De kanteling

[Eppo Gremdaat]

In dit grote Brasil gaat het toch wel heel veel over voetbal, feesten, carnaval en wat dies meer zij. En ook over de stakingen.
Ik merk hier van weinig persoonlijke aandacht. Veelal is het 'tudo bem'? (alles goed?) en men loopt weer door. Terwijl de ander (misschien?) zijn of haar hart wil luchten.
Helaas zitten we weer in spanning m.b.t. de zus van mijn vrouw(onze buurvrouw). Ze kreeg een licht hartinfarct en moet met veel dingen geholpen worden. Elke dag naar therapie (gaat gelukkig goed) maar er moet toch elke keer weer gesoebat worden om hulp. Ook mijn vrouw heeft maar twee handen(!). Zwager Lucio (75jr) kan ook weinig meer, dus.... (Schoon)zuslief is een trouw lid van de getuigen van Jehova. Wel over de Bijbel en wat daarmee samenhangt praten, maar hulp verlenen.....dat staat wellicht niet in hun bijbel. In het begin liepen ze de deur plat maar nu.... zie je ze niet meer.
Ook hier bij de christelijke kerken hoor ik niet van 'handje hulp' of hoe het allemaal heten mag. Het komt allemaal op de familie aan en niet iedereen woont dichtbij, heeft geen eigen vervoer en het zijn toch wel (soms) behoorlijke afstanden die afgelegd moeten worden en de bus gaat ook niet altijd om de 10 a 15 minuten......