Goed afgewogen stuk:
https://www.nrc.nl/nieuws/2018/03/17/wi ... d-a1596080
En dat wat ik gisteren wilde duiden wordt vandaag prima verwoord in een column door Leon de Winter:
Nog even, en Orwells 1984 is een feit
China overweegt het Sociale Krediet Systeem in te voeren. Veel landen kennen al een systeem waarmee banken de financiële kredietwaardigheid van burgers meten, maar de Chinese zieners van de alwetende Communistische Partij breiden dat uit met het wegen en meten van sociaal gedrag.
Reuters meldde vorige week dat Chinezen die afwijkend gedrag vertonen, zoals roken waar dat niet mag of het verspreiden van fake nieuws, gestraft worden met een verbod op het gebruik van de trein of het vliegtuig. Het systeem schijnt al stilletjes te zijn ingevoerd; inmiddels staan zes miljoen mensen op de zwarte lijst.
We zien dezelfde tendens in het vrije Westen. Het antwoord op de volgende vraag bepaalt de score van je sociale status in het politiek-correcte Westen: draag je bij aan zowel sociale en culturele diversiteit als aan het terugdringen van CO2-uitstoot? Wie in daad en gedachte afwijkt van de gehanteerde normen, krijgt nu al nauwelijks ruimte in het publieke debat en is een ontkenner (denk aan ’holocaust ontkenner’) en/of racist.
Sinds de jaren zeventig wordt het publieke debat beheerst door een sociaal-cultureel complex van linkse media en linkse politici. De mensen die daarin functioneren, behoren tot homogene sociaal-culturele groepen en vinden bij elkaar herkenning, waardering, bescherming. Ze beheersen politieke en bestuursorganisaties, ze maken de kranten, de nieuwsprogramma’s op TV, de talkshows, geven elkaar subsidies, prijzen, baantjes; het is daar zo goed als onmogelijk om ’diversiteit’ en de noodzaak van ’klimaatbeheersing’ op kritische wijze te bespreken.
Kort geleden kreeg klimaatdissident en chemicus Marcel Crok een groot interview in de Volkskrant. Dat was moedig van de redacteur die dat deed, en van de eindredacteuren die dat toelieten. Een golf van kritiek overspoelde de Volkskrant. De meeste lezers van die krant wensen geen confrontatie met klimaatdissidenten want ze geloven, na decennia van eenzijdige berichtgeving, dat een klimaatdissident per definitie een misdadige fraudeur is, en de redactie is zich daarvan scherp bewust. Crok zal nooit meer aan het woord komen in die krant.
Maar: het internet heeft de publieke ruimte gedigitaliseerd en ten diepste gedemocratiseerd. Tot voor kort werd de toegang tot het publieke debat beheerst door organisaties van professionele redacteuren. Betreed een moment de nieuwe digitale media en het is duidelijk dat daar geen redacteuren optreden. Veel van wat daar gebeurt, is goor, weerzinwekkend, verontrustend. Maar er gebeurt ook veel wat schitterend en nieuw is. Voor mij is het een verademing want het internet heeft de autoritaire en ideologische grenzen van het publieke debat doorbroken.
De elites vechten fel terug en zetten de digitale media onder druk. In Duitsland zijn er al wetten ingevoerd die Twitter, Facebook en Google ertoe dwingen, op straffe van kolossale boetes, bijdragen op hun sites te onderzoeken op onwelgevallige ideeën. Volstrekt eerbare, eigenzinnige sites die niet de officiële diversiteits- en klimaatorthodoxie volgen (zoals de Duitse site Achgut van de befaamde journalist Henryk Broder), worden afgesloten van adverteerders en dus van inkomsten. Er woedt op het internet een gevecht om vrijheid van meningsuiting tussen traditionele machthebbers en ongebonden internetgebruikers.
Gezichtloze bedrijven
Maar dit is niet alles. Er gebeurt veel meer op dat internet dat ons zorgen zou moeten baren: ons internetgedrag, zoals zoekopdrachten, wordt onafgebroken gemonitord en geanalyseerd door gigantische, gezichtloze bedrijven. Facebook en Google verdienen fortuinen aan die analyses. Via digitale systemen wordt ons gedrag in het oog gehouden: in supermarkten, trein- en busstations, zorgverzekeringen, straks via een ’black box’ in de auto, via onze betaal- en creditkaarten, bewakingscamera’s, de GPS-functie van onze telefoons. Op een fataal moment zullen al die systemen aan elkaar gekoppeld worden teneinde ons tot gedrag en gedachten te dwingen die volgens de elites wenselijk zijn. De wereld van George Orwells 1984 is dan een feit.
In dit fundamentele gevecht om controle over internetcommunicatie en, uiteindelijk, onze authenticiteit en autonomie, is de Sleepwet waarover u vandaag via een raadgevend referendum uw stem kunt laten horen, geen geïsoleerd verschijnsel. De opstellers van die wet hebben aan diversiteit en klimaatbeheersing een derde begrip toegevoegd, waarmee het zwaarste argument op tafel komt dat politici kunnen uitspelen: de staatsveiligheid. Daarvoor moet vanzelfsprekend alles wijken.
Sleepwet
Wat u woensdag ook stemt, stem in ieder geval tegen de Sleepwet, die opsporingsdiensten toegang geeft tot al onze communicatie en deze ook zonder controle kan overdragen aan buitenlandse mogendheden. Telefoons en computers worden in ons land al volop getapt, en onze nationale veiligheid wordt door de bestaande regelingen niet verzwakt. Op een dag zal deze Sleepwet tegen ons ingezet worden omdat we, bijvoorbeeld, ouderwetse ideeën hebben over man-vrouwverhoudingen of over wat dan ook dat activistische elites onaanvaardbaar vinden. De Sleepwet moet vervangen worden door een wet die wel voldoende waarborgen tegen misbruik biedt. Ben benieuwd hoe de elites op een massale afwijzing zullen reageren.
De overheid staat niet boven de partijen maar is een partij. En het is de machtigste, en dus soms gevaarlijkste, partij die de samenleving kent. Tegen de Sleepwet.