Je blijft verwarrend! Je begint nu over het stilzetten van een mens waarop nog een echte bekering moet gaan volgen. In dat geval heeft dus ds. Moerkerken en jij geen gelijk. Dan volgt op de bekering blijdschap op de vergeving van zonden en is een bekeerd mens de gelukkigste mens. Dan zou ds. Moerkerken moeten zeggen "een stilgezet mens is de ongelukkigste mens ter wereld en nog maar moet zien of deze de gelukkigste mens ter wereld wordt".
Mijn vraag wil ik vervolgen met de hypothetisch vervolg: Stel dat de verloren zoon onder weg naar de vader onder een kameel komt en overlijd, dus voordat deze de vader heeft ontmoet. Is de zoon dan alsnog geborgen of verloren, er is immers op RJ antwoord afgaande nog geen echte bekering op gevolgd ooit eens gehoord dat deze vragen niet gesteld mogen worden, dus vergeef het me .
Al met al vindt ik je antwoorden erg gevaarlijk. God zet een mens stil maar er moet nog wel een echte bekering op volgen.
Met vriendelijke groet, Egbert.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Er staat een heel interessant stuk in de Saambinder van afgelopen week, geschreven door ds. P. van Ruitenburg, over de theologie van Hooker. De titel luidt "Obstakels opgeruimd". Het gaat over het "voorbereidend" werk, voordat iemand tot Christus kan komen. Dit zijn geen verdiensten of voorwaarden, maar dit is het plaats maken voor Christus, het opruimen van obstakels bij de zondaar. Ik heb me laten vertellen door iemand die ds. P. de Vries goed kent, dat deze geheel achter dit artikel zou staan. Een belangrijke zin in het artikel lijkt me het volgende: "Met 'voorbereidend' bedoelen we dat de Heere door Zijn Geest de beletselen wegneemt. Een werkd at op zich al deel uit maakt van de bekering". Dus de verloren zoon, toen hij tot zichzelf kwam, was dat inderdaad het begin van de bekering. De Erskines zeggen dat in de wedergeboorte de Geest van Christus in het hart komt en de zondaar trekt en overtuigt. Aansluitend hierop neemt de zondaar Christus aan. Dan pas is de inlijving compleet. Dus toen de verloren zoon tot zichzelf kwam, was daar wel het begin, maar het was nog niet compleet. Ik ben het met RJ eens dat je pas mag zeggen of denken bekeerd te zijn als de vruchten er duidelijk zijn (dus: het bewust de toevlucht nemen tot Christus). Daarvoor is er wel geestelijk leven (door de overtuiging des Geestes), wat we niet mogen ontkennen, maar we mogen zulke mensen aan de andere kant zeker niet de handen opleggen!
>>Maar help je die door te spreken van een wedergeboorte zonder de daad des geloofs? Of door te spreken van een hebbelijkheid en dadelijkheid van het geloof?
Het KAN toch niet zo zijn dat je wel geloof bezit/hebt, maar Christus niet aangenomen hebt en de daad van het geloof niet oefent? Dan is er hoogstens een dood geloof aanwezig! Het is leven zonder ademen.<<
RJ, Lees het artikel van Moerkerken afgelopen zaterdag in het RD nog maar eens goed. Het onderscheid tussen hebbelijkheid en dadelijkheid is een zeer gezond theologisch onderscheid dat alle sluipwegen naar het remonstrantisme (waarin verdienste in een daad van de mens wordt gelegd) afsnijdt. Dit onderscheid heeft uitsluitend Gods eer op het oog, en het opwerpen van een dam voor dwaalleer. En Comrie heeft nooit beweerd (noch Kersten, noch Moerkerken) dat die hebbelijkheid zonder dadelijkheid kan bestaan! Moerkerken verwijt juist Van den Brink dat Vd Brink die mogelijkheid openlaat, door enerzijds te stellen dat het onderscheid “gezond gereformeerdâ€
Lecram, en anderen die het RD-beleid maar niet kunnen doorgronden,
In het RD mag je inderdaad nooit meer dan één keer reageren op een discussie. Maar het eerste artikel van Moerkerken was helemaal geen discussie! Het verscheen op een redactionele pagina. Het was geen interview, maar een stuk door Moerkerken zelf geschreven. Hij mag zichzelf dan verdedigen als daar kritiek op komt. Dat is altijd het beleid van het RD geweest, en is eerder bijv. ook gebeurd bij de hervormde prof. Van Beek.
Wat ik pas oneerlijk van het RD vond, is dat ze het boekje van Blaauwendraad destijds door iemand lieten bespreken (ds Belder) waar ze van te voren van wisten dat hij niet kritisch maar positief zou zijn! Gelukkig hebben ze dat nu rechtgetrokken door Van der Zwaag door Silfhout te laten bespreken.
En laten we verder niet op elke RD-slak zout leggen: het RD is nog altijd de beste krant van Nederland!
Van der Zwaag (want over diens boek gaat het hier toch?) stelt in zijn 15e stelling dat er óf lijdelijk afwachten gepreekt wordt, óf geloofsvol verwachten. Hij is veel te zwart-wit in zijn simpele tegenstellingen (in andere stellingen maakt hij zich daar ook schuldig aan). Het moet zijn: voor degenen die iets van hun diepe verlorenheid hebben ingeleefd en weleens een ontsluiting in het Evangelie: geloofsvol verwachten, ja. Houdt aan, grijpt moed, uw ziel zal vrolijk leven...
Maar voor de onbekeerden, is geen van beide opties correct. Ze moeten aangespoord worden God te zoeken in het heden der genade. Misschien is daarbij nog het beste motto: niet afwachten (lijdelijk), niet geloofsvol verwachten (want er is geen geloof, en er valt niets te verwachten dan hel en verdoemenis als we buiten Christus doorleven), maar WACHTEN. Lijdzaam (da's actief, maar niet activistisch) wachten. Wacht op de Heer' (Ps. 27). Wie weet, Hij mocht zich wenden.
Oorspronkelijk gepost door erdna
Wat ik pas oneerlijk van het RD vond, is dat ze het boekje van Blaauwendraad destijds door iemand lieten bespreken (ds Belder) waar ze van te voren van wisten dat hij niet kritisch maar positief zou zijn! Gelukkig hebben ze dat nu rechtgetrokken door Van der Zwaag door Silfhout te laten bespreken.
Volgens mij heeft ds. Van Eckeveld toen ook een reactie geschreven in het RD, dus oneerlijk was het niet.
Oorspronkelijk gepost door erdna
Maar voor de onbekeerden, is geen van beide opties correct. Ze moeten aangespoord worden God te zoeken in het heden der genade. Misschien is daarbij nog het beste motto: niet afwachten (lijdelijk), niet geloofsvol verwachten (want er is geen geloof, en er valt niets te verwachten dan hel en verdoemenis als we buiten Christus doorleven), maar WACHTEN. Lijdzaam (da's actief, maar niet activistisch) wachten. Wacht op de Heer' (Ps. 27). Wie weet, Hij mocht zich wenden.
Dat is dus heel wat anders dan wat de HC in vr. 74 zegt, evenals het doopformulier. En die worden in de GG toch ook onderschreven?
Juist bg. stellingname zorgt voor zorgeloze onbekeerden. Een direct gevolg van een te beperkte verbondsvisie van de GG.
>>Dat is dus heel wat anders dan wat de HC in vr. 74 zegt, evenals het doopformulier. En die worden in de GG toch ook onderschreven?<<
Ik zie niet in wat er anders aan is. Het doopformulier zet ook in met het gegeven dat we van nature kinderen des toorns zijn. Hoopvol verwachten is daar niet bij.
>>Juist bg. stellingname zorgt voor zorgeloze onbekeerden. Een direct gevolg van een te beperkte verbondsvisie van de GG.<<
Nee, want ik stelde met nadruk dat zij aangespoord moeten worden om God te zoeken. Zoekt de Heere en leeft! Er is geen prediking waar de klem zo nadrukkelijk aangelegd wordt dat de mens enerzijds onmachtig is tot enig goed (ook geestelijk gezien) en dood is in zonden en misdaden, maar anderzijds het bevel van geloof en bekering ten volle gehandhaaft wordt. Opdat zielen, vanuit de onmogelijkheid, uitgedreven worden tot Christus.
Eerst 'Erdna', ik kom nog met een reactie op je mening op verwachten.
Ook het stuk van Ds. Moerkerken.
Zijn opmerking over de 'jong gestorven kinderen' vind ik eigenlijk ongepast in de discussie. Dan denk ik Ds. wees dan zo eerlijk en huldig dan het standpunt van onze Dordtse vaderen! Die spraken vanuit een rijk genadeverbond en namen het standpunt vanuit dit verbond en spraken ook van kinderen van gelovige ouders. Dordt wist af van de noodzaak van de daad van het geloof, maar wisten zich getroost door Gods Woord dat de kinderen geheiligd zijn door hun gelovige ouders! Hierover lees ik niks!
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
