Valcke schreef:Ook in de dooppraktijk van de oude kerk (al vóór en kort na het jaar 200) lezen we overigens van de doop aan de kleine kinderen (Cyprianus, Irenaeus, Origenes, Tertullianus). Sommigen van hen vermelden nadrukkelijk dat dit onderhouden was vanaf de tijden van de apostelen (er lag maar ruim 100 jaar tussen hen en de apostelen, dus zij konden dit van oude christenen weten). Cyprianus (ca 250) was vóór een zeer vroege doop, zonder uitstel naar de achtste dag zoals sommigen bepleitten.
Cyprianus zegt dit:
... maar nogmaals, zelfs aan degenen die veel gezondigd hebben tegen God, wanneer zij vervolgens geloofden, wordt vergeving van zonden verleend - en niemand wordt belemmerd in de doop en genade - hoeveel meer zouden we moeten terugdeinzen voor het belemmeren van een baby, die, onlangs geboren, niet heeft gezondigd. Behalve in dat hij in Adam de besmetting van de oude dood heeft opgelopen bij zijn vroegste geboorte. Zij (
de babies) die juist op dit vlak gemakkelijker de vergeving van zonden ontvangen - dat hem vergeven is, niet zijn eigen zonden, maar de zonden van een ander (
erfzonde)
En daarom, lieve broeder, was dit onze mening in de raad, dat niemand door ons zou moeten worden tegengehouden. De doop en de genade van God, die barmhartig en vriendelijk en liefdevol is, is voor allen. Wat moet worden nageleefd en gehandhaafd met betrekking tot iedereen, moet nog meer nageleefd worden met betrekking tot zuigelingen, die juist daarom meer verdienen van onze hulp en van de Goddelijke genade ... Aan het begin van hun geboorte, weeklagen en wenen zij. Ze doen ze niets anders dan smeken.
Bron:
http://www.newadvent.org/fathers/050658.htm
