Bij mij op het werk heb ik een predikant met fulltime baan en treed alleen dus in de avonden en in het weekend in het ambt.
Hij zou niet weten hoe het anders zou moeten met negen kinderen.

eilander schreef:

claus schreef:Velen van ons kennen het prachtige boek 'Weldadigheden van een Verbondsjehovah' over de levensbeschrijving van Warburton. Die man leefde dicht bij zijn God, had het niet breed wat betreft zijn financiële omstandigheden, maar was wel schatrijk in God, zijn Verbondsgod! Dat was in heel zijn geestelijk leven te merken...De Heere hield hem rijk met armmakende genade en met armoede...Rijk in God!

Precies. Ik hóóp dat mensen dat boek nog kennen...

Ik lees er gedurig in, het blijft bijzonder, en het maakt jaloers.

Laag schreef:

eilander schreef:

claus schreef:Velen van ons kennen het prachtige boek 'Weldadigheden van een Verbondsjehovah' over de levensbeschrijving van Warburton. Die man leefde dicht bij zijn God, had het niet breed wat betreft zijn financiële omstandigheden, maar was wel schatrijk in God, zijn Verbondsgod! Dat was in heel zijn geestelijk leven te merken...De Heere hield hem rijk met armmakende genade en met armoede...Rijk in God!

Precies. Ik hóóp dat mensen dat boek nog kennen...

Ik lees er gedurig in, het blijft bijzonder, en het maakt jaloers.

Het is een alleszins aan te bevelen boek! Ook ik heb dit boek, en daar kunnen we de onnaspeurlijke wegen van God in lezen. Het is voor John Warburton zeker geen makkelijke weg geweest.

Van Ewijk schreef:Bij mij op het werk heb ik een predikant met fulltime baan en treed alleen dus in de avonden en in het weekend in het ambt.
Hij zou niet weten hoe het anders zou moeten met negen kinderen.

Op de zak preken en rotsvast vertrouwen op de voorzienigheid!

Wie zegt dat hij niet als Gods voorzienigheid ziet dat hij een baan naast het ambt mag hebben?

Mannetje schreef:Wie zegt dat hij niet als Gods voorzienigheid ziet dat hij een baan naast het ambt mag hebben?

Wulfert Floor was naast oefenaar ook maar een gewoon boertje...
(Ik bedoel dit niet denigrerend)

Jantje schreef:

Mannes schreef:

Jantje schreef:

eilander schreef:@Jantje, sinds wanneer wordt er in de OGGiN niet meer op de zak gepreekt?

Ow, als dat dan nog wel zo was, dan zou dat het argument om 'op de zak' te preken wel weer voeden. Ik meende dat men zelfs in de OGGiN het niet meer deed. Er was daar toch ook een dominee die er op tegen was omdat hij dan teveel geld kreeg? Ik meende dat dat ds. Klok vroeger was.

De kerkenraad binnen de GGiN mag zelf beslissen of ze een predikant op de zak beroepen. De meeste predikanten binnen GGiN hebben een ondergrens in hun traktement en alles daarboven mogen ze houden. Per gemeente verschilt het overigens wat ze met de opgebracht collecte doen. [knip] Soms is het gebruikelijk om letterlijk de zak met munten/biljetten mee te geven.

Dat is dan voor de dominee erg aanlokkelijk om 'zwart' te preken...
Hoe doet hij dat dan fiscaal?

Op de zak preken is mi nog een oude term. Ik kan me niet voorstellen dat ze het contant meekrijgen. Lijkt me nog gevaarlijk ook. De diakenen tellen het geld en storten het bij de bank. Vervolgens wordt cf afspraak naar ds overgemaakt. Volgens mij is het zelfs zo dat opgave moet worden gedaan gedaan van de uitbetaalde bedragen aan de belastingdienst van niet in loondienst zijnde personen. Fiscaal lijkt me het vrij helder dat je alle inkomsten op moet geven.

-DIA- schreef:

Mannetje schreef:Wie zegt dat hij niet als Gods voorzienigheid ziet dat hij een baan naast het ambt mag hebben?

Wulfert Floor was naast oefenaar ook maar een gewoon boertje...
(Ik bedoel dit niet denigrerend)

Nee, dat had iedereen kunnen weten. Jij zou wel de laatste zijn die dat denigrerend zou bedoelen.

Van Ewijk schreef:Bij mij op het werk heb ik een predikant met fulltime baan en treed alleen dus in de avonden en in het weekend in het ambt.
Hij zou niet weten hoe het anders zou moeten met negen kinderen.

Daar heb je wel een punt. Maar ik krijg ook het idee dat het nu als bijbaantje wordt gezien.

Mannes schreef:

Van Ewijk schreef:Bij mij op het werk heb ik een predikant met fulltime baan en treed alleen dus in de avonden en in het weekend in het ambt.
Hij zou niet weten hoe het anders zou moeten met negen kinderen.

Op de zak preken en rotsvast vertrouwen op de voorzienigheid!

Ik heb het al eerder gevraagd, wat nu als het juist de voorzienigheid is die de desbetreffende predikant voorziet van een fulltime baan?
En dan nog betwijfel ik of de desbetreffende zak wel groot genoeg is voor zo'n groot gezin.
Laten we wel graag realistisch blijven en ons geloof niet belachelijk maken tegenover de buitenwacht met bespottelijke verwachtingen en verzoekingen.

Piet Puk schreef:Daar heb je wel een punt. Maar ik krijg ook het idee dat het nu als bijbaantje wordt gezien.

Als ik een bijbaantje zou zoeken zou ik niet direct als eerste keuze het ambt als predikant wil vervullen.
Ik mag er dan wel van uitgaan dat de desbetreffende persoon dan ook een zekere roeping voelt met bijbehorende serieuze interpetatie.
Het lijkt of de tegenstanders er van uit gaan dat het deels uitvoeren van het ambt als predikant automatisch ook betekent dat men slechts deels toewijding heeft en deels verzuimt.
Ik deel deze mening niet en zie hier toch een flink stuk licht tussen.
Het is al vaak aangevoerd dat Paulus ook tentenmaker was, jammer dat je hier nergens inhoudelijk op in gaat.
Ik zou je bezwaren graag wat inhoudelijker beargumenteert willen zien.

Piet Puk schreef:

Van Ewijk schreef:Bij mij op het werk heb ik een predikant met fulltime baan en treed alleen dus in de avonden en in het weekend in het ambt.
Hij zou niet weten hoe het anders zou moeten met negen kinderen.

Daar heb je wel een punt. Maar ik krijg ook het idee dat het nu als bijbaantje wordt gezien.

Ik vind dit echt triest om zoiets te stellen. Die man zet zich dag en nacht in voor gemeente en gezin en jij maakt van de roeping die hij van God heeft ontvangen 'een bijbaantje'. Je stelt eigenlijk dat God er helemaal niks van snapt en het totaal verkeerd doet.

Ditbenik schreef:

Piet Puk schreef:

Van Ewijk schreef:Bij mij op het werk heb ik een predikant met fulltime baan en treed alleen dus in de avonden en in het weekend in het ambt.
Hij zou niet weten hoe het anders zou moeten met negen kinderen.

Daar heb je wel een punt. Maar ik krijg ook het idee dat het nu als bijbaantje wordt gezien.

Ik vind dit echt triest om zoiets te stellen. Die man zet zich dag en nacht in voor gemeente en gezin en jij maakt van de roeping die hij van God heeft ontvangen 'een bijbaantje'. Je stelt eigenlijk dat God er helemaal niks van snapt en het totaal verkeerd doet.

Dat zijn dan ook wel weer grote woorden. De vraag lijkt me toch gerechtvaardigd: is het zijn van predikant te combineren met een fulltime baan? Ik las van de nieuwe predikant op ons dorp dat hij een aantal ochtenden in de week reserveert voor het maken van zijn preken. Hoe gaat dit als je een fulltime baan hebt? En hoeveel tijd blijft er over voor je gezin?
Eerlijk gezegd kan ik me er niets bij voorstellen.

Bruna schreef:

Jantje schreef:

Mannes schreef:
De kerkenraad binnen de GGiN mag zelf beslissen of ze een predikant op de zak beroepen. De meeste predikanten binnen GGiN hebben een ondergrens in hun traktement en alles daarboven mogen ze houden. Per gemeente verschilt het overigens wat ze met de opgebracht collecte doen. [knip] Soms is het gebruikelijk om letterlijk de zak met munten/biljetten mee te geven.

Dat is dan voor de dominee erg aanlokkelijk om 'zwart' te preken...
Hoe doet hij dat dan fiscaal?

Op de zak preken is mi nog een oude term. Ik kan me niet voorstellen dat ze het contant meekrijgen. Lijkt me nog gevaarlijk ook. De diakenen tellen het geld en storten het bij de bank. Vervolgens wordt cf afspraak naar ds overgemaakt. Volgens mij is het zelfs zo dat opgave moet worden gedaan gedaan van de uitbetaalde bedragen aan de belastingdienst van niet in loondienst zijnde personen. Fiscaal lijkt me het vrij helder dat je alle inkomsten op moet geven.

Nee, dit is geen oude term maar dagelijkse realiteit in [knip] sommige plaatsen. Daar krijgt de predikant letterlijk de inhoud van de collectezak mee.
Uiteraard kan je dit netjes opgeven als contante opbrengst.

eilander schreef:

claus schreef:Velen van ons kennen het prachtige boek 'Weldadigheden van een Verbondsjehovah' over de levensbeschrijving van Warburton. Die man leefde dicht bij zijn God, had het niet breed wat betreft zijn financiële omstandigheden, maar was wel schatrijk in God, zijn Verbondsgod! Dat was in heel zijn geestelijk leven te merken...De Heere hield hem rijk met armmakende genade en met armoede...Rijk in God!

Precies. Ik hóóp dat mensen dat boek nog kennen...

Weer eens gelezen in dit boek. Een eerlijk boek... Het was wel vermakelijk om te lezen hoe hij last had van nederige hoogmoed na twee keer preken. Hij meende toen zelf dat het zo goed ging, dat hij wel een groot prediker zou worden. Dat wilde hij toen graag van anderen horen.
Hij zegt zelf dat het eigenlijk te erg is om te vertellen, maar hij deed het toch maar. Toen ging hij naar een diaken en nog een ander, om te vertellen dat hij ermee stopte omdat hij er niet geschikt voor was. Deze mensen spraken hem tegen, en hoe meer ze dat deden, hoe fijner hij het vond. Ze haalden iets aan uit de geschiedenis van Paulus, en dat streelde z'n hoogmoed nog meer. Maar dat zei hij niet natuurlijk.
Later kreeg hij een gevoelige tik, niet van mensen maar van de Heere Zelf.
Hij beschrijft het eerlijk en nuchter.
Mooi om dit boek weer eens te lezen. In zo'n boek krijgt de mens Warburton geen eer, maar wel zijn Verbondsgod.

eilander schreef:

eilander schreef:

claus schreef:Velen van ons kennen het prachtige boek 'Weldadigheden van een Verbondsjehovah' over de levensbeschrijving van Warburton. Die man leefde dicht bij zijn God, had het niet breed wat betreft zijn financiële omstandigheden, maar was wel schatrijk in God, zijn Verbondsgod! Dat was in heel zijn geestelijk leven te merken...De Heere hield hem rijk met armmakende genade en met armoede...Rijk in God!

Precies. Ik hóóp dat mensen dat boek nog kennen...

Weer eens gelezen in dit boek. Een eerlijk boek... Het was wel vermakelijk om te lezen hoe hij last had van nederige hoogmoed na twee keer preken. Hij meende toen zelf dat het zo goed ging, dat hij wel een groot prediker zou worden. Dat wilde hij toen graag van anderen horen.
Hij zegt zelf dat het eigenlijk te erg is om te vertellen, maar hij deed het toch maar. Toen ging hij naar een diaken en nog een ander, om te vertellen dat hij ermee stopte omdat hij er niet geschikt voor was. Deze mensen spraken hem tegen, en hoe meer ze dat deden, hoe fijner hij het vond. Ze haalden iets aan uit de geschiedenis van Paulus, en dat streelde z'n hoogmoed nog meer. Maar dat zei hij niet natuurlijk.
Later kreeg hij een gevoelige tik, niet van mensen maar van de Heere Zelf.
Hij beschrijft het eerlijk en nuchter.
Mooi om dit boek weer eens te lezen. In zo'n boek krijgt de mens Warburton geen eer, maar wel zijn Verbondsgod.

Ging het destijds ook niet zo met (nu ds.) stud./kand. P. Blok? En meerderen, die dachten te kunnen preken...
totdat...
Er wordt (of werd) wel gezegd: Er moet gewicht aan de klok hangen.